Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

coquus

  • 1 coquus

    coquus (cocus), ī, m. (coquo), der Koch, c. meus, Cic.: c. improbus, Plaut.: c. inutilis, Plaut.: coquus vilissimum antiquis mancipium et aestimatione et usu, Liv. – coquorum ars od. artificium, Quint. – coquum conducere (mieten), Plaut.: equos carius quam coquos emere, Cato fr.: pluris pretii (einen teurern) coquum quam villicum habere, Sall.: suspensi sunt, quomodo aper a coquo exeat, Sen. – Vokat. coque im Wortspiel mit quoque, Cic. bei Quint. 6, 3, 47. – In älterer Zeit der coquus auch zugleich Bäcker, s. Paul. ex Fest. 58, 14. Plin. 18, 108. – / Archaist. Nom. Plur. coques, Corp. inscr. Lat. 14, 2875.

    lateinisch-deutsches > coquus

  • 2 coquus

    coquus (cocus), ī, m. (coquo), der Koch, c. meus, Cic.: c. improbus, Plaut.: c. inutilis, Plaut.: coquus vilissimum antiquis mancipium et aestimatione et usu, Liv. – coquorum ars od. artificium, Quint. – coquum conducere (mieten), Plaut.: equos carius quam coquos emere, Cato fr.: pluris pretii (einen teurern) coquum quam villicum habere, Sall.: suspensi sunt, quomodo aper a coquo exeat, Sen. – Vokat. coque im Wortspiel mit quoque, Cic. bei Quint. 6, 3, 47. – In älterer Zeit der coquus auch zugleich Bäcker, s. Paul. ex Fest. 58, 14. Plin. 18, 108. – Archaist. Nom. Plur. coques, Corp. inscr. Lat. 14, 2875.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coquus

  • 3 coquus

    coquus coquus, i m повар

    Латинско-русский словарь > coquus

  • 4 coquus

    cŏquus (ante-class. cŏquŏs; in many MSS. and inscrr. also cŏcus), i, m., a cook (very freq., esp. in Plaut., in whose comedies the cook takes a conspicuous place), Plaut. Ps. 3, 2, 11; Ter. Eun. 2, 2, 26; Varr. R. R. 3, 14, 3; Cic. Rosc. Am. 46, 134; Liv. 39, 6, 9; Mart. 14, 220, 1 sq.; Dig. 40, 4, 24 et saep.—In ancient times the cook baked also the bread; cf. Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 58, 14 Müll.—From the ancient writing, quoquus for cocus, originates the pun upon the voc. coque and quoque, Cic. ap. Quint. 6, 3, 47 Spald.

    Lewis & Short latin dictionary > coquus

  • 5 coquus

    cocus (coquus), i, m. cuisinier.
    * * *
    cocus (coquus), i, m. cuisinier.
    * * *
        Coquus, coqui: vel Cocus, coci. Cic. Cuisinier, Queux.

    Dictionarium latinogallicum > coquus

  • 6 coquus

    ī m. [ coquo ]
    повар Pl, Cato, L etc.

    Латинско-русский словарь > coquus

  • 7 coquus

    повар (1. 24 D. 40, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > coquus

  • 8 coquus

    Latin-English dictionary > coquus

  • 9 coquus (coquos, cocus)

       coquus (coquos, cocus) ī, m    [COC-], a cook: coqui, T., C., L.

    Latin-English dictionary > coquus (coquos, cocus)

  • 10 Fames est optimus coquus

    Latin Quotes (Latin to English) > Fames est optimus coquus

  • 11 coquos

    cŏquus (ante-class. cŏquŏs; in many MSS. and inscrr. also cŏcus), i, m., a cook (very freq., esp. in Plaut., in whose comedies the cook takes a conspicuous place), Plaut. Ps. 3, 2, 11; Ter. Eun. 2, 2, 26; Varr. R. R. 3, 14, 3; Cic. Rosc. Am. 46, 134; Liv. 39, 6, 9; Mart. 14, 220, 1 sq.; Dig. 40, 4, 24 et saep.—In ancient times the cook baked also the bread; cf. Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 58, 14 Müll.—From the ancient writing, quoquus for cocus, originates the pun upon the voc. coque and quoque, Cic. ap. Quint. 6, 3, 47 Spald.

    Lewis & Short latin dictionary > coquos

  • 12 improbus

    imprŏbus, a, um [in + probus] [st1]1 [-] qui n'est pas bon, mauvais, qui ne vaut rien, défectueux, avarié, corrompu, gâté, de mauvaise qualité, en mauvais état.    - improbus panis, Mart.: mauvais pain.    - improba merx, Plaut.: marchandise avariée.    - (postes) multo improbiores, Plaut. Most.: (des jambages de porte) en bien plus mauvais état.    - improbus coquus, Plaut.: piètre cuisinier. [st1]2 [-] qui manque de probité, méchant, malhonnête, injuste, perfide, faux, trompeur, pervers, vicieux.    - improbus in aliquem, Cic.: qui se conduit mal à l'égard de qqn. [st1]3 [-] mauvais, méchant, malfaisant, cruel.    - improbi cives, Cic.: les mauvais citoyens.    - cycnum excellentem pedibus rapit improbus uncis, Virg.: l'oiseau cruel saisit dans ses serres crochues un cygne magnifique. [st1]4 [-] grand, considérable, démesuré, monstrueux, excessif; immodéré, avide, affamé, insatiable, vorace.    - improbus mons, Virg. En. 12: un énorme rocher.    - improba ventris rabies, Virg. En. 2: l'insatiable rage de leur ventre.    - fauce improba incitatus, Phaedr.: poussé par la gloutonnerie. [st1]5 [-] obstiné, tenace, constant, acharné, opiniâtre.    - labor omnia vincit improbus, Virg. G. 1: le travail acharné vient à bout de tout. [st1]6 [-] hardi, audacieux, téméraire; effronté, impudent, impudique, licencieux, obscène.    - oris improbi homo: homme effronté.    - improba verba, Ov. A. A. 3: mots obscènes.
    * * *
    imprŏbus, a, um [in + probus] [st1]1 [-] qui n'est pas bon, mauvais, qui ne vaut rien, défectueux, avarié, corrompu, gâté, de mauvaise qualité, en mauvais état.    - improbus panis, Mart.: mauvais pain.    - improba merx, Plaut.: marchandise avariée.    - (postes) multo improbiores, Plaut. Most.: (des jambages de porte) en bien plus mauvais état.    - improbus coquus, Plaut.: piètre cuisinier. [st1]2 [-] qui manque de probité, méchant, malhonnête, injuste, perfide, faux, trompeur, pervers, vicieux.    - improbus in aliquem, Cic.: qui se conduit mal à l'égard de qqn. [st1]3 [-] mauvais, méchant, malfaisant, cruel.    - improbi cives, Cic.: les mauvais citoyens.    - cycnum excellentem pedibus rapit improbus uncis, Virg.: l'oiseau cruel saisit dans ses serres crochues un cygne magnifique. [st1]4 [-] grand, considérable, démesuré, monstrueux, excessif; immodéré, avide, affamé, insatiable, vorace.    - improbus mons, Virg. En. 12: un énorme rocher.    - improba ventris rabies, Virg. En. 2: l'insatiable rage de leur ventre.    - fauce improba incitatus, Phaedr.: poussé par la gloutonnerie. [st1]5 [-] obstiné, tenace, constant, acharné, opiniâtre.    - labor omnia vincit improbus, Virg. G. 1: le travail acharné vient à bout de tout. [st1]6 [-] hardi, audacieux, téméraire; effronté, impudent, impudique, licencieux, obscène.    - oris improbi homo: homme effronté.    - improba verba, Ov. A. A. 3: mots obscènes.
    * * *
        Improbus, pe. cor. Adiectiuum. Terent. Meschant, Que personne n'approuve.
    \
        Improbus. Virgil. Cruel.
    \
        Hyems improba. Ouid. Dur yver, Rude.
    \
        Improbus. Laid.
    \
        Improbiorem non vidi faciem mulieris. Plaut. De plus laid visaige.
    \
        Improbus. Quintil. Eshonté, Effronté, Qui a perdu toute honte, Audacieux, Impudent.
    \
        Improbus, Magnus. Virgil. - labor omnia vincit Improbus. Grand travail.
    \
        Improbus anser. Virg. Dommageable, Malfaisant, ou Insatiable.
    \
        AEdepol facinus improbum. Plaut. C'est dommage de cela.
    \
        Nulli aliae rei est improbus. Plau. Il n'est meschant qu'en cela.
    \
        Carmina improba. Ouid. Impudiques, Lascives.
    \
        Diuitiae improbae. Horat. Mal acquises, ou Grandes.
    \
        Improba fila. Mart. Fascheux et ennuyeux.
    \
        Improba merx. Plaut. Qui n'est pas loyale.
    \
        Improbum os. Sueton. Bouche mesdisante.
    \
        Improbi postes. Plaut. Corrompues, Endommagees et gastees.
    \
        Improbum testamentum. Cic. Faict sans garder les solennitez de droict.
    \
        Verba improba. Ouid. Menteries, Mensonges, Parjurements.

    Dictionarium latinogallicum > improbus

  • 13 coctor

    ōris m. [ coquo ] Pt = coquus

    Латинско-русский словарь > coctor

  • 14 cocus

    ī m. Pl = coquus

    Латинско-русский словарь > cocus

  • 15 ollicoquus

    ōlli-coquus, a, um
    сваренный в горшке, тушёный (exta Vr = v. l.)

    Латинско-русский словарь > ollicoquus

  • 16 cocus

    cocus, s. coquus.

    lateinisch-deutsches > cocus

  • 17 coqua

    coqua, ae, f. (coquus), die Köchin, Plaut. Poen. 248.

    lateinisch-deutsches > coqua

  • 18 improbus

    im-probus, a, um (in u. probus), I) unter dem rechten Maße bleibend = nicht gut, schlecht (Ggstz. probus, bonus), 1) eig.: merces, Plaut.: panis, Mart.: postes improbiores, Plaut.: defensio, Cic.: v. Pers., hominum ego avaritiā factus sum improbior (ein weniger angesehener) coquus, Plaut. Pseud. 802. – 2) übtr., moralisch schlecht, unredlich, schelmisch, schurkisch, arg, böse, boshaft, gottlos, unbillig, ungerecht, ungesetzlich, homo, Cic.: factum, Plaut.: dicta, frevelhafte, Ov.: testamentum, Cic.: lex improbissima, Cic.: rumores improbissimi, Cic. – malus improbior fit, Sall.: improbum est (es ist unredlich, unbescheiden) m. folg. Infin., Quint. 5, 6, 1 u. 7, 1, 61. – subst. = der Schlechte, Unredliche, der Schelm, callidus impr., Cic.: u. so Plur. improbi (Ggstz. boni), Cic. – II) das gewöhnliche Maß überschreitend, A) der Größe nach, unermeßlich, allzugroß, übermäßig, genua, Colum. 6, 1, 3: labra, Charis. 102, 2: barbarum villus, Plin. 12, 73: arva, Val. Flacc. 1, 510 u. 2, 631: tegmina, ibid. 6, 702 (aber Sall. hist. fr. 4, 40 ed. Dietsch od. 4, 48 ed. Kritz jetzt in prora), – B) dem Grade nach, übertrieben, übermäßig, arg, 1) eig.: labor, nie rastende Arbeit, rastloser Fleiß, Verg.: conatus, Sen.: lumen, allzu starkes, Sen.: mons, gewaltig erschüttert, mit gewaltiger Wucht, Verg.: ora, gieriger (des Löwen), Verg.: rabies ventris, unersättlicher Hunger, Verg.: somnus, Mart. – so auch anser, anguis, gefräßig, unersättlich, Verg. – 2) übtr.: a) im allg., übertrieben, unsinnig, puer, arg, grausam, Verg.: amor, unsinnige, greuliche, Verg. u. Hor.: res etiam deo improba, sehr schwierig für usw., Plin.: spes improbas habere (hegen), Quint – b) keck, dreist, verwegen, Aeneas, Verg.: ales, Verg.: ausum, Plin.: bes. als mildernder Ausdruck für impius, scelestus, frech, schamlos, unverschämt, Siren, Hor.: facies, Quint.: m. Genet., nympha improba conubii, eine lüsterne, Stat. Theb. 7, 300. – c) schändlich = unkeusch, verba, carmina, Ov.: übtr., satureia, geil machend, Mart.

    lateinisch-deutsches > improbus

  • 19 praecoquus

    prae-coquus, a, um, s. praecox.

    lateinisch-deutsches > praecoquus

  • 20 quoquus

    quoquus = coquus, im Wortspiele Ciceros bei Quint. 6, 3, 47.

    lateinisch-deutsches > quoquus

См. также в других словарях:

  • Coquus — domini debet habere gulam. — См. Чей хлеб соль ешь, того и песеньку поешь …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • PISTOR et Coquus — idem apud Veteres, auctore Festô: nam Coci initio dicti, qui faciebant panem et coquebant primum sub cinerein foco, postea in furno. Cato de pane, c. 70. In foco calido sub resta coquito leniter. Sen eca ad Lucillium, Ep. 90. Farinam aquâ sparsit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ПОВАР —    • Coquus.          В Древнем Риме готовили кушанье хозяйки дома или невольницы. Впоследствии стали нанимать повара на рынке (macellum) при торжественных случаях. С возрастающей роскошью появились постоянные П. Coquus, говорит Ливий (39, 6),… …   Реальный словарь классических древностей

  • queux — [ kø ] n. m. • cous 1080; lat. coquus « cuisinier » ♦ Vx ou plais. MAÎTRE QUEUX :cuisinier. ⊗ HOM. Queue. ● queux nom masculin (latin coquus, de coquere, cuire) Vieux. Maître queux, cuisinier. ● queux (difficultés) nom masculin ( …   Encyclopédie Universelle

  • coq — 1. coq [ kɔk ] n. m. • v. 1125; onomat. d apr. le cri du coq; a éliminé l a. fr. jal, lat. gallus 1 ♦ Oiseau de basse cour, mâle de la poule (gallinacés). Le coq et les poules. La crête du coq; crête de coq. Les barbillons du coq. ⇒ caroncule.… …   Encyclopédie Universelle

  • COQUI ac Offarii — magni apud Romanos, sequiori aevô, habiti sunt. Plin. l. 9. c. 17. extr. At nunc Coci triumphorum pretiis parantur, et Cocorum prsces: nullusque prope iam mortalis aestimatur pluris, quam qui peritissime censum Domini mergit. Et Val. Max. l. 9. c …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Koch — [kɔx], der; [e]s, Köche [ kœçə]: männliche Person, die im Zubereiten von Speisen ausgebildet ist, die berufsmäßig kocht: Koch sein, werden; als Koch in einer Kantine arbeiten; ihr Mann ist ein begeisterter Koch (kocht gern). Zus.: Aushilfskoch,… …   Universal-Lexikon

  • Feuer — 1. Bedecktes Feuer glimmt unter der Asche. Frz.: Peu bien couvert, comme dit ma bru, par sa cendre est entretenu. 2. Bedecktes – Feuer, grössre Hitze. – Winckler, XX, 42. 3. Bedecktes Feuer hitzt am meisten. – Winckler, XI, 96. Frz.: Le feu plus… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Koch — 1. An Kaak, diar Hongar starft, skal unn Ealdagh bigreewan weesh. (Nordfries.) – Johansen, 73; Lappenkorb; Firmenich, III, 4, 36; für Amrum; Haupt, VIII, 356, 91; hochdeutsch bei Masson, 16. Ein Koch, der vor Hunger stirbt, soll in den Feuerherd… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Cook — (k[oo^]k), n. [AS. c[=o]c, fr. L. cocus, coquus, coquus, fr. coquere to cook; akin to Gr. pe ptein, Skr. pac, and to E. apricot, biscuit, concoct, dyspepsia, precocious. Cf. {Pumpkin}.] 1. One whose occupation is to prepare food for the table;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Coleoptera in the 10th edition of Systema Naturae — Main article: Insecta in the 10th edition of Systema Naturae In the 10th edition of Systema Naturae, Carl Linnaeus classified the arthropods, including insects, arachnids and crustaceans, among his class Insecta . Insects with hardened wing… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»