-
1 αὐ-ΐαχος
-
2 ἀ-πρίξ
ἀ-πρίξ (πρίω, ἀ copulat.), eigtl. mit zusammengebissenen Zähnen festhaltend, nicht loslassend, unablässig, τοῖν χεροῖν λαβέσϑαι Plat. Theaet. 155 e; vgl. Soph. Ai. 303; ἀπρὶξ ἔχευ ἁμῶν Theocr. 15, 68 ( Schol. ἐμπεφυκότως, ὥστε μὴ διαπρίσαι τὴν συμφυΐαν); vgl. 24, 54. 29, 25; Pol. 10, 11; Luc. Necyom. 5; παλάμη ἀπρὶξ δραξαμένη Paul. Sil. 4 (V, 248); übertr., τοῠ κερδαίνεινἀπρὶξ ἔχονται Soph. frg. 325; ἀπρὶξ ἐμφύντες Ael. N. A. 1, 5.
-
3 ἀ-τάλαντος
ἀ-τάλαντος (τάλαντον, α copulat.), 1) gleichwiegend, gleich; Hom. oft, z. B. ἀτάλαντος Ἄρηι Iliad. 2, 627, ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ 2, 651, ϑεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος 17, 477, Διὶ μῆτιν ἀτάλαντε 11, 200, ἀργαλέων ἀνέμων ἀτάλαντοι ἀέλλῃ 13, 795, νυκτὶ ϑοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια 12, 463. – 2) im Gleichgewicht schwebend, Arat. 22.
-
4 ἀ-μύζω
-
5 ἀ-βολέω
-
6 ἀολλής
ἀολλής, ές (εἴλω, ἐόλημαι; ob α copulat., ist zw.), versammelt, gesammt, alle zusammen, dicht gedrängt, geschlossen; Hom. nur plur., oft nom. masc., z. B. Iliad. 15, 306 Τρῶες δὲ προύτυψαν ἀολλέες; accus. Iliad. 9, 89 γέροντας ἀολλέας ἦγεν Ἀχαιῶν ἐς κλισίην, wo Aristarch γέροντας ἀριστέας las, s. Scholl. Didym.; Od. 3, 165 σὺν νηυσὶν ἀολλέσιν; 14, 432 von Fleischstücken ἐρύσαντό τε πάντα, βάλλον δ' εἰν ἐλεοῖσιν ἀολλέα. – Seltener bei den Folgenden; Soph. Phil. 1455; auch von zweien, Tr. 511 ch.
-
7 ἀ-λέγω
ἀ-λέγω (ἀ copulat. u. λέγω) nur praes. u. impf., eigtl. hinzuzählen, ἔν τισιν ἀλέγεσϑαι Pind. Ol. 2, 86, Schol. συγκαταλέγονται; gew. von Hom. an bei Dichtern: sorgsam sein, Od. 9, 115 οὐδ' ἀλλήλων ἀλέγουσιν, sie bekümmern sich nicht um einander, 9, 275 οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς ἀλέγουσιν οὐδὲ ϑεῶν, 20, 214 οὐδέ τι παιδὸς ἐνὶ μεγάροις ἀλέγουσιν; – Iliad. 8, 483 οὐ σεῦ ἔγωγε σκυζομένης ἀλέγω; – Iliad. 16. 888 ϑεῶν ὄπιν οὐκ ἀλέγοντες; – absolut οὐκ ἀλέγω Iliad. 11, 389, ὅ τις οὐκ ἀλέγει Od. 1 6, 307, ἔγωγε οὐκ ἀλέγω Od. 17, 390, δμωάς, κύνας οὐκ ἀλεγούσας 19, 154; – ohne Negation Iliad. 9, 504 λιταί, αἵῥά τε καὶ μετόπισϑ' ἄτης ἀλέγουσι κιοῦσαι; – Od. 6, 268 ἔνϑα δὲ νηῶν ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσιν; – Hes. O. 249; Pind. I. 7, 46 Ol. 10, 15; Aeschyl. Suppl. 733; Call. Dian. 30; Theocr. 26, 27; 15, 95 μὴ ἀπομάξῃς; Apoll. Rh. 2, 634 ὑπέρ τινος.
-
8 ἄ-πεδος
-
9 ἄ-λοχος
ἄ-λοχος, ἡ, 1) (ἀ copulat. u. λέχος), Bett-, Ehegenossin, Gattin, bei Dichtern; auch Kebsweib, Il. 9, 336, vgl. Od. 4, 623. 9, 115 Iliad. 21, 499; Gegensatz δούλη Iliad. 3, 409; Od. 14, 202 ἄλλοι υἱέες γνήσιοι ἐξ ἀλόχου (Scholl. v. l. ἀλόχων)· ἐμὲ δ' ὠνητὴ τέκε μήτηρ παλλακίς, ἀλλά με ἶσον ἰϑαιγενέεσσιν ἐτίμα, Iliad. 1, 114 κουριδίη ἀ., μνηστή 9, 556, μνηστὴ κουριδίη 11, 242, πολύδωρος 6, 394. ἄλοχος δέσποινα Od. 3, 403, ἀ. ϑυμαρέα Iliad. 9, 336, κεδνὰ ἰδυῖα Od. 20, 57, ϑυμαρέα κεδνὰ ἰδυῖαν Od. 23, 232, φίλη Iliad. 6, 482, αἰδοίῃς Iliad. 6, 250. 21, 460 Od. 10, 11, ἰφϑίμη Od. 12, 452, ἀντιϑέη 11, 117, κεδνή 1, 432, ἀμφιδρυφής Iliad. 2, 700, οὐλομένη Od. 4, 92; ἄξομαι ἀμφοτέροις ἀλόχους Od. 21, 214; γήμαντι μνηστὴν ἄλοχον, εἰκυῖαν ἄκοιτιν Iliad. 9, 399; neben Ἕκτορος ἄλοχος, Τρώων ἄλοχοι Iliad. 6, 238, ἀριστήων Od. 11, 227, κουριδίη Μενελάου Il. 7, 392 u. s. w. Iliad. 14, 317 Ἰξιονίης ἀλόχοιο, Od. 3, 264 Ἀγαμεμνονέην ἄλοχον, wie z. B. σὴ ἄλοχος Iliad. 21, 512, ἡμέτεραι ἄλοχοι 2, 136; πρίν τινα πὰρ Τρ ώων ἀλόχῳ κατακοιμηϑῆναι 2, 355. – 2) (ἀ privat. - λόχος) bei Plat. Theaet. 149 b die noch nicht geboren hat, Jungfrau, Artemis.
См. также в других словарях:
Y — I ► sustantivo femenino LINGÜÍSTICA Vigésima sexta letra del alfabeto español y vigésima primera de sus consonantes. II (Del lat. et.) ► conjunción copulativa 1 Indica unión o agrupación de palabras u oraciones: ■ vino su padre y se lo llevó;… … Enciclopedia Universal
E — I ► sustantivo femenino LINGÜÍSTICA Quinta letra del alfabeto español y segunda de sus vocales. II (Del lat. et.) ► conjunción copulativa Y, ante palabras que comienzan por i o hi para evitar el hiato: ■ mañana vendrá tu padre e iremos al médico; … Enciclopedia Universal
Ni — (Del lat. nec < ne que, y no.) ► conjunción copulativa 1 Indica unión o agrupación de palabras u oraciones negativas: ■ ni la conozco ni quiero conocerla; lleva días sin comer ni dormir. ► conjunción disyuntiva 2 Indica alternativa entre dos o … Enciclopedia Universal
ni — (Del lat. nec < ne que, y no.) ► conjunción copulativa 1 Indica unión o agrupación de palabras u oraciones negativas: ■ ni la conozco ni quiero conocerla; lleva días sin comer ni dormir. ► conjunción disyuntiva 2 Indica alternativa entre dos o … Enciclopedia Universal
HERMON Mons — I. HERMON Mons Hier. Aermon, ad cuius radices in terra Maspha Evaei habitabant, quorum regionem Iosua obtinuit. Ios. c. 11. v. 17. etc. 13. v. 5. Iud. c. 3. v. 3. Hier, in Loc. Heber. Lit. A. Est in tribu Aser. II. HERMON Mons in tribu Manasle,… … Hofmann J. Lexicon universale
NEPTUNUS — I. NEPTUNUS Daemonis quoddam genus, apud Gervasium Tilleberiensem MS. de Otiis Imperial. l. 3. c. 63. Anglia Daemones quosdam habet, Daemones, inquam, nescio dixerim, an secretas et ignotae generationis effigies, quos Galli, Neptunos, Angli… … Hofmann J. Lexicon universale
SCAEVAE — sunt, qui sinistrâ pro dextra utuntur, ex quo diminutivum Scaevola, Graece Σκαιόλας. Utrumque nomen in cognomen abiit. Namque ad Scaevam quendam scribit Horat. l. 1. ep. 17. ubi Torrentius observat, Iuniorum et Cassiorum cognominis illus fuisse.… … Hofmann J. Lexicon universale
SIMPLICES — apud Arnobium adv. Gent. l. 2. ut quae (animae) fuerant simplices et bonitatis innoxiae; eaedem cum bonis. Sic au tem dicuntur homines aperti, et in quibus fallaciae nihil, nec malitiae inest quidquam. Cic. de Offic. l. 1. Ita viros, fortes et… … Hofmann J. Lexicon universale
copulation — late 14c., coupling, from M.Fr. copulation mating, copulation (14c.), from L. copulationem (nom. copulatio), noun of action from copulat , pp. stem of copulare (see COPULATE (Cf. copulate)). Of the sex act from late 15c., and this became the main … Etymology dictionary
copulate — [ kɒpjʊleɪt] verb have sexual intercourse. Derivatives copulation noun copulatory adjective Origin ME: from L. copulat , copulare fasten together , from copula (see copula) … English new terms dictionary
copulatif — Copulatif, [copulat]ive. Conjonction copulative … Dictionnaire de l'Académie française