Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

convivium

  • 21 mitbringen

    mitbringen, secum ducere od. adducere u. bl. ducere, adducere (führend). – secum advehere u. bl. advehere (fahrend). – secum afferre, apportare u. bl. afferre, apportare (tragend). – domo afferre (vom Hause herbeibringen, z.B. meditatum et cogitatum scelus). – einen zu jmd. m., alqm ducere, deducere ad alqm (letzteres bes. um ihn bei einer Person einzuführen): jmd. zu einem Gastmahl m., alqm ducere in convivium; alqm adhibere in convivium (übh. dazuziehen): gegen jmd. (zum Kampf) noch jmd. (aus dem Lager etc.) m., adversus solum cum altero procedere: aus oder von einem Orte m., ex alqo loco od. bl. alqo loco secum deportare od. bl. deportare (auch bildl., z.B. cognomen Athenis): etwas Neues m., novi aliquid afferre.

    deutsch-lateinisches > mitbringen

  • 22 üppig

    üppig, luxuriosus (eig., geil, zu üppig im Wachstum, z.B. Saat, Getreide; dann bildl., ausschweifend in jeder Art, z.B. homo, vestitus, convivium). – delicatus (bildl., lecker, z.B. convivium; u. verzärtelt, v. Pers.). – sehr üpp. (bildl., von Pers.), luxuriā diffluens. – üpp. sein, luxuriari: üpp. werden, luxuriari coepisse oder incipere. Adv. luxuriose; delicate. – üpp. leben, luxuriose vivere; delicate ac molliter vivere: höchst üpp. leben, luxuriā diffluere.

    deutsch-lateinisches > üppig

  • 23 apparo

    appăro (adpăro), āre, āvi, ātum [st2]1 - tr. - préparer, apprêter, fournir, équiper. [st2]2 - intr. - se préparer à, se disposer à.    - hæc facere noctu apparabant: ils s’apprêtaient à exécuter de nuit ce projet.    - se apparare legibus parere, Plaut. As. 3, 3, 11: se préparer à obéir aux lois.    - convivium apparere: préparer le festin, dresser la table.    - apparare iter ad cædem: préparer les voies d'un assassinat.    - ut eriperes, adparabas, Plaut. Aul. 5, 18: tu te préparais à me l'enlever.    - delinire adparas, Plaut. As. 2, 4, 28: tu cherches à m'adoucir.    - dum adparatur, Ter. Eun. 3, 5, 35: pendant que l'on fait les préparatifs.
    * * *
    appăro (adpăro), āre, āvi, ātum [st2]1 - tr. - préparer, apprêter, fournir, équiper. [st2]2 - intr. - se préparer à, se disposer à.    - hæc facere noctu apparabant: ils s’apprêtaient à exécuter de nuit ce projet.    - se apparare legibus parere, Plaut. As. 3, 3, 11: se préparer à obéir aux lois.    - convivium apparere: préparer le festin, dresser la table.    - apparare iter ad cædem: préparer les voies d'un assassinat.    - ut eriperes, adparabas, Plaut. Aul. 5, 18: tu te préparais à me l'enlever.    - delinire adparas, Plaut. As. 2, 4, 28: tu cherches à m'adoucir.    - dum adparatur, Ter. Eun. 3, 5, 35: pendant que l'on fait les préparatifs.
    * * *
        Apparo, apparas, pen. cor. apparare. Cic. Apprester, Appareiller, Faire apprest.
    \
        Fabricam. Plaut. Machiner et apprester une tromperie.
    \
        Apparatus sum. Plaut. Je suis tout prest.
    \
        Apparatur, Impersonale. Terent. Dum apparatur, etc. Ce pendant qu'on appreste.

    Dictionarium latinogallicum > apparo

  • 24 apto

    apto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attacher, adapter, ajuster, clouer. [st2]2 [-] approprier, assortir, appliquer, accommoder. [st2]3 [-] apprêter, disposer, préparer, munir de, garnir, équiper.    - souvent avec dat. ou ad + acc.    - aptatus ad aliquam rem: approprié à qqch.    - aptare quædam ad naturam, Cic.: donner un air naturel à certaines choses.    - ad transeundum omnia aptare, Curt. 7, 8, 8: préparer tout pour la traversée.    - Danaum insigna nobis aptemus, Virg.: revêtons-nous de l'armure des Grecs.    - classem pugnæ (ad pugnam) aptare: préparer la flotte pour le combat.    - aptatus ad delectationem, Quint. 2, 10, 11: fait pour le plaisir.    - aptatus cibo, Plin.: bon à manger.    - aptate convivium, Pomp. ap. Non. p. 234, 30: préparez le repas.    - avec abl. classem velis aptare: munir la flotte de voiles = appareiller.    - ut quisque liberaverat se onere aptaveratque armis, Liv. 9: après que chacun se fut débarrassé de sa charge et eut pris ses armes.
    * * *
    apto, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] attacher, adapter, ajuster, clouer. [st2]2 [-] approprier, assortir, appliquer, accommoder. [st2]3 [-] apprêter, disposer, préparer, munir de, garnir, équiper.    - souvent avec dat. ou ad + acc.    - aptatus ad aliquam rem: approprié à qqch.    - aptare quædam ad naturam, Cic.: donner un air naturel à certaines choses.    - ad transeundum omnia aptare, Curt. 7, 8, 8: préparer tout pour la traversée.    - Danaum insigna nobis aptemus, Virg.: revêtons-nous de l'armure des Grecs.    - classem pugnæ (ad pugnam) aptare: préparer la flotte pour le combat.    - aptatus ad delectationem, Quint. 2, 10, 11: fait pour le plaisir.    - aptatus cibo, Plin.: bon à manger.    - aptate convivium, Pomp. ap. Non. p. 234, 30: préparez le repas.    - avec abl. classem velis aptare: munir la flotte de voiles = appareiller.    - ut quisque liberaverat se onere aptaveratque armis, Liv. 9: après que chacun se fut débarrassé de sa charge et eut pris ses armes.
    * * *
        Apto, aptas, aptare. Approprier, Faire bien convenir, Accoustrer, Adapter, Accommoder, Assortir.
    \
        Aptat se pugnae. Virgil. Il s'appreste pour combatre.
    \
        Aptare conuiuium. Pomponius. Apprester, Appareiller, Accoustrer.
    \
        Quum autem eam tabulam sic aptaueris. Colum. Quand tu l'auras ainsi accoustree.
    \
        Aptare. Virgil. Mettre, ou Attacher proprement, Adjancer.

    Dictionarium latinogallicum > apto

  • 25 celebro

    cĕlĕbro, āre, āvi, ātum - tr. -    - arch. celebrassit: celebraverit. [st1]1 [-] visiter en foule, fréquenter, aller souvent.    - popinas celebrare, Varr.: hanter les cabarets.    - neu juvenes celebret multo sermone, Tibul. 1: qu'elle n'aille pas souvent bavarder avec des jeunes gens.    - silvas celebrare, Ov. M. 10: fréquenter les forêts. [st1]2 [-] faire qqch simultanément ou en commun, employer souvent, répéter, pratiquer (un art...).    - iambum celebrare, Quint.: employer souvent l'iambe.    - nec unum genus est divinationis celebratum, Cic. Div. 1: on n'a pas l'habitude de n'employer qu'un seul genre de divination.    - Bedriaci, Placentiae celebratum id genus mortis, Tac. H. 2: à Bédriac, à Plaisance, ce genre de trépas se réalise souvent.    - seria ac jocos celebrare, Liv. 1: partager en commun les travaux et les jeux.    - a quibus si domus nostra celebratur, Cic. Mur.: s'ils viennent souvent chez nous. [st1]3 [-] remplir (d'un bruit), faire retentir.    - celebrare aliquid aliqua re: remplir qqch de qqch.    - ripas carmine celebrare, Ov. M. 2, 252: remplir les rives de leurs chants.    - nuntiis celebrantur aures meae, Cic. Prov. Cons. 9, 22: mes oreilles sont remplies de nouvelles. [st1]4 [-] assister en foule à une fête, fêter, célébrer, glorifier, honorer.    - celebratur omnium sermone laetitiaque convivium, Cic. Verr. 2, 1: le festin est animé par les conversations et la gaieté de tous les convives.    - is primus principatus dies in posterum celebratus, Tac. H. 2: l'usage a consacré ce jour comme le premier de son principat.    - publice totā celebrante Siciliā sepultus est, Nep.: il fut enseveli aux frais du trésor public, et avec le concours de toute la Sicile.    - nuptias celebrare, Liv.: célébrer une noce.    - funus celebrare, Curt.: célébrer des funérailles.    - natalem Vitellii diem celebrare, Tac. H. 2: célébrer l'anniversaire de Vitellius. [st1]5 [-] être nombreux à annoncer, divulguer, répandre, publier; louer, vanter, rendre fameux.    - factum esse consulem Murenam nuntii celebrant, Cic. Mur.: de nombreux messagers annoncent que Muréna est nommé consul.    - qua re celebrata, erat in magno nomine et gloria, Cic. Div. 1: ce fait ayant fait grand bruit, il jouissait d'une grande renommée.    - Mari virtutem in majus celebrare, Sall. J. 73: vanter outre mesure les mérites de Marius.    - Tagus auriferis harenis celebratur, Plin. 4: le Tage est célèbre par ses sables aurifères.
    * * *
    cĕlĕbro, āre, āvi, ātum - tr. -    - arch. celebrassit: celebraverit. [st1]1 [-] visiter en foule, fréquenter, aller souvent.    - popinas celebrare, Varr.: hanter les cabarets.    - neu juvenes celebret multo sermone, Tibul. 1: qu'elle n'aille pas souvent bavarder avec des jeunes gens.    - silvas celebrare, Ov. M. 10: fréquenter les forêts. [st1]2 [-] faire qqch simultanément ou en commun, employer souvent, répéter, pratiquer (un art...).    - iambum celebrare, Quint.: employer souvent l'iambe.    - nec unum genus est divinationis celebratum, Cic. Div. 1: on n'a pas l'habitude de n'employer qu'un seul genre de divination.    - Bedriaci, Placentiae celebratum id genus mortis, Tac. H. 2: à Bédriac, à Plaisance, ce genre de trépas se réalise souvent.    - seria ac jocos celebrare, Liv. 1: partager en commun les travaux et les jeux.    - a quibus si domus nostra celebratur, Cic. Mur.: s'ils viennent souvent chez nous. [st1]3 [-] remplir (d'un bruit), faire retentir.    - celebrare aliquid aliqua re: remplir qqch de qqch.    - ripas carmine celebrare, Ov. M. 2, 252: remplir les rives de leurs chants.    - nuntiis celebrantur aures meae, Cic. Prov. Cons. 9, 22: mes oreilles sont remplies de nouvelles. [st1]4 [-] assister en foule à une fête, fêter, célébrer, glorifier, honorer.    - celebratur omnium sermone laetitiaque convivium, Cic. Verr. 2, 1: le festin est animé par les conversations et la gaieté de tous les convives.    - is primus principatus dies in posterum celebratus, Tac. H. 2: l'usage a consacré ce jour comme le premier de son principat.    - publice totā celebrante Siciliā sepultus est, Nep.: il fut enseveli aux frais du trésor public, et avec le concours de toute la Sicile.    - nuptias celebrare, Liv.: célébrer une noce.    - funus celebrare, Curt.: célébrer des funérailles.    - natalem Vitellii diem celebrare, Tac. H. 2: célébrer l'anniversaire de Vitellius. [st1]5 [-] être nombreux à annoncer, divulguer, répandre, publier; louer, vanter, rendre fameux.    - factum esse consulem Murenam nuntii celebrant, Cic. Mur.: de nombreux messagers annoncent que Muréna est nommé consul.    - qua re celebrata, erat in magno nomine et gloria, Cic. Div. 1: ce fait ayant fait grand bruit, il jouissait d'une grande renommée.    - Mari virtutem in majus celebrare, Sall. J. 73: vanter outre mesure les mérites de Marius.    - Tagus auriferis harenis celebratur, Plin. 4: le Tage est célèbre par ses sables aurifères.
    * * *
        Celebro, celebras, pen. cor. celebrare. Varro. Hanter, Frequenter.
    \
        Coetus celebrare hominum. Cic. Faire assemblee de gens.
    \
        Celebrare locum conuentu. Cic. Faire grande assemblee de gens en un lieu.
    \
        Domum alicuius celebrare. Cic. Hanter.
    \
        Fretum celebrant Naiades aequoreae. Ouid. Habitent en la mer.
    \
        Locum aliquem ludis celebrare. Virg. Faire jeux celebres en quelque lieu.
    \
        Missile celebratum. Sil. Un dard qui est fort en usage.
    \
        Syluas celebrare. Ouid. Hanter, Frequenter, Converser és forests.
    \
        Celebrantur viae multitudine legatorum. Cic. Les chemins sont pleins d'ambassadeurs.
    \
        Celebrare conuiuium. Cic. Faire grand banquet, Faire solennellement et magnifiquement.
    \
        Celebrare dies, ferias, ludos, etc. Cic. Solennizer pour assemblee de gens.
    \
        Diem mero celebrare. Ouid. Solennizer le jour par bien boire.
    \
        Exequias et funera celebrare. Liu. Accompaigner un convoy de trespassé, Faire funerailles solennelles et magnifiques.
    \
        Ludos celebrare. Ouid. Faire jeux celebres et solennels.
    \
        Memoriam nominis alicuius celebrare epulis. Ci. Ramentevoir et peupler la memoire d'aucun, Faire banquets solennels en memoire et souvenance de quelcun.
    \
        Natalem alicuius celebrare. Plin. iunior. Faire feste et assemblee le jour de la naissance d'aucun.
    \
        Ludis natalem celebrare. Ouid. Faire jeux et esbas le jour de la nativité, en signe de joye.
    \
        Nuptias celebrare. Liu. Faire feste de nopces solennelles.
    \
        Maledictis et vocibus celebrare. Cic. Divulguer, Publier par tout.
    \
        Celebrare. Plin. Louer grandement quelque chose, et en faire estime, Recommander, Priser et estimer, Celebrer.
    \
        Egressum alicuius frequentia ornare et celebrare. Cic. Faire honneur à aucun à son partement par grande assemblee et convoy de gens d'honneur.
    \
        Carminibus aliquem celebrare. Ouid. Louer.
    \
        Fama per orbem celebratus. Ouid. Renommé et prisé.
    \
        Frequentia et plausus me vsque ad Capitolium celebrauit. Cic. L'assemblee du peuple me louant et magnifiant m'a honorablement convoyé jusques au Capitole.
    \
        Seipsum celebrare mero. Ouid. Faire parler de soy à force de bien boire.
    \
        Celebrare carmine ripas. Ouid. Chanter souvent au bord de la riviere.
    \
        Laudibus celebrare. Plin. Louer grandement.
    \
        Celebrata Latinis literis. Cic. Dont les livres Latins font grande mention.
    \
        In prouerbium vsque celebrari. Quintil. Estre venu en proverbe.
    \
        Celebrata res omnium sermone. Cic. De quoy chascun parle.
    \
        Constante fama, atque omnium sermone celebratum est. Cic. Le bruit est par tout, et chascun dit, etc.
    \
        In Graeco sermone tam tritum atque celebratum est, etc. Cic. Souvent usurpé, ou usité.
    \
        Artes celebrare. Cic. Exercer, Frequenter.
    \
        Famam celebrare. Cic. Magnifier et aggrandir le bruit.
    \
        Celebrare se et Rempub. Sallust. Faire plus priser et estimer.
    \
        Studium agriculturae celebrare. Columel. Exercer.

    Dictionarium latinogallicum > celebro

  • 26 famelicus

    fămēlĭcus, a, um famélique, affamé.    - famelicum convivium, Apul.: maigre repas, repas qui nous laisse sur notre faim.    - famelicus, i, m.: indigent.    - aluntur famelici, Aug.: les indigents sont nourris.
    * * *
    fămēlĭcus, a, um famélique, affamé.    - famelicum convivium, Apul.: maigre repas, repas qui nous laisse sur notre faim.    - famelicus, i, m.: indigent.    - aluntur famelici, Aug.: les indigents sont nourris.
    * * *
        Famelicus, pen. corr. Adiectiuum. Plaut. Affamé, Qui ha faim, Fameilleux.

    Dictionarium latinogallicum > famelicus

  • 27 instituo

    instĭtŭo, ĕre, instĭtŭi, instĭtūtum [in + statuo] - tr. - [st1]1 [-] mettre dans, fixer dans.    - instituere arborem, Suet.: planter un arbre.    - vah, quemquamne hominem in animo instituere quod sit carius quam ipse est sibi? Ter.: ah! quelle folie! faut-il qu'un homme fasse une place dans son coeur à un être qui lui soit plus cher que lui-même?    - instituere multa argumenta in pectus, Plaut.: se mettre en tête mille raisonnements.    - instituere vineas, Cic.: planter des vignes. [st1]2 [-] établir, instituer, construire, fabriquer; fournir, pourvoir, préparer.    - instituere convivium, Suet.: préparer un festin.    - instituere portorium vini, Cic. Font. 5: établir un péage sur le vin.    - pontem instituere, Caes.: construire un pont.    - pila instituere: fabriquer des javelots.    - turrim instituere, Caes.: bâtir une tour.    - instituere sibi quaestum, Cic.: se créer des profits. [st1]3 [-] disposer, ménager, organiser, faire, fonder, instituer, décider, introduire (un usage).    - aliquem heredem instituere, Cic.: instituer qqn héritier, faire de qqn son héritier.    - aliquos sibi amicos instituere, Cic. Verr. 2: se faire quelques amis.    - instituere remiges ex provincia, Caes.: lever des rameurs dans la province.    - cum aliquo sibi certamen instituere, Cic. Ac. 1, 12: engager la lutte avec qqn.    - instituere delectum: décider une levée, faire une levée.    - instituere ut: établir (comme usage) que, décider que.    - neque frustra antiquitus institutum est ut signa undique concinerent, Caes. BC. 3: et ce n'est pas pour rien que de temps immémorial il a été établi que de toutes parts sonnât le signal de l'attaque.    - instituit ut (filiae) barbam sibi et capillum adurerent, Cic.: il décida que ses filles lui brûleraient la barbe et les cheveux. [st1]4 [-] commencer, entamer, entreprendre, se mettre à, se résoudre à.    - instituere + inf.: se mettre en devoir de, décider de, se mettre à, entreprendre de.    - scribere historias instituit: il entreprit d’écrire l’histoire.    - institui declamitare graece, Cic.: j'ai commencé à déclamer en grec.    - perge ut instituisti: continue comme tu as commencé.    - de mandatis Caesaris agere instituit, Caes. BC. 3: il commença à rendre compte de la mission que lui avait confiée César.    - fortasse cupressum scis simulare... Amphora coepit institui, Hor.: peut-être sais-tu dessiner un cyprès... Tu as entrepris de tourner une amphore.    - ab instituto opere discedit, Caes. BC. 1: il quitte le travail entrepris.    - silvas caedere instituit, Caes.: il décida d'abattre des forêts. [st1]5 [-] enseigner, instruire, former, dresser.    - instituere aliquem lyrā, Quint.: apprendre à qqn à jouer de la lyre.    - adulescentes instituere: former les jeunes gens.    - instituere aliquem ad dicendum, Cic.: former qqn à la parole.    - quo modo illi (gladiatores), qui bene instituti sunt, accipere plagam malunt quam turpiter vitare! Cic. Tusc. 2, 41: comment ces gens-là, qui ont été bien formés, aiment-ils mieux recevoir des coups que de les esquiver honteusement!    - prima Ceres ferro mortalis vertere terram instituit, Virg.: la première, Cérès apprit aux mortels à retourner la terre avec le fer.    - veterum philosophorum praeceptis instituta vita, Cic. Fin. 4: un esprit formé par les préceptes des vieux philosophes.
    * * *
    instĭtŭo, ĕre, instĭtŭi, instĭtūtum [in + statuo] - tr. - [st1]1 [-] mettre dans, fixer dans.    - instituere arborem, Suet.: planter un arbre.    - vah, quemquamne hominem in animo instituere quod sit carius quam ipse est sibi? Ter.: ah! quelle folie! faut-il qu'un homme fasse une place dans son coeur à un être qui lui soit plus cher que lui-même?    - instituere multa argumenta in pectus, Plaut.: se mettre en tête mille raisonnements.    - instituere vineas, Cic.: planter des vignes. [st1]2 [-] établir, instituer, construire, fabriquer; fournir, pourvoir, préparer.    - instituere convivium, Suet.: préparer un festin.    - instituere portorium vini, Cic. Font. 5: établir un péage sur le vin.    - pontem instituere, Caes.: construire un pont.    - pila instituere: fabriquer des javelots.    - turrim instituere, Caes.: bâtir une tour.    - instituere sibi quaestum, Cic.: se créer des profits. [st1]3 [-] disposer, ménager, organiser, faire, fonder, instituer, décider, introduire (un usage).    - aliquem heredem instituere, Cic.: instituer qqn héritier, faire de qqn son héritier.    - aliquos sibi amicos instituere, Cic. Verr. 2: se faire quelques amis.    - instituere remiges ex provincia, Caes.: lever des rameurs dans la province.    - cum aliquo sibi certamen instituere, Cic. Ac. 1, 12: engager la lutte avec qqn.    - instituere delectum: décider une levée, faire une levée.    - instituere ut: établir (comme usage) que, décider que.    - neque frustra antiquitus institutum est ut signa undique concinerent, Caes. BC. 3: et ce n'est pas pour rien que de temps immémorial il a été établi que de toutes parts sonnât le signal de l'attaque.    - instituit ut (filiae) barbam sibi et capillum adurerent, Cic.: il décida que ses filles lui brûleraient la barbe et les cheveux. [st1]4 [-] commencer, entamer, entreprendre, se mettre à, se résoudre à.    - instituere + inf.: se mettre en devoir de, décider de, se mettre à, entreprendre de.    - scribere historias instituit: il entreprit d’écrire l’histoire.    - institui declamitare graece, Cic.: j'ai commencé à déclamer en grec.    - perge ut instituisti: continue comme tu as commencé.    - de mandatis Caesaris agere instituit, Caes. BC. 3: il commença à rendre compte de la mission que lui avait confiée César.    - fortasse cupressum scis simulare... Amphora coepit institui, Hor.: peut-être sais-tu dessiner un cyprès... Tu as entrepris de tourner une amphore.    - ab instituto opere discedit, Caes. BC. 1: il quitte le travail entrepris.    - silvas caedere instituit, Caes.: il décida d'abattre des forêts. [st1]5 [-] enseigner, instruire, former, dresser.    - instituere aliquem lyrā, Quint.: apprendre à qqn à jouer de la lyre.    - adulescentes instituere: former les jeunes gens.    - instituere aliquem ad dicendum, Cic.: former qqn à la parole.    - quo modo illi (gladiatores), qui bene instituti sunt, accipere plagam malunt quam turpiter vitare! Cic. Tusc. 2, 41: comment ces gens-là, qui ont été bien formés, aiment-ils mieux recevoir des coups que de les esquiver honteusement!    - prima Ceres ferro mortalis vertere terram instituit, Virg.: la première, Cérès apprit aux mortels à retourner la terre avec le fer.    - veterum philosophorum praeceptis instituta vita, Cic. Fin. 4: un esprit formé par les préceptes des vieux philosophes.
    * * *
        Instituo, instituis, institui, institutum, pen. prod. instituere, Ex IN et STATVO compositum. Terent. Proposer et deliberer.
    \
        Instituere accusationem. Vlpian. Dresser et encommencer ou apprester son accusation, baillant son libelle accusatoire, et gardant les autres solennitez accoustumees.
    \
        Aueo scire quarum rerum actionem instituat. Cic. Que c'est qu'il pense de faire.
    \
        Instituere. Terent. Commencer.
    \
        Instituere animum ad cogitandum. Terent. Dresser et appliquer son esprit et se mettre à penser.
    \
        Argumenta in corde instituere. Plaut. Amasser force raisons en son coeur.
    \
        Astutiam. Plaut. Controuver et inventer une tromperie.
    \
        Sibi certamen cum aliquo instituere. Cic. Prendre debat avec aucun.
    \
        Collegium. Plin. iunior. Fonder un college, Instituer.
    \
        Consuetudinem. Cic. Prendre familiarité avec aucun.
    \
        Cursum. Terent. Commencer sa course.
    \
        Delectum militum. Caesar. Commencer à lever gents de guerre.
    \
        Exemplum. Plin. iunior. Faire le patron et exemple aux autres.
    \
        Haeredem. Cic. Faire, Instituer, Ordonner son heritier.
    \
        Instituere in animo. Terent. Proposer en soymesme, Deliberer.
    \
        Iter instituere. Cato. Ciceroni. Commencer.
    \
        Mercatum instituere. Cic. Lever un marché, ou le mettre sus.
    \
        Naues instituere. Caesar. Accoustrer, ou edifier.
    \
        Quinqueremem instituit Nesichthon Salaminius. Plin. Il fut le premier qui feit, ou inventa les galees à cinq rames pour banc.
    \
        Negotium. Plaut. Commencer.
    \
        Officinam alicubi instituere. Cic. Lever un ouvroir. Sic, Tabernam instituere. Lever boutique.
    \
        Sibi quaestum. Cic. Commencer, ou prendre une maniere et train de gaigner.
    \
        Instituere regnum. Plaut. Commencer.
    \
        Instituere sermonem. Caesar. Commencer et tenir propos avec aucun.
    \
        Textrinam alicubi instituere. Ci. Lever un ouvroir de tisserand.
    \
        Vestigia retro instituit. Lucret. Il recule.
    \
        Sapienter vitam instituere. Terent. Ordonner sagement sa maniere de vivre.
    \
        Vitem instituere. Sueton. Planter une vigne.
    \
        Instituere. Cic. Enseigner et apprendre, Instruire, Endoctriner.

    Dictionarium latinogallicum > instituo

  • 28 irrumpo

    irrumpo (inrumpo), ĕre, rūpi, ruptum    - intr. et tr. - [st1]1 [-] entrer violemment, se précipiter sur, se précipiter dans, envahir.    - avec dat. - irrumpere templo, Sil. 2: se précipiter dans le temple.    - irrumpere thalamo, Virg.: faire irruption dans la chambre.    - irrumpere convivium, Tac.: se ruer dans la salle de festin.    - mare in terras irrumpit, Plin.: la mer fait irruption sur les terres, la mer envahit les terres.    - calamites ad quas ego irrupi, Sen.: malheurs au-devant desquels je me suis moi-même précipité.    - irrumpere se, Varr.: se précipiter. [st1]2 [-] t. de guerre - fondre sur, se jeter, foncer, tomber sur, charger, faire irruption, envahir.    - irrumpere in castra, Cic. Div. 1: forcer le camp, faire irrumption dans le camp.    - in proxima Octavii castra irruperunt, Caes.: ils se précipitèrent sur le camp d’Octavius le plus proche.    - irrumpere in hostes, Caes.: fondre sur l'ennemi, charger l'ennemi.    - irrumpere portam, Sall.: forcer une porte.    - absol. - irrumpere: faire une irruption. [st1]3 [-] au fig. - entrer, s'introduire dans, pénétrer dans, envahir, usurper; briser, interrompre.    - mentem irrumpere: pénétrer l’esprit, inspirer l'esprit.    - deos irrumpere, Stat. Achill. 1: pénétrer les secrets des dieux.    - irrumpet adulatio, Tac. H. 1: l'adulation se fera jour.    - urbem irrumpere: envahir une ville.    - irrumpere in alicujus patrimonium, Cic. de Or. 3: usurper le patrimoine de qqn.    - in nostrum fletum irrumpes? Cic.: tu feras violence à nos larmes? tu étoufferas nos larmes?    - quietem irrumpere, Tac.: troubler le sommeil. [st1]4 - tr. - enfreindre, violer.    - legem irrumpere: enfreindre la loi.
    * * *
    irrumpo (inrumpo), ĕre, rūpi, ruptum    - intr. et tr. - [st1]1 [-] entrer violemment, se précipiter sur, se précipiter dans, envahir.    - avec dat. - irrumpere templo, Sil. 2: se précipiter dans le temple.    - irrumpere thalamo, Virg.: faire irruption dans la chambre.    - irrumpere convivium, Tac.: se ruer dans la salle de festin.    - mare in terras irrumpit, Plin.: la mer fait irruption sur les terres, la mer envahit les terres.    - calamites ad quas ego irrupi, Sen.: malheurs au-devant desquels je me suis moi-même précipité.    - irrumpere se, Varr.: se précipiter. [st1]2 [-] t. de guerre - fondre sur, se jeter, foncer, tomber sur, charger, faire irruption, envahir.    - irrumpere in castra, Cic. Div. 1: forcer le camp, faire irrumption dans le camp.    - in proxima Octavii castra irruperunt, Caes.: ils se précipitèrent sur le camp d’Octavius le plus proche.    - irrumpere in hostes, Caes.: fondre sur l'ennemi, charger l'ennemi.    - irrumpere portam, Sall.: forcer une porte.    - absol. - irrumpere: faire une irruption. [st1]3 [-] au fig. - entrer, s'introduire dans, pénétrer dans, envahir, usurper; briser, interrompre.    - mentem irrumpere: pénétrer l’esprit, inspirer l'esprit.    - deos irrumpere, Stat. Achill. 1: pénétrer les secrets des dieux.    - irrumpet adulatio, Tac. H. 1: l'adulation se fera jour.    - urbem irrumpere: envahir une ville.    - irrumpere in alicujus patrimonium, Cic. de Or. 3: usurper le patrimoine de qqn.    - in nostrum fletum irrumpes? Cic.: tu feras violence à nos larmes? tu étoufferas nos larmes?    - quietem irrumpere, Tac.: troubler le sommeil. [st1]4 - tr. - enfreindre, violer.    - legem irrumpere: enfreindre la loi.
    * * *
        Irrumpo, irrumpis, irrupi, pen. prod. irruptum, irrumpere. Terent. Entrer par force.
    \
        In castra irruperunt. Caes. Ils sont entrez de force dedens le fort des ennemis.
    \
        Irrupit in aulam. Valer. Max. Il est entré en Cour par importunité. B.

    Dictionarium latinogallicum > irrumpo

  • 29 moderatus

    [st2]1 [-] part. passé de modero et de moderor. [st2]2 [-] adj. modéré, mesuré, réglé, sage; en parl. de ch. modéré, qui tient dans de justes limites, dans une juste me­sure, raisonnable; en parl. du rythme bien rythmé.    - convivium moderatum, Cic. Mur. 6, 13: repas raisonnable.    - quando annona moderatior? Vell. 2, 126, 3: quand les vivres ont-ils été à meilleur marché?    - au superl. moderatissimus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5.    - nihil apparet in eo ingenuum, nihil moderatum, nihil pudens, nihil pudicum, Cic. Phil.: nul signe d'honnêteté en lui, rien qui indique la modération, la retenue, la pudeur.
    * * *
    [st2]1 [-] part. passé de modero et de moderor. [st2]2 [-] adj. modéré, mesuré, réglé, sage; en parl. de ch. modéré, qui tient dans de justes limites, dans une juste me­sure, raisonnable; en parl. du rythme bien rythmé.    - convivium moderatum, Cic. Mur. 6, 13: repas raisonnable.    - quando annona moderatior? Vell. 2, 126, 3: quand les vivres ont-ils été à meilleur marché?    - au superl. moderatissimus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5.    - nihil apparet in eo ingenuum, nihil moderatum, nihil pudens, nihil pudicum, Cic. Phil.: nul signe d'honnêteté en lui, rien qui indique la modération, la retenue, la pudeur.
    * * *
        Moderatus, pe. prod. Participium, vel Nomen ex participio. Cic. Attrempé, Qui garde mesure en toutes choses, Moderé.
    \
        Nihil pensi neque moderati habere. Sallust. Estre desmesuré en toutes choses.
    \
        Moderatior. Ouid. Plus moderé et attrempé.

    Dictionarium latinogallicum > moderatus

  • 30 accŭbĭtĭo

    accŭbĭtĭo, ōnis, f. [accumbo] [st1]1 [-] action de s'étendre, de se coucher.    - Cic. Nat. 1, 94 ; Off. 1, 128. [st1]2 [-] action de prendre place sur un lit de table.    - bene majores accubitionem epularem amicorum... convivium nominaverunt, Cic. CM 45: nos ancêtres ont eu raison de donner le nom de convivium [vie en commun, festin] au fait de prendre place à table entre amis. [st1]3 [-] lit de table.    - Lampr. Alex. 34, 8.

    Dictionarium latinogallicum > accŭbĭtĭo

  • 31 agito

    agito, āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), mit Hast, Eifer in Bewegung setzen, hastig-, eifrig treiben, I) eig.: 1) vom Treiben der Tiere = antreiben, in Lauf setzen, hin- u. her-, herumtreiben, u. (bes. bei Dichtern) übh. treiben, lenken, a) übh.: iumentorum gregem ibi, Varr.: per ampla spatia urbis equos velut publicos signatis, quod dicitur, calceis, wie mit Extrapost jagen, Amm.: calcari quadrupedem advorsum clivum, Plaut.: currus ad flumina, Verg.: spumantem equum, Verg.: quadrigas, Varr. LL. u. Suet.: u. spatium agitandi (verst. equos), zu tummeln, Nep.: lanigeros greges hirtasque capellas, poet. für »halten«, Verg. – b) vom Jagen des Wildes usw. = vor sich her-, umhertreiben, jagen, hetzen (s. Drak. Liv. 41, 9, 6. Heinsius u. Burm. Ov. met. 5, 605. Burm. Prop. 1, 1, 12), feras, Cic. u. Liv.: lupus etiam Romae interdiu agitatus, Liv.: asini feri venatibus agitantur, Amm.: aquila insectans alias aves et agitans, Cic. – totā urbe (die Feinde), Verg.: chelydros, verscheuchen, verjagen, Verg. – prägn. = eine Örtl. durchjagen, saltus venatu, Ps. Quint. decl. 3, 4: u. bl. Dictaeos saltus, Sil. 2, 94. – c) raubend forttreiben, hominum praedas et pecorum, Amm. 16, 9, 1.
    2) v. Treiben, Schütteln des Windes usw. = auftreiben, hin- u. hertreiben, schütteln, peitschen, mare ventorum vi agitari atque turbari, Cic.: arena
    ————
    magnā vi agitata, Sall.: humus arida vento agitatur, wird umhergewirbelt, Sall.: ventis agitatur pinus, Hor.: austro agitata Charybdis, Ov.: agitati ignes (amoris) fortius arserunt, durch die Bewegung im Fluge entbrennen (dem wirklichen Feuer gleich) um so stärker die Flammen der Liebe, Ov.
    3) v. Treiben des Wassers = treiben, umhertreiben, agitata fluctibus Helle, Prop.: defluit saxis agitatus umor, Hor.: (Peneus) deiectu gravi tenues agitantia fumos nubila conducit, einen zarten Rauch auftreibende Wasserwolken, Ov.
    4) v. der raschen u. unsteten Bewegung der Dinge übh. = in rasche Bewegung setzen, umhertreiben, agitari inter se concursu, von den Atomen, Cic.: respuit ab se atque per aes agitat, vom Magnet, Lucr.
    5) v. jeder Art von Bewegung im Ggstz. zur Ruhe, a) übh. in Bewegung setzen, bewegen, anregen, rege machen, ligna, Varr. fr.: bilem atram, Varr. fr.: quod ipsum agitatur aliunde, Cic.: quod pulsu agitatur externo, Cic.: mens agitat molem, regt, bewegt das All, Verg. – insbes. b) von schneller u. häufiger Bewegung = hin- u. herbewegen, treiben, schütteln, corpora huc illuc, Sall.: digitos (beim Rechnen), an den Fingern zählen, Plin. ep.: caput agitasse cacumen, hin- u. herneigen, Ov.: alas, Ov.: eam (navem triremem) in portu agitari iubet, einige Bewegungen machen, Nep. – hastam (= thyrsum). schütteln, Ov.:
    ————
    manu hunc pessulum, rütteln an usw., Lucil. fr.: habenas manibus, poet. für »lenken«, Ov. – iubebis rutabulo ligneo agitari quod decoxeris, wirst umrühren lassen, Col.: cum refrigeraverit, agitabis, umrühren, Apic. – u. c) von der körperl. Bewegung (durch Fahren, Laufen usw.), Bewegung machen, Bewegung verschaffen, corpus levi gestatione agitandum, man muß dem Körper od. sich Bewegung machen, Cels.: u. so nunc mari nunc terrā agitare corpus, Plin. ep.
    II) übtr.: 1) wie ein Tier, dem man die Sporen gegeben, antreiben, aufregen, anspornen, reizen zu etw., absol., quem gloria Turni obliquā invidiā stimulisque agitabat amaris, den des Turnus Ehre mit scheelem Neid aufregt u. stachelndem Ingrimm, Verg.: est deus in nobis, agitante calescimus illo, Ov.: agitatus cupidine regni, Flor. – m. in u. Akk., in furias agitantur equae, Ov.: in exitium urbis agitata gens, Flor.
    2) wie ein Wild auf- od. umhertreiben, -jagen, zusetzen, hetzen, verfolgen, beunruhigen, plagen, quälen (s. die Auslgg. zu Nep. Them. 9, 4. Duker Flor. 1, 8, 7. Drak. Sil. 16, 683), a) übh.: dii deaeque te agitant irati, Plaut.: qui utrosque error vos agitat, Pompon. com. fr.: atra bilis agitat hominem, Plaut.: quae res te agitat? welcher Alp drückt dich? Plaut.: ut eos agitent insectenturque furiae, Cic. (vgl. multis iniuriis iactata atque agitata aequitas, Cic.): amens, ag-
    ————
    itantibus furiis sororis ac viri, Liv. (vgl. Müller Liv. 1, 48, 7): sceleris poenis agitatur, Cic.: scelerum furiis agitatus, Verg.: Agamemnonius scaenis (auf der Bühne) agitatus Orestes, Verg.: Tyrrhenam fidem aut gentes agitare quietas, bestürmen (um zu einem Bündnis zu bewegen), Verg. – dah. b) jmdm. od. einer Sache mit Worten zusetzen, ihn geißeln, verspotten (s. Sorof Cic. de or. 2, 229. Matthiä Cic. Mur. 21), vesanum poëtam agitant pueri, Hor.: facete agitavit in tribunatu Gracchum, Cic.: quas personas agitare solemus, non sustinere, Cic.: alcis saevis fastidia verbis, Hor.
    3) wie ein Meer aufregen, in Unruhe-, in Verwirrung bringen (von politischen Stürmen usw.; vgl. Beier Cic. de off. 1, 82), seditionibus tribuniciis atrociter res publica agitabatur, Sall.: plebs agitari coepta tribuniciis procellis, Liv.: his rebus agitatis, Cic.
    4) etw. in Reden gleichs. hin- u. hertreiben = etw. (bes. stark, eifrig) besprechen, verhandeln, betreiben, verfechten, behaupten, has res, Caes.: rem ultro citroque, Liv.: versare in animo secum unam quamque rem, agitare deinde sermonibus, Liv.: omnibus conciliis eam rem agitari, Liv.: res agitata in contionibus, iactata in iudiciis, Cic.: agraria lex vehementer agitabatur, Cic.: quaestiunculae apud Taurum philosophum in convivio agitatae, Gell.: commentationes, in quibus philosophia remotior subtiliorque agitaba-
    ————
    tur, Gell.: cum de foedere victor agitaret, Liv.: Romae per omnes locos et conventus de facto consulis agitari, Sall.: agitatum in urbe ab tribunis plebis, ut tribuni militum crearentur, Liv. 4, 30, 1: omnium ore agitabatur m. folg. Akk. u. Infin., Dict. 5, 11: u. agitare coepit m. folg. Akk. u. Infin., Auct. b. Hisp. 25, 3.
    5) etw. im Geiste u. in Gedanken hin- u. herbewegen = sich mit etw. beschäftigen, es überdenken, überlegen, erwägen, zu Rate gehen, Rat pflegen, u. in bezug auf etw. Beabsichtigtes = etw. im Sinne haben, auf etw. sinnen, denken, ausgehen, Absichten haben, mit etw. od. mit dem Gedanken umgehen, m. folg. Acc. des Obj. (mit u. ohne in corde, in animo, in mente, od. bl. animo, mente, s. Weißenb. Liv. 21, 2, 2. Drak. Liv. 41, 18, 1. Heräus Tac. hist. 1, 12, 6), rem in corde, Plaut.: in animo bellum, Liv.: rem in mente, Varr. LL. u. Cic.: rem cum animo, Sall. fr.: rem animo (animis), Cic., Sall. u.a.: rem mente, Cic., Liv. u.a.: rem cum corde suo, Fronto: rem secum, Ter., Sall. u.a.: tuum est sic agitare animo, ut etc., dich in eine solche Stimmung zu versetzen, daß usw., Cic.: u. ohne den Zstz. in animo u. dgl., res multum agitata, Cic.: fugam, Sall. fr., Verg. u. Liv.: defectionem, Liv. epit.: moenia novae urbis, damit (mit dem Gedanken) umgehen, eine neue Stadt zu gründen, Flor.: quae cum multos dies noctesque aestuans agitaret, Sall. (vgl. Drak. Liv. 25, 36, 5). –
    ————
    m. folg. Infin., ut mente agitaret bellum renovare, Nep.: aliquid invadere magnum mens agitat mihi, Verg. – m. folg. de u. Abl. (s. Fabri Liv. 24, 18, 3. Weißenb. Liv. 31, 46, 6), de adoptione secum et cum proxumis, Tac.: de extremis secum, Flor., u. bl. de supremis, Tac., auf den Tod denken: de Rhodani transitu, Liv.: de regno, Liv.: de bello, Tac.: de inferendo bello, Liv.: de petenda civitate, Suet. – m. Acc.-Pron. u. folg. indir. Fragesatz, id ego semper mecum sic agito, quo pacto etc., Att. fr.: id plebes agitabat, quonam modo etc., Liv.: cum quidnam esset animo agitaret, Liv.: consules novi cum inter se agitarent, uti (daß) alter Samnites hostes alter Etruscos deligeret, quantaque in hanc aut in illam provinciam copiae satis esset, Liv.: agitavere, num Messalinam secretis minis depellerent amore Silii, Tac.: hoc agitabam, an cotem illam secare novaculā possem, Flor. – griech. mit Partic. (st. ut), Alexandrum... interempturi seditionibus agitastis (st. ut interimeretis), Iustin. 14, 4, 12. – absol., ipse longe aliter animo agitabat, er selbst hatte ganz andere Pläne in seinem Innern, Sall. Iug. 11, 1.
    6) den Geist in Bewegung, in Tätigkeit setzen, anregen, üben, beschäftigen, haud ferme armis atque equis corpus exercui, sed animum in litteris agitavi, Ps. Sall. de rep. 2, 10, 2: quibus (curis de salute rei publicae) agitatus et exercitatus animus, Cic.: geo-
    ————
    metriā agitari animos et acui ingenia, Quint.: tempus idoneum agitandis per studium ingeniis et exercendis per opera corporibus, Sen.
    7) übh. (wie ago u. ἄγω), etwas in Bewegung setzen = a) Feste u. festliche Veranstaltungen feiern, begehen, halten, Dionysia, Ter.: dies festos, Cic.: diem meum natalem, Plaut.: festa gaudia, Sil. – convivium, Plaut., Ter. u. Suet.: convivium regium, Fronto: choros, Verg. – b) Handlungen u. Zustände aller Art eifrig treiben, betreiben, verrichten, tun, ausüben, vornehmen, ins Werk setzen, ihnen nachzukommen suchen, sie halten, beobachten u. dgl., custodiam, Plaut.: imperium, die Herrschaft handhaben, Sall.: iustitiam, Plin. ep.: gaudium atque laetitiam, laut seine Freude u. Lust äußern, Sall.: odium adversus alqm, auslassen, Tac.: pacem, den Fr. pflegen, Sall. u.a. (s. Deder. Dict. 5, 11): praesidia, bilden, Sall.: moras, Sall.: mutas artes, betreiben, Verg.: imaginem belli navalis, ein Seemanöver abhalten (v. der Flotte), Flor.: praecepta parentis mei, ihnen nachzukommen-, sie zu erfüllen suchen, Sall.: honorem per quinquennium, fünf Jahre lang den Beamten spielen, Tac.: inter pastores regnum, den König spielen, Iustin. – u. so im Pass. agitari, betrieben werden, walten, heerschen, im Schwange sein, pax agitatur, Sall.: indutiae agitabantur, Sall.: laetitiae, maeror, luctus atque gaudia agitabantur, Sall.: agitabantur pro
    ————
    ingenio ducis calidiora consilia, Liv.: crimen vetus agitatum iam et te praetore iactatum, Cic.: omnis Pompeianorum colonorumque dissensio cum iam inveterasset ac multos annos esset agitata, Cic. – u. im Pass. unpers., paucorum arbitrio belli domique agitabatur, man handelte, verfuhr, Sall.: u. so aequo iure et modesto agitatum, Sall. fr. – c) eine Zeit zubringen, verleben, tunc aevum, Enn. fr.: magnis sub legibus aevum, Verg.: vita hominum sine cupiditate agitabatur, Sall. – dah. absol. = leben, bestehen, agitandi inops (ohne Mittel), Sall. hist. fr. 1, 41 (45), 11: u. so (Gallia) nunc malis fructibus ipsa vix agitat, Sall. hist. fr. 2, 96 (3, 1), 9: Arionem bene agitare (εὖ πράττειν), befinde sich wohl, Gell. 16, 19, 20: tres per id tempus qui agitabant nobiles facillime, Porc. in Suet. vit. Ter. 1. p. 28, 5 R. – d) (sc. se) irgendwo sich umhertreiben, sein Wesen treiben, sich aufhalten, weilen, verweilen, vacuis porticibus secretus agitat, Tac.: laeti, neque procul, Germani agitabant, Tac. – bes. von Reiterei, equitatum omnem... pro castris agitare iubet, Sall.: Numidae pro muro dies noctesque agitare, Liv.: consul dum inter primores agitat, Liv. – dah. irgendwo leben, wohnen, hausen, bes. von Nomadenvölkern, Libyes propius mare agitabant, Sall: qui montium editis inculti atque eo ferocius agitabant, Tac. ann. 4, 46. – e) wie unser es treiben = sich benehmen, postremo ferocius agitare, quam soli-
    ————
    tus erat, trieb es frecher, als er es sonst getan hatte, Sall. Cat. 23, 3; u. so Sall. Iug. 63, 5. – u. f) als jmd. auf der Bühne auftreten, m. dopp. Nom., modo hic agitat leno (als K.), modo adulescens, modo senex, Plaut. Men. prol. 75 (Schöll liest ›habitat‹).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > agito

  • 32 adparo

    ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    alicui prandium adparare,

    Plaut. Men. 1, 2, 61:

    cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,

    id. Ad. 5, 9, 8:

    ornare et apparare convivium,

    Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:

    nuptias,

    Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:

    bellum apparare,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    ludos magnificentissimos,

    id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):

    iter ad caedem faciendam,

    id. Mil. 10, 28:

    aggerem,

    Caes. B. G. 7, 17:

    bellum armaque vi summā,

    Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:

    ad hostes bellum apparatur,

    Liv. 7, 7.— With in:

    in Sestium adparabantur crimina,

    Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—
    II.
    Trop.:

    nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,

    Plaut. Poen. 5, 2, 139:

    ut tibi auxilium adparetur,

    id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:

    delinire adparas,

    Plaut. As. 2, 4, 28:

    meam exscindere gentem apparat,

    Stat. Th. 4, 670:

    traicere ex Siciliā,

    Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):

    dum adparatur,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    cum in apparando esset occupatus,

    Nep. Hann. 7, 1.—With ut:

    ut eriperes, adparabas,

    Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:

    qui sese parere adparent legibus,

    Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    A.
    Of persons, prepared, ready:

    adparatus sum, ut videtis,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    adparatus et meditatus ad causam accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12.—
    B.
    Of things, well supplied, furnished with every thing:

    domus omnibus instructior rebus et apparatior,

    Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):

    ludi apparatissimi et magnificentissimi,

    Cic. Sest. 54:

    apparatis accipere epulis,

    Liv. 23, 4 Drak.:

    apparatissimae epulae,

    Sen. Ep. 83:

    apparatissimum funus,

    Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,

    verba apparata,

    id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:

    et edit et bibit opipare sane et adparate,

    Cic. Att. 13, 52:

    ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),

    Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;

    nusquam hilarius,

    Plin. Ep. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > adparo

  • 33 apparo

    ap-păro ( adp-, Ritschl, Fleck., Bait.; app-, Lachm., Kayser, Weissenb., Halm), āvi, ātum, 1, v. a., to prepare or make ready for something (esp. with effort, care, expense), to put in order, provide, furnish, equip, etc. (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    alicui prandium adparare,

    Plaut. Men. 1, 2, 61:

    cenam adparare, Ter Heaut. 1, 1, 74: convivium,

    id. Ad. 5, 9, 8:

    ornare et apparare convivium,

    Cic. Verr. 2, 4, 20; * Hor. Epod. 2, 48; Suet. Claud. 33; cf. id. Caes. 26:

    nuptias,

    Ter. And. 3, 2, 34; so id. Phorm. 4, 4, 20:

    bellum apparare,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 35:

    ludos magnificentissimos,

    id. Q. Fr. 3, 8 (cf. apparatus, II. B.):

    iter ad caedem faciendam,

    id. Mil. 10, 28:

    aggerem,

    Caes. B. G. 7, 17:

    bellum armaque vi summā,

    Liv. 4, 1; 6, 21.—With ad:

    ad hostes bellum apparatur,

    Liv. 7, 7.— With in:

    in Sestium adparabantur crimina,

    Cic. ad Q. Fr. 2, 3, 6.—
    II.
    Trop.:

    nunc hoc consilium capio et hanc fabricam adparo,

    Plaut. Poen. 5, 2, 139:

    ut tibi auxilium adparetur,

    id. Ep 3, 2, 18.—Constr. with inf. as object:

    delinire adparas,

    Plaut. As. 2, 4, 28:

    meam exscindere gentem apparat,

    Stat. Th. 4, 670:

    traicere ex Siciliā,

    Suet. Aug. 47.— Absol. (cf Ruhnk. Dict. ad Ter. And. 1, 5, 19; Corte ad Sall. C. 6, 5, Bremi ad Nep. Thras. 2, 2):

    dum adparatur,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    cum in apparando esset occupatus,

    Nep. Hann. 7, 1.—With ut:

    ut eriperes, adparabas,

    Plaut. Aul. 5, 18.—Se apparare with inf. in Plaut.:

    qui sese parere adparent legibus,

    Plaut. As. 3, 3, 11.—Hence, appărā-tus ( adp-), a, um, P. a., pr. prepared; hence,
    A.
    Of persons, prepared, ready:

    adparatus sum, ut videtis,

    Plaut. Merc. 5, 2, 10:

    adparatus et meditatus ad causam accedo,

    Cic. Leg. 1, 4, 12.—
    B.
    Of things, well supplied, furnished with every thing:

    domus omnibus instructior rebus et apparatior,

    Cic. Inv. 1, 34.—Hence, magnificent, splendid, sumptuous (cf. apparatus, II. B.):

    ludi apparatissimi et magnificentissimi,

    Cic. Sest. 54:

    apparatis accipere epulis,

    Liv. 23, 4 Drak.:

    apparatissimae epulae,

    Sen. Ep. 83:

    apparatissimum funus,

    Suet. Ner. 9: munus apparatissimum largissimumque, id. Tit. 7.— Trop., of discourse, too studied, far-felched, labored: ut non apparata oratio esse videatur, Auct. ad Her. 1, 7; so,

    verba apparata,

    id. ib. (cf. apparatio).— Adv.: appărātē ( adp-), sumptuously:

    et edit et bibit opipare sane et adparate,

    Cic. Att. 13, 52:

    ludi Romani scaenici eo anno magnifice apparateque facti (sunt),

    Liv. 31, 4.— Comp.: Potes apparatius cenare apud multos;

    nusquam hilarius,

    Plin. Ep. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > apparo

  • 34 dapis

    daps or dăpis, dăpis (nom. daps obsol. Paul. Diac. p. 68, 3: dapis, Juvenc. ap. Auct. de gen. nom. p. 78.—The gen. pl. and dat. sing. do not occur, but are supplied by epulae, cena, convivium, q. v.), f. [stem, dap-, Gr. dapanê, expense: cf. deipnon; R. da-, Gr. daiô, to distribute; Sanscr. dapajami, to cause to divide], a solemn feast for religious purposes, a sacrificial feast (before beginning to till the ground; the Greek proêrosia, made in honor of some divinity, in memory of departed friends, etc. Thus distinguished from epulae, a meal of any kind: convivium, a meal or feast for company; epulum, a formal or public dinner, v. h. v.).
    I.
    Prop.:

    dapem pro bubus piro florente facito... postea dape facta serito milium, panicum, alium, lentim,

    Cato R. R. 131 and 132; id. ib. 50 fin.:

    pro grege,

    an offering for the protection of the flock, Tib. 1, 5, 28; Liv. 1, 7 ad fin.:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    Hor. Od. 2, 7, 17:

    nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus,

    id. ib. 1, 37, 4:

    sollemnis dapes et tristia dona,

    Verg. A. 3, 301.
    II.
    Transf. by the poets and post-Augustan prose-writers beyond the sphere of religion, and used of every (esp. rich, sumptuous) meal, a feast, banquet, in the sing. and plur. (in Verg. passim, in Tibul. in this signif. only plur.).—
    (α).
    Sing.: ne cum tyranno quisquam... eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 25 (v. 217 Ribbeck): quae haec daps est? qui festus dies? Liv. Andr. ap. Prisc. p. 752 P. (transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto); so Catull. 64, 305; Hor. Od. 4, 4, 12; id. Epod. 5, 33; id. Ep. 1, 17, 51: of a simple, poor meal, Ov. H. 9, 68; 16, 206. Opp. to wine:

    nunc dape, nunc posito mensae nituere Lyaeo,

    Ov. F. 5, 521; cf.

    so in plur.,

    id. M. 8, 571; Verg. A. 1, 706.—
    (β).
    Plur.: Tib. 1, 5, 49; 1, 10, 8; Verg. E. 6, 79; id. G. 4, 133; id. A. 1, 210 et saep.; Hor. Od. 1, 32, 13; id. Epod. 2, 48; Ov. M. 5, 113; 6, 664; Tac. A. 14, 22 et saep.:

    humanae,

    human excrement, Plin. 17, 9, 6, § 51.

    Lewis & Short latin dictionary > dapis

  • 35 daps

    daps or dăpis, dăpis (nom. daps obsol. Paul. Diac. p. 68, 3: dapis, Juvenc. ap. Auct. de gen. nom. p. 78.—The gen. pl. and dat. sing. do not occur, but are supplied by epulae, cena, convivium, q. v.), f. [stem, dap-, Gr. dapanê, expense: cf. deipnon; R. da-, Gr. daiô, to distribute; Sanscr. dapajami, to cause to divide], a solemn feast for religious purposes, a sacrificial feast (before beginning to till the ground; the Greek proêrosia, made in honor of some divinity, in memory of departed friends, etc. Thus distinguished from epulae, a meal of any kind: convivium, a meal or feast for company; epulum, a formal or public dinner, v. h. v.).
    I.
    Prop.:

    dapem pro bubus piro florente facito... postea dape facta serito milium, panicum, alium, lentim,

    Cato R. R. 131 and 132; id. ib. 50 fin.:

    pro grege,

    an offering for the protection of the flock, Tib. 1, 5, 28; Liv. 1, 7 ad fin.:

    ergo obligatam redde Jovi dapem,

    Hor. Od. 2, 7, 17:

    nunc Saliaribus Ornare pulvinar deorum Tempus erat dapibus,

    id. ib. 1, 37, 4:

    sollemnis dapes et tristia dona,

    Verg. A. 3, 301.
    II.
    Transf. by the poets and post-Augustan prose-writers beyond the sphere of religion, and used of every (esp. rich, sumptuous) meal, a feast, banquet, in the sing. and plur. (in Verg. passim, in Tibul. in this signif. only plur.).—
    (α).
    Sing.: ne cum tyranno quisquam... eandem vescatur dapem, Att. ap. Non. 415, 25 (v. 217 Ribbeck): quae haec daps est? qui festus dies? Liv. Andr. ap. Prisc. p. 752 P. (transl. of Hom. Od. 1, 225: tis daïs, tis de homilos hod epleto); so Catull. 64, 305; Hor. Od. 4, 4, 12; id. Epod. 5, 33; id. Ep. 1, 17, 51: of a simple, poor meal, Ov. H. 9, 68; 16, 206. Opp. to wine:

    nunc dape, nunc posito mensae nituere Lyaeo,

    Ov. F. 5, 521; cf.

    so in plur.,

    id. M. 8, 571; Verg. A. 1, 706.—
    (β).
    Plur.: Tib. 1, 5, 49; 1, 10, 8; Verg. E. 6, 79; id. G. 4, 133; id. A. 1, 210 et saep.; Hor. Od. 1, 32, 13; id. Epod. 2, 48; Ov. M. 5, 113; 6, 664; Tac. A. 14, 22 et saep.:

    humanae,

    human excrement, Plin. 17, 9, 6, § 51.

    Lewis & Short latin dictionary > daps

  • 36 instruo

    in-strŭo, xi ( perf. sync. instruxti, Plaut. Mil. 4, 1, 34), ctum, 3, v. a., to build in or into; to build,, erect, construct (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    contabulationem in parietes,

    Caes. B. C. 2, 9:

    tubulos in earum (cloacarum) parietibus,

    Vitr. 5, 9, 7:

    muros,

    Nep. Them. 6:

    aggerem,

    Tac. H. 2, 22.—
    B.
    In partic.
    1.
    To set in order, draw up in battle array:

    legiones,

    Plaut. Am. 1, 1, 66:

    aciem,

    Cic. Mur. 9, 22; id. Phil. 4, 5, 11:

    contra copias praesidia vestrosque exercitus,

    id. Cat. 2, 11 init.—Absol.:

    ad instruendum spatium,

    Liv. 9, 37, 3; 10, 19, 15; 24, 48, 11:

    insidias in loco aliquo,

    to lay an ambush, id. Clu. 66, 190; cf.:

    quem insidiis instruendis locum?

    Liv. 6, 23, 6:

    acies circa vallum,

    id. 3, 22, 5:

    ad hunc modum aciem,

    Caes. B. C. 3, 88:

    postremo in plures ordines,

    Liv. 8, 8, 4:

    naves,

    Just. 5, 4, 1.—
    2.
    To prepare, make ready, furnish, provide, to equip, fit out (with necessaries):

    domum,

    Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9:

    instruere et parare convivium omnibus rebus,

    id. ib. 2, 4, 27, §

    62: mensas,

    Verg. A. 3, 231; Ov. M. 8, 571:

    agrum,

    to stock, furnish, Liv. 6, 5, 5:

    hortos,

    Col. 11, 2, 25; Plin. Ep. 8, 18, 11:

    frumento et stipendio victorem,

    Just. 6, 6:

    et dotare filiam,

    Suet. Vesp. 14:

    mulieri aurum atque ornamenta,

    Plaut. Mil. 4, 1, 35:

    instruit focum provincia,

    Juv. 5, 97:

    socios simul instruit armis,

    Verg. A. 8, 80:

    concubinas securibus peltisque,

    Suet. Ner. 44:

    Xerxes bellum per quinquennium instruxit,

    Just. 2, 10, 12; 8, 5, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to procure, provide for, prepare for, furnish:

    accusationem,

    Cic. Clu. 6:

    causam,

    Plin. Ep. 10, 85:

    in instruendo (orationem) dissipatus,

    in arranging, Cic. Brut. 59, 216: se, to furnish, prepare one ' s self:

    ad judicium nondum se satis instruxerat,

    id. Verr. 2, 4, 19:

    neque spatium erat instruendi bellum,

    Just. 8, 5, 2. —
    B.
    In partic., to provide with information, to teach, instruct:

    (oratores) parum his artibus instructos vidimus,

    Cic. Brut. 59, 214:

    judicem notitiā rerum,

    Quint. 4, 2, 24:

    juvenes salubribus praeceptis,

    Petr. 140: aliquem scientiā alicujus rei, Quint. prooem. § 23; cf. id. 1, 10, 5; 2, 4, 20; 2, 5, 1 al.— Absol., Just. praef. 4 (but in Cic. Cael. 30, 72, the true reading is instituimur).—
    2.
    To plan, devise:

    magnas res hic agito in mentem instruere,

    Plaut. Rud. 4, 2, 31:

    instruendae fraudi intentior,

    Liv. 23, 35, 14: insidias [p. 971] mihi, Cat. 18 (21), 7.—Hence, instructus, a, um, P. a., ordered, drawn up; furnished, provided with any thing.
    A.
    Lit.:

    exercitus ita stetit instructus, ut, etc.,

    Liv. 4, 18:

    acies,

    Caes. B. G. 1, 48:

    domicilia rebus iis omnibus, quibus, etc.,

    Cic. N. D. 2, 37, 95:

    instructa et exornata domus,

    provided with necessaries, id. Verr. 2, 2, 34, § 84:

    instructae ornataeque naves,

    id. ib. 2, 5, 51, §

    133: instructae atque ornatae omnibus rebus copiae,

    id. de Imp. Pomp. 8:

    omnibus rebus instructum et paratum convivium,

    id. Verr. 2, 4, 27.—
    B.
    Trop.
    1.
    Arranged, prepared; instructed:

    jam instructa sunt mihi in corde consilia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 2, 7:

    res satis scite instructae et compositae,

    Cic. Leg. 1, 13, 39:

    ad permovendos animos instructi et parati,

    id. Or. 5:

    ad mortem contemnendam,

    id. Fin. 2, 17:

    ad dicendum instructissimus,

    id. de Or. 3, 8.—
    2.
    Instructed, versed in:

    in jure civili,

    Cic. de Or. 1, 58, 249:

    omnibus ingenuis artibus,

    id. ib. 1, 16, 73:

    a jure civili, ab historia instructior (v. ab),

    id. Brut. 43.—

    In a bad sense: accusatores instructi et subornati,

    prepared, instructed, Cic. Vatin. 1, 3:

    vitiis instructior,

    Hor. Ep. 1, 18, 25.— Adv.: instructē, with great preparation; only comp.:

    ludos opulentius instructius facere,

    Liv. 1, 35, 7:

    instructius accusare,

    App. Mag. 34, p. 296.

    Lewis & Short latin dictionary > instruo

  • 37 tempestivos

    tempestīvus ( - vos), a, um, adj. [tempestas, I.], of or belonging to the right time, done or happening at the proper time, timely, seasonable, opportune, fitting, appropriate, suitable (class.; syn. opportunus).
    I.
    In gen.:

    venti,

    Cic. N. D. 2, 53, 131:

    imbres,

    Just. 44, 1, 4:

    nondum tempestivo ad navigandum mari, Siciliam adiit,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 34:

    aggressus tempestivis temporibus,

    Liv. 45, 19, 10; cf.:

    veniet narratibus hora Tempestiva meis,

    Ov. M. 5, 500; Plin. 11, 17, 17, § 53:

    et tempestivum pueris concedere ludum,

    Hor. Ep. 2, 2, 142:

    oratio,

    Liv. 5, 12, 12:

    caesura arborum,

    Plin. 16, 43, 84, § 230:

    vindemia,

    Col. 11, 2, 67:

    sarritio,

    id. 11, 2, 9; 7, 3, 4:

    multa mihi ipsi ad mortem tempestiva fuerunt,

    fitting occasions, Cic. Tusc. 1, 45, 109:

    num parum tempestivos interveni?

    Tac. Or. 14:

    oscula maestis tempestiva genis posuit,

    Stat. Th. 2, 355.— Neutr. absol.:

    si tempestivom erit,

    Col. 1, 8 fin.; Plin. 16, 39, 74, § 188.—
    II.
    In partic.
    A.
    Timely, seasonable, ripe (syn. maturus):

    maturitas,

    Cic. Sen. 2, 5:

    ubi ocymum tempestivom erit, dato primum,

    Cato, R. R. 54, 3; so,

    fructus,

    Cic. Off. 2, 4, 14; Col. 3, 21, 10:

    pullorum examina,

    Lucr. 5, 1363:

    pinus,

    Verg. G. 1, 256.— Comp.:

    cassita in sementes forte concesserat tempestiviores,

    Gell. 2, 29, 5. —
    2.
    Transf., of persons, ripe, mature ( poet. and in postAug. prose):

    tempestiva viro,

    Hor. C. 1, 23, 12 (for which:

    filia Jam matura viro,

    Verg. A. 7, 53; and:

    matura virgo,

    Hor. C. 3, 6, 22); so,

    Rhode,

    id. ib. 3, 19, 27:

    virgo, Fest. s. v. Romam, p. 269 Müll.: tempestivos erat caelo Cythereïus heros,

    Ov. M. 14, 584. —
    B.
    Pregn., like our timely, betimes, for that which takes place early, in good time, in good season, early; so in the elder Pliny, of early risers:

    refrigeratum sub dio dari tempestivis antecedente vomitione,

    Plin. 29, 4, 25, § 80:

    sani atque tempestivi,

    id. 7, 53, 54, § 181.—Esp., of early banquets, beginning while it is yet day:

    convivia,

    Cic. Arch. 6, 13; so,

    convivia (convivium),

    id. Sen. 14, 46; id. Att. 9, 1, 3; 9, 13, 6; id. Mur. 6, 13:

    gladiatorum convivium,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 61:

    solemni et tempestivo adhibetur convivio,

    Curt. 8, 1, 22; Sen. Ira, 2, 28, 6; Tac. H. 2, 68; Suet. Calig. 45 fin.; cf.: tempestivis epulis delinitus, ubi vino incaluit, etc., Tac. A. 11, 37.— Sup. seems not to occur.—Hence, adv.: tempestīvē, at the right time, in proper season, seasonably, opportunely; fitly, appropriately (class.):

    arare,

    Cato, R. R. 61, 1; Cic. N. D. 2, 62, 156; Col. 2, 8, 4; Ov. Tr. 4, 10, 81; Just. 34, 1; Suet. Vesp. 23. — Comp., Hor. C. 4, 1, 9.— Sup seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > tempestivos

  • 38 tempestivus

    tempestīvus ( - vos), a, um, adj. [tempestas, I.], of or belonging to the right time, done or happening at the proper time, timely, seasonable, opportune, fitting, appropriate, suitable (class.; syn. opportunus).
    I.
    In gen.:

    venti,

    Cic. N. D. 2, 53, 131:

    imbres,

    Just. 44, 1, 4:

    nondum tempestivo ad navigandum mari, Siciliam adiit,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 34:

    aggressus tempestivis temporibus,

    Liv. 45, 19, 10; cf.:

    veniet narratibus hora Tempestiva meis,

    Ov. M. 5, 500; Plin. 11, 17, 17, § 53:

    et tempestivum pueris concedere ludum,

    Hor. Ep. 2, 2, 142:

    oratio,

    Liv. 5, 12, 12:

    caesura arborum,

    Plin. 16, 43, 84, § 230:

    vindemia,

    Col. 11, 2, 67:

    sarritio,

    id. 11, 2, 9; 7, 3, 4:

    multa mihi ipsi ad mortem tempestiva fuerunt,

    fitting occasions, Cic. Tusc. 1, 45, 109:

    num parum tempestivos interveni?

    Tac. Or. 14:

    oscula maestis tempestiva genis posuit,

    Stat. Th. 2, 355.— Neutr. absol.:

    si tempestivom erit,

    Col. 1, 8 fin.; Plin. 16, 39, 74, § 188.—
    II.
    In partic.
    A.
    Timely, seasonable, ripe (syn. maturus):

    maturitas,

    Cic. Sen. 2, 5:

    ubi ocymum tempestivom erit, dato primum,

    Cato, R. R. 54, 3; so,

    fructus,

    Cic. Off. 2, 4, 14; Col. 3, 21, 10:

    pullorum examina,

    Lucr. 5, 1363:

    pinus,

    Verg. G. 1, 256.— Comp.:

    cassita in sementes forte concesserat tempestiviores,

    Gell. 2, 29, 5. —
    2.
    Transf., of persons, ripe, mature ( poet. and in postAug. prose):

    tempestiva viro,

    Hor. C. 1, 23, 12 (for which:

    filia Jam matura viro,

    Verg. A. 7, 53; and:

    matura virgo,

    Hor. C. 3, 6, 22); so,

    Rhode,

    id. ib. 3, 19, 27:

    virgo, Fest. s. v. Romam, p. 269 Müll.: tempestivos erat caelo Cythereïus heros,

    Ov. M. 14, 584. —
    B.
    Pregn., like our timely, betimes, for that which takes place early, in good time, in good season, early; so in the elder Pliny, of early risers:

    refrigeratum sub dio dari tempestivis antecedente vomitione,

    Plin. 29, 4, 25, § 80:

    sani atque tempestivi,

    id. 7, 53, 54, § 181.—Esp., of early banquets, beginning while it is yet day:

    convivia,

    Cic. Arch. 6, 13; so,

    convivia (convivium),

    id. Sen. 14, 46; id. Att. 9, 1, 3; 9, 13, 6; id. Mur. 6, 13:

    gladiatorum convivium,

    id. Verr. 2, 3, 25, § 61:

    solemni et tempestivo adhibetur convivio,

    Curt. 8, 1, 22; Sen. Ira, 2, 28, 6; Tac. H. 2, 68; Suet. Calig. 45 fin.; cf.: tempestivis epulis delinitus, ubi vino incaluit, etc., Tac. A. 11, 37.— Sup. seems not to occur.—Hence, adv.: tempestīvē, at the right time, in proper season, seasonably, opportunely; fitly, appropriately (class.):

    arare,

    Cato, R. R. 61, 1; Cic. N. D. 2, 62, 156; Col. 2, 8, 4; Ov. Tr. 4, 10, 81; Just. 34, 1; Suet. Vesp. 23. — Comp., Hor. C. 4, 1, 9.— Sup seems not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > tempestivus

  • 39 adhibeo

    ad-hibeo, buī, bitum, ēre [ habeo ]
    1) прилагать, прикладывать, класть ( medicamina vulneri T)
    2) обнимать, обхватывать
    4) прибавлять, присоединять (aliquid alicui rei или ad aliquid C etc.)
    5) прилагать (curam, diligentiam in omnem rem C)
    a. animum и animos ad aliquid C — обратить внимание на что-л.
    animos adhibete V, O — заметьте, примите во внимание
    a. memoriam rei Nep — помнить что-л.
    6)
    а) употреблять (vestem ad ornatum C; potionem, cibum C); применять, проявлять (saevitiam in aliquem, severitatem in aliquo, officium erga aliquem, reverentiam adversus aliquem C)
    alicui rei vim a. H — применить к чему-л. силу (насилие), но тж. силой проводить в жизнь (non modo licentiam alicui rei permittere, sed vim a. T)
    nullum dolum malum consilio a. Ptне замышлять ничего дурного
    б) пускать в ход (remedia morbis C; aegro medicinam C)
    8) призывать (testem aliquem in auxilium Just; aliquem ad и in consilium Cs, C); привлекать (aliquem ad deliberationem C, Cs); приглашать (aliquem ad convivium C или convivio L)
    9) доставлять (voluptates, consolationem alicui C); оказывать ( alicui honores C); приносить ( odores ad deos C); добавлять ( nasturcium ad panem C)
    10) обращаться, поступать (aliquem liberaliter, severius a. C)

    Латинско-русский словарь > adhibeo

  • 40 admoveo

    ad-moveo, mōvi, mōtum, ēre
    1)
    а) придвигать, пододвигать, двигать, приближать ( machinam C); подносить (aliquid ad nares C; manus ad faciem Pt)
    a. ubera V — подносить сосцы, т. е. кормить грудью
    б) подводить ( exercitum ad urbem L); прикладывать, склонять или настораживать ( aures C); впрягать ( angues curribus O)
    admotus — близкий, смежный
    a. manūs rei alicui (ad aliquam rem) L, C, QC — приняться за что-л., наложить руку на что-л., прикоснуться рукой к чему-л.
    2) (тж. se a. Pt) подходить, приближаться ( jam admovebat rex QC)
    3) приглашать (medicum alicui, aliquem ad convivium Su)
    4) приводить, подводить, подавать ( alicui equum L)
    5) приставлять (scalas moenibus T и scalas ad moenia L; gladium jugulo alicujus Sen)
    6) применять, употреблять (curationem ad aliquem C; remedia Sen)
    7) внушать (metum L; luctūs animo Sen)
    a. orationem animo alicujus C — говорить с кем-л. задушевно, брать за душу
    8) обращать, направлять, устремлять (mentes suas ad alicujus vocem C; preces suppliciter QC и preces alicui Ph; acumen alicui rei H)
    9) уравнивать, сравнивать
    a. murum solo Senсровнять с землёй (т. е. срыть) стены
    10) ускорять, приближать ( diem leti QC)

    Латинско-русский словарь > admoveo

См. также в других словарях:

  • Convivium — – Centre d’animation culturelle italo luxembourgeois a.s.b.l. est une association luxembourgeoise qui a pour but la promotion de la culture italienne au Luxembourg. L’association fut fondée en 1994. Les principales activités de l’association sont …   Wikipédia en Français

  • Convivĭum — (lat.), Schmauserei, Gastmahl …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Convivium — Convivĭum (lat.), Schmaus, Gelage …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Convivium - Centre d’animation culturelle italo-luxembourgeois — Convivium – Centre d’animation culturelle italo luxembourgeois a.s.b.l. est une association luxembourgeoise qui a pour but la promotion de la culture italienne au Luxembourg. L’association fut fondée en 1994. Les principales activités de… …   Wikipédia en Français

  • Convivium – Centre d’animation culturelle italo-luxembourgeois — Convivium Centre d’animation culturelle italo luxembourgeois Convivium – Centre d’animation culturelle italo luxembourgeois a.s.b.l. est une association luxembourgeoise qui a pour but la promotion de la culture italienne au Luxembourg.… …   Wikipédia en Français

  • Convivium 6 Serviced Apartment Beirut — (Бейрут,Ливан) Категория отеля: Адрес: Saifi, Downtown Beirut …   Каталог отелей

  • CONVIVIUM Sacrum — vide hîc passim Cena Domini, Epulae, Mensa Domini, Mensa sacra, Pridianae dapes, it. ubl de Sacerdotibus, Sacrificiis, et voce Victima …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Convivium musicum — Con|vi|vi|um mu|si|cum [kɔn vi:vi̯um ...kum] das; , ...via ...ca [...ka] <aus lat. convivium musicum »musikalisches Gastmahl«> Zusammenkunft zu geselligem Musizieren im 16. Jh., die mit einem Gastmahl verbunden war, Vorform des ↑Collegium… …   Das große Fremdwörterbuch

  • convivium — noun A geographically isolated population of a species that shows differentiation from other populations of the same species; becomes a subspecies or ecotype …   Wiktionary

  • Convivium — Gæstebud, gilde …   Danske encyklopædi

  • convivium — con·viv·i·um …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»