-
1 conviciator
convīciātor, ōris m. [ convicior ]хулитель, клеветник C, Sen, Su -
2 conviciator
convīciātor, ōris, m. (convicior), der Schelter, Schmäher, Lästerer Cic. u.a.
-
3 conviciator
convīciātor, ōris, m. (convicior), der Schelter, Schmäher, Lästerer Cic. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conviciator
-
4 conviciator
convīcĭātor ( convīt-), ōris, m. [convicior], a railer, reviler (very rare), * Cic. Mur. 6, 13; Sen. Ira, 3, 24, 1; Suet. Tib. 11 al. -
5 conviciator
one who utters abuse, reviler -
6 convīciātor (convīt-)
convīciātor (convīt-) ōris, m [convicior], a railer, reviler. -
7 convitiator
convīcĭātor ( convīt-), ōris, m. [convicior], a railer, reviler (very rare), * Cic. Mur. 6, 13; Sen. Ira, 3, 24, 1; Suet. Tib. 11 al. -
8 Schmäher
Schmäher, conviciator (der Schimpfer). – maledicus [2047]( der Schlechtes Nachsagende); verb. maledicus conviciator.
-
9 convitiator
convītiātor, s. convīciātor.
-
10 maledicus
-
11 Lästermaul, -mund
Lästermaul, -mund, a) eig., lästernde Zunge: lingua maledĭca. – lingua ad maledicendum prompta od. promptior (gern lästernde Zunge). – b) meton. = Lästerer, Lästererin: homo maledĭcus. mulier maledĭca. – maledĭcus conviciator (der Lästerer u. Schimpfer). – auch Thersītes (appellativ, z.B. Thersites ille).
-
12 convitiator
convītiātor, s. conviciator.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convitiator
-
13 maledicus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > maledicus
-
14 maledicus
maledicus adj. with sup. [maledico], abusive, scurrilous, slanderous: conviciator: civitas: in maledicentissimā civitate.* * *maledica, maledicum ADJslanderous; abusive; scurillous; evil-speaking; (of persons/remarks) -
15 bovinor
bŏvīnor, āri, v. dep. [bos], to bellow at, brawl, revile: bovinatur = conviciatur, Paul. ex Fest. p. 30, 12 Müll.: bovinator = conviciator, inconstans. Bovinari = conviciari, damnare, clamare, Vocab. Vet. -
16 convicior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
17 convitior
convīcĭor ( convīt-), ātus, 1, v. dep. [id.]. to revile, reproach, taunt, rail at (rare; most freq. in Quint.; not in Cic.; cf., however, conviciator).(α).Absol.: cum alius eum salutasset, alius conviciatus esset, * Varr. R. R. 2, 5, 1:(β).ut accusare potius vere quam conviciari videantur,
Liv. 42, 41, 3; Quint. 11, 1, 65; 6, 3, 78; * Suet. Tib. 53 al. —With dat.:contra dentientibus inhumane,
Quint. 3, 8, 69; 5, 13, 40; Dig. 49, 1, 8; Paul. Sent. 5, 35, 3; Vulg. Ecclus. 8, 22. -
18 maledicus
mălĕdĭcus, a, um, adj. [maledico], foul-mouthed, abusive, scurrilous, slanderous (class.):conviciator maledicus,
Cic. Mur. 6, 13:homines,
Auct. Her. 2, 8, 12:maledicum esse in aliquem,
Quint. 4, 1, 10. — Transf., of inanim. and abstr. things:civitas,
Cic. Fl. 28, 48:lingua,
Val. Max. 8, 9, 2:sermo,
id. 7, 2, 6.—Hence, adv.: mă-lĕdĭcē, in a slanderous manner, abusively, scurrilously:maledice contumelioseque dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; so,maledice ac maligne loqui,
Liv. 45, 39, 16. -
19 REVILER
[N]CONVICIATOR (-ORIS) (M)CONVITIATOR (-ORIS) (M)DEDECORATOR (-ORIS) (M)