Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

convìnco

  • 1 convinco

    convinco convinco, vici, victum, ere изобличать

    Латинско-русский словарь > convinco

  • 2 convinco

    convinco convinco, vici, victum, ere уличать

    Латинско-русский словарь > convinco

  • 3 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I. Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.

    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, -erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    lateinisch-deutsches > convinco

  • 4 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere, gleichs. ersiegen, d.i. I) eine Pers. eines Irrtums od. einer Schuld siegreich überführen, so daß sie der Sache geständig wird, a) eines Irrtums überführen, siegreich widerlegen, verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere, Cic. de fin. 1, 13: Aristonis iam fracta et convicta secta, Cic. de legg. 1, 38. – b) einer Schuld (vor Gericht od. im Privatleben) überführen, überweisen (Ggstz. absolvere), alqm mores ipsius ac vita convincunt, Cic.: reprehensus, convictus fractusque discessit, Cic.: mox Corneliam maximam virginem absolutam olim, deinde longo intervallo repetitam (wieder angeklagt) atque convictam defodi iussit, Suet.: ad convincendum eum conisi, Tac. – mit Abl. (durch), quo teste me convincas? an chirographo? Cic.: quā lege multi semel accusati, semel dictā causā, semel auditis testibus condemnati sunt, nequaquam tam manifestis neque tantis criminibus, quantis tu convinceris, Cic.: convictus multis avaritiae criminibus, Cic.: nec ullo umquam crimine convictus, Val. Max.: conscientiā convictus, Cic.: convictus veris (durch die Wahrheit, d.i. durch Darlegung, Nachweisung der W.), Liv.: iudicio turpi convictus, Cic.: scelere (durch das V., d.i. auf Grund des V.) convictus, Suet. Ner. 31, 3. Lact. de ira 17, 6: so auch istius vita tot vitiis flagitiisque convicta, belastetes, Cic. I.
    ————
    Verr. 10. – m. in u. Abl., si quo in pari ante peccato convictus sit, Cic.: convictus in hoc scelere, Cic., in aliquo scelere servus, Sen.: convinci in crimine incendii, Tac.: homo convictus vulgo in mendaciis, Erzgauner, Gell. – m. Genet., homines tanti facinoris convicti, Sall.: alter latrocinii, alter caedis convictus est, Suet.: convicti maleficii servi, Cic.: coniurationis adversum se convictus, Eutr.: haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, Cic.: convinci summae neglegentiae alcis iudicio, Cic.: simplici iudicio multorum maleficiorum convictus, Cornif. rhet.: eius devotionis esse convictum iudicio deorum immortalium, testimonio senatus, Cic.: te in isto ipse convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae, Cic. – m. Infin. od. Acc. u. Infin., decretum (est), ut, qui pro Perseo adversos Romanos dixisse quid aut fecisse convincerentur, capitis condemnarentur, Liv.: multa avare ac superbe fecisse convictus, Curt.: indicio T. Volturci convicti confessique sunt caedem... in cives paravisse, Sall.
    II) eine Sache siegreich, unwiderleglich dartun, - erweisen, a) etw. als nichtig erweisen, in seiner Blöße darstellen, siegreich widerlegen, (vor Gericht u. im Privatleben), c. falsa, Cic.: c. errores Epicuri, Cic.: c. haec poëtarum et pictorum portenta, Cic.: oratio talis sit, qualis illa, quae neque redargui neque convinci potest, Cic.: male convicti memor furoris
    ————
    (κακῶς ελεγχθείσης μανίας), Ov.: voluptas superiore libro (im v. B.) convicta, Cic. – m. Abl., falsum veris rebus c., Lucr. 4, 762. – b) als wahr, unwiderlegbar beweisen, siegreich begründen, von etw. überzeugen, α) m. Acc.: mitto, quod possessa (praedia) per vim, quod convicta ab Apollonidensibus, daß dies (diese gewaltsame Besitzergreifung) von den A. unwiderlegbar erwiesen worden ist, Cic.: convictis virorum bonorum testimoniis, Cic.: quod (welcher Anklagepunkt) neque convictum noxae reo, neque defensum absolutioni erat, Tac. – m. apud u. Akk., quod apud patres convictum, Tac. ann. 14, 40. – m. Abl., c. factum congregatione argumentorum, Quint.: volo inauditum facinus ipsius, qui commisit, voce convinci, Cic.: argumentis peccata convinci, Cic.: aliquo facinore comperto avaritiam esse convictam, Caes. – β) m. Acc. u. Infin.: Stoicos nihil de dis explicare convincit, Cic.: u. (von lebl. Subjj.) eum ne liberum quidem esse ratio et veritas convincit, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > convinco

  • 5 convinco

    con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.
    I.
    With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).
    (α).
    With simple acc.:

    quem ego jam hic convincam palam,

    Plaut. Am. 2, 2, 147:

    hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,

    Cic. Sull. 25, 71:

    verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,

    id. Fin. 1, 5, 13:

    Aristonis jam fracta et convicta secta,

    id. Leg. 1, 13, 38:

    si negem, quo me teste convincas?

    id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—
    (β).
    With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:

    teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,

    Cic. Phil. 2, 4, 9:

    haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,

    id. Lael. 17, 64:

    aliquem summae neglegentiae (with coarguere),

    id. Sull. 15, 44:

    quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,

    id. Verr. 2, 5, 53, § 139:

    repetundarum,

    Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:

    manifestis criminibus,

    Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:

    multis avaritiae criminibus,

    id. Fl. 39, 98:

    convicti et condemnati falsis de pugnis,

    Plaut. Truc. 2, 6, 5:

    scelere convictus,

    Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:

    istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,

    Cic. Verr. 1, 4, 10:

    in pari peccato,

    id. Inv. 2, 10, 32:

    in hoc scelere,

    id. Sull. 30, 83; so,

    in homicidio,

    Plin. 18, 3, 3, § 12:

    in majore fraude,

    Suet. Claud. 15:

    in adfectatione imperii,

    id. Tit. 9.—With inf.:

    aliquid fecisse convinci,

    Liv. 45, 10, 14:

    convictus pecuniam cepisse,

    Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—
    II.
    With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,

    Cic. Quint. 25, 79; so,

    peccata argumentis,

    id. Part. Or. 33, 116; cf.:

    falsum veris convincere rebus,

    Lucr. 4, 764:

    alios sensus,

    id. 4, 495:

    haec poëtarum et pictorum portenta,

    Cic. Tusc. 1, 6, 11:

    orationem (with redargui),

    id. Univ. 3 init.:

    errores Epicuri,

    id. N. D. 2, 1, 3:

    falsa,

    id. ib. 1, 32, 91:

    avaritiam,

    Caes. B. G. 1, 40, 12:

    furorem,

    Ov. M. 13, 58:

    quod obicitur,

    Quint. 5, 10, 35:

    quod (crimen) apud patres convictum,

    Tac. A. 14, 40 al.:

    convicta (praedia),

    proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—
    (β).
    With acc. and inf.:

    nihil te didicisse... nihil scire convincerent,

    Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al.

    Lewis & Short latin dictionary > convinco

  • 6 convinco

    con-vinco, vīcī, victum, ere
    1) уличать, изобличать ( aliquā re или alicujus rei)
    c. aliquem neglegentiae C — уличить кого-л. в нерадивости
    2) доказывать, обнаруживать (avaritiam Cs; inauditum facīnus C)
    3) доказывать неосновательность, опровергать (adversarium, errores alicujus C)

    Латинско-русский словарь > convinco

  • 7 convinco

    Латинский язык: неоспоримо доказывать

    Универсальный англо-русский словарь > convinco

  • 8 convinco

    ,vici,victum,ere
    неоспоримо доказывать

    Латинский для медиков > convinco

  • 9 convinco

    convincere, convici, convictus V TRANS
    conquer, establish; convince; overcome, demonstrate, prove clearly; grant; find guilty/against, convict; prove wrong, refute (person/statement); expose

    Latin-English dictionary > convinco

  • 10 convinco

    to overcome, to demonstrate

    Latin-English dictionary of medieval > convinco

  • 11 convinco

    ,vici,victum,ere
    неоспоримо доказывать

    Latin-Russian dictionary > convinco

  • 12 convinco

    , convici, convictum, convincere 3
      уличать, изобличать

    Dictionary Latin-Russian new > convinco

  • 13 чем

    союз
    1) сравн. ( нежели) che, di
    она красивее, чем ты — è più bella di te
    прежде / раньше чем — prima di
    чем..., тем... — più... più...
    чем больше я об этом думаю, тем больше убеждаюсь в своей правоте — più ci penso e più mi convinco di aver ragione
    чем раньше, тем лучшеquanto più presto tanto è meglio
    3) разг. (вместо того чтобы) invece di
    чем говорить глупости, лучше бы помолчал — faresti meglio a tacere invece di dire sciocchezze

    Большой итальяно-русский словарь > чем

  • 14 convici

    Латинско-русский словарь > convici

  • 15 convictio

    I convīctio, ōnis f. [ convivo II ]
    1) совместная жизнь, постоянное общение C
    2) (= convictor) сотоварищ, приятель C
    convictiones domesticae C — домашние, домочадцы
    II convictio, ōnis f. [ convinco ]
    убедительный довод, неопровержимое доказательство Aug

    Латинско-русский словарь > convictio

  • 16 convictus

    I a, um part. pf. к convinco II convīctus, a, um part. pf. к convivo II III convīctus, us m. [ convivo II ]
    1) совместная жизнь, постоянное общение
    2) (= convivium) совместная трапеза, застольное общество PJ, Sen, T etc.

    Латинско-русский словарь > convictus

  • 17 reconvinco

    re-convinco, —, —, ere

    Латинско-русский словарь > reconvinco

  • 18 convictio [1]

    1. convictio, ōnis, f. (convinco), die Überzeugung von etw., der unwiderlegbare Beweis, rerum, Augustin. de trin. 13, 1 u. in euang. Ioann. tract. 95, 2 extr.

    lateinisch-deutsches > convictio [1]

  • 19 reconvinco

    re-convinco, ere, gänzlich überführen, nunc autem uterque redarguitur atque reconvincitur, Ambros. de parad. 8. § 39.

    lateinisch-deutsches > reconvinco

  • 20 неоспоримо доказывать

    1) Latin: convinco
    2) Business: prove conclusively

    Универсальный русско-английский словарь > неоспоримо доказывать

См. также в других словарях:

  • ԸՆԿՃԵՄ — (եցի.) NBH 1 0781 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 9c, 10c, 12c ն. ԸՆԿՃԵՄ կամ ԸՆԳՃԵՄ. κατάω, ὐποσκελίζω , կր. ἠττάομαι, ἠσσάομαι subigo, supplanto, convinco. կր. superor. Իբր Ի գուճս իջուցանել. չոքեցնել .... այսինքն Նկուն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՂԹԱՀԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0316 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c, 13c ն. καταδυναστέω, κατασχύω, κατακρατέω opprimo, sub potestate redigo, praevaleo ἠττάω, ἠσσάω convinco νικάω, πλεονέκτω vinco, supero եւն. Յաղթելով ʼի գետին կամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԱՆԴԻՄԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 2 0325 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ն. ἑλέγχω, ἑξελέγχω arguo (լծ. հյ. առակել), redarguo, inrepo, corripio, convinco. Յանդիման ցուցանել. յանդիման առնել զյանցանս ուրուք, եւ կշտամբել, խրատել. մեղադրել. ʼի դատ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • convencer — |ê| v. tr. 1. Fazer ter (a alguém) a convicção de (alguma coisa). 2. Persuadir (a alguém). 3. Provar (a alguém) que é culpado de (alguma coisa). • v. pron. 4. Acreditar; crer.   ‣ Etimologia: latim convinco, ere …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»