Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

contusi+ac+debilitati

  • 1 debilito

    dēbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [debilis], to lame, cripple, maim; to debilitate, unnerve, disable, weaken (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    a.
    Of personal objects:

    gladiatores, qui debilitati fuerint,

    Gai. Inst. 3, § 146:

    contusi ac debilitati inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40:

    corpore debilitantur (saucii),

    Cic. Caecin. 15, 42:

    casu debilitatus,

    Tac. A. 4, 63: lapsu debilitatus, * Suet. Aug. 43 (cf. shortly after, qui et ipse crus fregerat): qui filium debilitavit, ut inhabilis militiae sit, Dig. 49, 16, 4, § 12; Ov. M. 13, 112:

    natantium manus lacerabant, donec debilitati, etc.,

    Curt. 4, 3, 5.—
    b.
    Of inanimate objects:

    membra, quae debilitavit lapidibus, fustibus,

    Cic. Fl. 30, 73:

    vim ferro ac viribus,

    id. Marc. 3: lingua Debilitata malis, * Lucr. 6, 1150:

    opes adversariorum debilitatae,

    Nep. Ages. 5, 2:

    cibum etiam saepe subtrahunt, ut fame debilitetur eculeorum nimis effrenata vis,

    Cic. Hortens. Frag. 78 Bait. (Non., p. 105, 7).— Poet.: (hiems) quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum, i. e. breaks its waves ( = collidit), Hor. Od. 1, 11, 5.
    II.
    Trop.
    a.
    Of personal objects: quo metu debilitaret nostros, Varr. ap. Non. 163, 30:

    simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,

    Cic. de Or. 1, 26, 121; cf.:

    hunc cum afflictum, debilitatum, maerentem, viderem,

    id. ib. 2, 47, 195:

    recitatis literis debilitatus atque abjectus, conscientia convictus, repente conticuit,

    disheartened, id. Cat. 3, 5, 10:

    victi debilitantur animosque demittunt,

    id. Fin. 5, 15, 42:

    sin aestivorum timor te debilitat,

    id. Fam. 7, 14:

    quosdam continet metus, quosdam debilitat,

    Quint. 1, 3, 6 et saep.: debilitati a jure cognoscendo, i. e. dispirited, discouraged ( = deterriti), Cic. de Or. 2, 33, 142 (cf. shortly before, a discendo deterrent).—
    b.
    Of inanimate objects:

    membrum reip. fractum debilitatumque,

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    animos,

    id. Lael. 7; so Nep. Dat. 6:

    animum luctu, metu,

    Cic. Planc. 42, 103: nimis effrenatam vim fame, id. fragm. ap. Non. 105, 11; cf.: vires animi (senectus), * Verg. A. 9, 611:

    fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam (dolor),

    Cic. Tusc. 5, 27, 76:

    veritatem multis incommodis,

    id. Quint. 1, 4:

    spem meam,

    id. Att. 5, 4 et saep.:

    versus,

    id. de Or. 3, 50:

    debilitatur ac frangitur eloquentia,

    Tac. Or. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > debilito

  • 2 contundo

    con-tundo, tŭdi, tūsum (tunsum, Plin. 21, 27, 101, § 174; 28, 16, 62, § 221 al.), 3 ( perf. contūdit, Enn. ap. Prisc. p. 891 P., or Ann. v. 482 Vahl.; but contŭdit, id. ap. Prisc. l. l., or Ann. v. 387 Vahl.), v. a., to beat, bruise, grind, crush, pound, break to pieces (syn.: confringo, debilito; very freq. and class. in prose and poetry; not in Quint.; for in 11, 2, 13, confudit is the better reading).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: oleas in lentisco, Cato. [p. 461] R. R. 7, 4 (cited ap. Varr. R. R. 1, 60):

    thymum in pila,

    Varr. R. R. 3, 16, 14; cf.:

    radices ferreis pilis,

    Col. 7, 7, 2: florem nullo aratro, * Cat. 62, 40:

    colla,

    Col. 6, 2, 8; 6, 14, 3: classis victa, fusa, contusa, fugataque est, Inscr. ap. Liv. 40, 52, 6:

    aliquem male fustibus,

    Plaut. Aul. 3, 1, 4; cf.:

    aliquem pugnis,

    id. Bacch. 3, 3, 46; and:

    pugiles caestibus contusi,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    aliquem saxis,

    Hor. Epod. 5, 98:

    pectus ictu,

    Ov. M. 12, 85:

    faciem planā palmā (with caedere pectus pugnis),

    Juv. 13, 128:

    contusi ac debilitati inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40, 9:

    hydram,

    Hor. Ep. 2, 1, 10:

    nares a fronte resimas,

    to squeeze together, press in, Ov. M. 14, 96.—With acc. of part:

    asper equus duris contunditur ora lupatis,

    Ov. Am. 1, 2, 15.— Poet. of the beating to pieces of crops by hail:

    vites grando,

    Hor. Ep. 1, 8, 5 (cf. id. C. 3, 1, 29: non verberatae grandine vineae);

    and of lameness produced by disease, etc.: postquam illi justa cheragra Contudit articulos ( = debilitavit nodis),

    id. S. 2, 7, 16 (cf. Pers. 5, 58: cum lapidosa cheragra fregerit articulos, has crippled).—
    B.
    In medic. lang.: contūsum ( - tun-sum), i, n., a bruise, contusion (cf. contusio), Scrib. Comp. 209; Cels. 5, 28, 14; Plin. 29, 6, 39, § 136 sq. al.—
    II.
    Trop., to break, lessen, weaken, destroy, subdue, put down, baffle, check, etc. (syn.: frango, obtero, vinco): virosque valentes contudit crudelis hiems, Enn. ap. Prisc. p. 891 P.; cf. id. Ann. v. 387 and 482 Vahl.:

    corpora conturbant magno contusa labore,

    Lucr. 4, 958:

    populos feroces,

    Verg. A. 1, 264:

    ferocem Hannibalem,

    Liv. 27, 2, 2:

    nostrae opes contusae hostiumque auctae erant,

    Sall. J. 43, 5:

    contudi animum et fortasse vici,

    Cic. Att. 12, 44, 3; cf.:

    animos feros placidā arte,

    Ov. A. A. 1, 12:

    contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13, 29:

    calumniam et stultitiam (with obtrivit),

    id. Caecin. 7, 18:

    regum tumidas minas,

    Hor. C. 4, 3, 8:

    impetus,

    id. ib. 3, 6, 10:

    ingenium patientia longa laborum,

    Ov. Tr. 5, 12, 31:

    facta Talthybi,

    i. e. to surpass by my own, Plaut. Stich. 2, 1, 33. (But in Lucr. 5, 692, concludit is the right reading, Lachm., Munro.)

    Lewis & Short latin dictionary > contundo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»