-
1 contumāx
contumāx ācis, adj. with comp. [com-+ 1 TEM-], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked: quis contumacior?: animus, Ta.: voltus, Cu.: lima, Ph.* * *contumacis (gen.), contumacior -or -us, contumacissimus -a -um ADJproud/unyielding/stubborn/defiant; (usu. bad); insolent/stiff-necked/obstinate; willfully disobedient to decree/summons; not yielding, immovable (things) -
2 contumax
con-tŭmax, ācis, adj. [from the root tem, whence also temno; cf. contemno, and contumelia], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked, stubborn, contumacious.I.Prop.A.In gen. (freq. and in good prose):B.quis contum acior? quis inhumanior? quis superbior?
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:Sara in me contumax,
id. Att. 15, 15, 2; cf.:adversus plebem,
Suet. Tib. 2; and:populus regibus suis,
Sen. Thyest. 644:reus (together with arrogans, securus),
Quint. 6, 1, 14; cf.animus (with arrogantia oris),
Tac. A. 5, 3:contumaces et mconsultae voces,
id. ib. 4, 60:preces,
id. ib. 2, 57:voltus,
Curt. 4, 6, 24:epistula,
Suet. Claud. 35: filii, Cod. Th. 8, 14, 1.—Rarely in a good sense, unyielding, firm, steadfast:contumax etiam adversus tormenta servorum fides,
Tac. H. 1, 3 (cf. contumacia).— Poet.:Hispanis ego contumax capillis,
Mart. 10, 65.— Comp., v. supra.— Sup.:Fortuna contumacissimum quemque aggreditur,
Sen. Prov. 3, 4; id. Ep. 83, 21.—Esp., jurid. t. t., that refuses to appear in a court of justice in obedience to a lawful summons:II.contumax est, qui... litteris evocatus, praesentiam, sui facere contemnet,
Dig. 42, 1, 53, § 1 sqq.; cf. contumacia, I. B.—Transf., of animals:b.boves,
Col. 6, 2, 10:gallina ad concubitum,
id. 8, 2, 8.—Of inanimate things, not yielding, furnishing opposition:lima,
Phaedr. 4, 7, 5:cardamum frianti,
Plin. 12, 13, 29, § 50:syllaba,
not fitting into measure, Mart. 9, 12.—Hence, adv.: contŭmācĭter, obstinately, stubbornly, etc.: contumaciter, arroganter, akoinônêtôs solet ad me scribere, Cic. Att. 6, 1, 7:contumaciter urbaneque vexatum,
id. Q. Fr. 2, 1, 3:omnia agere,
Liv. 2, 58, 7; Quint. 11, 3, 11 et saep.— Comp., Nep. Cim. 2, 5.—In a good sense (cf. contumax and contumacia), firmly, Sen. Ep. 13, 2; Quint. 6, prooem. § 15.—Transf., of inanimate things:lapides scalpturae resistunt,
Plin. 37, 7, 30, § 104; in comp., id. 19, 7, 35, § 117. -
3 contumax
Dictionnaire juridique, politique, économique et financier > contumax
-
4 per-contumāx
per-contumāx ācis, adj., very obstinate, utterly contumacious, T. -
5 contumacia
contŭmācĭa, ae, f. [contumax], perseverance in one's purpose or opinion, generally in a bad sense, arrogance, inflexibility, contumacy, obstinacy, stubbornness.I.Prop.A.In gen. (in good prose, and very freq.):B.illa tua singularis insolentia, superbia, contumacia,
Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89; so,contumacia et adrogantia,
id. Rosc. Com. 15, 44:contumacia et ferocitas,
Suet. Vit. 2 al.:inter abruptam contumaciam et deforme obsequium pergere iter,
Tac. A. 4, 20 fin.:oris oculorumque illa contumacia ac superbia,
Cic. Verr. 2, 3, 2, § 5:adversus principem,
Tac. H. 4, 3:parendi,
Plin. Pan. 18:eadem in vultu,
Liv. 2, 61, 6; cf. Tac. A. 1, 24 fin.:responsi tui,
Cic. Pis. 31, 78.— Sometimes in a good sense, firmness, constancy, self-confidence (cf. contumax):Socrates adhibuit liberam contumaciam,
Cic. Tusc. 1, 29, 71; so,maxima innocentiae,
Quint. Decl. 2, 5.—Esp., jurid. t. t., an obstinate disobedience to a judicial order, an obstinate refusal to appear in court, contumacy, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 57 (65), 2:II.contumacia eorum, qui jus dicenti non temperant, litis damno coërcetur,
Dig. 42, 1, 53 pr.; cf. contumax, I. B.—Transf., of animals:contumacia pervicax boum,
Col. 6, 2, 11.—Of inanim. things:arborum (with fastidium),
obstinacy in growth, Plin. 16, 32, 58, § 134. -
6 contumācia
contumācia ae, f [contumax], inflexibility, contumacy, obstinacy, stubbornness: illa tua: in voltu, L.: responsi: adversus principem, Ta.— Firmness, constancy: libera.* * *stubbornness/obstinacy; proud/defiant behavior; disobedience to judicial order -
7 contumāciter
contumāciter adv. with comp. [contumax], obstinately, stubbornly: scribere: omnia agere, L.: contumacius se gerere, N.* * *contumacius, contumacissime ADVstubbornly, obstinately; defiantly -
8 contumaciter
contŭmācĭter, adv., v. contumax fin. -
9 Contumelia
con-tŭmēlĭa (post-class. access. form contŭmĭa, Mart. Cap. 4, § 424; cf.: contumia contumelia, Gloss. Isid.), ae, f. [from a root tem, whence also temno, contemno, and contumax; cf. Dig. 47, 10, 1], abuse, insult, affront, reproach, invective, contumely (cf.: injuria, hubris; very freq. and class. in sing. and plur.):* II.contumelia a contemptu dicta est, quia nemo nisi quem contempsit, tali injuriā notat,
Sen. Const. 11, 2: patior facile injuriam, si est vacua a contumeliā, Pac. ap. Non. p. 430, 16; cf.Caecil. ib.: contumeliam alteri facere,
Plaut. As. 2, 4, 82; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 79; cf. id. Eun. 5, 2, 26:contumeliam dicere alicui,
Plaut. Curc. 4, 1, 17; id. Bacch. 2, 3, 33; Ter. Phorm. 2, 3, 29; Liv. 25, 22, 13:contumeliam si dicis, audies,
Plaut. Ps. 4, 7, 77:jacere in aliquem,
Cic. Sull. 7, 23:meretricum perpeti,
Ter. Eun. 1, 1, 3; cf. Cic. Verr. 2, 3, 41, § 96:in se accipere,
Ter. Eun. 4, 7, 1; cf.:tanta contumelia accepta,
Caes. B. G. 7, 10:alicui imponere,
Sall. C. 48, 9:quibus tu privatim injurias plurimas contumeliasque imposuisti,
Cic. Verr. 2, 4, 9, § 20:indignitates contumeliasque perferre,
Caes. B. G. 2, 14: graves, severe reproaches (opp. libera consilia), Hor. Epod. 11, 26:aliquid in suam contumeliam vertere,
Caes. B. C. 1, 8:per contumeliam,
id. ib. 1, 9; Quint. 4, 1, 11:contumeliā perfugae appellari ab aliquo,
Caes. B. C. 2, 28; cf. Liv. 3, 50, 6 et saep.:in contumeliam ignominiamque nostram certare juvat,
id. 4, 4, 12:contumeliae verborum,
Cic. Phil. 11, 2, 5.—In mal. part., violation, Liv. 8, 28, 2; Auct. Har. Resp. 20, 42.—The expression facere contumeliam is censured by Cic. (Phil. 3, 9, 22) in the words of Antonius: nulla contumelia est, quam facit dignus; but it is not clear on what grounds (whether as an archaism, or because it is used after the analogy of jacturam facere, in the sense of contumelia adfici); v. Quint. 9, 3, 13, and cf. esp. Gronov. Observv. 3, 8, pp. 488-502 (pp. 241-247 Frotsch.).—Personified: Contŭmē-lĭa, like Hubris, Cic. Leg. 2, 11, 28.—Transf., injury, assault, annoyance, violence, blows, etc. ( = injuria):naves totae factae ex robore ad quamvis vim et contumeliam perferendam,
injury, violence, Caes. B. G. 3, 13; so Phaedr. 1, 2, 21:praeberi ora contumeliis,
to the blows, Tac. H. 3, 31; 3, 85:debilitatis suae,
annoyance, hardship, Plin. Ep. 8, 18, 9; cf. injuria. -
10 contumelia
con-tŭmēlĭa (post-class. access. form contŭmĭa, Mart. Cap. 4, § 424; cf.: contumia contumelia, Gloss. Isid.), ae, f. [from a root tem, whence also temno, contemno, and contumax; cf. Dig. 47, 10, 1], abuse, insult, affront, reproach, invective, contumely (cf.: injuria, hubris; very freq. and class. in sing. and plur.):* II.contumelia a contemptu dicta est, quia nemo nisi quem contempsit, tali injuriā notat,
Sen. Const. 11, 2: patior facile injuriam, si est vacua a contumeliā, Pac. ap. Non. p. 430, 16; cf.Caecil. ib.: contumeliam alteri facere,
Plaut. As. 2, 4, 82; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 79; cf. id. Eun. 5, 2, 26:contumeliam dicere alicui,
Plaut. Curc. 4, 1, 17; id. Bacch. 2, 3, 33; Ter. Phorm. 2, 3, 29; Liv. 25, 22, 13:contumeliam si dicis, audies,
Plaut. Ps. 4, 7, 77:jacere in aliquem,
Cic. Sull. 7, 23:meretricum perpeti,
Ter. Eun. 1, 1, 3; cf. Cic. Verr. 2, 3, 41, § 96:in se accipere,
Ter. Eun. 4, 7, 1; cf.:tanta contumelia accepta,
Caes. B. G. 7, 10:alicui imponere,
Sall. C. 48, 9:quibus tu privatim injurias plurimas contumeliasque imposuisti,
Cic. Verr. 2, 4, 9, § 20:indignitates contumeliasque perferre,
Caes. B. G. 2, 14: graves, severe reproaches (opp. libera consilia), Hor. Epod. 11, 26:aliquid in suam contumeliam vertere,
Caes. B. C. 1, 8:per contumeliam,
id. ib. 1, 9; Quint. 4, 1, 11:contumeliā perfugae appellari ab aliquo,
Caes. B. C. 2, 28; cf. Liv. 3, 50, 6 et saep.:in contumeliam ignominiamque nostram certare juvat,
id. 4, 4, 12:contumeliae verborum,
Cic. Phil. 11, 2, 5.—In mal. part., violation, Liv. 8, 28, 2; Auct. Har. Resp. 20, 42.—The expression facere contumeliam is censured by Cic. (Phil. 3, 9, 22) in the words of Antonius: nulla contumelia est, quam facit dignus; but it is not clear on what grounds (whether as an archaism, or because it is used after the analogy of jacturam facere, in the sense of contumelia adfici); v. Quint. 9, 3, 13, and cf. esp. Gronov. Observv. 3, 8, pp. 488-502 (pp. 241-247 Frotsch.).—Personified: Contŭmē-lĭa, like Hubris, Cic. Leg. 2, 11, 28.—Transf., injury, assault, annoyance, violence, blows, etc. ( = injuria):naves totae factae ex robore ad quamvis vim et contumeliam perferendam,
injury, violence, Caes. B. G. 3, 13; so Phaedr. 1, 2, 21:praeberi ora contumeliis,
to the blows, Tac. H. 3, 31; 3, 85:debilitatis suae,
annoyance, hardship, Plin. Ep. 8, 18, 9; cf. injuria. -
11 fastidiosus
I. A.Lit.:B.vaccae fastidiosae fiunt,
Varr. R. R. 2, 5, 15:aurium sensus fastidiosissimus,
Auct. Her. 4, 23, 32:quod ille fastidiosus est,
Plaut. Mil. 4, 6, 18. —Trop.:II.quamvis fastidiosus aedilis est,
Plaut. Rud. 2, 3, 42:in superiores contumax, in aequos et pares fastidiosus, in inferiores crudelis, etc.,
Auct. Her. 4, 40, 52:ex hac infinita licentia haec summa cogitur, ut ita fastidiosae, mollesque mentes evadant civium, ut, etc.,
Cic. Rep. 1, 43 fin.:Antonius facilis in causis recipiendis erat, fastidiosior Crassus,
Cic. Brut. 57, 207.— With gen.:C. Memmius perfectus Iitteris, sed Graecis: fastidiosus sane Latinarum,
id. ib. 70, 247:dominus terrae Fastidiosus,
Hor. C. 3, 1, 37:aestimator,
i. e. that rates altogether too high, Sen. Ben. 1, 11:fastidiosissimum mancipium,
i. e. excessively haughty, proud, Plin. Ep. 8, 6, 14:est res difficilis, ardua, fastidiosa,
id. ib. 6, 17, 5.—Act., that creates disgust, disgusting, loathsome, disagreeable (very rare;not in Cic.): fastidiosam desere copiam,
Hor. C. 3, 29, 9:fastidiosā tristis aegrimoniā,
id. Epod. 17, 73. —Hence, fastīdĭōse, adv., squeamishly, scornfully, disdainfully, fastidiously (freq. in Cic.;elsewh. very rare): huic ego jam stomachans fastidiose, Immo ex Sicilia, inquam,
Cic. Planc. 27, 65:spectare,
id. de Or. 1, 61, 258; cf.:diligenter et prope fastidiose judicare,
id. ib. 1, 26, 118:lente ac fastidiose probare,
id. Att. 2, 1, 1:recipior in coetum,
Phaedr. 3 prol. 23:venditare aliquid,
Petr. 13.— Comp.:fastidiosius ad hoc genus sermonis accedere,
Cic. de Or. 2, 89, 364. -
12 percontumax
per-contŭmax, ācis, adj., very obstinate, very contumacious, Ter. Hec. 3, 5, 54. -
13 repugno
rĕ-pugno, āvi, ātum, 1, v. n., to fight against, oppose; to make resistance, resist, defend one ' s self (class.; syn.: adversor, resisto, renitor).I.Lit.:II. (α).nostri primo integris viribus fortiter repugnare,
Caes. B. G. 3, 4;so in milit. lang.: repugnantes noctem diemque obsident,
id. ib. 7, 42; id. B. C. 3, 67 fin.; cic. Verr. 2, 5, 35, § 91; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, §§1 and 3: in repugnando telis obruta est,
Liv. 29, 33; Verg. A. 11, 749:oppidanis non repugnantibus,
Just. 12, 7, 8.—Absol.:(β).catuli pantherarum unguibus ac pedibus morsuque repugnant,
Lucr. 5, 1037; cf.:de praedā (volucres),
id. 5, 1082:Catone acerrime repugnante,
Caes. B. C. 1, 32:consules neque concedebant neque valde repugnabant,
Cic. Fam. 1, 2, 2; cf. id. Ac. 2, 13, 41:haec bene dicuntur, nec ego repugno,
id. Fin. 2, 28, 90:adversante et repugnante naturā,
id. Off. 1, 31, 110; so (with adversari) id. ib. 3, 19, 78; id. de Or. 2, 44, 187;with resistere,
Hirt. B. G. 8, 22 fin.:nec ego repugno: sed inter sese ipsa pugnant,
Cic. Fin. 2, 28, 90.—With dat.:(γ).ego omnibus meis opibus... repugnarim et restiterim crudelitati,
Cic. Rab. Perd. 5, 15:fortunae (with obsistere),
id. Fin. 4, 7, 17:fratri tuo (preceded by resistere fratri tuo),
id. Fam. 5, 2, 10:his perturbationibus,
id. Tusc. 3, 11, 25:dictis,
Ov. M. 2, 103:amori,
id. ib. 10, 319:patronis,
Quint. 6, 1, 38:historiae cuidam tamquam vanae,
id. 1, 8, 20:cui in ullā re,
Plin. Ep. 8, 6, 12; cf.:tibi in hoc uno,
id. ib. 7, 14, 2:alicujus voluntati,
id. ib. 8, 6, 10:precibus,
Sen. Med. 294:his omnibus rebus unum repugnabat, quod, etc.,
one consideration opposed itself, Caes. B. G. 1, 19.—Other constructions:B.resistere et repugnare contra veritatem non audet,
Cic. Rosc. Com. 17, 51:circa quae si is, qui instituetur, non repugnaverit, etc.,
i. e. shows himself not indocile, Quint. 8, prooem. § 5.— Poet., with ne:si quis, ne fias nostra, repugnat,
Ov. H. 20, 121; Col. 7, 10, 7 (al. ut).—With obj.-clause:mulier prohibet se concipere atque repugnat,
and opposes it, Lucr. 4, 1269; 1088:amare repugno Illum, quem fieri vix puto posse meum,
Ov. H. 17, 137; cf. once in pass.:et a vobis diversitas defendenda est, sicuti et a nobis repugnanda,
to be opposed, Tert. adv. Marc. 3, 16 fin. —In partic.1.To oppose with words, advise against, object:2.cum id censuisset Cassius, Brutus repugnaverat,
Vell. 2, 58, 2.—To hinder, be in the way:3.sed syllaba contumax repugnas,
Mart. 9, 11, 12:repugnat invidia furiosa,
Vop. Prob. 22.—To oppose from natural incongruity, i. e. to disagree with, be contrary to; of several things compared together, to be contradictory, inconsistent, incompatible, repugnant (so mostly only in Cic.):quidquid antecedit quamque rem, id cohaeret cum re necessario: et quicquid repugnat id ejusmodi est, ut cohaerere numquam possit,
Cic. Top. 12, 53:simulatio amicitiae repugnat maxime,
id. Lael. 25, 92:sed haec inter se quam repugnent, plerique non vident,
id. Tusc. 3, 29, 72; so,inter se,
id. N. D. 1, 12, 30; Quint. 1, 5, 65:repugnat recte accipere et invitum reddere,
Cic. Top. 4, 21; cf.:nam illud vehementer repugnat, eundem et beatum esse et multis malis oppressum. Haec quomodo conveniant, non sane intellego,
id. Fin. 5, 26, 77:sensus moresque repugnant,
Hor. S. 1, 3, 97.— Hence, rĕpugnans, antis, P. a. (acc. to II. B.), contrary, opposed, repugnant; comp.: quo quid repugnantius dici possit, non video, Lact. Ira Dei, 9.— As subst.: rĕpugnantĭa, ĭum, n.; in rhet., contradictions (syn. contraria):locus ex repugnantibus,
Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Top. 4, 19; 12, 53; Quint. 5, 8, 5; 5, 10, 2; 5, 11, 31; 6, 3, 66.— Adv.: rĕpugnanter (acc. to repugno, II. A.), unwillingly, with repugnance (very rare):aliquid patienter accipere, non repugnanter,
Cic. Lael. 25, 91; Amm. 20, 8, 4.
См. также в других словарях:
contumax — [ kɔ̃tymaks ] adj. et n. • 1549; mot lat. « fier, obstiné, rebelle », de cum et tumere « être gonflé (d orgueil, etc.) » ♦ Dr. Se dit de l accusé en état de contumace. ⇒ absent, contumace, défaillant. ● contumace ou contumax adjectif et nom… … Encyclopédie Universelle
contumax — Contumax, Refractarius, Contumax, Peruicax. Un vray contumax, Per detractationem abesse compertus. B. Vraye contumace, Contumacia certa et plena. B. Condamné par defaut et contumaces, Iudicatus reus per desertos dies vadimonij. B. Estre condamné… … Thresor de la langue françoyse
contumax — CONTUMAX. adjectif. Criminel qui ne comparoist point aprés avoir esté cité en justice. Il est contumax. il a esté declaré contumax … Dictionnaire de l'Académie française
contumax — index contumacious, froward, insolent, willful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
contumax — CONTUMAX. Voyez Contumace … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
contumax — (kon tu maks) adj. 1° Terme de droit criminel. Qui fait défaut. Un accusé contumax. Elle a été déclarée contumax. Substantivement. • Quelques jurisconsultes, à la vérité, ont assuré que le contumax ne devait pas être condamné si le crime n … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
CONTUMAX — adj. des deux genres T. de Jurispr. criminelle. Accusé ou prévenu qui est en état de contumace, qui s est soustrait par la fuite aux recherches de la justice, et auquel on fait son procès, sauf à le juger de nouveau s il se représente en temps… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — /kontamaeks/ One accused of a crime who refuses to appear and answer to the charge. An outlaw … Black's law dictionary
contumax — An outlaw … Ballentine's law dictionary
contumax — … Useful english dictionary