Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conticeo

  • 1 conticeo

    contĭcĕo, ēre [cum + taceo] [st1]1 [-] int. - se taire [ne pas parler].    - Calp. Ecl. 4, 98; Lact. Inst. 5, 2, 9. [st1]2 - tr. - taire. --- Prosp. Ep. 1, 3.    - parf. pass. impers. conticitum est, Prisc. Gram. 3, 470.
    * * *
    contĭcĕo, ēre [cum + taceo] [st1]1 [-] int. - se taire [ne pas parler].    - Calp. Ecl. 4, 98; Lact. Inst. 5, 2, 9. [st1]2 - tr. - taire. --- Prosp. Ep. 1, 3.    - parf. pass. impers. conticitum est, Prisc. Gram. 3, 470.
    * * *
        Conticeo, contices, pen. corr. conticui, conticitum, penul. corr. conticere. Plaut. Se taire tout coy, Faire silence.
    \
        Conticuerunt literae. Cic. Ont cessé.

    Dictionarium latinogallicum > conticeo

  • 2 conticeo

    con-ticeo, cuī, ēre (con u. taceo) I) intr. das verstärkte taceo, schweigen, a) Präs.-Formen, Calp. ecl. 4, 98. Lact. 5, 2, 9. Hier. in Isai. 1, 1 u. 17, 64. Vgl Gloss. ›conticeo, σιωπῶ‹. – b) Perf.-Formen, s. con-ticēsco. – II) tr. verschweigen, tantum nefas conticuit, Val. Flacc. 3, 302. – / Das ganze Passivum conticeor durch alle Tempora u. Modi bei Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 44 sqq. p. 469 K.

    lateinisch-deutsches > conticeo

  • 3 conticeo

    con-ticeo, cuī, ēre (con u. taceo) I) intr. das verstärkte taceo, schweigen, a) Präs.-Formen, Calp. ecl. 4, 98. Lact. 5, 2, 9. Hier. in Isai. 1, 1 u. 17, 64. Vgl Gloss. ›conticeo, σιωπῶ‹. – b) Perf.-Formen, s. conticesco. – II) tr. verschweigen, tantum nefas conticuit, Val. Flacc. 3, 302. – Das ganze Passivum conticeor durch alle Tempora u. Modi bei Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 44 sqq. p. 469 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticeo

  • 4 conticeo

    con-tĭcĕo, ēre, v. n. [a strengthened form for taceo], to be silent, be still (late Lat.), Calp. Ecl. 4, 98; Lact. 5, 2, 9; Hier. in Isa. 1, 1; 17, 64; cf.: conticeo, siôpô, Gloss. Lab.; v. also conticesco.

    Lewis & Short latin dictionary > conticeo

  • 5 conticeo

    con-ticeo, cuī, —, ēre [ taceo ]
    2) замалчивать, обходить молчанием ( aliquid VF)

    Латинско-русский словарь > conticeo

  • 6 conticeo

    conticere, -, - V INTRANS
    be silent; keep quiet/still

    Latin-English dictionary > conticeo

  • 7 conticesco

    conticēsco (conticīsco), ticuī, —, ere [inchoat. к conticeo ]
    1) замолчать, умолкнуть (conticuere omnes V; jam vigiles conticuere canes O)
    2) улечься, утихнуть, прекратиться (actiones tribuniciae conticuerunt L; tumultus conticuit L; judicia conticescunt C)

    Латинско-русский словарь > conticesco

  • 8 conticinium

    (conticinnum), ī n. [ conticeo ]
    время около полуночи Pl, впоследствии часть ночи после пения петухов ( gallicinium), раннее утро Vr, Fronto

    Латинско-русский словарь > conticinium

  • 9 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr., v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – / Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    lateinisch-deutsches > conticesco

  • 10 conticinium

    conticinium, ī, n. (conticeo), nach Varro u. Nonius der Teil der Nacht, wo alles schweigt, die Zeit vor und nach Mitternacht, nach Späteren genauer die Zeit nach dem gallicinium, das düstere Morgengrauen, Plaut. asin. 685. Fronto ep. ad M. Caes. 2, 6 (9). p. 31, 17 N. Vgl. Varro LL. 6. § 7 u. 7, 79. Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 57. p. 472, 9 K. Serv. Verg. Aen. 2, 268. Isid. 5, 31, 8. Non. 62, 25. – Andere Form conticium od. conticuum, ī, n., Censor. 24, 2 codd. Macr. sat. 1, 3, 12.

    lateinisch-deutsches > conticinium

  • 11 conticitor

    conticitor, ōris, m. u. conticitrīx, īcis, f. (conticeo), der Schweiger, die Schweigerin, als ungebr. b. Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 57. p. 472, 7 K.

    lateinisch-deutsches > conticitor

  • 12 conticesco

    con-ticēsco ( con-ticīsco), ticuī, ere (Inch. von conticeo) Schweigen eintreten lassen, schweigen, still werden, weil man nicht weiter reden mag oder zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen usw. nicht reden kann (s. unten aus Liv. 30, 30, 2), I) eig.: a) von Menschen: conticiscam u. sed conticiscam, Plaut.: inter se clare loquebantur; intravi, conticuerunt, Plin. ep.: conticuit adulescens, Liv.: haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et ceteris silentium fuit, Cic.: cum obmutuisset senatus, iudicia (meton. = iudices) conticuissent. Cic.: conscientiā convictus repente conticuit, Cic.: non ausa ›parente‹ dicere conticuit, Ov.: paulisper alter alterius conspectu, admiratione mutuā prope attoniti, conticuere, Liv. 30, 30, 2. – mit ad u. Akk., ad hos casus, Quint.: ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus, Quint. – b) v. Tieren: sequitur gallicinium, cum galli canere incipiunt, dein conticinium, cum conticescunt, Censor. 24, 2. – c) v. personif. Lebl.: numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet, Cic.: neque ulla aetas de tuis laudibus conticescet, Cic. – donec conticuit lyra, Hor. – conticuere undae, vacuae molae, Ov. – iube conticescere gemitus et exclamationes, Sen. ep. 24, 14. – II) übtr.,
    ————
    v. Tätigkeiten u. Zuständen, schweigen, still werden, verstummen, austoben, sich legen, conticuit subito et obmutuit hoc studium nostrum, Cic.: illae scilicet litterae (wissenschaftliche Beschäftigungen) conticuerunt forenses et senatoriae, Cic.: ut inter strepitum tot bellorum conticescerent actiones tribuniciae, Liv.: conticuerat magis quam elanguerat militaris favor, Curt.: ubi conticuerit tumultus, Liv.: iam hic, quo nunc omnia ardent, conticiscet furor, Liv. – Die Form conticisco in den besten Hdschrn. u. Ausgg. bei Plaut. (zB. Bacch. 798 u. mil. 410), Varro LL. 7, 79 u. Liv. (zB. 2, 29, 11), auch anerkannt von Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticesco

  • 13 conticinium

    conticinium, ī, n. (conticeo), nach Varro u. Nonius der Teil der Nacht, wo alles schweigt, die Zeit vor und nach Mitternacht, nach Späteren genauer die Zeit nach dem gallicinium, das düstere Morgengrauen, Plaut. asin. 685. Fronto ep. ad M. Caes. 2, 6 (9). p. 31, 17 N. Vgl. Varro LL. 6. § 7 u. 7, 79. Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 57. p. 472, 9 K. Serv. Verg. Aen. 2, 268. Isid. 5, 31, 8. Non. 62, 25. – Andere Form conticium od. conticuum, ī, n., Censor. 24, 2 codd. Macr. sat. 1, 3, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticinium

  • 14 conticitor

    conticitor, ōris, m. u. conticitrīx, īcis, f. (conticeo), der Schweiger, die Schweigerin, als ungebr. b. Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 57. p. 472, 7 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conticitor

  • 15 QUIET: KEEP QUIET

    [V]
    CONQUIESCO (-ERE -QUIEVI -QUIETUM)
    QUIESCO (-ERE -EVI -ETUM)
    CONTICEO (-ERE)

    English-Latin dictionary > QUIET: KEEP QUIET

  • 16 SILENT: BE SILENT

    [V]
    SILEO (-ERE -LUI)
    TACEO (-ERE TACUI TACITUM)
    FAVEO (-ERE FAVI FAUTUM)
    MUSSITO (-ARE)
    CELO (-ARE -AVI -ATUM)
    OBTICEO (-ERE)
    CONTICEO (-ERE)

    English-Latin dictionary > SILENT: BE SILENT

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»