Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

contexta+sceleribus+scelera

  • 1 contexo

    contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir.    - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher.    - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2.    - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense.    - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue.    - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger.    - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu.    - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie.    - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable.    - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives.    - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4.    - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable.    - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau.    - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours.    - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.
    * * *
    contexo, ĕre, texŭi, textum [cum + texo] - tr. - [st1]1 [-] entrelacer, ourdir.    - Cic. Nat. 2, 158. [st1]2 [-] fig. unir, relier, rattacher.    - contexere rem cum re: rattacher une chose à une autre. --- Cic. Or. 120; Rep. 1, 16; Fam. 5, 12, 2.    - contexere epilogum defensioni, Sen. Contr. 7, 5, 7: rattacher la péroraison à la défense.    - contexta sceleribus scelera, Sen. Ir. 1, 16, 2: crimes formant une trame ininterrompue.    - tu contexes extrema cum primis, Cic. Fam. 10, 13, 2: tu finiras comme tu as commencé. [st1]3 [-] continuer, prolonger.    - interrupta contexere, Cic. Leg. 1, 9: renouer le fil de ce qui a été interrompu.    - carmen longius contexere, Cic. Cael. 18: prolonger la citation d'une poésie.    - sapientis contexitur gaudium, Sen. Ep. 72, 4: la joie du sage est d'une trame inaltérable.    - historia contexta, Nep. Att. 16, 4, histoire suivie. [st1]4 [-] former par assemblage, par entrelacement, par couches successives.    - Caes. BG. 6, 16, 4; BC. 1, 54, 2; 2, 2, 1; Caes. BG. 7, 23, 4.    - trabibus contextus acernis equus, Virg. En. 2, 112: cheval formé d'un assemblage de poutres d'érable.    - contexere puppes tenui cannā, Val. Fl. 2, 108: construire des barques avec le flexible roseau.    - fig. orationem contexere, Quint. 10, 6, 2: composer un discours.    - crimen contexere, Cic. Dej. 19, ourdir une accusation.
    * * *
        Contexo, contexis, contexui, contextum, contexere. Cic. Tistre ensemble.
    \
        Lilia contexere amaranthis. Tibul. Mettre avec, Conjoindre.
    \
        Vineae porriguntur, vnamque faciem longe lateque contexunt. Plin. iunior. Couvrent tout un grand pais, en sorte qu'on n'y voit que vignes.
    \
        Amores contexere. Catul. Conjoindre.
    \
        Puppes contexere cannis. Valer. Flac. Faire navires de, etc.
    \
        Contexere interrupta. Cic. Rejoindre, Reprendre à faire les choses delaissees et rompues.
    \
        Contexere extrema cum primis. Cic. Conjoindre, Assembler.
    \
        Contexere carmen. Cic. At longius quidem mihi hoc carmen liceret contexere. Je le pourroye bien plus longuement poursuyvre.
    \
        Contexere crimen. Cic. Composer et bastir finement une accusation.

    Dictionarium latinogallicum > contexo

  • 2 contexo

    con-texo, texuī, textum, ere
    3) сооружать ( navem viminibus Cs); создавать ( opus Cs); сколачивать, строить ( equum trabibus V)
    4) составлять, сочинять (librum Sen; orationem Q); выдумывать, замышлять ( crimen C)
    5)
    а) сочетать, связывать, соединять ( extrema cum primis C); присоединять, добавлять ( epilogum defensioni Sen)
    б) ставить рядом, сдвигать ( corpora condensa contextaque Lcr)
    6) продолжать, развивать ( carmen longius C)

    Латинско-русский словарь > contexo

  • 3 contexo

    con-texo, xŭi, xtum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    ut earum (ovium) villis confectis atque contextis homines vestiantur?

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    alba lilia amarantis,

    Tib. 3, 4, 33: haec directā materiā injecta contexebantur, these ( beams) were held together by timbers laid in a straight direction, Caes. B. G. 4, 17; so id. ib. 7, 23, 4 (cf. Jahn, Neue Jahrb. 1855, p. 516 sq.):

    fossam loricamque,

    Tac. A. 4, 49:

    nec tam contextae cum sint (animae cum corporibus),

    Lucr. 3, 695.—With dat. (post-Aug.):

    optime epilogum defensioni contexit,

    Sen. Contr. 7 (3), 20, 7:

    sceleribus scelera contexens,

    Sen. Ira, 1, 16, 3.—
    2.
    Trop.:

    quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur?

    Cic. Or. 34, 120:

    conjuncte nostra cum reliquis rebus,

    id. Fam. 5, 12, 2:

    extrema cum primis,

    id. ib. 10, 13, 2:

    his et plasticen,

    Plin. 35, 12, 43, § 151:

    partes,

    Quint. 4, prooem. 7;

    11, 1, 6: in verbis singulis et contextis,

    id. 9, 4, 23 al.:

    longius hoc carmen,

    to weave on, continue, Cic. Cael. 8, 18; cf.

    interrupta,

    id. Leg. 1, 3, 9:

    Caesaris nostri commentarios rerum gestarum Galliae, Auct. B. G. 8, prooem.: quae statim referri non poterant, contexuntur postero die,

    Quint. 11, 2, 43.—
    B.
    Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).
    1.
    Lit.:

    equum trabibus acernis,

    Verg. A. 2, 112:

    puppes tenui cannā,

    Val. Fl. 2, 108:

    saccum tenui vimine,

    Col. 9, 15, 12.—
    2.
    Trop.:

    orationem,

    Quint. 10, 6, 2; cf.

    librum,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crimen,

    to devise, contrive, invent, Cic. Deiot. 6, 19.—
    II.
    Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of:

    de sili,

    Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected:

    contexta condensaque corpora (opp. diffusa),

    Lucr. 4, 57:

    oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,

    Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua metaphora), id. 9, 2, 46.—
    * Adv.: contex-tē, connected together, in close connection:

    omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > contexo

  • 4 contexte

    con-texo, xŭi, xtum, 3, v. a. and n.
    I.
    Act., to weave, entwine, braid, join together; to interweave, unite, connect (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    ut earum (ovium) villis confectis atque contextis homines vestiantur?

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    alba lilia amarantis,

    Tib. 3, 4, 33: haec directā materiā injecta contexebantur, these ( beams) were held together by timbers laid in a straight direction, Caes. B. G. 4, 17; so id. ib. 7, 23, 4 (cf. Jahn, Neue Jahrb. 1855, p. 516 sq.):

    fossam loricamque,

    Tac. A. 4, 49:

    nec tam contextae cum sint (animae cum corporibus),

    Lucr. 3, 695.—With dat. (post-Aug.):

    optime epilogum defensioni contexit,

    Sen. Contr. 7 (3), 20, 7:

    sceleribus scelera contexens,

    Sen. Ira, 1, 16, 3.—
    2.
    Trop.:

    quid est aetas hominis, nisi memoria rerum veterum cum superiorum aetate contexitur?

    Cic. Or. 34, 120:

    conjuncte nostra cum reliquis rebus,

    id. Fam. 5, 12, 2:

    extrema cum primis,

    id. ib. 10, 13, 2:

    his et plasticen,

    Plin. 35, 12, 43, § 151:

    partes,

    Quint. 4, prooem. 7;

    11, 1, 6: in verbis singulis et contextis,

    id. 9, 4, 23 al.:

    longius hoc carmen,

    to weave on, continue, Cic. Cael. 8, 18; cf.

    interrupta,

    id. Leg. 1, 3, 9:

    Caesaris nostri commentarios rerum gestarum Galliae, Auct. B. G. 8, prooem.: quae statim referri non poterant, contexuntur postero die,

    Quint. 11, 2, 43.—
    B.
    Esp., to join together, to compose, make, construct, form, put together (cf.: compono, conecto, consero, etc.).
    1.
    Lit.:

    equum trabibus acernis,

    Verg. A. 2, 112:

    puppes tenui cannā,

    Val. Fl. 2, 108:

    saccum tenui vimine,

    Col. 9, 15, 12.—
    2.
    Trop.:

    orationem,

    Quint. 10, 6, 2; cf.

    librum,

    Sen. Ep. 114, 18:

    crimen,

    to devise, contrive, invent, Cic. Deiot. 6, 19.—
    II.
    Neutr.: contexere de aliquā re, to treat of:

    de sili,

    Plin. 20, 5, 18, § 36.—Hence, contextus, a, um, P. a., cohering, connected:

    contexta condensaque corpora (opp. diffusa),

    Lucr. 4, 57:

    oratio alia vincta atque contexta, soluta alia,

    Quint. 9, 4, 19: tropos ille (corresp. with continua metaphora), id. 9, 2, 46.—
    * Adv.: contex-tē, connected together, in close connection:

    omnia necesse est colligatione naturali conserte contexteque fieri,

    Cic. Fat. 14, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > contexte

  • 5 contexo

    con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, -flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfendfortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – / PAdi. contextus, a, um, s. bes.

    lateinisch-deutsches > contexo

  • 6 contexo

    con-texo, texuī, textum, ere, zusammenweben, - flechten, I) eig.: 1) im allg.: villos ovium, Cic.: arundines scopasque, Auct. b. Afr.: amarantis lilia alba, Tibull. – 2) prägn., webend oder flechtend bilden, zusammenweben, zusammenflechten, webend, vitam (die Lebensfäden), von der Parze (Ggstz. ordiri u. rumpere), Lact. 2, 10, 20: totus et argento contextus, totus et auro, Tibull. 1, 2, 69. – flechtend, membra viminibus, reliquum corpus navium viminibus, Caes.: sucum tenui vimine, Col. – II) übtr., im weitern Sinne, übh. Lage an Lage, Schicht an Schicht, Reihe an Reihe fügend zusammensetzen, 1) im allg. = aneinanderreihen, in einer Reihe fortlaufen lassen, -fortführen, a) mater. Ggstde.: haec circum sedes late contexta locavit, Catull.: c. fossam loricamque, Tac. – b) geistige u. abstr. Ggstde.: α) übh., mit etw. verflechten, eng verknüpfen, omnes partes, zu einem Ganzen vereinigen, Quint.: memoriam rerum cum superiorum aetate, Cic.: extrema cum primis, Cic.: coniuncte cum reliquis rebus nostra, meine Geschichte in das übrige Ganze verweben, Cic. – β) in der Rede etw. anknüpfen = unmittelbar anfügen, epilogum defensioni, Sen. rhet.: his plasticen, Plin.: absol., conteximus de Sili, wir haben das, was über den Silis zu bemerken ist, hier sogleich angefügt, Plin. – γ) in der Rede gleichs. anknüpfend
    ————
    fortweben, fortsetzen, carmen longius, Cic.: commentarios Caesaris, Hirt. b. G.: interrupta, wieder anknüpfen, Cic.: omnibus ad hoc provocantibus ille contexuit (fuhr jener fort) mit folg. dir. Rede, Macr. sat. 7, 3, 1. – δ) einen Zustand, eine Handlung gleichsam fortweben, ununterbrochen fortsetzen, imperfectis adhuc interscinditur laetitia, sapientis vero contexitur gaudium, geht ohne Unterbrechung fort, Sen. ep. 72, 4: c. sceleribus scelera, Schandtaten an Schandtaten reihen, Sen. de ira1, 16, 2. – 2) ein Ganzes aus Lagen usw. zusammensetzen, a) mater. Ggstde.: sic deinceps omne opus contexitur, Caes.: c. equum trabibus acernis, Verg.: u. als t. t. der Kochkunst, in eine Form bringen, Apic. 6, 232 u. 7, 293. – v. lebl. Subjj., vineae unam faciem longe lateque contexunt, geben dadurch, daß sie Reihe an Reihe stehen, der Gegend ein gleichförmiges Ansehen, Plin. ep. 5, 6, 9. – b) geistige u. abstr. Ggstde. zusammensetzen, -fügen, α) übh.: verba copulat totamque ita contexit orationem (beim Meditieren), ut etc., Quint. 10, 6, 2: reliquas litteras usuali sermone contexo, verfasse ich, Sidon. ep. 4, 10: totus his contexitur liber, zusammengestoppelt, Sen. ep. 114, 17. – β) (wie ὑφαίνειν) anzetteln = listig anstiften, at quam festive crimen contexitur! Cic. Deiot. 19. – PAdi. contextus, a, um, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contexo

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»