-
1 aspernatio
contempt -
2 dēspectus
dēspectus ūs, m [despicio], a looking down upon, view, prospect: ex oppido in campum, Cs.: ex omnibus partibus despectūs habere, points of view, Cs.— An object of contempt: ut (res R.) Treveris despectui sit, Ta.* * *Idespecta, despectum ADJdespicable; suffering contempt; insignificant; contemptible (L+S)IIview down/from above; prospect/panorama; spectacle; (object of) contempt/scorn -
3 dēspicātiō
dēspicātiō ōnis, f [1 despicatus], contempt.— Only plur, sentiments of contempt.* * *scorn; contempt -
4 dēspicātus
dēspicātus adj. with sup. [de+SPEC-], in contempt, despised: nos nostramque adulescentiam Habent despicatam, T.— Contemptible, despicable: despicatissimus homo.* * *Idespicata -um, despicatior -or -us, despicatissimus -a -um ADJdespicable, contemptable; that is an object of contempt; despised (L+S)IIdespicata -um, despicatior -or -us, despicatissimus -a -um ADJIIIscorn; contempt; (only DAT L+S) -
5 āspernātiō
āspernātiō ōnis, f [aspernor], disdain, contempt: rationis.* * *contempt; spurning; rejection of; aversion to -
6 contemptus (-temt-)
contemptus (-temt-) ūs, m [com-+1 TEM-], a despising, contempt, scorn: alumnae, the slight done to, O.: hunc apparatum sequebantur contemptūs omnium, L.—A being despised, slight received, disagrace: contemptūs patientior huius, O.: contemptu tutus esse, insignificance, L.: Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est, an object of contempt, Cs. -
7 dēspectus
dēspectus adj. with sup. [P. of despicio], contemptible, scorned: maxime natura eius, Ta.: despectissima pars servientium, Ta.* * *Idespecta, despectum ADJdespicable; suffering contempt; insignificant; contemptible (L+S)IIview down/from above; prospect/panorama; spectacle; (object of) contempt/scorn -
8 dēspicientia
dēspicientia ae, f [despiciens], a despising, contempt: rerum humanarum: animi.* * *contempt (for); indifference (to); despising (L+S) -
9 dēspiciō
dēspiciō ēxī, ectus, ere [de + specio], to look down upon: de vertice montis in vallīs, O.: colles, quā despici poterat, in the range of view, Cs.— With acc, (some read dispicio in these passages): gentīs et urbīs: aethere summo mare, V.: omne nemus, O.—Fig., to be inattentive, be off guard: simul atque ille despexerit.—With acc, to look down upon, despise, disdain: omnīs: a populo R. despici: divitias: ignobilitatem Iugurthae, S.: despectā paucitate impetum faciunt, Cs.: neque ullum laborem despiciens, refusing, Cs.: Despectus tibi sum, V.: homines despecti: huic despecto saluti fuit, N.— To disparage, express contempt for: Caesaris copias, Cs.* * *despicere, despexi, despectus Vlook down on/over; relax attention; disdain, despise; express contempt for -
10 fastīdium
fastīdium ī, n nausea, squeamishness, loathing, distaste, aversion: cibi: Magna movet stomacho fastidia, H.: veteris quercūs, Iu.: oculorum. —Fig., dislike, aversion, disgust, fastidiousness, excessive nicety: ab aliquā re fastidio quodam abalienari: est fastidi delicatissimi: audiendi: insolens domesticarum rerum: fastidio esse alquibus, Ta.: nec id fit fastidio meo: spectatoris fastidia ferre superbi, H.—Scornful contempt, haughtiness, pride: quorum non possum ferre fastidium: efferri fastidio et contumaciā: superba pati fastidia, V.: Oderunt fastidia divi, Tb.* * *loathing, disgust; squeamishness; scornful contempt, pride; fastidiousness -
11 fastus
fastus ūs, m scornful contempt, disdain, haughtiness, arrogance, pride: inest pulchris, O.: ad fastum parentīs Optare sibi, ambition, H.: Stirpis Achilleae fastūs tulimus, V.: regius, Cu.: erga patrias epulas, Ta.: tanto te in fastu negas, Ct.: omnīs odit fastūs, Tb.* * *Ifasta, fastum ADJIIfastus dies--day on which praetor's court was open, judicial day
calendar (pl.), almanac, annals; register of judicial days, register; list of festivals (pl.); list of consuls who gave names to yearsIIIscornful contempt, destain, haughtiness, arrogance, pride -
12 contemno
Icontemnere, contempsi, contemptus V TRANSthink little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoidIIcontemnere, contemsi, contemtus V TRANSthink little of; look down on, take poor view of; pay no heed/disregard/slight; treat with/hold in contempt, scorn, disdain; despise; keep away from, avoid -
13 contemptus
Icontempta -um, contemptior -or -us, contemptissimus -a -um ADJdespised, despicable, paltry, mean; contemptible, vileIIcontempt/scorn/despising (act/state); ignominy; disregard; object of contempt -
14 contemtus
Icontemta -um, contemtior -or -us, contemtissimus -a -um ADJdespised, despicable, paltry, mean; contemptible, vileIIcontempt/scorn/despising (act/state); ignominy; disregard; object of contempt -
15 adspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
16 aspernor
aspernor (wrongly ads-), ātus, 1, v. dep. a. [for ab-spernor, as as-pello for abpello, as-porto for ab-porto; cf. ab init.; Doed. Syn. II. p. 179, and Vanicek, p. 1182], lit., to cast off a person or thing (ab se spernari; cf. sperno and spernor); hence, to disdain, spurn, reject, despise (simply with the accessory idea of aversion = recuso, respuo, reicio, and opp. to appeto, concupisco; on the other hand, contemnere, not to fear, is opp. to metuere, timere; and despicere, not to value a thing, is opp. to revereri; cf. Doed. Syn. cited supra; class.; very freq. in Cic.;I.more rare in the poets): alicujus familiam,
Ter. Phorm. 2, 3, 24 (aspernari = recusare, avertere, non agnoscere, Don.).Lit.:II.gustatus id, quod valde dulce est, aspernatur,
Cic. de Or. 3, 25, 99:nemo bonus... qui vos non oculis fugiat, auribus respuat, animo aspernetur,
id. Pis. 20; so id. Fat. 20, 47:regem ut externum aspernari,
Tac. A. 2, 1:matrem,
id. ib. 4, 57:de pace legatos haud aspernatus,
id. ib. 15, 27:hanc (proscriptionem) nisi hoc judicio a vobis reicitis et aspernamini,
Cic. Rosc. Am. 53:voluptatem appetit, ut bonum: aspernatur dolorem, ut malum,
id. Fin. 2, 10, 31; so,ut quodam ab hospite conditum oleum pro viridi adpositum, aspernantibus ceteris, solum etiam largius appetisse scribat,
Suet. Caes. 53:si voluptatem aspernari ratione et sapientiā non possemus,
Cic. Sen. 12, 42:querimonias alicujus aspernari, contemnere ac neglegere,
id. Verr. 2, 4, 51:regis liberalitatem,
id. Tusc. 5, 32, 91 al.; Sall. C. 3, 4:diis aspernantibus placamina irae,
Liv. 7, 3:deditionem alicujus,
id. 8, 2; 9, 41 et saep.:consilia,
Tac. G. 8:sententiam,
id. ib. 11:honorem,
id. ib. 27:militiam,
id. H. 2, 36:disciplinam,
id. A. 1, 16:virtutem,
id. ib. 13, 2:panem,
Suet. Ner. 48 fin.:imperium,
Curt. 10, 5, 13 et saep.:Interea cave sis nos aspernata sepultos,
Prop. 3, 5, 25: aspernabantur ceteros, * Vulg. Luc. 18, 9:haud aspernanda precare,
Verg. A. 11, 106; Phaedr. 5, 4, 4.—With inf. as object:illa refert vultu non aspernata rogari,
Stat. S. 1, 2, 105:dare aspernabantur,
Tac. A. 4, 46. —In Cic. once, to turn away, avert (not from one's self, but from something pertaining to one's self): furorem alicujus atque crudelitatem a suis aris atque templis, Clu. 68 fin. —Trop.:qui colore ipso patriam aspernaris,
deny, Cic. Pis. 1.—► Pass.: qui habet, ultro appetitur; qui est pauper, aspernatur, is held in contempt, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:regem ab omnibus aspernari, Auct. B. Afr. 93: aspernata potio,
Arn. 5, p. 175.—Hence, aspernanter, adv. (qs. from the part. aspernans, which does not occur), with contempt, contemptuously:aliquid accipere,
Amm. 31, 4; so Sid. Ep. 7, 2.— Comp., Aug. Mus. 4, 9.— Sup. prob. not used. -
17 contemptus
1. 2.contemptus ( - temt-), ūs, m. [contemno], a despising, contemning; contempt, scorn (first freq. since the Aug. per., but esp. so in Quint.; perh. never in Cic., for in Sen. Tranq. 11, 4, prob. the thought only is Ciceronian).I.Act., a despising:II.(naribus labrisque) derisus, contemptus, fastidium significari solet,
Quint. 11, 3, 80:pecuniae,
id. 7, 2, 30:operis,
id. 2, 4, 16:operis et hominum,
id. 11, 3, 136:opinionis,
id. 12, 1, 12:doloris,
id. 12, 2, 30 et saep.:ambitionis,
Tac. A. 6, 45:famae,
id. ib. 4, 38 fin.; cf.:omnis infamiae,
Suet. Ner. 39:sui alienique,
Tac. Or. 29:sui,
Suet. Vit. 14.— Plur.:hunc superbum apparatum... sequebantur contemptus omnium hominum,
Liv. 24, 5, 5.—Pass., a being despised:B.turpis enim ferme contemptus et acris egestas,
Lucr. 3, 65:atque ego contemptūs essem patientior hujus, etc.,
Ov. M. 13, 859:contemptu inter socios nomen Romanum laborare,
Liv. 6, 2, 4; cf. Quint. 12, 8, 14:si contemptum ex humilitate tulerit,
id. 5, 14, 30; Ov. M. 2, 527 al.— In plur., Lucr. 5, 831 and 1277.—Transf., an object of contempt, in phrase contemptui esse or habere, to despise:plerumque hominibus Gallis prae magnitudine corporum suorum brevitas nostra contemptui est,
is despised, Caes. B. G. 2, 30:eviluit, ut contemptui esset,
Suet. Claud. 15:ceteras (caerimonias) contemptui habuit,
id. Aug. 93 init. -
18 despectus
1.dēspectus, a, um, Part., from despicio.2.dēspectus, ūs, m. [despicio].I.A looking down upon; hence, a view or prospect from an elevated place (repeatedly in Caes.; elsewh. rare;II.not in Cic.): erat ex oppido Alesia despectus in campum,
Caes. B. G. 7, 79, 3:in mare,
id. ib. 3, 14 fin.:sub terras,
Lucr. 4, 417:qua longe pelago despectus aperto,
Stat. Th. 5, 351.—In plur., concr., points of view, heights:cum ex omnibus partibus altissimas rupes despectusque haberet (oppidum),
Caes. B. G. 2, 29, 3.—Transf. (only dat.), a spectacle, an object of contempt:B.despectui me habet,
Vulg. Gen. 16, 5; id. 2 Esdr. 4, 4.—A despising, contempt:ludibrio et despectui esse oppositum,
Auct. Her. 4, 39, 51. -
19 despicatio
dēspĭcātĭo, ōnis, f. [id.], contempt. —Plur.:despicationes adversantur voluptatibus,
i. e. sentiments of contempt, Cic. Fin. 1, 20, 67. -
20 contemptio
contemptĭo (contemtĭo), ōnis, f. [contemno] mépris, dédain. - venire in contemptionem alicui, Caes. BG. 3, 17, 5: encourir le mépris de qqn. - in contemptionem adducere aliquem, Cic. Inv. 1, 22: rendre qqn méprisable. - summa contemptio: souverain mépris.* * *contemptĭo (contemtĭo), ōnis, f. [contemno] mépris, dédain. - venire in contemptionem alicui, Caes. BG. 3, 17, 5: encourir le mépris de qqn. - in contemptionem adducere aliquem, Cic. Inv. 1, 22: rendre qqn méprisable. - summa contemptio: souverain mépris.* * *Contemptio, Verbale: vt Contemptio mortis. Cic. Mesprisement, Contempt.
См. также в других словарях:
contempt — con·tempt /kən tempt/ n 1: willful disobedience or open disrespect of the orders, authority, or dignity of a court or judge acting in a judicial capacity by disruptive language or conduct or by failure to obey the court s orders; also: the… … Law dictionary
Contempt — Con*tempt (k[o^]n*t[e^]mt ; 215), n. [L. contemptus, fr. contemnere: cf. OF. contempt. See {Contemn}.] 1. The act of contemning or despising; the feeling with which one regards that which is esteemed mean, vile, or worthless; disdain; scorn.… … The Collaborative International Dictionary of English
contempt — ► NOUN 1) the feeling that a person or a thing is worthless or beneath consideration. 2) (also contempt of court) the offence of being disobedient to or disrespectful of a court of law. ● beneath contempt Cf. ↑beneath contempt ● hold in contempt… … English terms dictionary
contempt — late 14c., from L. contemptus scorn, from pp. of contemnere to scorn, despise, from com , intensive prefix (see COM (Cf. com )), + *temnere to slight, scorn, of uncertain origin. Phrase contempt of court is attested from 19c., though the idea is… … Etymology dictionary
contempt — [n1] disdain, disrespect antipathy, audacity, aversion, condescension, contumely, defiance, derision, despisal, despisement, despite, disesteem, disregard, distaste, hatred, indignity, malice, mockery, neglect, recalcitrance, repugnance, ridicule … New thesaurus
contempt — [kən tempt′] n. [OFr < L contemptus, scorn, pp. of contemnere: see CONTEMN] 1. the feeling or attitude of one who looks down on somebody or something as being low, mean, or unworthy; scorn 2. the condition of being despised or scorned 3. the… … English World dictionary
contempt — despite, disdain, scorn (see under DESPISE vb) Analogous words: abhorrence, detestation, loathing, hatred, hate (see under HATE vb): aversion, *antipathy: repugnance, distaste (see corresponding adjectives at REPUGNANT) Antonyms: respect… … New Dictionary of Synonyms
contempt — et mespris de justice, Iurisdictionis contemptus et legum ludibrium, B … Thresor de la langue françoyse
Contempt — Disdain redirects here. For other uses, see Disdain (disambiguation). For the legal term, see Contempt of court. For other uses of Contempt, see Contempt (disambiguation). Contempt is an intensely negative emotion regarding a person or group of… … Wikipedia
contempt — /keuhn tempt /, n. 1. the feeling with which a person regards anything considered mean, vile, or worthless; disdain; scorn. 2. the state of being despised; dishonor; disgrace. 3. Law. a. willful disobedience to or open disrespect for the rules or … Universalium
contempt — noun 1 lack of respect ADJECTIVE ▪ complete, deep, great, open, outright, pure, utter, withering ▪ cold … Collocations dictionary