Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

consularis

  • 1 consularis

    cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul gehörig, konsularisch, des Konsuls od. der Konsuln, eines Konsuls (prägn. = eines Konsuls würdig, sich für einen Konsul geziemend), Konsul-, zuw. eines gewesenen Konsuls, eines Konsularen, I) adi.: aetas, das zum Konsulamte gesetzliche Alter (von 43 Jahren), Cic.: animus, animi (Mut), Liv. u. Plin. ep.: arma, Vell.: auctoritas, Cic.: candidatus, ein Bewerber um das Konsulat, Cic.: comitia, zur Konsulwahl abgehaltene, Cic.: cura et sollicitudo, mit dem Konsulamte verbundene, Plin. pan.: exercitus, Liv.: familia, in der ein Glied Konsul gewesen ist, Cic. u. Suet.: ebenso domus, Plin.: femina, Gattin eines Konsularen, Suet.: impedimenta, die Konsuln aufhaltende, Liv.: imperium, Cic.: insignia, Tac.: legati (s. unten no. II, A), Suet.: leges, von den Konsuln gegebene, Liv.: libido, Cic.: lictor, Hor.: locus, Platz, Rangplatz der Konsularen (im Senate), Cic.: c. munera (zB. obire), Liv.: officium, Cic., officia, Plin. pan.: oratio, die Rede eines Konsuls (= die eines Konsuls würdige Rede), Liv.: ornamenta, eines K. (unter den Kaisern auch an Nichtkonsuln verliehen), Suet.: consulari patre genitus, der Sohn eines Konsularen, Plin. pan.: tribuni militum consulari potestate, Liv.: provincia, Caes.: res operosa ac minime c., für die K. gar nicht geeignet, Liv.: senex, ein greiser Konsular, Tac.: vindicta, Vell.: vinum, nach dem Konsul benannt, unter dem er gekeltert worden, Mart.: vir (s. unten no. II, A), Plin. pan. u. Suet. – quam consulare, dem konsular. Gebrauche gemäß, Plin. pan. – II) subst., cōnsulāris, is, m. A) (vollst. consularis vir) einer der Konsul gewesen war, der Konsular, Cic. u.a. – so auch filius, frater c., Vell. – In der Kaiserzeit steht consularis besonders für diejenigen Statthalter der kaiserlichen Provinzen, die Konsuln gewesen waren, eig. legatus consularis, Tac. – B) in der Kaiserzeit auch Titel für höhere Staatsbeamte, die, ohne Konsuln gewesen zu sein, die Erlaubnis erhielten, die konsular. Insignien zu tragen, Tac. u. Suet. – Dav. adi., adoptio c., A. durch einen Konsularen, Quint. 6. prooem. 13.

    lateinisch-deutsches > consularis

  • 2 consularis

    cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul gehörig, konsularisch, des Konsuls od. der Konsuln, eines Konsuls (prägn. = eines Konsuls würdig, sich für einen Konsul geziemend), Konsul-, zuw. eines gewesenen Konsuls, eines Konsularen, I) adi.: aetas, das zum Konsulamte gesetzliche Alter (von 43 Jahren), Cic.: animus, animi (Mut), Liv. u. Plin. ep.: arma, Vell.: auctoritas, Cic.: candidatus, ein Bewerber um das Konsulat, Cic.: comitia, zur Konsulwahl abgehaltene, Cic.: cura et sollicitudo, mit dem Konsulamte verbundene, Plin. pan.: exercitus, Liv.: familia, in der ein Glied Konsul gewesen ist, Cic. u. Suet.: ebenso domus, Plin.: femina, Gattin eines Konsularen, Suet.: impedimenta, die Konsuln aufhaltende, Liv.: imperium, Cic.: insignia, Tac.: legati (s. unten no. II, A), Suet.: leges, von den Konsuln gegebene, Liv.: libido, Cic.: lictor, Hor.: locus, Platz, Rangplatz der Konsularen (im Senate), Cic.: c. munera (zB. obire), Liv.: officium, Cic., officia, Plin. pan.: oratio, die Rede eines Konsuls (= die eines Konsuls würdige Rede), Liv.: ornamenta, eines K. (unter den Kaisern auch an Nichtkonsuln verliehen), Suet.: consulari patre genitus, der Sohn eines Konsularen, Plin. pan.: tribuni militum consulari potestate, Liv.: provincia, Caes.: res operosa ac minime c., für die K. gar nicht geeignet, Liv.: senex, ein
    ————
    greiser Konsular, Tac.: vindicta, Vell.: vinum, nach dem Konsul benannt, unter dem er gekeltert worden, Mart.: vir (s. unten no. II, A), Plin. pan. u. Suet. – quam consulare, dem konsular. Gebrauche gemäß, Plin. pan. – II) subst., cōnsulāris, is, m. A) (vollst. consularis vir) einer der Konsul gewesen war, der Konsular, Cic. u.a. – so auch filius, frater c., Vell. – In der Kaiserzeit steht consularis besonders für diejenigen Statthalter der kaiserlichen Provinzen, die Konsuln gewesen waren, eig. legatus consularis, Tac. – B) in der Kaiserzeit auch Titel für höhere Staatsbeamte, die, ohne Konsuln gewesen zu sein, die Erlaubnis erhielten, die konsular. Insignien zu tragen, Tac. u. Suet. – Dav. adi., adoptio c., A. durch einen Konsularen, Quint. 6. prooem. 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consularis

  • 3 consularis

    consŭlāris, e, adj. [consul], of or pertaining to a consul, consular (very freq.): aetas, the age required by law for the consular office, viz. the 43d year, Cic. Phil. 5, 17, 48; cf.

    annus, II.: comitia,

    for the choice of consul, id. Mur. 26, 53; id. Att. 9, 9, 3:

    officium,

    id. Rab. Perd. 1, 2; cf.

    imperium,

    id. Pis. 16, 38; Sall. C. 55, 6:

    fasces,

    Liv. 2, 54, 4:

    lictor,

    Hor. C. 2, 16, 9:

    insignia,

    Vell. 2, 58, 3; Tac. A. 13, 10; id. H. 4, 4:

    ornamenta,

    Suet. Caes. 76:

    exercitus,

    Liv. 3, 29, 2; 10, 25, 16; cf.

    arma,

    Vell. 2, 68: femina, of a consul, Suet. Aug. 69; cf. Dig. 1, 9, 1 res, worthy of a consul, Liv. 4, 8, 4; so,

    ortio,

    id. 34, 6, 2; and cf. infra, adv.:

    vinum,

    named after the consul during whose administration it was made, Mart. 7, 79.—

    Esp.: homo consularis,

    a man of consular rank, one who has been consul, Cic. Verr. 2, 2, 47, § 118; 2, 3, 79, § 184; id. Phil. 11, 2, 5; ib. Rab. Post. 10, 27; so,

    vir consularis,

    id. Sest. 21, 48; id. Cat. 4, 2, 3.—And,
    II.
    Subst.: consŭlāris, is, m.
    A.
    One who has been consul, an ex-consul, or one of consular rank:

    egregios consules habemus, sed turpissimos consulares,

    Cic. Fam. 12, 4, 1; id. Phil. 8, 4, 14; Sall. C. 53, 1; Nep. Hann. 12, 1 al.—
    B.
    In the time of the empire, a legate sent by the emperor as governor into a province, Tac. Agr. 8 and 14; Suet. Aug. 33; 47; id. Tib. 41; 63 al.—Hence, adj.:

    consularis adoptio,

    Quint. 6. prooem. § 13 Spald.—
    * Adv.: consŭlārĭter, in a manner worthy of a consul:

    consulariter acta vita,

    Liv. 4, 10, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > consularis

  • 4 consularis

    consularis consularis, e консульский

    Латинско-русский словарь > consularis

  • 5 cōnsulāris

        cōnsulāris e, adj.    [consul], of a consul, consular: aetas, of eligibility (the 43d year): comitia, for the choice of consul: officium: fasces, L.: lictor, H.: legatus, Ta.: res, worthy of a consul, L.: provinciae, assigned to retiring consuls, Cs. — Of consular rank, who has been consul: homo: vir.— As subst, an ex-consul, one of consular rank, C.; an imperial legate, Ta.
    * * *
    consularis, consulare ADJ
    consular, of/proper to a consul; of consular rank; proposed/governed by consul

    Latin-English dictionary > cōnsulāris

  • 6 consularis

    [st1]1 [-] consŭlāris, e: de consul, consulaire.    - aetas consularis: l’âge pour être consul, l'âge requis pour le consulat (43 ans).    - consularis femina, Suet.: femme d'un consul.    - consularis exercitus, Liv.: armée commandée par un consul.    - consulare vinum, Mart.: vin qui porte le nom du consul sous lequel il a été fait, vin vieux.    - consularis domus, Plin.: famille qui compte un ou plusieurs consuls.    - consularis via, Plin.: grande route.    - consularis adoptio, Quint.: adoption par un consul.    - consularia comitia, Cic.: comices assemblés par ordre des consuls ou pour leur élection. [st1]2 [-] consŭlāris, is, m.: - [abcl][b]a - ancien consul, personnage consulaire. - [abcl]b - lieutenant de l'empereur (dans les provinces).[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] consŭlāris, e: de consul, consulaire.    - aetas consularis: l’âge pour être consul, l'âge requis pour le consulat (43 ans).    - consularis femina, Suet.: femme d'un consul.    - consularis exercitus, Liv.: armée commandée par un consul.    - consulare vinum, Mart.: vin qui porte le nom du consul sous lequel il a été fait, vin vieux.    - consularis domus, Plin.: famille qui compte un ou plusieurs consuls.    - consularis via, Plin.: grande route.    - consularis adoptio, Quint.: adoption par un consul.    - consularia comitia, Cic.: comices assemblés par ordre des consuls ou pour leur élection. [st1]2 [-] consŭlāris, is, m.: - [abcl][b]a - ancien consul, personnage consulaire. - [abcl]b - lieutenant de l'empereur (dans les provinces).[/b]
    * * *
        Consularis, et hoc Consulare, pen. prod. vt Consularis vir. Qui a esté Consul, et à present ne l'est plus.
    \
        Consularis aetas. Cic. L'aage qu'il falloit avoir devant que pouvoir estre Consul.
    \
        Consularis cognitio. Quintil. La jurisdiction et congnoissance appartenante au seul Consul.
    \
        Dictum non Consulare. Cic. Parolle orde et vilaine, et indigne d'estre proferee par un homme ayant esté Consul.
    \
        Foemina Consularis. Tranquillus. La femme d'un qui a esté Consul, ou sa veufve non remariee.
    \
        Odi illam male Consularem. Cic. Je hay ceste femme faisant choses qui ne conviennent point, et ne sont honnestes à une qui est femme d'un qui a esté Consul.
    \
        Lictor Consularis. Horat. Sergeant, ou appariteur du Consul.

    Dictionarium latinogallicum > consularis

  • 7 consularis

    I cōnsulāris, e [ consul ]
    aetas c. C — возрастной ценз, дававший право быть избранным в консулы ( 43 года)
    familia c. C, Su — семья, один из членов которой побывал консулом
    res minime c. L — дело, совсем не относящееся к консулу
    vinum consulare M — вино, с указанием гола его разлива (см. consul)
    II cōnsulāris, is m. (sc. vir)
    1) лицо с рангом консула, преим. бывший консул C, Sl etc.
    2) ( в эпоху империи) легат с консульским рангом, наместник в провинции T, Su

    Латинско-русский словарь > consularis

  • 8 consularis

    1) (subst.) = consularis vir, бывший консулом (1. 12 D. 1, 9. 1. 3 § 3. D. 4, 8. 1. 66 § 1. C. 10, 31. 1. 1. C. 12, 3) 2) (subst.) титул известных наместников провинций (1. 1 pr. C. 1, 49). 3) (adi.) консульский: consul. insignia (1. 2 pr. D. 3, 2);

    cons. potestas, dignitas (l. 2 § 25 D. 1, 2. 1. 12 pr. D. 1, 9);

    consul. feminae = consularium uxores (1. 1 D. 1, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > consularis

  • 9 consularis

    , aris m (sc. vir.)
      консуляр, бывший консул

    Dictionary Latin-Russian new > consularis

  • 10 Amara consularis

    2. RUS тускляк m полевой
    3. ENG
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Amara consularis

  • 11 Amara consularis

    Энтомология: тускляк полевой

    Универсальный англо-русский словарь > Amara consularis

  • 12 Amara consularis

    Универсальный немецко-русский словарь > Amara consularis

  • 13 Amara consularis

    English-russian biological dictionary > Amara consularis

  • 14 консульский

    consularis [e]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > консульский

  • 15 Konsular

    Konsular, vir consularis u. bl. consularis. – die Frau eines K, femina consularis. konsularisch, consularis.Adv.consulariter.

    deutsch-lateinisches > Konsular

  • 16 Konsul

    Konsul, consul. – der vorjährige, vorige K., qui proximo anno consulatum gerebat: gewesener K., vir consularis u. bl. consularis: zweimal K., bis consul: zum zweiten, dritten etc. Mal K., iterum consul, tertium consul: den K. betreffend, Konsul-, consularis: jmd. [1476] zum K. erklären, alqm consulem declarare: jmd. zum K. machen, alqm consulem facere: jmd. zum K. ernennen, alqm consulem dicere (bes. vom Volke): jmd. zum K. erwählen, alqm consulem creare (bes. von dem die Wahlkomitien leitenden Magistrate). – Konsuln wählen, consules creare (z.B. ex plebe): Konsuln nachwählen, consules sufficere. – K. werden, consulem fieri, dici, creari (s. vorher): ich werde in meiner Familie zuerst K., primus ex mea familia consul fio; primus in meam familiam oder in meam domum consulatum affero.

    deutsch-lateinisches > Konsul

  • 17 тускляк полевой

    n
    entomol. Amara consularis, Schöner Kamelläufer (ëàò. Amara consularis)

    Универсальный русско-немецкий словарь > тускляк полевой

  • 18 actio

    actĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de pousser; actiones: enroulement (t. d'architecture). [st1]2 [-] action de l'orateur ou du comédien, geste, débit, attitude, jeu de l'orateur; action de la tragédie, intrigue.    - actio paulo agitatior, Quint.: gestes un peu désordonnés.    - accipere aptos ex actione motus, Quint.: conformer ses gestes à son débit.    - actio tragica, Cic.: attitude théatrale. [st1]3 [-] faculté d'agir, activité, action, acte, fait.    - duos omni actione privare, Cic.: retirer aux dieux toute espèce d'action. (les supposer inactifs).    - actio vitae, Cic.: l'activité de la vie, la vie active.    - actio mentis, Cic.: activité de l'esprit.    - actio gratiarum, Cic. (actio laudum, Sid.): action de grâces.    - actiones honestae (actiones honestatis), Cic.: actions honnêtes. [st1]4 [-] acte de la vie publique, motion, négociation, initiative d'un magistrat.    - actiones Ciceronis, Sall.: les actes politiques de Cicéron.    - nulla erat consularis actio, Liv.: les consuls ne prenaient l'initiative d'aucune mesure.    - actioni resistere, Liv.: combattre une proposition.    - movebatur actio, Liv.: on agitait la motion de...    - actio de pace, Cic. Att. 9. 9: négociations au sujet de la paix. [st1]5 [-] action judiciaire, procès, procédure, plaidoierie, plaidoyer.    - actio perduellionis: procès de haute trahison.    - actiones scribere: rédiger ses plaidoyers.    - actionem intendere (instituere), Cic.: intenter un procès, poursuivre en justice.    - actionem dare, Cic.: permettre d'assigner.    - actionem restituere, Suet.: autoriser un appel, renvoyer devant d'autres juges.    - actio est in auctorem his verbis, Cic.: la formule d'accusation contre le vendeur est ainsi conçue.    - actiones Hostilianae, Cic.: règles de procédure données par Hostilius. [st1]6 [-] discours prononcé.    - est oratio actionis exemplar, Plin.-jn.: le discours écrit est le modèle du discours débité.    - actiones meae, Cic.: mes harangues (politiques).    - (causae) actio, Quint.: plaidoyer.
    * * *
    actĭo, ōnis, f. [st1]1 [-] action de pousser; actiones: enroulement (t. d'architecture). [st1]2 [-] action de l'orateur ou du comédien, geste, débit, attitude, jeu de l'orateur; action de la tragédie, intrigue.    - actio paulo agitatior, Quint.: gestes un peu désordonnés.    - accipere aptos ex actione motus, Quint.: conformer ses gestes à son débit.    - actio tragica, Cic.: attitude théatrale. [st1]3 [-] faculté d'agir, activité, action, acte, fait.    - duos omni actione privare, Cic.: retirer aux dieux toute espèce d'action. (les supposer inactifs).    - actio vitae, Cic.: l'activité de la vie, la vie active.    - actio mentis, Cic.: activité de l'esprit.    - actio gratiarum, Cic. (actio laudum, Sid.): action de grâces.    - actiones honestae (actiones honestatis), Cic.: actions honnêtes. [st1]4 [-] acte de la vie publique, motion, négociation, initiative d'un magistrat.    - actiones Ciceronis, Sall.: les actes politiques de Cicéron.    - nulla erat consularis actio, Liv.: les consuls ne prenaient l'initiative d'aucune mesure.    - actioni resistere, Liv.: combattre une proposition.    - movebatur actio, Liv.: on agitait la motion de...    - actio de pace, Cic. Att. 9. 9: négociations au sujet de la paix. [st1]5 [-] action judiciaire, procès, procédure, plaidoierie, plaidoyer.    - actio perduellionis: procès de haute trahison.    - actiones scribere: rédiger ses plaidoyers.    - actionem intendere (instituere), Cic.: intenter un procès, poursuivre en justice.    - actionem dare, Cic.: permettre d'assigner.    - actionem restituere, Suet.: autoriser un appel, renvoyer devant d'autres juges.    - actio est in auctorem his verbis, Cic.: la formule d'accusation contre le vendeur est ainsi conçue.    - actiones Hostilianae, Cic.: règles de procédure données par Hostilius. [st1]6 [-] discours prononcé.    - est oratio actionis exemplar, Plin.-jn.: le discours écrit est le modèle du discours débité.    - actiones meae, Cic.: mes harangues (politiques).    - (causae) actio, Quint.: plaidoyer.
    * * *
        Actio, actionis, Verbale. Quand on met la main à la besongne.
    \
        Actio de pace. Cic. Le traicté de la paix.
    \
        Gratiarum actio. Cicero. Remerciement, Regraciement, Action de graces.
    \
        Priuat deos omni procuratione atque actione Epicurus. Cic. Il dit que Dieu ne fait rien.
    \
        Actiones corporis naturales. Celsus. Operations naturelles.
    \
        Actio vitae. Cic. Ce qu'on faict en ceste vie, La maniere de vivre.
    \
        Actio fabulae. Cic. La representation d'une farce, Quand on joue une farce.
    \
        Actiones pro Actis. Ci. Les actes et faicts d'aucun en l'administration de la chose publique.
    \
        Mandare scriptis actiones suas. Cic. Les rediger par escript.
    \
        Actio, de oratoris pronuntiatione. Cic. Contenance, Maintien et maniement de personne d'un advocat quand il plaide.
    \
        Actio pro Oratione, siue quum habetur, siue quum scripta est. Quintil. Le plaidoyer d'un advocat.
    \
        Actio apud Iurisconsultos dicitur ius persequendi in iudicio quod sibi debetur. Iustinianus. Action.
    \
        Actoris actio. Cic. L'action du demandeur.
    \
        Actio est in authorem praesentem his verbis, etc. Ci. Quand le garant et autheur de quelcun est en personne present en jugement, et on faict requeste à l'encontre de luy, en la maniere qui s'ensuit, etc.
    \
        Actio in rem. Matiere petitoire. B.
    \
        Actionem concipere. Papinian. Bastir et composer une action.
    \
        Constituere actiones. Cicero. Dresser des procez, et instruire les parties à plaider.
    \
        Dare actionem. Cic. Recevoir une partie à faire une demande et poursuite en jugement de quelque chose.
    \
        Excludere actiones. Cic. Debatre une demande et poursuite par fin de non recevoir.
    \
        Excludere aliquem actionis iure. Quintil. Le debouter, etc.
    \
        Habere actionem. Cic. Avoir action, Avoir droict de demander et faire poursuite.
    \
        Iniuriarum actio. Cic. Action en matiere d'injures.
    \
        Instruere actionem. Cic. Instruire une partie comment il doibt faire sa demande, et la luy dresser.
    \
        Intendere actionem perduellionis. Cic. Poursuivir une partie en matiere de trahison.
    \
        Postulare actionem. Cic. Requerir estre receu à faire une demande et poursuite en jugement de quelque chose.
    \
        Restituere actionem. Tranquillus. Relever une partie des fins de non recevoir.
    \
        Suscipere actionem. Cic. Prendre charge de quelque affaire.

    Dictionarium latinogallicum > actio

  • 19 admirabilis

    admīrābĭlis, e [st2]1 [-] digne d'admiration, admirable. [st2]2 [-] étonnant, surprenant, prodigieux, étrange; paradoxal (t. de rhét.).    - admirabile est quantum inter omnes oratores unus Demosthenes excellat, Cic.: [il est digne d'admiration à quel point seul Démosthène l'emporte sur tous les orateurs]= la supériorité de Démosthène sur tous les orateurs est digne d'admiration.    - nihil admirabilius, quam quo modo ille mortem fili tulit clari viri et consularis, Cic. CM.: rien de plus admirable que la manière dont il supporta la mort de son fils, homme illustre et personnage consulaire.
    * * *
    admīrābĭlis, e [st2]1 [-] digne d'admiration, admirable. [st2]2 [-] étonnant, surprenant, prodigieux, étrange; paradoxal (t. de rhét.).    - admirabile est quantum inter omnes oratores unus Demosthenes excellat, Cic.: [il est digne d'admiration à quel point seul Démosthène l'emporte sur tous les orateurs]= la supériorité de Démosthène sur tous les orateurs est digne d'admiration.    - nihil admirabilius, quam quo modo ille mortem fili tulit clari viri et consularis, Cic. CM.: rien de plus admirable que la manière dont il supporta la mort de son fils, homme illustre et personnage consulaire.
    * * *
        Admirabilis et hoc admirabile, pen. corr. Cic. Merveilleux, Admirable, Esmerveillable.

    Dictionarium latinogallicum > admirabilis

  • 20 adoptio

    ădoptĭo, ōnis, f. adoption. [st2]1 [-] action d'adopter, adoption. [st2]2 [-] ente, greffe.    - adoptio consularis, Quint.: adoption consulaire (qui a eu lieu en présence d'un consul).    - dare se in adoptionem, Vell.: se faire adopter.
    * * *
    ădoptĭo, ōnis, f. adoption. [st2]1 [-] action d'adopter, adoption. [st2]2 [-] ente, greffe.    - adoptio consularis, Quint.: adoption consulaire (qui a eu lieu en présence d'un consul).    - dare se in adoptionem, Vell.: se faire adopter.
    * * *
        Adoptio, Verbale, per syncopen factum ex Adoptatio. Cic. Adoption.
    \
        In adoptionem dare. Quintil. Donner quelcun à un autre pour estre son filz adoptif.

    Dictionarium latinogallicum > adoptio

См. также в других словарях:

  • Consularis — is a Latin word, derived from consulo, take counsel . Contents 1 Roman history 2 Modern use 3 See also 4 References …   Wikipedia

  • Consularis — (C. vir), 1) bei den Römern zur Zeit der Republik derjenige, welcher das Consulat wirklich bekleidet hatte, s. Consul 1); 2) unter den Kaisern Titel des Consul honorarius od. der Heerführer, bes. der von den Kaisern in ihren Domainenprovinzen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Consulāris — Consulāris, bei den Römern zur Zeit der Republik Prädikat gewesener Konsuln, unter den spätern Kaisern Titel auch solcher, die nicht Konsuln gewesen waren, vorzugsweise der höhern Kriegsbefehlshaber, Provinzialstatthalter und andrer hoher… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • CONSULARIS Habitus — non idem prorsus veteri Rei publ. Romanae aevô, qui citeriori Imperatorum. Norum enim quidem ex Scriptoribus priscorum Consulum, vestes fuisse togas pictas, et palmatas ac trabeas: cuius nomenclaturae indumenta etiam Consulibus sub Graecis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONSULARIS Locus — vide infra Locus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Consularis —         (лат.), бывший консул; в императорскую эпоху этот титул давался как особое отличие также и тем, кто прежде консулом не являлся. В позднюю эпоху Римской империи С. посылали губернаторами в пров …   Словарь античности

  • Anisota consularis — Anisota consularis …   Wikipédia en Français

  • AGRIPPA Consularis (M) — M. AGRIPPA Consularis patruus Severi Imperatoris apud Ael. Spartianum in Vita huius. c. 1 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AQUILA Consularis — signum fuit Rei publicae. Sueton. in August. c. 94. Somniavit Iovem Optimum Maximum pr aetextatis compluribus circa aram ludentibus unum sercrevisse, atque in eius sinum signum Rei publicae, quod manus gestaret, reposuisse. Insindebat illa… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JULIUS Lupus Consularis — vitticus Antonini pii. Imp. cuius meminit Iul. Capitolin. in Pio …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MONS Consularis — vel Mons Contorius a Fultone III. cognomine Nerra, Consule Andegavensium, conditum castrum est in Gallia, vulgo Montcontour: clade olim Wilhelmi Comitis Pictonum ac Ducis Aquitaniae, et praeteritô saeculô Reformatorum celebre, in Pictonibus. Id… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»