-
1 consonans
I cōnsonāns, antis adj. [ consono ] грам. II cōnsonāns, antis f. (sc. littera)1) согласный звук Q2) буква, обозначающая согласный звук Q3) согласующийся, подходящий Dig -
2 consonus
= consonans: consultorum omnium cons. responsio (1. 8 C. Th. 1, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > consonus
-
3 consonanter
cōnsonanter [ consonans ]стройно, гармонично ( consonantissime ad harmoniam composita Vtr) -
4 consono
cōn-sono, sonuī, —, āre1) шуметь (всей толпой), гудеть (всем роем) ( apes consonant Vr); вместе трубить3) звучать в унисон, согласоваться (inter se, alicui in re aliqua O etc.)4) звучать в ответ, откликаться, давать отголосок ( tubae canunt — consonat terra Pl)5) согласовываться, соответствовать, совпадать (alicui rei Dig; sibi и secum Sen)c. sibi in faciendis ac non faciendis O — строго следовать своим представлениям о том, что следует и чего не следует делать -
5 inconsonans
in-cōnsonāns, antisнесообразный, несоответствующий, неподходящий Boët, Aug -
6 consonare
согласоваться (1. 48 D. 19, 1. 1. 90 D. 35, 1), consonans, согласный, сообразный: cons. intellectus (§ 1 J, 3, 16), cons. esse (1 34 § 8 D 12, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > consonare
См. также в других словарях:
КОНСОНАНТ — [лат. consonans (consonantis)] лингв. согласный звук; неслоговой или неслогообразующий звук. Противоп. СОНАНТ. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. консонант (лат. consonans (consonants)) 1) согласный звук; 2) неслоговой или… … Словарь иностранных слов русского языка
consonant — consonant, ante [ kɔ̃sɔnɑ̃, ɑ̃t ] adj. • v. 1165; lat. consonans, de consonare « résonner ensemble » ♦ Qui produit une consonance; est formé de consonances. Intervalles, accords consonants. Phrases consonantes. ⊗ CONTR. Dissonant. ● consonant,… … Encyclopédie Universelle
Konsonant — Mitlaut * * * Kon|so|nant [kɔnzo nant], der; en, en: Laut, bei dessen Aussprache die Luft im Mund mit der Zunge oder den Lippen gebremst wird: der Konsonant d wird im Deutschen am Ende des Wortes wie t gesprochen. Syn.: Mitlaut. * * *… … Universal-Lexikon
consonant — CONSONÁNT, Ă, consonanţi, te, adj. (muz.: despre acorduri) Care este format din consonanţe (1); armonios. ♦ (Despre cuvinte) Care are o terminaţie asemănătoare cu a altui cuvânt. – Din lat. consonans, tis, fr. consonant. Trimis de Joseph,… … Dicționar Român
Mitlaut — Konsonant * * * Mịt|laut 〈m. 1; Sprachw.〉 Konsonant; → Lexikon der Sprachlehre [urspr. Mitlauter; zu mitlautend, Lehnübersetzung von lat. (littera) consonans „mittönender (Buchstabe)“] * * * Mịt|laut, der; [e]s, e [LÜ von lat. (littera)… … Universal-Lexikon
consonant — I. adjective Etymology: Middle English, from Latin consonant , consonans, present participle of consonare to sound together, agree, from com + sonare to sound more at sound Date: 15th century 1. being in agreement or harmony ; free from elements… … New Collegiate Dictionary
КОНСОНАНТИЗМ — [< лат. consonant (consonantis) согласный звук] лингв. система согласных звуков (фонем (ФОНЕМА)) данного языка. Словарь иностранных слов. Комлев Н.Г., 2006. консонантизм (лат. consonans (consonant is) согласный звук) система согласных фонем… … Словарь иностранных слов русского языка
Liquida — Li|qui|da 〈f.; , dae [ dɛ:] od. qui|den; Phon.〉 Laut, bei dem die Zunge die Mitte des Gaumens so berührt, dass die Luft kontinuierlich entweichen kann, z. B. „l“, „r“; Sy Fließlaut, Schmelzlaut, Schwinglaut [lat.; Fem. zu liquidus „flüssig“] * *… … Universal-Lexikon
consonnant — consonnant, ante (kon so nan, nan t ) adj. 1° Terme de musique. Qui produit une consonnance ; qui est formé par des consonnances. Intervalle consonnant, celui qui donne une consonnance. Accord consonnant, celui qui ne se compose que de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
consonantă — CONSONÁNTĂ, consonante, s.f. (Rar) Consoană. – Din lat. consonans, ntis. Trimis de Joseph, 28.05.2004. Sursa: DEX 98 CONSONÁNTĂ s. v. consoană. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime consonántă s. f. → sonantă Trimis de siveco,… … Dicționar Român
Konsonant — Sm std. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. (littera) cōnsonāns f., zu l. cōnsonāns ( antis) mittönend , dem PPräs. von l. cōnsonāre mittönen, zusammentönen , zu l. sonāre tönen und l. con . Abstraktum: Konsonantismus. Ebenso nndl. consonant … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache