-
1 consignate
consignātē, adv., v. consigno, fin. -
2 consignate
consignatius, consignatissime ADVaptly; expressively; in a distinct manner, plainly, distinctly (L+S) -
3 consigno
con-signo, āvi, ātum, 1, v. a.I.To furnish with a seal, to affix, put one's seal to, to seal, to sign, subscribe (in good prose).A.Prop.:B.tabellas,
Plaut. Curc. 2, 3, 90; id. Bacch. 4, 8, 83:tabulas signis,
Cic. Quint. 6, 25:epistulas,
Plaut. Trin. 3, 3, 46:laudatio consignata cretā,
Cic. Fl. 16, 37:id decretum,
Liv. 39, 48, 4; cf.:conscripta consignataque,
id. 29, 12, 15:legem,
Dig. 1, 19, 13:testamentum,
ib. 28, 1, 24:tabellas dotis,
a marriage contract, Suet. Claud. 29 (for which, briefly, dotem, id. ib. 26): tabulas proprio lino, propriāque cerā, Gai Inst. 2, 181:pecuniam,
Dig. 46, 1, 64.—Trop., to attest, certify, establish, vouch for:II.monumentis testata consignataque antiquitas,
Cic. Div. 1, 40, 87:senatūs judicia, quae publicis populi Romani litteris monumentisque consignata sunt,
id. Deiot. 13, 37: [p. 432] auctoritates nostras, to place beyond doubt, id. Clu. 50, 139; id. Red. in Sen. 11, 29; id. Div. in Caecil. 9, 28.—To note, write down, to register, record (so lit. aud trop.; for the most part only in Cic.).A.Prop.:B.litteris aliquid,
Cic. Ac. 2, 1, 2:fundos publicis commentariis,
id. de Or. 2, 55, 224:memoriam publicam (legum) publicis litteris,
id. Leg. 3, 20, 46:motum temporis,
id. Univ. 9 init. —Trop.: tot rerum atque tantarum insitae et quasi consignatae in animis notiones. Cic. Tusc. 1, 24, 57: causam, de quā, etc., to make known, indicate (with exprimere), Gell. 14, 2, 17.—Hence, consignātē, adv. (of the P. a. consignatus, a, um, not in use; Hertz, consignatius);acc. to II.,
in a distinct manner, plainly, distinctly; comp., Gell. 1, 25, 8.— Sup.:versus consignatissime factus,
Gell. 1, 15, 12; cf. the preced.