-
121 честь
ж.дело чести — question f d'honneur; point m d'honneurоказать честь — faire l'honneur de..., faire honneur à...имею честь — j'ai l'honneur de...в честь кого-либо, чего-либо — en l'honneur de qn, de qch••отдать честь воен. — saluer vt; rendre le salutпора и честь знать! разг. — прибл. il ne faut pas abuser de l'hospitalité, il faut savoir garder la mesureбыла бы честь предложена разг. — прибл. qui refuse muse -
122 consido
cōn-sīdo, sēdī (sīdī), sessum, ere1) садиться (in molli herba V; in umbrā C; saxo O); восседать ( in curull sella AV); (о птицах, пчелах) опускаться, садиться (in arbore L; in turre QC); сидеть (in theatro C; in orchestra Su); заседать (judices considunt C; ad causam cognoscendam L); воен. расположиться (trans flumen, sub monte, ad ripam Rheni Cs; superioribus locis Sl); засесть (in insidiis L; in silva QC); осесть, поселиться (Latio V; in Ubiorum finibus Cs; Ausoniā terrā V; in novam urbem QC)2)а) проваливаться, расседаться ( terra consedit L); рухнуть, обрушиваться, обваливатьсяomne mihi visum considere in ignes llium V — я видел, как объятый огнём рушился Илионб) оседать ( pulvis considit QC)3) улечься, утихнуть ( ignis consedit O); успокоиться, ослабеть ( ardor animi consedit C)4) погружаться, быть погружённым ( luctū V); приходить в забвение ( nomen alicujus consedit C)5) укорениться, запечатлеться ( in mente C); пребывать, коснеть ( in otio C)ut verborum junctio varie considat C — чтобы период заканчивался по-разному -
123 invidia
1) зависть, ревностьi. dicĭtur non solum in eo, qui invĭdet, sed etiam in eo, cui invidetur C — слово «invidia» употребляется в отношении не только к тому, который завидует, но и к тому, которому завидуют2) недоброжелательство, ненависть, злобаesse in invidiā C, Sl (invidiam habere C, invidiae esse Sl, L) — быть предметом зависти ( или ненависти)sine invidiā M — охотноalicui invidiam facere (afferre, conflare) C etc. или adducere aliquem in invidiam C — навлечь на кого-л. ненавистьi. Numantini foederis C — враждебное отношение к договору с Нуманциейi. facti Sl — то, что в этом поступке заслуживает ненависти3) зло, дурное качество, одиозностьquae tandem Ausoniā Teucros considĕre terrā i. est? V — что же дурного в том, что тевкры поселятся в авсонийской земле?invidiam rerum ad voluntatem personasque dirigere VP — приписать (все) беды (злой) воле отдельных лицi. iniquitatis Tert — отвратительная несправедливостьabsit i. verbo погов. L — не взыщите на слове4) завистник, ненавистник ( infelix V)5) обвинение, упрёк ( lautitiarum invidiam refutare Su) -
124 iuxtim
iūxtim (wie iuxta verwandt mit iungo), I) Adv.: dicht daneben (Ggstz. exadversum), se collocare, Liv. Andr. tr. 11: assidere, Suet. Tib. 33: consīdere, Apul. flor. 23. – insbes., in der Nähe, nahe bei uns (Ggstz. procul), Lucr. 4, 499. – II) Praep. m. Acc., nahe bei, dicht neben, i. flumen, Sisenn. hist. 1. fr. 3 (bei Non. 127, 29): iuxtim se ut assidat effecit, Apul. met. 2, 13.
-
125 librarius [1]
1. librārius, a, um (2. liber), zu den Büchern gehörig, I) adi.: scriba, Buchführer, -halter, Varro r. r. 3, 2, 14. Cic. de lege agr. 2, 32 (vgl. no. II, 1, b): doctor od. magister, Schreiblehrer, Elementarlehrer, Schulmeister, *Corp. inscr. Lat. 6, 3413. Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 69 (vgl. no. II, 1, d): sciptor, Bücherabschreiber, Hor. de art. poët. 354: taberna, Buchladen, Cic. Phil. 2, 21: atramentum, Schreibtinte, Plin. 27, 52: scalprum, Federmesser, Suet. Vit. 2, 3. – II) subst.: 1) librārius, iī, m., a) der Abschreiber von Büchern u.a. Schriften, Schreiber, Kopist, Cic. ad Att. 12, 40, 1. Liv. 38, 55, 8. Cic. de lege agr. 2, 13: u. der Schreiber, dem man in die Feder diktierte, Sen. contr. 1, 7, 18: Antonii, Geheimschreiber, Vell. 2, 83, 1: libr. ad manum, Corp. inscr. Lat. 6, 9523: scribae et librarii (Notare) regis, Vulg. Esther 8, 9. – b) der Buchführer, -halter, Rechnungsführer, im Staate, Fest p. 333 (a), 21: beim Heere, Veget. mil. 2, 7: horrei (des Magazins bei der Kohorte), Tarrunt. dig. 50, 6, 7 (6): depositorum (der von den Soldaten niedergelegten Gelder), ibid. – c) der Bücherverkäufer, Buchhändler, Sen. de ben. 7, 6, 1. Gell. 5, 4, 1 u.a. Sulp. Sev. dial. 1, 23, 4. – d) (vollst. doctor librarius, s. oben no. I) der Schreiblehrer, Elementarlehrer, Schulmeister, Edict. Diocl. 7, 69. Hieron. epist. 107, 4. Porphyr. Hor. ep. 1, 20, 19. – 2) librā ria, ae, f., a) die Schreiberin, Abschreiberin, superûm, Mart. Cap. 1. § 65: exceptrices et librariae Iovis, Mythogr. Lat. 3, 6, 23. – b) librāria (sc. taberna) ein Buchladen, apud Sigillaria in libraria considere, Gell. 5, 4, 1: in libraria sedere, Gell. 13, 30 (31), 1. – 3) librārium, iī, n., ein Behältnis für Bücher u. andere Schriften, ein Schriftkasten, librarium illud legum vestrarum, Cic. Mil. 33: libraria omnia (ihre ganze Büchersammlung) exurere, Amm. 29, 2, 4.
-
126 resido
re-sīdo, sēdī, sessum, ere, I) sich niederlassen, sich setzen a) sich niederlassen, um zu ruhen usw., Cic., Nep. u.a.: in unguentaria taberna, Sen.: in area domus, Plin. ep.: mediis aedibus. Verg. – b) irgendwo sich niederlassen, um dort zu wohnen (gew. considere), Siculis arvis, Verg. Aen. 5, 702: mit in u. Abl., loci amoenitate captos in isdem terris cum virgine (eos) resedisse, Iustin. 13, 7, 8. – c) an einem Orte verweilend verbleiben, Rast machen, in villa, Cic.: in oppido aliquo, Cic. – bildl., Viennensium vitia intra ipsos residunt, nostra late vagantur, Plin. ep. 4, 22, 7. – II) sich niedersenken, einsinken, 1) im allg.: a) eig.: si montes resedissent, Cic.: his, quae eminebant, paulatim in se residentibus, Sen.: vom Bodensatze, sich setzen, Plin.: v. anderen Dingen, iam iam residunt cruribus (Dat.) asperae pelles, setzen sich, schließen sich an, Hor. carm. 2, 20, 9. – b) bildl.: α) sich setzen, sich legen, ruhig werden, ablassen, mens resedit, Caes.: cum tumor animi resedisset, Cic.: ira, terror resedit, Liv.: lien aegri residit, wird heil, Plin. ep.: bellum resedit, Hor. u. Verg.: v. Redenden, nunc attollebatur, nunc residebat, bald erhob er sich, bald sank er (mit der Stimme), Plin. ep. – β) nachlassen, matt werden, sinken, longiore certamine sensim residere Samnitium animos, Liv. 10, 28, 3: ut ardorem eum, qui resederat (erkaltet war), excitaret rursus novaretque, Liv. 26, 19, 2. – 2) sich niedersenken = sich zurückziehen, a) eig.: retro residunt, Verg.: malia in se ipsa residant, Verg.: Nilus incipit crescere... et residit, Plin.: fons horis singulis intumescit ac residit, Plin. – b) übtr.: sex mihi surgat opus numeris, in quinque residat, mit sechs Takten erhebe ich mein Lied, zu fünfen sinke (falle) es herab = Hexameter wechsele mit Pentameter ab, Ov. am. 1, 1, 27.
-
127 scamnum
scamnum, ī, n. ( aus *scabnum, vgl. altind. skabhn ti, stützt, skambhá-ḥ Stütze, Pfeiler), die Stütze, Lehne, die Bank, I) eig., die Bank, der Schemel, a) eig.: scamnum facere, Hor.: cava sub tenerum scamna dare pedem, Ov.: agresti in scamno assidere foco, Val. Max.: ante focos scamnis considere longis, Ov.: sedere in scamnis (i.e. subselliis) equitum (in den Schauspielen), Ritterbänke, Mart. – b) übtr., scamna, die zum Sitzen dienenden horizontalen Baumäste, Bänke, Plin. 12, 10: scamna ramorum, Plin. 17, 201. – c) bildl.: regni stabilita scamna solumque, königlicher Sitz, Thron, Königreich, Enn. ann. 96. – II) meton.: A) die Erhöhung des Erdreichs, die Erdbank, auf einem gepflügten Acker, die noch hervorragende ungepflügte Erde, Colum. u. Plin.: in Weinbergen, der Raum zwischen zwei Gruben, in die Weinstöcke gesetzt werden, Colum. – B) die Breite der Äcker (hingegen die Länge striga), Gromat. vet. 206, 11 u.a. – C) ein 50 bis 80 Fuß breiter Raum, abgesteckt für die Zelte der Legaten u. Tribunen im Lager, Hyg. de munit. castr. § 15: sc. legatorum, ibid. § 20.
-
128 secedo
sē-cēdo, cessī, cessum, ere, beiseite gehen, weggehen, fortgehen, sich entfernen, I) eig.: 1) im allg.: a) v. Pers.: de via, Plaut.: secedant improdi, Cic. – b) übtr., v. Lebl. = sich entfernen, Perf. secessisse = entfernt sein, (luna) quantum solis secedit ab orbe, Lucr.: villa XVII milia passuum ab urbe secessit, Plin. ep.: tantum secessit ab imis terra, Ov. – 2) insbes.: a) abseits gehen, sich zurückziehen, procul, huc, Plaut.: in abditam partem aedium, Sall.: orandi gratiā in montem (v. Christus), Lact.: ad requisita naturae (um ein natürliches Bedürfnis zu befriedigen, um seine Notdurft zu verrichten), Amm.: so auch ad ventris solita, Aur. Vict. u. Amm., od. ad exonerandum ventrem, Sen.: ad deliberandum, Liv. – bes., aus dem Gewühle der Stadt auf das Land, in die Einsamkeit sich zurückziehen, abs., Suet. Tib. 10, 1: sec. illuc, Suet. Aug. 98, 4. – b) politisch sich trennen, plebs a patribus secessit, Sall.: in sacrum montem, ausziehen, Liv. – c) sich zur Ruhe begeben, zur Ruhe eingehen, v. Sterbenden, in hortulis nostris secessimus, Gruter. inscr. 1059, 6: in agellulis meis secessi, Corp. inscr. Lat. 10, 6720. – II) bildl.: secedere et aliā parte considere, von der Meinung abgehen, Sen.: ad Christum, sich zu Chr. bekennen, Lact.: ad stilum, zum Schreiben sich begeben, Quint.: in te ipse secede, ziehe dich in dich selbst zurück, Sen.
См. также в других словарях:
considéré — considéré, ée 1. (kon si dé ré, rée) part. passé. 1° Examiné. Cette affaire considérée attentivement. • Plus d une fois je me suis étonné Que ce qui fait la paix du mariage En est le point le moins considéré, LA FONT. Calendr.. • Tout bien… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
considéré — ⇒CONSIDÉRÉ, ÉE, part. passé et adj. I. Part. passé de considérer. Expr. Tout bien considéré (cf. verbe) Spéc., DR. Considéré que. Synon. attendu que. II. Emploi adj. A. Vx, littér. Qui nécessite le respect parce que réfléchi, circonspect : • ...… … Encyclopédie Universelle
consideré — Consideré, [consider]ée. part. pass. Tout bien consideré. ce consideré … Dictionnaire de l'Académie française
considere — index subside Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
considère — 1 p.s. Prés., 3 p.s. Prés., 1 p.s. Prés. subj., 3 p.s. Prés. subj. considérer … French Morphology and Phonetics
considéré — Part. pas. m.s. considérer … French Morphology and Phonetics
Armand Considère — Armand Considère, né en 1841 à Port sur Saône (Haute Saône) et mort en 1914 à Paris, est un ingénieur des Ponts et Chaussées qui, après avoir créé sa société d études, a développé les applications du béton armé. Il a inventé le béton fretté. Il… … Wikipédia en Français
Du crime considéré comme un des beaux-arts — est un film français réalisé par Frédéric Compain, sorti en 1980. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Autour du film … Wikipédia en Français
être considéré — ● être considéré verbe passif Jouir de la considération d autrui : Une famille très considérée dans le quartier. Être envisagé de telle ou telle façon : La femme considérée du point de vue de sa position dans la société. ● être considéré… … Encyclopédie Universelle
De l'assassinat considéré comme un des beaux-arts — On Murder Considered as one of the Fine Arts De l assassinat considéré comme un des beaux arts Auteur Thomas de Quincey Genre Essai De l assassinat considéré comme un des beaux arts est un ouvrage de Thomas de Quincey paru en 1854 sous sa forme… … Wikipédia en Français
Le Théâtre considéré comme une institution morale — (en allemand Die Schaubühne als eine moralische Anstalt betrachtet) est un discours prononcé le 26 juin 1784 par le dramaturge allemand Friedrich Schiller devant la Société allemande palatine. Il a ensuite été publié. Il y demandait… … Wikipédia en Français