-
1 cōnsecūtiō
cōnsecūtiō ōnis, f [consequor], an effect, consequence: consecutionem adfert voluptatis, has pleasure as a consequence: causas rerum et consecutiones videre.—In rhet., order, connection: verborum.* * *order; orderly/logical/proper sequence/consequence/connection; result, effect; investigation of consequences/effects; acquiring/obtaining (L+S); attainment -
2 consecutio
consĕcūtĭo (also consĕquūtĭo), ōnis, f. [consequor] (several times in Cic. as a philos. and rhet. t. t., elsewhere perh. only in late Lat.)I.In philos. lang., an effect, consequence:* II.ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,
has pleasure as a consequence, Cic. Fin. 1, 11, 37; id. de Or. 3, 29, 113:simplex autem conclusio ex necessariā consecutione conficitur,
id. Inv 1, 29, 45, id. Top. 13, 53 al.— Plur.:causas rerum et consecutiones videre,
Cic. Fin. 2, 14, 45.—In rhet. lang., the proper following of one thing after another, order, connection, sequence:III.verborum... ne generibus, numeris, temporibus, personis, casibus perturbetur oratio,
Cic. Part. Or. 6, 18.—An acquiring, obtaining, attainment ( = adeptio; eccl. Lat.); with gen. obj.:baptismi,
Tert. Bapt. 18 fin.:resurrectionis,
id. Res. Carn. 52. -
3 consecutio temporum
-
4 consequutio
consĕcūtĭo (also consĕquūtĭo), ōnis, f. [consequor] (several times in Cic. as a philos. and rhet. t. t., elsewhere perh. only in late Lat.)I.In philos. lang., an effect, consequence:* II.ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,
has pleasure as a consequence, Cic. Fin. 1, 11, 37; id. de Or. 3, 29, 113:simplex autem conclusio ex necessariā consecutione conficitur,
id. Inv 1, 29, 45, id. Top. 13, 53 al.— Plur.:causas rerum et consecutiones videre,
Cic. Fin. 2, 14, 45.—In rhet. lang., the proper following of one thing after another, order, connection, sequence:III.verborum... ne generibus, numeris, temporibus, personis, casibus perturbetur oratio,
Cic. Part. Or. 6, 18.—An acquiring, obtaining, attainment ( = adeptio; eccl. Lat.); with gen. obj.:baptismi,
Tert. Bapt. 18 fin.:resurrectionis,
id. Res. Carn. 52. -
5 antecessio
antĕcessĭo, ōnis, f. [antecedo].I. II.That which goes before, the antecedent cause, as opp. to the final cause (perh. only in Cic.): homo causas rerum videt earumque progressus et quasi antecessiones non ignorat, and understands their course forwards and backwards, i. e. can reason from cause to effect and from effect to cause, Cic. Off. 1, 4, 11:consecutio, antecessio, repugnantia,
id. Top. 13.
См. также в других словарях:
Consecutio — (lat.), Folge; e. temporum, in der Grammatik die Lehre von der durch ihr Abhängigkeitsverhältnis bedingten Aufeinanderfolge der Tempora. Vgl. Verbum … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Consecutio — Consecutĭo (lat.), Folge. C. tempŏrum, die Lehre von der Aufeinanderfolge der Tempora im Satzgefüge … Kleines Konversations-Lexikon
consecutio — index consequence (conclusion), effect Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
consecutio — con·se·cù·tio s.f.inv., lat. TS gramm. → consecutio temporum {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. consecutio, tratto dalla loc. consecutio temporum … Dizionario italiano
Consecutio temporum — („Zeitenfolge“) ist ein Begriff aus der Grammatik der lateinischen Sprache, der gelegentlich auch in der deutschen Grammatik verwendet wird. Er bezeichnet das System, das den Gebrauch der Zeiten in zusammengesetzten Sätzen regelt. Zwischen… … Deutsch Wikipedia
Consecutio temporum — (latín: secuencia de tiempos [verbales] ) es una expresión de la gramática tradicional, usada especialmente en la gramática latina, que se refiere al conjunto de reglas y restricciones que relacionan el tiempo y el modo de la oración principal,… … Wikipedia Español
consecutio temporum — (lat.; pronunc. [consecútio témporum]) f. Gram. Relación de tiempos en la oración compuesta entre una oración subordinada y la principal … Enciclopedia Universal
Consecutĭo tempŏrum — (lat., Grammat.), Bestimmung, welche Tempora in den abhängigen Sätzen, in Rücksicht auf die des Hauptsatzes, gebraucht werden müssen. C. verborum, die Folge der Wörter in einem Satz nach einander, bestimmt durch die Regeln der Logik od. Rhetorik … Pierer's Universal-Lexikon
consecutio temporum — {{hw}}{{consecutio temporum}}{{/hw}}locuz. sost. f. Nella sintassi latina, dipendenza del tempo del verbo nella proposizione subordinata rispetto a quello della principale … Enciclopedia di italiano
consecutio temporum — con·se·cù·tio tèm·po·rum loc.s.f.inv., lat. TS gramm. complesso di norme che regolano il tempo della proposizione dipendente rispetto alla reggente | nella sintassi latina, italiana e in altre lingue, complesso di norme che regolano i rapporti… … Dizionario italiano
consecutio temporum 2 — (последовательность времен | consecutio temporum) Одна из разновидностей согласования (см.) времен латинского происхождения. Это согласование осуществляется между глаголом главного предложения и глаголом придаточного (в сослагательном наклонении) … Пятиязычный словарь лингвистических терминов