Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

congruentia

  • 1 congruentia

    congruentia, ae, f. (congruo), die Übereinstimmung, Gleichförmigkeit, Harmonie, Symmetrie, Proportion, congruentia aequalitasque membrorum, Plin. ep. 2, 5, 11: c. morum, Suet. Oth. 2, 2: c. partium, Augustin. de civ. dei 22, 20: c. pronuntiandi, Apul. apol. 15.

    lateinisch-deutsches > congruentia

  • 2 congruentia

    congruentia, ae, f. (congruo), die Übereinstimmung, Gleichförmigkeit, Harmonie, Symmetrie, Proportion, congruentia aequalitasque membrorum, Plin. ep. 2, 5, 11: c. morum, Suet. Oth. 2, 2: c. partium, Augustin. de civ. dei 22, 20: c. pronuntiandi, Apul. apol. 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congruentia

  • 3 congruens

    congruēns, entis, PAdi., bei Spät. auch m. Compar. u. Superl. (congruo), übereinstimmend, I) mit einem andern übereinstimmend, im Einklang stehend, einem Ggstde. entsprechend, angemessen, a) v. Lebl. (Ggstz. discrepans, repugnans): motus c., Liv.: actio vocis, vultus et gestus c. et apta, Cic.: quod (genus) ego aptum et congruens nomino, Cic.: oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic.: haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia, Cic. – m. cum u. Abl. od. m. bl. Dat. (wem? mit wem?), gestus cum sententiis c., Cic.: actiones virtutibus congruentes, Cic.: mors minime c. vitae, Suet.: quid congruentius deo, Lact. 4, 26, 13. – m. ex u. Abl., ex prodigiis c. ars, Acc. tr. 419. – congruens est od. videtur m. folg. Infin., Tac. ann. 4, 2; hist. 5, 8: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. pan. 38, 6: m. folg. ut u. Konj., Gell. 17, 8, 13. Ulp. dig. 1, 16, 4. § 3: u. so congruentius videtur m. Infin., Cod. Iust. 8, 47, 4: congruentissimum est m. folg. Acc. u. Infin., Tert. de anim. 58. – Plur. subst., congruentia, ium, n., Übereinstimmendes, congruentia ad consulem referre, Liv.: u. m. Dat., congruentia his disserere, Tac. – b) v. Pers., m. cum u. Abl., congruens cum ea disciplina, quam colebat, Cic.: Aristotelem et Theophrastum cum illis re congruentes, genere docendi paulum differentes, secuti, Cic. – II) mit sich selbst im Einklang ste hend, gleichförmig, a) v. Lebl.: is concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic. de rep. 2, 69: clamor c., einstimmiges (Ggstz. voces dissonae), Liv. 30, 34, 1: vox congruentissima, Apul. apol. 73. – b) v. Pers.: ceteris membris usque ad imos pedes aequalis et c., ebenmäßig u. gleichförmig gebaut, Suet. Tib. 68, 1.

    lateinisch-deutsches > congruens

  • 4 congruens

    congruēns, entis, PAdi., bei Spät. auch m. Compar. u. Superl. (congruo), übereinstimmend, I) mit einem andern übereinstimmend, im Einklang stehend, einem Ggstde. entsprechend, angemessen, a) v. Lebl. (Ggstz. discrepans, repugnans): motus c., Liv.: actio vocis, vultus et gestus c. et apta, Cic.: quod (genus) ego aptum et congruens nomino, Cic.: oratio verbis discrepans, sententiis congruens, Cic.: haec duo pro congruentibus sumere tam vehementer repugnantia, Cic. – m. cum u. Abl. od. m. bl. Dat. (wem? mit wem?), gestus cum sententiis c., Cic.: actiones virtutibus congruentes, Cic.: mors minime c. vitae, Suet.: quid congruentius deo, Lact. 4, 26, 13. – m. ex u. Abl., ex prodigiis c. ars, Acc. tr. 419. – congruens est od. videtur m. folg. Infin., Tac. ann. 4, 2; hist. 5, 8: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. pan. 38, 6: m. folg. ut u. Konj., Gell. 17, 8, 13. Ulp. dig. 1, 16, 4. § 3: u. so congruentius videtur m. Infin., Cod. Iust. 8, 47, 4: congruentissimum est m. folg. Acc. u. Infin., Tert. de anim. 58. – Plur. subst., congruentia, ium, n., Übereinstimmendes, congruentia ad consulem referre, Liv.: u. m. Dat., congruentia his disserere, Tac. – b) v. Pers., m. cum u. Abl., congruens cum ea disciplina, quam colebat, Cic.: Aristotelem et Theophrastum cum illis re congruentes, genere docendi paulum differentes, secuti, Cic. – II) mit sich selbst im Einklang ste-
    ————
    hend, gleichförmig, a) v. Lebl.: is concentus ex dissimillimarum vocum moderatione concors tamen efficitur et congruens, Cic. de rep. 2, 69: clamor c., einstimmiges (Ggstz. voces dissonae), Liv. 30, 34, 1: vox congruentissima, Apul. apol. 73. – b) v. Pers.: ceteris membris usque ad imos pedes aequalis et c., ebenmäßig u. gleichförmig gebaut, Suet. Tib. 68, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congruens

  • 5 aequalitas

    aequālitās, ātis, f. (aequalis), die Gleichheit, I) die äußere gleiche Beschaffenheit der Oberfläche, die Gleichheit, Ebenheit, aequ. illa (maris), Sen. ep. 53, 2: carnes excrescentes ad aequalitatem redigere, Plin. 30, 113. – II) die innere gleiche Beschaffenheit (Ggstz. inaequalitas), 1) sonst verschiedener Dinge und Begriffe: a) übh.: similitudo aequalitasque verborum, v. der Paronomasie, Cic.: aequ. fraterna, Gleichheit der Denk- u. Handlungsweise, Cic.: cetera in summa aequalitate ponere, als ganz gleich beschaffen achten, Cic.: Plur., diversae mensurarum aequalitates, Apul. de mund. 29. – b) die Altersgleichheit, aequ. vestra, Cic. Brut. 156. – c) die Gleichheit an polit. Rechten u. Freiheiten im Freistaate, die gleiche Stellung der Staatsbürger (ἰσονομία, ἰσοτιμία), Tac.: nec super aequalitatem, der Gl. aller unbeschadet, Tac. – d) (als gramm. t.t.) die Analogie, Varr. LL.9, 1. – 2) einer Sache in sich, die Gleichförmigkeit, Gleichmäßigkeit, congruentia aequalitasque, Symmetrie, Proportion, Plin. ep.: im Verhalten, quantum eminentibus vincimur, fortasse aequalitate pensamus, Quint.

    lateinisch-deutsches > aequalitas

  • 6 aequalitas

    aequālitās, ātis, f. (aequalis), die Gleichheit, I) die äußere gleiche Beschaffenheit der Oberfläche, die Gleichheit, Ebenheit, aequ. illa (maris), Sen. ep. 53, 2: carnes excrescentes ad aequalitatem redigere, Plin. 30, 113. – II) die innere gleiche Beschaffenheit (Ggstz. inaequalitas), 1) sonst verschiedener Dinge und Begriffe: a) übh.: similitudo aequalitasque verborum, v. der Paronomasie, Cic.: aequ. fraterna, Gleichheit der Denk- u. Handlungsweise, Cic.: cetera in summa aequalitate ponere, als ganz gleich beschaffen achten, Cic.: Plur., diversae mensurarum aequalitates, Apul. de mund. 29. – b) die Altersgleichheit, aequ. vestra, Cic. Brut. 156. – c) die Gleichheit an polit. Rechten u. Freiheiten im Freistaate, die gleiche Stellung der Staatsbürger (ἰσονομία, ἰσοτιμία), Tac.: nec super aequalitatem, der Gl. aller unbeschadet, Tac. – d) (als gramm. t.t.) die Analogie, Varr. LL.9, 1. – 2) einer Sache in sich, die Gleichförmigkeit, Gleichmäßigkeit, congruentia aequalitasque, Symmetrie, Proportion, Plin. ep.: im Verhalten, quantum eminentibus vincimur, fortasse aequalitate pensamus, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aequalitas

См. также в других словарях:

  • congruentia — index correspondence (similarity) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • congruence — [ kɔ̃gryɑ̃s ] n. f. • 1771; « convenance » XVe; de congru 1 ♦ Math. Égalité de figures géométriques (dites congruentes). ⇒ énantiomorphe. Congruence de droites : famille de droites à deux paramètres. Congruence sur un ensemble E muni d une loi de …   Encyclopédie Universelle

  • congruenţă — CONGRUÉNŢĂ, congruenţe, s.f. 1. Acord, concordanţă, coincidenţă. ♦ (mat.) Relaţie care există între două numere întregi când diferenţa lor este multiplul unui număr întreg. 2. Însuşirea de a fi congruent. [pr.: gru en ] – Din fr. congruence, lat …   Dicționar Român

  • Abbé Rousselot — Jean Pierre Rousselot Pour les articles homonymes, voir Rousselot. Jean Rousselot est un phonéticien et dialectologue français, né 14 octobre 1846 à Saint Claud (Charente) et mort le 16 décembre 1924 à Paris. Jean est son prénom d’état civil et… …   Wikipédia en Français

  • Jean-Pierre Rousselot — Pour les articles homonymes, voir Rousselot. Jean Rousselot est un phonéticien et dialectologue français, né 14 octobre 1846 à Saint Claud (Charente) et mort le 16 décembre 1924 à Paris. Jean est son prénom d’état civil et Pierre pour sa famille… …   Wikipédia en Français

  • Jean-pierre rousselot — Pour les articles homonymes, voir Rousselot. Jean Rousselot est un phonéticien et dialectologue français, né 14 octobre 1846 à Saint Claud (Charente) et mort le 16 décembre 1924 à Paris. Jean est son prénom d’état civil et Pierre pour sa famille… …   Wikipédia en Français

  • Pierre-Jean Rousselot — Jean Pierre Rousselot Pour les articles homonymes, voir Rousselot. Jean Rousselot est un phonéticien et dialectologue français, né 14 octobre 1846 à Saint Claud (Charente) et mort le 16 décembre 1924 à Paris. Jean est son prénom d’état civil et… …   Wikipédia en Français

  • Congruence — Con gru*ence, n. [L. congruentia: cf. OF. cornguence.] Suitableness of one thing to another; agreement; consistency. Holland. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Конгруэнции — (от лат. congruentia согласие, соответствие)         морфологические приспособления у разных особей одного вида, способствующие более тесным функциональным связям и обеспечивающие целостность вида. К. возникают у особей разных поколений (например …   Большая советская энциклопедия

  • Фришлин — (Филипп Никодим Frischlin, 1547 1590) поэт и филолог, родом из Вюртемберга; был профессором поэтики и истории в Тюбингене. Богато одаренный, видный оратор, остроумный, но вместе с тем придирчивый и саркастический собеседник, Ф. был крупным ученым …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Kongruenz — (lateinisch congruentia „Übereinstimmung“) steht für: Mathematik: Kongruenz (Geometrie), in der Geometrie die Deckungsgleichheit von Punktmengen Kongruenz (Zahlentheorie), in der Zahlentheorie die Eigenschaft zweier Zahlen, denselben Rest… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»