Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conglobātiō

  • 1 conglobatio

    conglobātĭo, ōnis, f. agglomération; rassemblement (de soldats).
    * * *
    conglobātĭo, ōnis, f. agglomération; rassemblement (de soldats).
    * * *
        Conglobatio, Verbale. Senec. Entassement.

    Dictionarium latinogallicum > conglobatio

  • 2 conglobatio

    conglobātio, ōnis f. [ conglobo ]
    1) сжимание, скатывание (в шар), образование круглой массы (ignium, nubium Sen)
    2) скопление, стечение ( militum T)

    Латинско-русский словарь > conglobatio

  • 3 conglobatio

    conglobātio, ōnis, f. (conglobo), I) das Zusammenballen, c. ignium, Sen. nat. qu. 1, 15, 4: c. illa (nubium), ibid. 5, 12, 5: congregatio et c. minutissimarum guttarum, Augustin. gen. ad lit. 2, 4, 7: ex flamma surgens tenebrosa c., Cassiod. in psalm. 67, 3: ex anterioribus medicamentis facta c., Cael. Aur. chron. 4, 3, 42. – II) die Zusammenrottung, fortuita (militum), Tac. Germ. 7.

    lateinisch-deutsches > conglobatio

  • 4 conglobatio

    conglobātio, ōnis, f. (conglobo), I) das Zusammenballen, c. ignium, Sen. nat. qu. 1, 15, 4: c. illa (nubium), ibid. 5, 12, 5: congregatio et c. minutissimarum guttarum, Augustin. gen. ad lit. 2, 4, 7: ex flamma surgens tenebrosa c., Cassiod. in psalm. 67, 3: ex anterioribus medicamentis facta c., Cael. Aur. chron. 4, 3, 42. – II) die Zusammenrottung, fortuita (militum), Tac. Germ. 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conglobatio

  • 5 conglobātiō

        conglobātiō ōnis, f    [conglobo], a crowding together: fortuita (militum), Ta.
    * * *
    accumulation; massing together (things); crowding/gathering together (people)

    Latin-English dictionary > conglobātiō

  • 6 conglobatio

    conglŏbātĭo, ōnis, f. [id.], a heaping, gathering, or crowding together (post-Aug. and rare):

    multa ignium,

    Sen. Q. N. 1, 15, 4:

    (nubium),

    id. ib. 5, 12, 5:

    fortuita (militum),

    Tac. G. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > conglobatio

  • 7 congregatio

    congregātio, ōnis, f. (congrego), die Zusammenherdung, I) eig., das Sich-Zusammenherden, das Sich-Zusammengesellen, das gesellige Zusammenleben, die Geselligkeit, a) der Tiere, c. taurorum, Vulg. psalm. 67, 31: bestiae partim cursu et peragratione laetantur; congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur, Cic. de fin. 2, 109. – b) im weitern Sinne, der Menschen, nos ad congregationem hominum et ad societatem communitatemque generis humani esse natos, Cic. de fin. 3, 65: eius (populi) prima causa coëundi est non tam imbecillitas, quam naturalis quaedam hominum quasi congregatio (Trieb zum g. Z., Geselligkeitstrieb), Cic. de rep. 1, 39: u. so philosophia promittit sensum communem, humanitatem et congregationem, Sen. ep. 5, 3. – meton., die versammelte Menge, die Versammlung, Kongregation, Greg. epist. 7, 12 in.: omnis c. filiorum Israël, Vulg. exod. 16, 2. – II) übtr., die Zusammenhäufung, Zusammenstellung, Vereinigung, a) v. Konkr.: unius fascis, Vulg. Isai. 24, 22: c. et conglobatio minutissimarum guttarum, Augustin. de genes. ad litt. 2, 4, 7: defit calori c., die Ansammlung der Wärme hört auf, Sen. nat qu. 6, 13, 6 – meton. omnis c. aquarum, alles zusammengelaufene Wasser, Vulg. levit. 11, 36: c. lapidum, aufgehäufte Steinmasse, Hieron. epist. 78. mans. 39. – b) v. Abstr., c. argumentorum, Quint. 5, 7, 18: criminum (Ggstz. separatio), Quint. 7, 1, 31: personarum, locorum, temporum, Quint. 3, 5, 17: rerum, die Zusammenfassung, Rekapitulation (griech. ἀνακεφαλαίωσις), Quint. 6, 1, 1: u. als rhet. Fig. = συναθροισμός, Auct. carm. de fig. 139. p. 68 H.

    lateinisch-deutsches > congregatio

  • 8 congregatio

    congregātio, ōnis, f. (congrego), die Zusammenherdung, I) eig., das Sich-Zusammenherden, das Sich- Zusammengesellen, das gesellige Zusammenleben, die Geselligkeit, a) der Tiere, c. taurorum, Vulg. psalm. 67, 31: bestiae partim cursu et peragratione laetantur; congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur, Cic. de fin. 2, 109. – b) im weitern Sinne, der Menschen, nos ad congregationem hominum et ad societatem communitatemque generis humani esse natos, Cic. de fin. 3, 65: eius (populi) prima causa coëundi est non tam imbecillitas, quam naturalis quaedam hominum quasi congregatio (Trieb zum g. Z., Geselligkeitstrieb), Cic. de rep. 1, 39: u. so philosophia promittit sensum communem, humanitatem et congregationem, Sen. ep. 5, 3. – meton., die versammelte Menge, die Versammlung, Kongregation, Greg. epist. 7, 12 in.: omnis c. filiorum Israël, Vulg. exod. 16, 2. – II) übtr., die Zusammenhäufung, Zusammenstellung, Vereinigung, a) v. Konkr.: unius fascis, Vulg. Isai. 24, 22: c. et conglobatio minutissimarum guttarum, Augustin. de genes. ad litt. 2, 4, 7: defit calori c., die Ansammlung der Wärme hört auf, Sen. nat qu. 6, 13, 6 – meton. omnis c. aquarum, alles zusammengelaufene Wasser, Vulg. levit. 11, 36: c. lapidum, aufgehäufte Steinmasse, Hieron. epist. 78. mans. 39. – b) v. Abstr., c. argu-
    ————
    mentorum, Quint. 5, 7, 18: criminum (Ggstz. separatio), Quint. 7, 1, 31: personarum, locorum, temporum, Quint. 3, 5, 17: rerum, die Zusammenfassung, Rekapitulation (griech. ἀνακεφαλαίωσις), Quint. 6, 1, 1: u. als rhet. Fig. = συναθροισμός, Auct. carm. de fig. 139. p. 68 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congregatio

  • 9 MASS: MASSING TOGETHER

    [N]
    CONGLOBATIO (-ONIS) (F)

    English-Latin dictionary > MASS: MASSING TOGETHER

См. также в других словарях:

  • conglobación — ► sustantivo femenino 1 Reunión, particularmente de cosas no materiales, como sentimientos, afectos o palabras. 2 Conjunto de argumentos para probar algún hecho o afirmación. * * * conglobación (del lat. «conglobatĭo, ōnis») f. Reunión;… …   Enciclopedia Universal

  • conglobation — ⇒CONGLOBATION, subst. fém. A. Vx. Action de conglober; masse (de choses ou de personnes conglobées). Cf. L. DE GONZAGUE FRICK, Cybistique, p. 38 ds RHEIMS 1969. B. RHÉT., vx. ,,Accumulation de plusieurs preuves, de plusieurs arguments pour… …   Encyclopédie Universelle

  • Konglobation — Kon|glo|ba|ti|on 〈f. 20; Biol.〉 Anhäufung von Tieren einer Art aufgrund günstiger örtlicher Gegebenheiten [zu lat. conglobatio „Zusammenballung“] * * * Konglobation   [lateinisch »Zusammenballung«] die, / en, vorübergehende Ansammlung von… …   Universal-Lexikon

  • conglobaţie — conglobáţie s. f., g. d. art. conglobáţiei Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  CONGLOBÁŢIE s.f. Figură retorică care constă într o acumulare de probe pentru ca argumentarea să fie cât mai convingătoare. [< fr.… …   Dicționar Român

  • Conglobation — Con glo*ba tion, n. [L. conglobatio: cf. F. conglobation.] 1. The act or process of forming into a ball. Sir T. Browne. [1913 Webster] 2. A round body. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Conglobation — La conglobation (substantif féminin), du latin conglobatio ( accumulation , agglomération, accumulation et aussi rassemblement en corps [de guerriers] , le terme provenant des Guerres Puniques romaines[1]), est une figure de style de mise en… …   Wikipédia en Français

  • amassement — ⇒AMASSEMENT, subst. masc. Rare, littér. Action d amasser; résultat de cette action, objets amassés ou entassés : • 1. Puis, revenus chez nous, il a fallu voir tous les papiers de la pauvre fille, ses hardes, remuer de la mort, les pauvres linges …   Encyclopédie Universelle

  • conglobation — (kon glo ba sion) s. f. Action d entasser, d accumuler diverses choses les unes sur les autres.    Nom d une figure de rhétorique, qui consiste à réunir plusieurs arguments, plusieurs raisons, pour prouver une même chose. ÉTYMOLOGIE    Latin… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • CIRCULI — de multitudine congregata, passim apud Auctores. Hinc C. Nepos, Epaminondâ, c. 3. Quum in Circulum venisset, in quo aut de Republ. disputaretur, aut de Philosophia sermo haberetur, numquam inde prius discessit, quam ad finem sermo esset deductus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TACTICE — Graece Τακτικὴ, aciem instruendi Ars; unde Tactici Scriptores, qui de ordinibus militaribus literis quae dam consignârunt, dicti sunt, Quantum vero insit in acie disponenda instruendaque momenti, cum res ipsa, tum Vegetius docet, l. 3. c. 14. Nam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • UMBO — ex Graeco ἄμβων, Aeol. ὄμβων, idem cum Umbilico, quae vox indidem orat. Hinc, quos in cylindris, qui non nullis ex beryllis fiebant, umbilicos Plinius, l. 37. c. 5. Solinus umbones, appellat, duo nempe utrinque capita, quae tales aurô… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»