Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

conflo

  • 1 conflo

    conflo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] souffler, enflammer (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] faire fondre (un métal), fondre (une statue...), forger; qqf. détruire. [st2]3 [-] allumer, exciter. [st2]4 [-] former, rassembler, composer. [st2]5 [-] produire, faire, causer, susciter.    - conflare seditionem: exciter une sédition.    - conflare invidiam alicui: exciter la haine contre qqn.    - conflare exercitum: lever une armée.    - conflare pecuniam: ramasser, rafler de l’argent.    - conflare aes alienum: s'endetter.    - conflare accusationem: machiner une accusation.
    * * *
    conflo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] souffler, enflammer (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] faire fondre (un métal), fondre (une statue...), forger; qqf. détruire. [st2]3 [-] allumer, exciter. [st2]4 [-] former, rassembler, composer. [st2]5 [-] produire, faire, causer, susciter.    - conflare seditionem: exciter une sédition.    - conflare invidiam alicui: exciter la haine contre qqn.    - conflare exercitum: lever une armée.    - conflare pecuniam: ramasser, rafler de l’argent.    - conflare aes alienum: s'endetter.    - conflare accusationem: machiner une accusation.
    * * *
        Conflo, conflas, conflare. Stat. Souffler ensemble.
    \
        Conflare. Plin. Souffler.
    \
        Conflare. Seneca. Fondre du metail à force de souffler.
    \
        Conflari, Fabricari. Virgil. Estre forgé.
    \
        Conflare, per translationem: vt Conflare aes alienum. Sallust. S'endebter.
    \
        Bellum conflare. Cic. Quasi forger et machiner une guerre.
    \
        Exercitum conflare. Cic. Assembler une armee.
    \
        Familiaritas conflata. Terent. Faicte et comme forgee, ou accoinctee.
    \
        Inuidiam alicui conflare. Cic. Mettre aucun en haine, ou malle grace.
    \
        Accusationem et iudicium conflare. Cic. Forger et bastir une accusation.
    \
        Manum improborum conflare. Cic. Assembler, Amasser une bande de mauvais garsons.
    \
        Mendacium. Cic. Forger.
    \
        Negotium alicui. Cic. Faire de l'ennuy ou fascherie à aucun.
    \
        Pecuniam. Cic. Amasser argent.
    \
        Periculum alicui. Cic. Le mettre en danger.
    \
        Rem et diuitias. Lucret. Amasser des biens et richesses.
    \
        Seditionem. Cic. Esmouvoir sedition.
    \
        Societatem cum aliquo. Cic. Faire societé, S'associer.

    Dictionarium latinogallicum > conflo

  • 2 conflo

    conflo conflo, avi, atum, are раздувать

    Латинско-русский словарь > conflo

  • 3 conflo

    cōn-flo, āvī, ātum, āre
    1) раздувать (ignem Pl, PM; incendium L, Fl)
    2) возбуждать, разжигать (bellum C, Nep; tumultum C; discordiam Fl; invidiam alicui C); поднимать ( seditio jure conflata C); организовать ( conjurationem Su)
    3) собирать, накапливать (testes conflati pecunia Q); набирать, сколачивать (на скорую руку) (magnum exercitum C)
    4) делать, совершать, тж. нагонять, причинять ( mortiferam cladem hominum generi Lcr)
    injuria novo scelere conflata C — задуманное насилие, неслыханное по своей преступности
    c. alicui negotium C — причинить кому-л. хлопоты
    c. mendacium C — выдумать ложь, налгать
    5) устроить, подстроить ( accusationem judiciumque C)
    6) сплавлять (aes et argentum Dig); плавить, переплавлять (argenteas statuas Su; simulacra ex argento et auro fabricata Su); ( о металле) лить ( lateres argentei conflati Vr); чеканить
    aut flare aut c. pecuniam погов. Cнаживать деньги всеми способами
    7) pass. conflari сливаться, соединяться ( una ex duabus naturis conflata C)
    consensus paene conflatus C — чуть ли не совершенное единение (полное, можно сказать, согласие)
    8) мед. вздувать, пучить ( intestina conflata CA)

    Латинско-русский словарь > conflo

  • 4 conflo

    cōn-flo, āvī, ātum, āre, I) zusammenblasen, A) eine Flamme, einen Brand durch Blasen anfachen, 1) eig.: ignem, Plaut, u. Plin.: u. (im Bilde) ignis conflatus amore, Lucr. – quorum operā id conflatum (esse) incendium, Liv.: u. (im Bilde) c. tantum incendium (Kriegsflamme), ut etc., Flor. – 2) übtr., polit. Zustände wie einen Brand anfachen, auflodern lassen, anschüren = anstiften, erregen, bellum, Cic.: bellum inter Aegyptios et Persas, Nep.: tumultum gladiatorum ac fugitivorum, Cic.: seditionem, Cic.: coniurationem, Suet. – B) Metall usw. zusammenschmelzen, 1) eig.: a) zu einer Masse zusammenschmelzen, einschmelzen, aes c. et temperare, Plin.: c. argentum, c. aes et argentum, ICt.: argentum loculis integris conflatur (v. Blitz), Sen.: quo modo in eodem conflatorio res diversae conflantur, Salv. de gub. dei 7, 14. – bes. schon verarbeitetes Metall zu weiterem Gebrauche einschmelzen, umschmelzen, argenteas statuas omnes, Suet.: vasa aurea, Suet.: statua conflata a censoribus, auf Befehl der Z., Plin.: u. so conflatur statua, ut pecunia inde fiat, Schol. Iuven. 10, 61. – falces in enses, Verg.: Victorias aureas in usum belli, Quint. – b) prägn., mit dem Blasebalg usw. blasend, im Feuer verfertigen, gießen, blasen (vgl. flo no. II, B), alii vitrum conflant (sind Glasmacher, -bläser), aliis charta conficitur, Hadr. imp. b. Vopisc. Saturn. 8, 6: Ephod et Teraphim de hoc argento, quod Micha dedit, fuisse conflatum, Hier. ep. 29, 3. – bes. Geld machen, münzen, prägen, schlagen, aut flare aut conflare pecuniam, Geld münzen od. ausmünzen (sarkast. übtr. = auf alle Art sich Geld machen, Geld zusammenrassen), Cic. Sest. 66: lateres (Barren) argentei atque aurei primum conflati atque in aerarium conditi, Varr. de vit. P. R. 3. fr. 6 (b. Non. 520, 17 sq.). – 2) übtr.: a) zwei Substanzen zusammenschmelzen, verschmelzen, in einen Guß bringen, horum consensus conspirans et paene conflatus, völlige, ja fast unauflösliche Einigkeit, Cic. Lig. 34. – b) einen Ggstd. aus zwei od. mehreren Bestandteilen gleichs. zusammenschmelzen, α) innig vereinigend, gew. im Passiv m. Ang. woraus? durch ex u. Abl., sich wie aus einem Guß entwickeln od. bilden, ut una ex duabus naturis conflata videatur, Cic.: quibus ex rebus conflatur et efficitur id quod quaerimus honestum, Cic.: saepe ex huiusmodi re quapiam malo principio magna familiaritas conflata est, ist entstanden, Ter.: monstrum tam ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum, ein seltsames Wesen, bei dem sich so entgegengesetzte, verschiedene u. sich widersprechende Richtungen des Charakters und der Begierden eng vereint finden, Cic. – β) auf einen Punkt aufsammelnd zusammenbringen, meist mit verächtlichem Nbbegr., wie unser zusammentrommeln, zusammenschlagen, zusammenwürfeln, magnum exercitum, Cic.: exercitus perditorum civium clandestino scelere conflatus, Cic.: ex perditis atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelictis conflata improborum manus, Cic.: sive odio conflatos testes sive gratiā sive pecuniā, Quint. -rem (Vermögen) civili sanguine, Lucr.: aes alienum grande, auflaufen lassen, aufhäufen, Sall. – γ) ( wie συμφυσάω) etw. gleichs. zusammenschmieden, anstiften, anlegen, bereiten, bewerkstelligen, veranstalten, veranlassen, αα) übh.: accusationem et iudicium, Cic.: crimen, Cic.: suspicionem (v. einem Umstande), Cornif. rhet. – iniuria novo scelere conflata, Cic.: conflata insidiis mors (Ggstz. fatalis mors), Vell.: unde hoc totum ductum et conflatum mendacium (Lügenwerk) est? Cic. – alci periculum, Cic.: aliquid negotii alci, Cic.: alci invidiam, Cic. – crimen invidiamque in alqm, Cic. – ββ) erfindend schmieden, aushecken, ausdenken, iudicia (Rechtsprüche) domi conflabant, pronuntiabant in foro, Liv. 3, 36, 8: portentum inusitatum conflatum est, Poeta b. Gell. 15, 4, 3: artes meditatione conflatae, zustande gebracht, Arnob. 2, 18. – II) aufblähen, intestina conflata, Cael. Aur. chron. 3, 2, 18.

    lateinisch-deutsches > conflo

  • 5 conflo

    cōn-flo, āvī, ātum, āre, I) zusammenblasen, A) eine Flamme, einen Brand durch Blasen anfachen, 1) eig.: ignem, Plaut, u. Plin.: u. (im Bilde) ignis conflatus amore, Lucr. – quorum operā id conflatum (esse) incendium, Liv.: u. (im Bilde) c. tantum incendium (Kriegsflamme), ut etc., Flor. – 2) übtr., polit. Zustände wie einen Brand anfachen, auflodern lassen, anschüren = anstiften, erregen, bellum, Cic.: bellum inter Aegyptios et Persas, Nep.: tumultum gladiatorum ac fugitivorum, Cic.: seditionem, Cic.: coniurationem, Suet. – B) Metall usw. zusammenschmelzen, 1) eig.: a) zu einer Masse zusammenschmelzen, einschmelzen, aes c. et temperare, Plin.: c. argentum, c. aes et argentum, ICt.: argentum loculis integris conflatur (v. Blitz), Sen.: quo modo in eodem conflatorio res diversae conflantur, Salv. de gub. dei 7, 14. – bes. schon verarbeitetes Metall zu weiterem Gebrauche einschmelzen, umschmelzen, argenteas statuas omnes, Suet.: vasa aurea, Suet.: statua conflata a censoribus, auf Befehl der Z., Plin.: u. so conflatur statua, ut pecunia inde fiat, Schol. Iuven. 10, 61. – falces in enses, Verg.: Victorias aureas in usum belli, Quint. – b) prägn., mit dem Blasebalg usw. blasend, im Feuer verfertigen, gießen, blasen (vgl. flo no. II, B), alii vitrum conflant (sind Glasmacher, -bläser), aliis charta conficitur, Hadr. imp. b. Vopisc. Saturn.
    ————
    8, 6: Ephod et Teraphim de hoc argento, quod Micha dedit, fuisse conflatum, Hier. ep. 29, 3. – bes. Geld machen, münzen, prägen, schlagen, aut flare aut conflare pecuniam, Geld münzen od. ausmünzen (sarkast. übtr. = auf alle Art sich Geld machen, Geld zusammenrassen), Cic. Sest. 66: lateres (Barren) argentei atque aurei primum conflati atque in aerarium conditi, Varr. de vit. P. R. 3. fr. 6 (b. Non. 520, 17 sq.). – 2) übtr.: a) zwei Substanzen zusammenschmelzen, verschmelzen, in einen Guß bringen, horum consensus conspirans et paene conflatus, völlige, ja fast unauflösliche Einigkeit, Cic. Lig. 34. – b) einen Ggstd. aus zwei od. mehreren Bestandteilen gleichs. zusammenschmelzen, α) innig vereinigend, gew. im Passiv m. Ang. woraus? durch ex u. Abl., sich wie aus einem Guß entwickeln od. bilden, ut una ex duabus naturis conflata videatur, Cic.: quibus ex rebus conflatur et efficitur id quod quaerimus honestum, Cic.: saepe ex huiusmodi re quapiam malo principio magna familiaritas conflata est, ist entstanden, Ter.: monstrum tam ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum, ein seltsames Wesen, bei dem sich so entgegengesetzte, verschiedene u. sich widersprechende Richtungen des Charakters und der Begierden eng vereint finden, Cic. – β) auf einen Punkt aufsammelnd zusammenbringen, meist mit
    ————
    verächtlichem Nbbegr., wie unser zusammentrommeln, zusammenschlagen, zusammenwürfeln, magnum exercitum, Cic.: exercitus perditorum civium clandestino scelere conflatus, Cic.: ex perditis atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelictis conflata improborum manus, Cic.: sive odio conflatos testes sive gratiā sive pecuniā, Quint. -rem (Vermögen) civili sanguine, Lucr.: aes alienum grande, auflaufen lassen, aufhäufen, Sall. – γ) ( wie συμφυσάω) etw. gleichs. zusammenschmieden, anstiften, anlegen, bereiten, bewerkstelligen, veranstalten, veranlassen, αα) übh.: accusationem et iudicium, Cic.: crimen, Cic.: suspicionem (v. einem Umstande), Cornif. rhet. – iniuria novo scelere conflata, Cic.: conflata insidiis mors (Ggstz. fatalis mors), Vell.: unde hoc totum ductum et conflatum mendacium (Lügenwerk) est? Cic. – alci periculum, Cic.: aliquid negotii alci, Cic.: alci invidiam, Cic. – crimen invidiamque in alqm, Cic. – ββ) erfindend schmieden, aushecken, ausdenken, iudicia (Rechtsprüche) domi conflabant, pronuntiabant in foro, Liv. 3, 36, 8: portentum inusitatum conflatum est, Poeta b. Gell. 15, 4, 3: artes meditatione conflatae, zustande gebracht, Arnob. 2, 18. – II) aufblähen, intestina conflata, Cael. Aur. chron. 3, 2, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conflo

  • 6 conflo

    conflare, conflavi, conflatus V TRANS
    kindle/ignite, blow on; arouse/stir up; melt (down); cast/weld; run up debt; start, cause, bring about; bring/rake together, compose; invent/concoct (lie); forge; refine, purify; enflame

    Latin-English dictionary > conflo

  • 7 conflo

    con-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow together, to blow up, stir up.
    I.
    Of fire, to kindle, light.
    A.
    Prop.:

    ignem,

    Plaut. Rud. 3, 4, 59; Plin. 35, 11, 40, §§

    138 and 143: incendium,

    Liv. 26, 27, 6.—In medic. lang.:

    intestina conflata,

    inflamed, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 18.—
    B.
    Trop.
    1.
    Of the passions, to kindle, inflame:

    conflatus amore Ignis,

    Lucr. 1, 474:

    invidiam inimico,

    Cic. Cat. 1, 9, 23; id. Cael. 12, 29; Sall. C. 49, 4:

    conjurationem,

    Suet. Ner. 36: cf.:

    ingens ac terribile bellum,

    Vell. 2, 55; cf. Flor. 1, 24, 1.—
    2.
    In gen., to bring about, effect, accomplish, bring together, raise, procure; to produce, cause, occasion, etc. (a favorite trope in Cic. and the histt.):

    quibus ex rebus conflatur et efficitur id, quod quaerimus, honestum,

    Cic. Off. 1, 4, 14; cf. id. Cael. 5, 12:

    ut una ex duabus naturis conflata videatur,

    id. N. D. 2, 39, 100:

    saepe ex Malo principio magna familiaritas Conflata est,

    Ter. Eun. 5, 2, 36:

    rem divitiasque sanguine civili,

    Lucr. 3, 70:

    sensum communibus motibus,

    id. 3, 335; cf.:

    consensus conspirans et paene conflatus,

    melted together, united, Cic. Lig. 12, 34:

    testes odio, invidiā, gratiā, pecuniā,

    Quint. 5, 7, 23:

    injuriam novo scelere,

    Cic. Rosc. Am. 1, 1:

    exercitum,

    id. Phil. 4, 6, 15; Vell. 2, 74, 2; Flor. 3, 19, 10:

    pecuniam,

    Cic. Sest. 30, 66:

    aes alienum grande,

    Sall. C. 14, 2; 24, 3:

    accusationem et judicium,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 116; cf.

    judicia,

    Liv. 3, 36, 8:

    egestatem rei familiaris luxuriā,

    Flor. 4, 1, 1:

    cladem hominum generi,

    Lucr. 6, 1091:

    alicui periculum,

    Cic. Sull. 4, 13:

    alicui negotium,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    in se tantum crimen,

    id. ib. 2, 2, 29, § 73.—
    II.
    Meton. (causa pro effectu), to melt, fuse metals, etc., to melt down (most freq. after the Aug. per.):

    argentum, aes Cyprium et sulphur in fictili,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 7, 56, 57, § 197:

    argentum (fulmine),

    Sen. Q. N. 2, 31, 1; Dig. 41, 1, 7, § 8:

    simulacra ex argento et auro fabricata,

    Suet. Ner. 32:

    argenteas statuas,

    id. Aug. 52; Plin. 34, 6, 14, § 30:

    vasa aurea,

    Suet. Aug. 71:

    coronam auream,

    id. Galb. 12:

    falces in ensem,

    Verg. G. 1, 508:

    victorias aureas in usum belli,

    Quint. 9, 2, 92: vitrum, i. e. make glass, Hadr. Imp. ap. Vop. Saturn. 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > conflo

  • 8 conflatus

    [st1]1 [-] conflātus, a, um: part. passé de conflo. - [abcl][b]a - soufflé, animé. - [abcl]b - fondu, en fusion. - [abcl]c - formé, produit, composé, forgé, inventé.[/b] [st1]2 [-] conflātŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. conflatu): souffle.
    * * *
    [st1]1 [-] conflātus, a, um: part. passé de conflo. - [abcl][b]a - soufflé, animé. - [abcl]b - fondu, en fusion. - [abcl]c - formé, produit, composé, forgé, inventé.[/b] [st1]2 [-] conflātŭs, ūs, m. (seul. à l'abl. conflatu): souffle.
    * * *
        Conflatus, Participium: vt Tempestas conflata ventis. Statius. Faicte, Esmeue.
    \
        Conflatus ex duabus naturis. Cic. Faict et composé.
    \
        Conflati testes. Quintil. Forgez, Subornez.

    Dictionarium latinogallicum > conflatus

  • 9 conflator

    cōnflātor, ōris m. [ conflo ]
    литейщик Vlg, CTh, Eccl

    Латинско-русский словарь > conflator

  • 10 reconflo

    re-cōnflo, —, —, āre
    вновь раздувать, перен. восстанавливать, вновь будить ( sensum per membra Lcr)

    Латинско-русский словарь > reconflo

  • 11 conflatilis

    cōnflātilis, e (conflo), aus Gußarbeit, aus Erz gegossen, Iuppiter, Prud. perist. 10, 295: vitulus, Vulg. exod. 32, 4: di, ibid. 34, 17: statuae, Cassian. de inc. Chr. 2, 3. – subst., cōnflātile, is, n., das aus Erz gegossene Bild, Vulg. deut. 27, 15 u.a.: sculptile aut conflatile, Hier. ep. 29, 3: sculptile atque conflatile, Vulg. iudic. 18, 4: sculptilia et conflatilia, Augustin. de civ. dei 18, 31, 2.

    lateinisch-deutsches > conflatilis

  • 12 conflatim

    cōnflātim, Adv. (conflo), verschmolzen = verbunden = copulate, contexte, Gloss. IV, 322.

    lateinisch-deutsches > conflatim

  • 13 conflatio

    cōnflātio, ōnis, f. (conflo), I) das Zusammenblasen, A) das Anfachen, Anschüren, fornacis, Hier. adv. Iovin. 1. no. 1. – übtr., c. fidei, Tert. de fug. in persec. 3: illa malae conspirationis c., Augustin. c. Faust. 22, 93. – B) das Verfertigen durch Gießen; meton., das Gegossene, der Guß, Vulg. Ierem. 51, 17. – II) die Aufblähung, Cael. Aur. chron. 5, 2, 36.

    lateinisch-deutsches > conflatio

  • 14 conflator

    cōnflātor, ōris, m. (conflo) = χωνευτής (Gloss.), der Metallschmelzer u. -gießer, Cod. Theod. 11, 21, 1. § 1. Hier. ep. 29, 3. Vulg. Ierem. 6, 29 u. 51, 17.

    lateinisch-deutsches > conflator

  • 15 conflatorium

    cōnflātōrium, ī, n. (conflo) = χωνευτήριον (Gloss.), der Schmelzofen, Salv. de gub. dei 7, 14 u.a. Eccl.

    lateinisch-deutsches > conflatorium

  • 16 conflatura

    cōnflātūra, ae, f. (conflo), das Schmelzen der Metalle, Firm. math. 6, 31. p. 180, 52 (wo Plur.).

    lateinisch-deutsches > conflatura

  • 17 reconflo

    re-cōnflo, āre, wieder aufblasen, bildl., sensum, anfachen, erwecken, Lucr. 4, 924 (927).

    lateinisch-deutsches > reconflo

  • 18 conflatilis

    cōnflātilis, e (conflo), aus Gußarbeit, aus Erz gegossen, Iuppiter, Prud. perist. 10, 295: vitulus, Vulg. exod. 32, 4: di, ibid. 34, 17: statuae, Cassian. de inc. Chr. 2, 3. – subst., cōnflātile, is, n., das aus Erz gegossene Bild, Vulg. deut. 27, 15 u.a.: sculptile aut conflatile, Hier. ep. 29, 3: sculptile atque conflatile, Vulg. iudic. 18, 4: sculptilia et conflatilia, Augustin. de civ. dei 18, 31, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conflatilis

  • 19 conflatim

    cōnflātim, Adv. (conflo), verschmolzen = verbunden = copulate, contexte, Gloss. IV, 322.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conflatim

  • 20 conflatio

    cōnflātio, ōnis, f. (conflo), I) das Zusammenblasen, A) das Anfachen, Anschüren, fornacis, Hier. adv. Iovin. 1. no. 1. – übtr., c. fidei, Tert. de fug. in persec. 3: illa malae conspirationis c., Augustin. c. Faust. 22, 93. – B) das Verfertigen durch Gießen; meton., das Gegossene, der Guß, Vulg. Ierem. 51, 17. – II) die Aufblähung, Cael. Aur. chron. 5, 2, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conflatio

См. также в других словарях:

  • conflare — con·flà·re v.tr. (io cònflo) BU 1. riferito spec. a metalli, fondere 2. fig., suscitare {{line}} {{/line}} DATA: 1865. ETIMO: dal lat. conflāre, comp. di con assieme, con e flāre soffiare …   Dizionario italiano

  • ՁՈՒԼԵՄ — (եցի.) NBH 2 0161 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 9c, 10c, 14c ն. ՁՈՒԼԵՄ χωνεύω, χύω conflo, fundo, formo. որ գրի եւ ՁՈՒՂԵԼ. ՁԻՒՂԵԼ. Հալել զհրահալելիս, եւ հեղլով ʼի կաղապար՝ թանձրացուցանել ʼի ձեւ ինչ. կազմել ձոյլ ինչ. պնդացուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»