-
1 confluens
-
2 confluens
cōnfluēns, entis m. [ confluo ]стечение, соединение, слияние (двух рек)c. Mosae et Rheni Cs — место слияния Мозы (Мозеля) и Рейнаad confluentes castra collocare L — расположить лагерь у слияния рек -
3 confluens
cōnfluēns u. cōnfluentēs, s. cōn-fluo.
-
4 confluens
cōnfluēns u. cōnfluentēs, s. confluo.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confluens
-
5 cōnfluēns
cōnfluēns entis, m [P. of confluo], a place of union, confluence, junction, forks: ad confluentem Mosae et Rheni, Cs.: ad confluentes conlocat, etc., L.* * *confluence, meeting place/junction of rivers; name of town (pl.) (now Coblenz) -
6 confluens
conflŭens and conflŭentes, v. confluo, I. B. -
7 confluens
- entis adj Bnsconfluent adj -
8 Chromoderus confluens
1. LAT Chromoderus confluens Fâhraeus2. RUS долгоносик m свекловичный восточный полосатый3. ENG —4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Chromoderus confluens
-
9 confluentes
conflŭens and conflŭentes, v. confluo, I. B. -
10 confluo
cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.: umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est, Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – / Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987.
-
11 confluo
cōn-fluo, flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit einem andern od. nach einem Orte zusammenfließen, zusammenströmen, 1) eig., v. Flüssigkeiten, a) v. Gewässern: in Macedonia duo rivi confluunt, Plin.: a confluente Rhodano castra movi, vom Zusammenfluß des Rh. (mit dem Arar), Lepid. in Cic. ep. – confluere quo possent undae, Lucr.: c. in unum, Liv., c. cito in unum, Cic.: e diverso in Phasim, Plin.: ad aquaeductus (v. Quellen), ICt.: nisi Lissus in Hebrum confluat, Ov. – ubi confluunt fluvii, Inscr.: in exitu coniungi et confluere (v. Wasser zweier Häfen), Cic. – c. infra Olbiam cum Borysthene, Plin. 4, 83. – Partic. Praes. subst., cōnfluēns, entis, m. u. Plur. cōnfluentēs, ium, m. der Zusammenfluß zweier Flüsse (s. Drak. Liv. 4, 17, 12 u. Liv. epit. 137), incipit (Moesia) a confluente supra dicto, Plin.: ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra, Liv. – m. Genet, ad confluentem Mosae et Rheni pervenire, Caes.: ad confluentem Araris et Rhodani, Liv. epit.: confluentes Padi et Adduae fluminum petere, Tac. – dh. vorzugsw. Cōnfluentēs, tium, m., die am Einfluß der Mosel in den Rhein gelegene Stadt Coblenz, Suet. Cal. 8, 1. – b) v. andern flüssigen Massen, quo sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, Lucr.:————umor omnis e tota arbore in ulcus confluit, Plin. – 2) übtr., zusammenströmen = zahlreich-, in Masse zusammenkommen od. sich einfinden, zahlreich-, in Masse sich wohin begeben, od. sich einem Ggstde. zuwenden, a) v. Pers.: multitudo sponte et ultro confluens, Suet. – c. ad omnia spectacula undique, Suet.: ad haec studia, Cic.: Neapolim, Suet.: et Athenas et in hanc urbem ex diversis locis, Cic.: ad alcis triremem, Nep.: ad alqm, Eutr.: ad alqm undique ex toto orbe terrarum, Vell.: ad alqm videndum, Val. Max.: ad commune exstinguendum incendium, Iustin. – b) v. Abstr.: tot prosperis confluentibus, Suet. – huc licet ex toto sollertia confluat orbe, Ov.: omnium dignissimi, quo cruciatus confluant, Plaut.: per urbem (Romam), quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt celebranturque, Tac.: hinc ad ipsos laus, honos, dignitas confluit, strömt ihnen zu, Cic.: ut ad nos pleraeque causae (Rechtsfälle) confluant, bei mir zusammenströmen (= alle mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ab uno capite, ab recto casu, in duo obliquos discedunt, sic contra multa ab duobus capitibus recti casuum confluunt in obliquum unum, Varr. LL. 10, 50. – II) in sich zusammenfließen = zerfließen, flüssig werden, corpus confluere manifestum est,————Cael. Aur. acut. 1, 17, 180. – ⇒ Archaist. Indicat. Praes. comfluont u. conflovont, Plaut. Epid. 528. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 14 u. 23: synk. Coni. Plusqu. confluxet, Lucr. 1, 987. -
12 Confluentes
con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).I.Prop.:B.materies umoris,
Lucr. 6, 637:in imum,
id. 5, 498:copia materiai Undique confluxet ad imum,
id. 1, 987:confluat aër,
id. 1, 389 al.:Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,
Cic. Leg. 2, 3, 6:ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,
Liv. 21, 31, 4:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,
Plin. 6, 4, 4, § 13:qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,
Tib. 4, 1, 20:Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,
Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:aqua in rivum confluit,
Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:II.cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,
Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:a confluente supra dicto,
id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,
at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:b.multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,
Cic. Brut. 74, 258:perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,
Caes. B. G. 7, 44:ut ad ejus triremem vulgus conflueret,
Nep. Alcib. 6, 1:ad spectacula,
Suet. Caes. 39:Neapolin,
id. Ner. 20:plures ad haec studia,
Cic. Tusc. 2, 2, 6:undique ad eum auxiliis confluentibus,
Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:multitudo confluens,
Suet. Caes. 16:turba undique confluentis fluctuantisque populi,
Gell. 10, 6, 2:ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,
Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—With abstr. subjects:maeror,
Lucr. 6, 1260:ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,
Cic. Inv. 1, 4, 5:ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,
id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10. -
13 confluo
con-flŭo, xi, 3 (confluxet = confluxisset, Lucr. 1, 987), v. n., to flow or run together (class. in prose and poetry).I.Prop.:B.materies umoris,
Lucr. 6, 637:in imum,
id. 5, 498:copia materiai Undique confluxet ad imum,
id. 1, 987:confluat aër,
id. 1, 389 al.:Fibrenus divisus aequaliter in duas partes cito in unum confluit,
Cic. Leg. 2, 3, 6:ibi Isara Rhodanusque amnes... confluunt in unum,
Liv. 21, 31, 4:qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,
Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117:vasti amnes e diverso in Phasin confluunt,
Plin. 6, 4, 4, § 13:qualis et in curvum pontus confluxerit orbem,
Tib. 4, 1, 20:Panticapen confluere infra Olbiam cum Borysthene,
Plin. 4, 12, 26, § 83: a confluente Rhodano castra movi, i. e. where it unites with the Saōne, Lepidus ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:aqua in rivum confluit,
Dig. 8, 3, 20, § 1.—Hence,conflŭens, entis, or conflŭentes, ium, subst. m., the place where two rivers unite, the confluence:II.cum ad confluentem Mosae et Rheni pervenissent,
Caes. B. G. 4, 15.—In sing., Plin. 6, 26, 30, § 122:a confluente supra dicto,
id. 3, 26, 29, § 149; Just. 32, 3, 8:ubi Anienem transiit, ad confluentes collocat castra,
at the confluence of the Anio with the Tiber, Liv. 1, 27, 4; 4, 17, 2; id. Epit. 137; Plin. 6, 26, 31, § 126; Tac. H. 2, 40 al.—Hence, kat exochên, Conflŭentes, ium, the town of Coblentz, situated at the confluence of the Moselle with the Rhine, Suet. Calig. 8; Flor. 4, 6, 3; Amm. 16, 3, 1.—Trop., of other objects, esp. of a great multitude, to flock or crowd together, to come together in multitudes:b.multi confluxerunt et Athenas et in hanc urbem,
Cic. Brut. 74, 258:perfugarum magnus ad eum cotidie numerus confluebat,
Caes. B. G. 7, 44:ut ad ejus triremem vulgus conflueret,
Nep. Alcib. 6, 1:ad spectacula,
Suet. Caes. 39:Neapolin,
id. Ner. 20:plures ad haec studia,
Cic. Tusc. 2, 2, 6:undique ad eum auxiliis confluentibus,
Vell. 2, 55, 2; 2, 80, 4.— Absol.:multitudo confluens,
Suet. Caes. 16:turba undique confluentis fluctuantisque populi,
Gell. 10, 6, 2:ut nos dicamur duo Omnium dignissimi quo cruciatus confluant,
Plaut. As. 2, 2, 48; cf. id. Ep. 4, 1, 3.—With abstr. subjects:maeror,
Lucr. 6, 1260:ad ipsos laus, honos, dignitas confluit,
Cic. Inv. 1, 4, 5:ut ad nos pleraeque (causae) confluant, etc.,
id. Planc. 34, 84; Ov. M. 9, 741; Suet. Tib. 10. -
14 concursus
concursus, ūs, m. (concurro), I) das Zusammenlaufen, der Auflauf, auch der tumultuarische (vgl. Benecke Cic. Deiot. 28), c. hominum in forum, Cic.: magni domum concursus ad Afranium fiebant, alles strömte zum Hause des A. hin, Caes.: ad curiam concursus fit plebis, Liv.: concursum (hominum) facere, einen Aufl. erregen, verursachen, Cic. u. Liv., od. concursum facere, einen Aufl. machen, Liv.: concursus fiunt ex agris, Cic. – dah. a) das Zusammenlaufen, -strömen mehrerer Gewässer, aquarum, Curt.: torrentium, Curt.: quinque amnium in unum confluens c., Plin. – b) das Herbeieilen mitwirkender Abstr., die Mithilfe, Mitwirkung, honestissimorum studiorum, Cic. de fin. 2, 111. – II) das Zusammen-, Aufeinandertreffen, A) das vereinigende, c. quidam fortuitus (corpusculorum, der Atome), Cic.: lunae solisque, Cels. – c. oris, das unwillkürliche Zusammengehen, Sich-Schließen des Mundes, Quint. – c. verborum asper et hiulcus, Cic.: vocalium c., Quint. – B) prägn., das Zusammenrennen, harte Zusammentreffen, der Zusammenstoß, 1) das zufällige, caeli (v. Donner), Ov.; vgl. concursu eodem natus tonitrus, Lucr. – bes. oft navium c. (bei Seesturm, Nebel, in der Schlacht usw.), Caes. u.a. – 2) das absichtliche feindl. Zusammentreffen, das Aufeinanderrennen zum Kampf, Zusammentreffen, der Angriff, Anlauf, die Attacke, c. utriusque exercitus, Caes.: in concursu proelii, Nep.: im Bilde, non posse sustinere concursum omnium philosophorum, Cic. – v. Abstr., ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu, Cic. – u. vom An- od. Hereinstürmen von Zuständen über jmd., c. calamitatum, Cic.: c. occupationum, der Sturm, Trubel, Cic. – als jurist. t. t., die Konkurrenz zweier Rechtsansprüche, concursu, per concursum, ICt.
-
15 concursus
concursus, ūs, m. (concurro), I) das Zusammenlaufen, der Auflauf, auch der tumultuarische (vgl. Benecke Cic. Deiot. 28), c. hominum in forum, Cic.: magni domum concursus ad Afranium fiebant, alles strömte zum Hause des A. hin, Caes.: ad curiam concursus fit plebis, Liv.: concursum (hominum) facere, einen Aufl. erregen, verursachen, Cic. u. Liv., od. concursum facere, einen Aufl. machen, Liv.: concursus fiunt ex agris, Cic. – dah. a) das Zusammenlaufen, -strömen mehrerer Gewässer, aquarum, Curt.: torrentium, Curt.: quinque amnium in unum confluens c., Plin. – b) das Herbeieilen mitwirkender Abstr., die Mithilfe, Mitwirkung, honestissimorum studiorum, Cic. de fin. 2, 111. – II) das Zusammen-, Aufeinandertreffen, A) das vereinigende, c. quidam fortuitus (corpusculorum, der Atome), Cic.: lunae solisque, Cels. – c. oris, das unwillkürliche Zusammengehen, Sich-Schließen des Mundes, Quint. – c. verborum asper et hiulcus, Cic.: vocalium c., Quint. – B) prägn., das Zusammenrennen, harte Zusammentreffen, der Zusammenstoß, 1) das zufällige, caeli (v. Donner), Ov.; vgl. concursu eodem natus tonitrus, Lucr. – bes. oft navium c. (bei Seesturm, Nebel, in der Schlacht usw.), Caes. u.a. – 2) das absichtliche feindl. Zusammentreffen, das Aufeinanderrennen zum Kampf, Zusammentreffen, der Angriff, Anlauf,————die Attacke, c. utriusque exercitus, Caes.: in concursu proelii, Nep.: im Bilde, non posse sustinere concursum omnium philosophorum, Cic. – v. Abstr., ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu, Cic. – u. vom An- od. Hereinstürmen von Zuständen über jmd., c. calamitatum, Cic.: c. occupationum, der Sturm, Trubel, Cic. – als jurist. t. t., die Konkurrenz zweier Rechtsansprüche, concursu, per concursum, ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concursus
-
16 concursus
concursus, ūs, m. [concurro].I.A running or flocking together, a concourse, assembly:B.fit concursus per vias,
Plaut. Ep. 2, 2, 27; cf. in plur.:incredibilem in modum concursus fiunt ex agris,
Cic. Att. 5, 16, 3:magni domum concursus ad Afranium fiebant,
Caes. B. C. 1, 53:magni concursus sunt facti,
Nep. Phoc. 4, 1:concursus fit celeriter in praetorium,
Caes. B. C. 1, 76:in forum a totā urbe,
Liv. 2, 56, 13; Nep. Dat. 3, 3:ingens,
Verg. A. 9, 454: undique concursus, * Hor. S. 1, 9, 78:bonorum,
Cic. Cat. 1, 1, 1:facere,
id. Deiot. 10, 28; Liv. 27, 7, 1.—In partic., absol., an uproar, tumult:II.quem concursum in oppido factum putatis? quem clamorem?
Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; cf. id. Sull. 5, 15:quive coetu, concursu, turbā, seditione incendium fecerit,
Paul. Sent. 5, 26, 3; Dig. 48, 6, 5 pr.—A running or dashing together, a pressing, striking one upon another, an encountering, meeting; a concourse, etc.A.Of corporeal objects.1.In gen.:2.concursus, motus, etc. (corporum quorundam) efficiunt ignes,
Lucr. 1, 686; cf.:concursu suo nubes excussere semina ignis,
id. 6, 161; cf. also Ov. M. 11, 436:caeli,
id. ib. 15, 811:fortuito (atomorum),
Cic. N. D. 1, 24, 66; Quint. 7, 2, 2:navium,
Caes. B. C. 2, 6; Liv. 29, 27, 6; Suet. Ner. 34:lunae et solis,
conjunction, Cels. 1, 4: oris, a shutting (v. concurro, II. A. 1.), Quint. 11, 3, 56 Spald.:asper verborum,
a harsh combination, Cic. de Or. 3, 43, 171:extremorum verborum cum insequentibus,
id. Or. 44, 150:vocalium,
Quint. 9, 4, 33:quinque amnium in unum confluens,
Plin. 6, 20, 23, § 75.—Esp., milit. t. t., an onset, attack, charge:b.utriusque exercitus,
Caes. B. C. 3, 92; Nep. Cim. 2, 3; id. Iphic. 1, 4:acerrimo concursu pugnare,
id. Eum. 4, 1; id. Hann. 11, 4; Liv. 32, 30, 11; 42, 59, 4; Ov. M. 6, 695 et saep.:proelii,
Nep. Thras. 1, 4.—Transf.(α).Concursus omnium philosophorum sustinere, assaults, Cic. Ac. 2, 22, 70.—(β).Jurid. t. t., an equal claim, joint heirship, Dig. 32, 80; 39, 2, 15; 7, 2, 1 fin. —B.Of abstr. objects, a meeting together, union, combination:honestissimorum studiorum,
Cic. Fin. 2, 34, 111:calamitatum,
id. Fam. 5, 13, 2 (corresp. with vis tempestatum):ex rationis et firmamenti conflictione et quasi concursu quaestio exoritur,
id. Part. Or. 30, 104. -
17 sponte
sponte, abl., and spontis, gen. (perh. the only cases in use of a noun spons, assumed by Charis. p. 34 P., and Aus. Idyll. 12, 8, 11, as nom. But ad spontem is Müller's reading, Varr. L. L. 6, 7, 72, for a sponte), f. [spondeo; prop. a pledging of one's self to a thing; hence, opp. to external necessity or inducement, of free will, of one's own accord].I.Sponte, in good prose always joined with meā, tuā, suā ( poet. and in post-Aug. prose; also absol. or with gen.), of free will, of one's own accord, of one's self, freely, willingly, voluntarily, spontaneously (syn. ultro):(β).sponte valet a voluntate,
Varr. L. L. 6, § 69 Müll.:si imprudenter aut necessitate aut casu quippiam fecerit, quod non concederetur iis, qui suā sponte et voluntate fecissent,
Cic. Part. Or. 37, 131:tuo judicio et tuā sponte facere,
id. Fam. 9, 14, 2; cf.:Galliam totam hortatur ad bellum, ipsam suā sponte suoque judicio excitatam,
id. Phil. 4, 3, 8:potius consuefacere filium, Suā sponte recte facere quam alieno metu,
Ter. Ad. 1, 1, 50:si hic non insanit satis suā sponte, instiga,
id. And. 4, 2, 9:ut id suā sponte facerent, quod cogerentur facere legibus,
Cic. Rep. 1, 2, 3:meā sponte (opp. invitatu tuo),
id. Fam. 7, 5, 2:meā sponte (opp. monente et denuntiante te),
id. ib. 4, 3, 1:non solum a me provocatus, sed etiam suā sponte,
id. ib. 1, 7, 3:transisse Rhenum sese non suā sponte, sed rogatum et arcessitum a Gallis,
Caes. B. G. 1, 44:et suā sponte multi in disciplinam conveniunt et a parentibus propinquisque mittuntur,
id. ib. 6, 14:sive ipse sponte suā, sive senatusconsulto accitus,
Liv. 10, 25, 12:quaesitum est, praecipitata esset ab eo uxor, an se ipsa suā sponte jecisset,
Quint. 7, 2, 24:gaudeo id te mihi suadere, quod ego meā sponte pridie feceram,
Cic. Att. 15, 27: sponte ipsam suāpte adductam, Lucil. ap. Varr. L. L. 6, § 69 Müll.:me si fata meis paterentur ducere vitam Auspiciis et sponte meā componere curas,
Verg. A. 4, 341:interim sponte nostrā velut donantes,
Quint. 3, 6, 8.—Sometimes propriā for suā (late Lat.):sponte se propriā dederunt,
Amm. 17, 2, 3:Richomeres se sponte obtulit propriā,
id. 31, 12, 15.—Absol.:(γ).Italiam non sponte sequor,
Verg. A. 4, 361:sponte properant,
Ov. M. 11, 486:odio tyrannidis exsul Sponte erat,
id. ib. 15, 62:sponte en ultroque peremptus,
Stat. Th. 10, 809; cf.:multitudo sponte et ultro confluens,
Suet. Caes. 16:nec illum sponte exstinctum,
Tac. A. 3, 16:sponte judicioque plaudere,
Quint. 8, 3, 4:opto ut ea potissimum jubear, quae me deceat vel sponte fecisse,
Plin. Ep. 6, 29, 11: equites Romani natalem ejus sponte atque consensu biduo semper celebrarunt, Suet. Aug. 57.—With gen.:(δ).sponte deūm,
according to the will of the gods, Luc. 1, 234 Cort.:sponte ducum,
id. 1, 99:sponte deorum,
id. 5, 136; Val. Fl. 4, 358:naturae,
Plin. 7, prooem. 1, § 4; 9, 51, 74, § 160; 11, 49, 110, § 263; 14, 4, 6, § 53; Sil. 14, 153:principis,
Tac. A. 2, 59:Caesaris,
id. ib. 6, 31:praefecti,
id. ib. 4, 7:incolarum,
id. ib. 4, 51:litigatoris,
id. ib. 13, 42; 7, 51; id. H. 4, 19; Curt. 4, 1, 16.—Very rarely with a prep.: de tuā sponte, Cotta ap. Charis. p. 195 P.:B.a sponte,
Varr. L. L. 6, § 69 Müll.; cf. § 71 sqq. ib.—Transf., of one's own will or agency (opp. to foreign participation or assistance), by one's self, without the aid of others, alone (rare but class.):2.nequeo Pedibus meā sponte ambulare,
Plaut. Truc. 2, 6, 46:nec suā sponte, sed eorum auxilio,
Cic. Fam. 7, 2, 3:cum oppidani autem etiam suā sponte Caesarem recipere conarentur,
Caes. B. C. 3, 11 fin.:his cum suā sponte persuadere non possent, legatos ad Dumnorigem mittunt, ut eo deprecatore a Sequanis impetrarent,
id. B. G. 1, 9:civitatem ignobilem atque humilem Eburonum suā sponte populo Romano bellum facere ausam, vix erat credendum,
id. ib. 5, 28; cf. id. ib. 7, 65:judicium quod Verres suā sponte instituisset,
Cic. Verr. 2, 1, 43, § 111:cum illa civitas cum Poenis suo nomine ac suā sponte bellaret,
id. ib. 2, 4, 33, §72: ecquis Volcatio si suā sponte venisset, unam libellam dedisset?
id. ib. 2, 2, 10, § 26.—Of things concr. and abstr., of itself, spontaneously:(β).is autem ardor non alieno impulsu sed suā sponte movetur, etc.,
Cic. N. D. 2, 12, 32:ut cum suā sponte nullā adhibitā vi, consumptus ignis exstinguitur,
id. Sen. 19, 71:natura videtur Ipsa suā per se sponte omnia dis agere expers,
Lucr. 2, 1092:aliae (arbores) nullis hominum cogentibus ipsae Sponte suā veniunt,
Verg. G. 2, 11; cf.:stellae sponte suā jussaene vagentur et errent,
Hor. Ep. 1, 12, 17:sapientem suā sponte ac per se bonitas et justitia delectat,
Cic. Rep. 3, 16, 26:res quae suā sponte scelerata est,
id. Verr. 2, 1, 42, § 108; id. Or. 32, 115:justitium in foro suā sponte coeptum prius quam indictum,
Liv. 9, 7, 8:clamor suā sponte ortus,
id. 9, 41, 17:id suā sponte ap parebat,
id. 22, 38, 13:de capite signum in manum sponte suā delapsum,
id. 27, 11, 3 ex loco superiore, qui prope suā sponte in hostem inferebat, id. 5, 43, 3:quod terra crearat Sponte suā,
Lucr. 5, 938:sponte suā quae fiunt aëre in ipso,
id. 4, 738:ut vera et falsa suā sponte, non alienā judicantur,
Cic. Leg. 1, 17, 45:te Sponte suā probitas officiumque juvat,
Ov. P. 2, 3, 34:sponte deae munus promeritumque patet (i. e. sine indice),
id. F. 4, 394.—Very rarely with quādam: litterae syllabaeque... orationem sponte quādam sequantur, Quint 5, 10, 125. —Absol.:II.ut numeri sponte fluxisse videantur,
Quint. 9, 4, 147.—spontis, only in the phrase suae spontis (esse).A.To be one's own master, at one's own disposal (very rare and mostly post-Aug.;B.not in Cic. or Cæs.): quod suae spontis statuerant finem,
Varr. L. L. 6, § 71 Müll.:sanus homo, qui suae spontis est, nullis obligare se legibus debet,
Cels. 1, 1.—In Columella, of things, = suā sponte, of itself, spontaneously:altera (cytisus est) suae spontis,
springs up spontaneously, Col. 9, 4, 2:ubi loci natura neque manu illatam neque suae spontis aquam ministrari patitur,
id. 11, 3, 10.
См. также в других словарях:
confluens — vgl. konfluent … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Confluens sinuum — ančių santaka statusas T sritis gyvūnų anatomija, gyvūnų morfologija atitikmenys: lot. Confluens sinuum ryšiai: platesnis terminas – kietojo smegenų dangalo ančiai … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
confluens — SYN: confluence, confluence. [L.] c. sinuum [TA] SYN: confluence of sinuses. * * * con·flu·ens (konґfloo əns) [L., from confluere to run together] confluence … Medical dictionary
confluens sinuum — con·flu·ens si·nu·um (.)kän .flü ən(t)(s) sīn yə wəm n CONFLUENCE OF SINUSES * * * [TA] confluence of (venous) sinuses: the dilated point of confluence of the superior sagittal, straight, occipital, and two transverse sinuses of the dura mater,… … Medical dictionary
Confluens sinuum — Cọn|fluens si̱nu|um [↑Sinus] m; : Stelle der Vereinigung von Hirnhautvenen in der Gegend der ↑Protuberantia occipitalis interna … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Hemimyzon confluens — Hemimyzon confluens Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Meckelia confluens — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Ins … Wikipedia
Polydrusus confluens — ? Polydrusus confluens Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые … Википедия
Myzinum confluens — ? Myzinum confluens Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые … Википедия
Euphorbia confluens — santakinė karpažolė statusas T sritis vardynas apibrėžtis Karpažolinių šeimos augalas (Euphorbia confluens), paplitęs pietų Afrikoje (Kapo provincijoje). atitikmenys: lot. Euphorbia confluens šaltinis Valstybinės lietuvių kalbos komisijos 2007 m … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
Cynips confluens — Oak Oak ([=o]k), n. [OE. oke, ok, ak, AS. [=a]c; akin to D. eik, G. eiche, OHG. eih, Icel. eik, Sw. ek, Dan. eeg.] [1913 Webster] 1. (Bot.) Any tree or shrub of the genus {Quercus}. The oaks have alternate leaves, often variously lobed, and… … The Collaborative International Dictionary of English