-
1 confirmativus
confirmātīvus, a, um, adj. [confirmo], serving for confirmation, confirmative:adverbia (profecto, scilicet, quippe, etc.), Prisc. pp. 1020 and 1056 P: conjunctio,
Diom. 411 ib.; Prisc. p. 1032 ib.:verbum,
Ambros. Abrah. 2, 11, 89.— Subst.: confirmātī-vum, i, n., an affirmation, affirmative: duo negativa confirmativum faciunt, Schol. Juv. 14, 127; 6, 457.— Adv.: confirmā-tīvē, Tert. adv. Marc. 4, 41; Prisc. p. 1149 P. -
2 confirmativus
confirmativa, confirmativum ADJserving for confirmation, confirmative, corroborative -
3 confirmativum
confirmātīvus, a, um, adj. [confirmo], serving for confirmation, confirmative:adverbia (profecto, scilicet, quippe, etc.), Prisc. pp. 1020 and 1056 P: conjunctio,
Diom. 411 ib.; Prisc. p. 1032 ib.:verbum,
Ambros. Abrah. 2, 11, 89.— Subst.: confirmātī-vum, i, n., an affirmation, affirmative: duo negativa confirmativum faciunt, Schol. Juv. 14, 127; 6, 457.— Adv.: confirmā-tīvē, Tert. adv. Marc. 4, 41; Prisc. p. 1149 P. -
4 confirmative
confirmātīvē, adv., v. confirmativus fin. -
5 negative
nĕgātīvus, a, um, adj. [id.], that denies, negative (post-class. for negans, privans, etc.):(α).negativa actio,
Gai. Inst. 4, 3:particula,
App. Dogm. Plat. 3, p. 32, 36:verba,
Dig. 50, 16, 237; opp. confirmativus, Schol. Juv. 6, 457; 14, 127.—Hence, adv.: nĕgātīvē, negatively (opp. affirmative), Cassiod. Dial. p. 548; Boëth. ap. Cic. Top. 5, p. 359, 9 Bait. -
6 negativus
nĕgātīvus, a, um, adj. [id.], that denies, negative (post-class. for negans, privans, etc.):(α).negativa actio,
Gai. Inst. 4, 3:particula,
App. Dogm. Plat. 3, p. 32, 36:verba,
Dig. 50, 16, 237; opp. confirmativus, Schol. Juv. 6, 457; 14, 127.—Hence, adv.: nĕgātīvē, negatively (opp. affirmative), Cassiod. Dial. p. 548; Boëth. ap. Cic. Top. 5, p. 359, 9 Bait.
См. также в других словарях:
confirmatif — confirmatif, ive [ kɔ̃firmatif, iv ] adj. • 1473; lat. confirmativus ♦ Dr. Qui confirme. Arrêt confirmatif. ● confirmatif, confirmative adjectif Acte confirmatif, synonyme de confirmation. ● confirmatif, confirmative (expressions) adjectif Acte… … Encyclopédie Universelle
Confirmative — Con*firm a*tive, a. [L. confirmativus: cf. F. confirmatif.] Tending to confirm or establish. Sherwood. {Con*firm a*tive*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Confirmatively — Confirmative Con*firm a*tive, a. [L. confirmativus: cf. F. confirmatif.] Tending to confirm or establish. Sherwood. {Con*firm a*tive*ly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
confirmativo — confirmativo, a adj. Se aplica a lo que confirma o sirve para *confirmar. ⊚ En este diccionario, a las expresiones conjuntivas o adverbiales que sirven para formar frases de confirmación. * * * confirmativo, va. (Del lat. confirmatīvus). adj.… … Enciclopedia Universal
confirmatif — confirmatif, ive (kon fir ma tif, ti v ) adj. Qui a la force, le pouvoir de confirmer. Arrêt confirmatif d un jugement. • On espère recevoir un bref confirmatif de son ordonnance, BOSSUET Lett. quiét. 165. • Othon pouvait il donner par cet… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
confirmativo — confirmativo, va (Del lat. confirmatīvus). adj. confirmatorio … Diccionario de la lengua española