-
1 confidens
cōnfīdēns, dentis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. confido), selbstvertrauend, zuversichtlich, dreist, gew. (vgl. Cic. Tusc. 3, 14 u. Spengel Ter. Andr. 855) im üblen Sinne = dreist, keck, verwegen, frech, unverschämt, v. Pers., Komik., Cic. u.a.: qui me alter est audacior aut confidentior, Plaut.: quod est nimio confidentius, quam illud etc., Gell.: iuvenum confidentissime, Verg.: confidentissimum mendacium, Apul.
-
2 confidens
cōnfīdēns, dentis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. confido), selbstvertrauend, zuversichtlich, dreist, gew. (vgl. Cic. Tusc. 3, 14 u. Spengel Ter. Andr. 855) im üblen Sinne = dreist, keck, verwegen, frech, unverschämt, v. Pers., Komik., Cic. u.a.: qui me alter est audacior aut confidentior, Plaut.: quod est nimio confidentius, quam illud etc., Gell.: iuvenum confidentissime, Verg.: confidentissimum mendacium, Apul.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confidens
-
3 astutia
astūtia, ae, f. (astutus), die List, Hinterlist, Schlauheit, Verschlagenheit, als natürliche Geschicklichkeit, intellegendi astutia, Pacuv. fr.: ast. serpentis, Hier.: aut confidens astutia aut callida audacia, Cic.: nunc meae malitiae, Astutia, te opus est, succenturiari, Caecil. com. fr. 229 R.: quae tamen ego omnia non astutiā quādam, sed aliquā potius sapientiā secutus sum, Cic.: nunc opus est tuā mihi ad hanc rem expromptā memoriā atque astutiā, Ter.: Martem astutiā decipere, Hygin. – Plur. = hinterlistige Kunstgriffe, schlaue Anschläge, Ränke, Kniffe u. Pfiffe, Plaut. Epid. 375; mil. 233. Ter. Andr. 604. Cic. de off. 3, 68 u. 71. Sall. Cat. 26, 2. Tac. ann. 13, 38. Vulg. Sirach 1, 6 (wo es = kluge Anschläge).
-
4 confidenter
cōnfīdenter, Adv. m. Compar. u. Superl. (v. confidens), voll Selbstvertrauen (Zuversicht), dreist, a) im guten Sinne = mutig, Komik., Cic. u.a. – b) im üblen Sinne = keck, verwegen, frech, unverschämt, Komik, u. Cornif. rhet. 1, 8. – Kompar. cōnfīdentius, Plaut. Poen. 62. Cic. de orat. 2, 28 u. Cael. 44: Superl. cōnfidentissimē, Cornif. rhet. 2, 8. Iul. Val. 2, 11. p. 74, 19 K.
-
5 confidentia
cōnfīdentia, ae, f. (confidens), die Zuversicht, I) als augenblicklicher Zustand = das feste Vertrauen auf etw., nusquam stabulumst (eine Unterkunft) confidentiae, Plaut. most. 350: confidentiam afferre hominibus, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 9. – mit Genet. (auf), scapularum, Plaut. asin. 547. – confidentia est (= confido) mit folg. Acc. u. Infin., Plaut. mil. 229 u. Pseud. 763. – II) als inwohnende Eigenschaft, das Selbstvertrauen, die Zuversicht, die Dreistigkeit, a) im guten Sinne, Plaut. u.a. vorklass. Dichter (bei Cic. nur de rep. 3, 42 aus Non. 262, 23). – b) im üblen Sinne (vgl. Tusc. 3, 14) = die Keckheit, Frechheit, Unverschämtheit (Ggstz. fiducia od. metus), Komik., Cic. u.a.: verb. eorum audacia atque c., Cato fr.
-
6 confidentiloquus
cōnfīdentiloquus, a, um (confidens u. loquor), großsprecherisch, nihil est confidentiloquius neque periurius, quam urbani adsidui cives, Plaut. trin. 201.
-
7 diffidens
diffīdēns, entis, PAdi. (v. diffido), mißtrauisch (Ggstz. confidens), Plaut., Sall. u.a.
-
8 astutia
astūtia, ae, f. (astutus), die List, Hinterlist, Schlauheit, Verschlagenheit, als natürliche Geschicklichkeit, intellegendi astutia, Pacuv. fr.: ast. serpentis, Hier.: aut confidens astutia aut callida audacia, Cic.: nunc meae malitiae, Astutia, te opus est, succenturiari, Caecil. com. fr. 229 R.: quae tamen ego omnia non astutiā quādam, sed aliquā potius sapientiā secutus sum, Cic.: nunc opus est tuā mihi ad hanc rem expromptā memoriā atque astutiā, Ter.: Martem astutiā decipere, Hygin. – Plur. = hinterlistige Kunstgriffe, schlaue Anschläge, Ränke, Kniffe u. Pfiffe, Plaut. Epid. 375; mil. 233. Ter. Andr. 604. Cic. de off. 3, 68 u. 71. Sall. Cat. 26, 2. Tac. ann. 13, 38. Vulg. Sirach 1, 6 (wo es = kluge Anschläge). -
9 confidenter
cōnfīdenter, Adv. m. Compar. u. Superl. (v. confidens), voll Selbstvertrauen (Zuversicht), dreist, a) im guten Sinne = mutig, Komik., Cic. u.a. – b) im üblen Sinne = keck, verwegen, frech, unverschämt, Komik, u. Cornif. rhet. 1, 8. – Kompar. cōnfīdentius, Plaut. Poen. 62. Cic. de orat. 2, 28 u. Cael. 44: Superl. cōnfidentissimē, Cornif. rhet. 2, 8. Iul. Val. 2, 11. p. 74, 19 K.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confidenter
-
10 confidentia
cōnfīdentia, ae, f. (confidens), die Zuversicht, I) als augenblicklicher Zustand = das feste Vertrauen auf etw., nusquam stabulumst (eine Unterkunft) confidentiae, Plaut. most. 350: confidentiam afferre hominibus, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 9. – mit Genet. (auf), scapularum, Plaut. asin. 547. – confidentia est (= confido) mit folg. Acc. u. Infin., Plaut. mil. 229 u. Pseud. 763. – II) als inwohnende Eigenschaft, das Selbstvertrauen, die Zuversicht, die Dreistigkeit, a) im guten Sinne, Plaut. u.a. vorklass. Dichter (bei Cic. nur de rep. 3, 42 aus Non. 262, 23). – b) im üblen Sinne (vgl. Tusc. 3, 14) = die Keckheit, Frechheit, Unverschämtheit (Ggstz. fiducia od. metus), Komik., Cic. u.a.: verb. eorum audacia atque c., Cato fr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confidentia
-
11 confidentiloquus
cōnfīdentiloquus, a, um (confidens u. loquor), großsprecherisch, nihil est confidentiloquius neque periurius, quam urbani adsidui cives, Plaut. trin. 201.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confidentiloquus
-
12 diffidens
diffīdēns, entis, PAdi. (v. diffido), mißtrauisch (Ggstz. confidens), Plaut., Sall. u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > diffidens
См. также в других словарях:
Brookesia confidens — ? Brookesia confidens Научная классификация Царство: Животные Тип: Хордовые Класс: Пресмыкающиеся … Википедия
confident — confident, ente [ kɔ̃fidɑ̃, ɑ̃t ] n. • av. 1630; it. confidente, lat. confidens « confiant » 1 ♦ Personne qui reçoit les plus secrètes pensées de qqn. Mon ami et mon confident. Être le confident des secrets, des projets de qqn. Un confident… … Encyclopédie Universelle
confident — confident, ente (kon fi dant, dan t ) s. m. et f. 1° Celui, celle à qui l on fait la confidence de ses secrets, de ses pensées intimes. • Apprends, ma confidente, apprends à me connaître, CORN. Rodog. II, 2. • Je te fis après lui mon plus… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
confident — CONFIDÉNT, Ă, confidenţi, te, s.m. şi f. Persoană căreia i se fac confidenţe; p. ext. prieten. – Din fr. confident, lat. confidens, ntis. Trimis de Joseph, 22.05.2004. Sursa: DEX 98 CONFIDÉNT s. 1. intim, (înv.) tainic. (confident al domni… … Dicționar Român
confidente — (Del lat. confidens.) ► adjetivo 1 Que es fiel, seguro o de confianza. ► sustantivo 2 Persona a quien otro confía sus secretos o intimidades: ■ su confidente jamás le traicionó. 3 Persona que tiene contactos en el mundo de la delincuencia y que… … Enciclopedia Universal
Coat of arms of Sint Eustatius — The coat of arms of Sint Eustatius consists of a shield and the motto. It was established on 9 November 2004 by the Island council of Sint Eustatius when it was still part of the Netherlands Antilles, and remained valid as the coat of arms of the … Wikipedia
Brookesia desperata — ? Brookesia desperata … Википедия
Brookesia tristis — ? Brookesia tristis Научная классификация Царство: Животные Тип: Хордовые Класс: Пресмыкающиеся … Википедия
confident — CONFIDENT, ENTE. sub. Celui, celle à qui l on confie ses plus secrètes pensées. C est son confident. C est sa confidente. Il étoit le confident de toute l intrigue. Il fut trahi par son confident. Confident discret. Sa plus chère confidente. On… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
confidant — noun Etymology: French confident, from Italian confidente, from confidente confident, trustworthy, from Latin confident , confidens Date: 1646 one to whom secrets are entrusted; especially intimate … New Collegiate Dictionary
confident — adjective Etymology: Latin confident , confidens, from present participle of confidere Date: circa 1567 1. full of conviction ; certain < confident of success > < confident that conditions will improve > 2. having or showin … New Collegiate Dictionary