-
1 confictio
confictĭo, ōnis, f. action de forger (l'accusation, criminis). - confictionem criminis suscipere, Cic.: se charger d'une accusation calomnieuse.* * *confictĭo, ōnis, f. action de forger (l'accusation, criminis). - confictionem criminis suscipere, Cic.: se charger d'une accusation calomnieuse.* * *Confictio, confictionis, Verbale: vt Confictio criminis. Cic. Fiction et controuvement. -
2 confictio
cōnfictio, ōnis f. [ confingo ] -
3 confictio
-
4 confictio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confictio
-
5 cōnfictiō
cōnfictiō ōnis, f [confingo], a fabricating: criminis.* * *fabrication; invention (of an accusation/falsehood) -
6 confictio
confictĭo, ōnis, f. [confingo], an inventing, fabricating:criminis,
Cic. Rosc. Am. 13, 35.— Absol.:confictionis argumentatio,
Cael. Aur. Acut. 1, 11, 81. -
7 fictio
fictĭo, ōnis, f. [fingo] (post-Aug.; esp. freq. in Quint.).I.A making, fashioning, forming, formation (cf.:II.confictio, figmentum): (animalis) fictio a capite sumit exordium,
Lact. Opif. D. 12:hominis,
i. e. creation, id. 4, 4; 2, 9:nominum fictio adjectis, detractis, mutatis litteris,
Quint. 6, 3, 53; 8, 3, 19; Onomatopoiia, id est fictio nominis, id. 8, 6, 31; 9, 1, 5: Furium, veterem poëtam, dedecorasse linguam Latinam hujuscemodi [p. 745] vocum fictionibus, quae, etc., Gell. 18, 11, 2. —In partic.A.A feigning, counterfeiting, disguising:B.in figura totius voluntatis fictio est, apparens magis quam confessa,
Quint. 9, 2, 46:poëtarum,
fictions, Lact. 1, 21 fin.: fictiones personarum, quae prosôpopoiiai dicuntur, Quint. 9, 2, 29:personae,
id. 9, 3, 89; 11, 1, 39; Vulg. Sap. 7, 13.—Rhet. t. t., an assumed or fictitious case, a supposition, fiction:C.adhuc est subtilior illa ex simili translatio, cum, quod in alia re fieri solet, in aliam mutuantur. Ea dicatur sane fictio,
Quint. 6, 3, 61; cf.: duci argumenta non a confessis tantum, sed etiam a fictione, quod Graeci kath hupothesin vocant, id. 5, 10, 95 Spald.:est et illa ex ironia fictio, qua usus est C. Caesar, etc.,
id. 6, 3, 91.—Jurid. t. t.:fictio legis,
a fictitious assumption in a case, a fiction, Gai. Inst. 3, 56; Dig. 35, 2, 1, § 1; 18; 41, 3, 15. For an account of the fictions in use in the formulas of the Roman law, v. Gai. Inst. 4, 32-38; cf. Savigny, Du Droit Romain, 5, pp. 76-84.
См. также в других словарях:
Konfiktion — Kon|fik|ti|on die; , en <aus gleichbed. lat. confictio zu confingere, vgl. ↑konfingieren> (veraltet) Erdichtung … Das große Fremdwörterbuch
ԴԻՄԱՌՆՈՒԹԻՒՆ — ( ) NBH 1 0624 Chronological Sequence: Unknown date, 6c գ. προσωποποιΐα prosopopoeja, personae confictio Որպէս թէ դիմառնելութիւն. Ձեւացուցանելն զդէմս այլոց. ձեւ խօսելոյ ի դիմաց անխօսից. *Եւ դիմառնութիւն, ուրանօր զբարսն՝ միանգամայն զդէմսն… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
συμπλάσεως — συμπλάσεω̆ς , συμπλασις confictio fem gen sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
controuvement — et fiction, Confictio criminis … Thresor de la langue françoyse
fiction — Fiction, et controuvement, Fictio, Confictio. Dire sans fiction, Dicere ex animo, Aperte fateri … Thresor de la langue françoyse