Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

confectŏr

  • 1 confector

    confectŏr, ōris, m. [st2]1 [-] qui exécute, qui achève qqch, qui met fin à. [st2]2 [-] destructeur.
    * * *
    confectŏr, ōris, m. [st2]1 [-] qui exécute, qui achève qqch, qui met fin à. [st2]2 [-] destructeur.
    * * *
        Confector, aliud verbale. Cic. Qui destruit et met à fin.
    \
        Belli confector. Cic. Qui la met à fin, et ha gaigné l'honneur d'estre venu à chef de toute la guerre.

    Dictionarium latinogallicum > confector

  • 2 confector

    confector, ōris, m. [id.].
    I.
    A maker, preparer, finisher (rare): coriorum, i. e. a tanner, Firm. Math. 3, 9, 7:

    purpurae,

    i. e. a dyer, Vop. Aur. 29:

    negotiorum,

    Cic. Verr. 2, 2, 44, § 108:

    totius belli,

    id. Fam. 10, 20, 3:

    dux et exercitus tanti belli confector,

    Tac. A. 14, 39 al. —
    II.
    A destroyer, consumer: cardinum, he who breaks them, Lucil. ap. Non. p. 268, 33:

    confector et consumptor omnium ignis,

    Cic. N. D. 2, 15, 41:

    ferarum,

    a slayer, Suet. Aug. 43; id. Ner. 12; cf. conficio, II.

    Lewis & Short latin dictionary > confector

  • 3 confector

    cōnfector, ōris m. [ conficio ]
    1) исполнитель, вершитель
    c. negotiorum C — ходатай по делам, посредник
    2) мастер, ремесленник
    c. purpurae Vopкрасильщик
    3) завершитель (belli C, T)
    4) истребитель (c. et consumptor omnium ignis C)

    Латинско-русский словарь > confector

  • 4 confector

    cōnfector, ōris, m. (conficio), I) der Verfertiger, Zubereiter, Beendiger, Vollender, coriorum, Gerber, Firm.: c. (purpurae), Färber, Vopisc.: librorum, Vict. Vit.: negotiorum, Cic.: totius belli, Cic.; vgl. dux et exercitus tanti belli c., Tac. ann. 14, 39. – II) der Zerstörer, Vernichter, cardinum, Zerbrecher, Lucil. fr.: c. et consumptor omnium ignis, Cic.: c. ferarum, der Abtuer = Töter, Suet.

    lateinisch-deutsches > confector

  • 5 confector

    cōnfector, ōris, m. (conficio), I) der Verfertiger, Zubereiter, Beendiger, Vollender, coriorum, Gerber, Firm.: c. (purpurae), Färber, Vopisc.: librorum, Vict. Vit.: negotiorum, Cic.: totius belli, Cic.; vgl. dux et exercitus tanti belli c., Tac. ann. 14, 39. – II) der Zerstörer, Vernichter, cardinum, Zerbrecher, Lucil. fr.: c. et consumptor omnium ignis, Cic.: c. ferarum, der Abtuer = Töter, Suet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confector

  • 6 cōnfector

        cōnfector ōris, m    [conficio], an accomplisher, finisher: negotiorum, chargé d'affaires: belli.— A destroyer, consumer: omnium ignis.
    * * *
    maker/preparer; who conducts (business); finisher; consumer; destroyer, slayer

    Latin-English dictionary > cōnfector

  • 7 confectrix

    cōnfectrīx, īcis f. [ confector ]
    1) мастерица, производительница (vis voluptatis c. Aug)
    2) разрушительница (c.omnium rerum vetustas Lact)

    Латинско-русский словарь > confectrix

  • 8 confectrix

    cōnfectrīx, trīcis, f. (Femin. zu confector), I) die Bereiterin, vis illa voluptatis c. commixtrixque seminum, Iulian. b. Augustin. c. Iul. op. imperf. 5, 11 in. – II) die Zerstörerin, c. rerum omnium vetustas, der alles zerstörende Zahn der Zeit, Lact. 7, 11, 5.

    lateinisch-deutsches > confectrix

  • 9 consumptor

    cōnsūmptor, ōris, m. (consumo), der Verzehrer, (ignis) confector et c. omnium, Cic. de nat. deor. 2, 41: u. so (v. Feuer) Ambros. in Luc. 7. § 132. – v. Pers., c. apothecarum, Vergeuder, Augustin. ep. 185, 15: absol., consumptores veterani, Verschwender ihres Vermögens, Sen. exc. contr. 3, 1. § 3.

    lateinisch-deutsches > consumptor

  • 10 sequester

    sequester, tra, trum u. sequester, tris, tre (sequor), vermittelnd, I) adi.: pace sequestrā, durch Vermittelung des Friedens, Verg. Aen. 11, 133. Stat. Theb. 2, 425. – II) subst.: A) sequester, trī od. tris, m., a) Mittelsperson, die sich zur Bestechung der Gerichte u. des Volkes gebrauchen ließ, weshalb bei ihr auch das zu Bestechungen zu verwendende Geld niedergelegt wurde, in Sicilia sequester istius, interpres, confector negotiorum, Cic.: venditor et corruptor et sequester, Cic.: quo sequestre in illo iudice corrumpendo dicebatur esse usus, Cic.: candidatus per sequestrem agit, Sen. – bildl., suam pudicitiam sequestrem periurii fieri passi sunt, Belohnung des Meineides, von Richtern, die für sinnlichen Genuß den Klodius lossprachen, Val. Max. 9, 1, 7. – b) Mittelsperson, bei der das, worüber zwei Personen streiten (Geld usw.), inzwischen in Verwahrsam gelegt wird, nisi das sequestrum, Plaut.: apud sequestrem depositum, Gell. – c) übh., Mittelsperson, Vermittler, pacis, Sil. 6, 347. Lucan. 10, 472: fidei pacisque, Stat. Theb. 7, 542: Menenius Agrippa inter patres ac plebem publicae gratiae sequester fuit, Sen. ad Helv. 12, 5. – B) sequestra, ae, f., Mittelsperson, pacis, Stat.: stupri, Apul. – C) sequestrum, ī, n. od. sequestre, is, n., etwa Niederlegung einer streitigen Sache bei einer dritten Person, sequestro (Dat.), zur Verwahrung, deponere, niederlegen, Plaut.: dafür steht deponere in sequestri, Ascon., oder in sequestre, ICt.: so auch pecuniam sequestre ponere, ICt. (al. in sequestre).

    lateinisch-deutsches > sequester

  • 11 bellum

    bellum, i, n.    - arch. et poét. duellum. [st1]1 [-] guerre [au pr. et au fig.].    - vel belli vel domi, Cic. Off, 2, 85: soit en temps de guerre, soit en temps de paix.    - Veienti bello, Div. 1, 100, pendant la guerre contre Véies.    - bellis Punicis, Cic. Verr. 5, 124: pendant les guerres puniques.    - in civili bello, Cic. Phil. 2, 47: pendant la guerre civile.    - bellum navale Cic. Pomp. 28 ou maritimum, Sall. C. 39, 1: la guerre des pirates.    - bellum adversus Philippum, Liv. 31, 1, 8: la guerre contre Philippe.    - cum improbis suscipere bellum, Cic. Sull. 28: entreprendre la guerre contre les méchants.    - bellum facere alicui: faire la guerre à qqn.    - bellum gerere: faire la guerre.    - bellum conflare: provoquer la guerre.    - bellum ducere (trahere): faire traîner la guerre en longueur.    - bellum denuntiare (indicere): déclarer la guerre.    - bellum instruere (parare, comparare, apparare): faire des préparatifs de guerre.    - bellum inferre alicui (contra aliquem): prendre l’initiative de la guerre contre qqn, attaquer qqn.    - bellum profligare: terminer la guerre.    - bello absistere, Cic.: cesser les hostilités.    - bellum repulsum, Cic.: guerre défensive.    - bellum dare (deferre) alicui, Cic.: confier la direction de la guerre à qqn, charger qqn de faire la guerre.    - bellum indico ventri, Hor.: je déclare la guerre à mon ventre, je me mets à la diète.    - milvo est bellum quasi naturale cum corvo, Cic.: il y a entre le milan et le corbeau une sorte d'inimitié naturelle. [st1]2 [-] combat, bataille.    - Sall. C. 9, 4 ; Liv. 8, 10, 7. [st1]3 [-] [au pl., fig.] armées.    - Ov. M. 12, 24 ; Plin. Pan. 12, 3. [st1]4 [-] la Guerre, divinité.    - Belli portae, Virg. En, 1, 294: les portes du temple de Janus.
    * * *
    bellum, i, n.    - arch. et poét. duellum. [st1]1 [-] guerre [au pr. et au fig.].    - vel belli vel domi, Cic. Off, 2, 85: soit en temps de guerre, soit en temps de paix.    - Veienti bello, Div. 1, 100, pendant la guerre contre Véies.    - bellis Punicis, Cic. Verr. 5, 124: pendant les guerres puniques.    - in civili bello, Cic. Phil. 2, 47: pendant la guerre civile.    - bellum navale Cic. Pomp. 28 ou maritimum, Sall. C. 39, 1: la guerre des pirates.    - bellum adversus Philippum, Liv. 31, 1, 8: la guerre contre Philippe.    - cum improbis suscipere bellum, Cic. Sull. 28: entreprendre la guerre contre les méchants.    - bellum facere alicui: faire la guerre à qqn.    - bellum gerere: faire la guerre.    - bellum conflare: provoquer la guerre.    - bellum ducere (trahere): faire traîner la guerre en longueur.    - bellum denuntiare (indicere): déclarer la guerre.    - bellum instruere (parare, comparare, apparare): faire des préparatifs de guerre.    - bellum inferre alicui (contra aliquem): prendre l’initiative de la guerre contre qqn, attaquer qqn.    - bellum profligare: terminer la guerre.    - bello absistere, Cic.: cesser les hostilités.    - bellum repulsum, Cic.: guerre défensive.    - bellum dare (deferre) alicui, Cic.: confier la direction de la guerre à qqn, charger qqn de faire la guerre.    - bellum indico ventri, Hor.: je déclare la guerre à mon ventre, je me mets à la diète.    - milvo est bellum quasi naturale cum corvo, Cic.: il y a entre le milan et le corbeau une sorte d'inimitié naturelle. [st1]2 [-] combat, bataille.    - Sall. C. 9, 4 ; Liv. 8, 10, 7. [st1]3 [-] [au pl., fig.] armées.    - Ov. M. 12, 24 ; Plin. Pan. 12, 3. [st1]4 [-] la Guerre, divinité.    - Belli portae, Virg. En, 1, 294: les portes du temple de Janus.
    * * *
        Bellum, belli. La guerre.
    \
        Bellum, pro Praelio. Sallustius. La bataille et combat.
    \
        Belli genitiuus aliquando ponitur pro aduerbio in loco. Cic. En la guerre.
    \
        Apex bellorum. Stat. Chef de guerre.
    \
        Caligo belli. Stat. Trouble de guerre.
    \
        Concitores belli. Tacit. Esmouveurs de guerre.
    \
        Confector belli. Cic. Qui met fin à la guerre.
    \
        Expers belli. Ouid. Qui n'ha point de guerre.
    \
        Expertus belli. Tacit. Experimenté en guerre, Aguerri, Faict à la guerre, Duict à la guerre.
    \
        Frons bellorum. Stat. La poincte d'une armee.
    \
        Habilis bello aetas. Ouid. Propre et idoine à la guerre.
    \
        Insolens bellorum. Tacit. Qui n'a point accoustumé la guerre.
    \
        Modo belli. Liu. A la mode et maniere de la guerre.
    \
        Offensiones belli. Cic. Pertes et dommages de guerre.
    \
        Rudis belli. Horat. Ignorant, et qui ne scait que c'est de la guerre. Qui n'est point aguerri.
    \
        Simulachra belli. Virgil. Joustes, ou combat, et tournoy faict pour passetemps, et non pas à oultrance.
    \
        Vnius vteri bellum. Stat. Guerre entre deux freres.
    \
        Acre bellum. Ouid. Aspre.
    \
        Acutum. Horat. Tresperilleux, Tresdangereux.
    \
        Bilustre bellum. Ouid. Qui a duré dix ans.
    \
        Creperum bellum. Lucret. Doubteux.
    \
        Externum. Cic. Contre les estrangiers.
    \
        Finitimum bellum. Iustinus. Guerre demenee en pais voisin.
    \
        Genialia. Stat. Combat faict à la table.
    \
        Inexpiabile. Cic. Quintil. Guerre obstinee.
    \
        Internecinum. Liuius. Guerre mortelle, Guerre par laquelle une des parties est totalement destruicte.
    \
        Longinquum bellum. Sil. Guerre faicte en pais loingtain.
    \
        Mollius bellum gerere. Sallust. Plus gratieusement et courtoisement.
    \
        Nobile. Horat. Dont le bruit et renommee est par tout.
    \
        Opertum Virgil. Guerre couverte, secrette.
    \
        Pendula bella. Claud. Guerre d'oiseaulx en l'air.
    \
        Pigmaea bella. Claudian. Guerre de grues contre les Pigmees.
    \
        Rediuiua bella. Sil. Guerres renouvelees.
    \
        Spatiosum. Ouid. De longue duree, Qui dure long espace de temps.
    \
        Trux. Valer. Flac. Cruelle.
    \
        Virgineum bellum. Valer. Flac. Guerre faicte par les Amazones.
    \
        Absoluere bellum. Lucan. Achever.
    \
        Absoluere populum bello. Tacit. Delivrer.
    \
        Abstinere bellum ab aliquo. Liu. Ne luy point faire la guerre.
    \
        Abesse a bello. Cic. Ne point avoir le coeur à la guerre.
    \
        Accendendo bello acer. Tacit. Aspre à allumer la guerre.
    \
        Admotum bellum. Sil. Approchee. \ Adornare. Liu. Preparer.
    \
        Alere. Plancus Ciceroni. Nourrir.
    \
        Attenuatum et imminutum bellum. Cic. Amoindrie.
    \
        Ciere bella. Virgil. Esmouvoir.
    \
        Bello commisso. Liu. La guerre ouverte. Bud.
    \
        Concidit bellum. Tacit. La guerre est faillie du tout.
    \
        Condere bella. Virgil. Descrire les guerres, et en composer des livres.
    \
        Conficere bellum. Tacit. Parachever, et mettre à fin.
    \
        Coquere bellum. Liu. Machiner secrettement.
    \
        Dare bellum. Stat. Donner occasion de faire la guerre.
    \
        Dare bellum alicui. Cic. Le faire chef, et luy bailler la principale charge de la guerre.
    \
        Operam dare bellis. Ouid. Vaquer à la guerre.
    \
        Ducere bellum cum aliquo. Virgil. Faire la guerre à quelcun.
    \
        Ducere bellum. Tacit. Alonger, Faire trainer.
    \
        Eleuare bellum. Liu. Ravaller, En faire peu d'estime.
    \
        Extendere bellum. Sil. Prolonger, Faire durer.
    \
        Ferre bella. Ouid. Faire guerre, Guerroyer.
    \
        Fraudare bellum sanguine. Lucan. Faire la guerre sans effusion de sang.
    \
        Gerere bellum. Virgil. Guerroyer.
    \
        Imminutum bellum. Cic. Diminuee, Amoindrie.
    \
        Impulsum bellum. Lucan. Presque parachevee.
    \
        Indicere bellum alicui. Ouid. Denoncer la guerre.
    \
        Ventri bellum indicere. Horat. Jeuner, Ne point manger.
    \
        Inferre bellum. Virgil. Faire la guerre.
    \
        Inuolutum bellum nomine pacis. Cic. Une paix fourree.
    \
        Nauare bellum alicui. Tacit. Faire la guerre pour aucun.
    \
        Opprimere bellum exortum. Cic. Amortir, Assopir, Esteindre.
    \
        Parta bello. Quintil. Choses acquises en la guerre, Conquestes.
    \
        Patrare bellum. Tacit. Parfaire, Achever.
    \
        Pauescere bellum. Tacit. Craindre.
    \
        Perrumpere bellum. Seneca. Vaincre, Gaigner la bataille.
    \
        Petere aliquem bello. Virgil. Faire la guerre à aucun.
    \
        Ponere bellum. Virgil. Laisser la guerre, Ne plus guerroyer.
    \
        Subacti atque durati bellis. Liu. Exercitez et endurcis.
    \
        Subacti bello Troiugenae. Lucret. Subjuguez, Assubjectis, Soubmis, Conquis par guerre.

    Dictionarium latinogallicum > bellum

  • 12 confectrix

    cōnfectrīx, trīcis, f. (Femin. zu confector), I) die Bereiterin, vis illa voluptatis c. commixtrixque seminum, Iulian. b. Augustin. c. Iul. op. imperf. 5, 11 in. – II) die Zerstörerin, c. rerum omnium vetustas, der alles zerstörende Zahn der Zeit, Lact. 7, 11, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confectrix

  • 13 consumptor

    cōnsūmptor, ōris, m. (consumo), der Verzehrer, (ignis) confector et c. omnium, Cic. de nat. deor. 2, 41: u. so (v. Feuer) Ambros. in Luc. 7. § 132. – v. Pers., c. apothecarum, Vergeuder, Augustin. ep. 185, 15: absol., consumptores veterani, Verschwender ihres Vermögens, Sen. exc. contr. 3, 1. § 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consumptor

  • 14 sequester

    sequester, tra, trum u. sequester, tris, tre (sequor), vermittelnd, I) adi.: pace sequestrā, durch Vermittelung des Friedens, Verg. Aen. 11, 133. Stat. Theb. 2, 425. – II) subst.: A) sequester, trī od. tris, m., a) Mittelsperson, die sich zur Bestechung der Gerichte u. des Volkes gebrauchen ließ, weshalb bei ihr auch das zu Bestechungen zu verwendende Geld niedergelegt wurde, in Sicilia sequester istius, interpres, confector negotiorum, Cic.: venditor et corruptor et sequester, Cic.: quo sequestre in illo iudice corrumpendo dicebatur esse usus, Cic.: candidatus per sequestrem agit, Sen. – bildl., suam pudicitiam sequestrem periurii fieri passi sunt, Belohnung des Meineides, von Richtern, die für sinnlichen Genuß den Klodius lossprachen, Val. Max. 9, 1, 7. – b) Mittelsperson, bei der das, worüber zwei Personen streiten (Geld usw.), inzwischen in Verwahrsam gelegt wird, nisi das sequestrum, Plaut.: apud sequestrem depositum, Gell. – c) übh., Mittelsperson, Vermittler, pacis, Sil. 6, 347. Lucan. 10, 472: fidei pacisque, Stat. Theb. 7, 542: Menenius Agrippa inter patres ac plebem publicae gratiae sequester fuit, Sen. ad Helv. 12, 5. – B) sequestra, ae, f., Mittelsperson, pacis, Stat.: stupri, Apul. – C) sequestrum, ī, n. od. sequestre, is, n., etwa Niederlegung einer streitigen Sache bei einer dritten Person, sequestro (Dat.), zur Verwahrung, depo-
    ————
    nere, niederlegen, Plaut.: dafür steht deponere in sequestri, Ascon., oder in sequestre, ICt.: so auch pecuniam sequestre ponere, ICt. (al. in sequestre).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sequester

  • 15 confectorarius

    confectōrārĭus or confectūrā-rĭus, ĭi, m. [confector], he who slaughters, a butcher, Inscr. Orell. 3672; 4167.

    Lewis & Short latin dictionary > confectorarius

  • 16 confectrix

    confectrix, īcis, f. [confector, II.], that which destroys, a destroyer:

    vetustas,

    Lact. 7, 11, 5 (after a passage of Cicero).

    Lewis & Short latin dictionary > confectrix

  • 17 confecturarius

    confectōrārĭus or confectūrā-rĭus, ĭi, m. [confector], he who slaughters, a butcher, Inscr. Orell. 3672; 4167.

    Lewis & Short latin dictionary > confecturarius

  • 18 conficio

    confĭcĭo, fēci, fectum, 3 ( perf. subj. confexim, Plaut. Truc. 4, 4, 39; in pass., besides the regular form conficior, freq., but not in Cic., in acc. with fīo, fieri:

    confit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 7; Lucr. 4, 291; Col. 2, 15, 1; Plin. 6, 23, 26, § 103; 31, 7, 40, § 83; Macr. S. 1, 14, 13; id. Somn. Scip. 2, 3; 1, 2:

    confiunt,

    Lucr. 4, 738; Arn. 7, 219:

    confiat,

    Col. 1, 8, 12; Lucr. 4, 929 Lachm.: confiant, Imp. Leo, Cod. 2, 7, 11: confieret, Balb. ap. Cic. Att. 8, 15, A, 3; 9, 7, A, 1; Liv. 5, 50, 7:

    confierent,

    Suet. Caes. 20; Arn. 2, 73:

    confieri,

    Lucr. 2, 1069; 5, 889; Caes. B. G. 7, 58; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1; Verg. A. 4, 116; v. Forbig. ad loc.; Tac. A. 15, 59; cf. Neue, Formenl. II. p. 611), v. a. [facio].
    I.
    To make a thing completely ready, to make, prepare, bring about, complete, accomplish, execute, etc. (except in Quint., freq. in all periods and species of composition).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    nisi cottidiano sesquiopus confeceris,

    Plaut. Capt. 3, 5, 67; cf.

    pensum,

    id. Merc. 2, 3, 81; id. Pers. 2, 4, 1:

    eme lanam, unde pallium conficiatur,

    id. Mil. 3, 1, 93; cf.:

    anulum, pallium, soccos suā manu,

    Cic. de Or. 3, 32, 127:

    vestem,

    id. Verr. 2, 4, 26, § 59; Suet. Aug. 73:

    ligna ad fornacem,

    to make ready, prepare for, Cato, R. R. 16; cf.:

    conficere atque contexere villos ovium,

    Cic. N. D. 2, 63, 158:

    aurum et argentum,

    Plin. 35, 12, 45, § 157:

    frumenta (with molere),

    id. 7, 56, 57, § 191:

    tabulas litteris Graecis,

    to write, draw up, Caes. B. G. 1, 29; [p. 413] cf.:

    libros Graeco sermone,

    to compose, write, Nep. Hann. 13, 2;

    and librum Graece,

    id. Att. 18, 6:

    tabulas,

    Cic. Verr. 2, 1, 23, § 60:

    orationes,

    Nep. Cato, 3, 3:

    illam partem superiorem orationis,

    Cic. de Or. 2, 28, 121:

    nuptias,

    Ter. Heaut. 5, 1, 22; Suet. Claud. 26:

    bellum,

    Caes. B. G. 1, 54; Sall. C. 51, 5; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 3; Liv. 21, 40, 11; so,

    duella,

    Hor. Ep. 2, 1, 254 al.; cf.

    proelium,

    Sall. C. 61, 1:

    tantum facinus,

    Cic. Rosc. Am. 28, 76; cf.

    caedem,

    Nep. Dion, 10, 1:

    legitima quaedam,

    id. Phoc. 4, 2:

    residua diurni actus,

    Suet. Aug. 78:

    mandata,

    Cic. Planc. 11, 28; id. Phil. 9, 3, 6; id. Q. Fr. 2, 12 (14), 3; Sall. J. 12, 4:

    omnibus rebus magnā curā, multā operā et labore confectis,

    Cic. Att. 16, 16, B, 8:

    ad eas res conficiendas biennium sibi satis esse ducere,

    Caes. B. G. 1, 3:

    negotium,

    id. B. C. 1, 29; Cic. Att. 1, 16, 5:

    quibus rebus confectis,

    Sall. C. 46, 1; Nep. Pelop. 3, 3; Caes. B. G. 1, 13:

    confecto legationis officio,

    id. B. C. 3, 103.—
    2.
    Esp.
    a.
    In the lang. of business, to settle, close a bargain, finish, etc.; absol.:

    tu cum Apellā Chio confice de columnis,

    Cic. Att. 12, 19, 1:

    quod si mihi permisisses, confecissem cum coheredibus,

    id. Fam. 7, 2, 1:

    de Acutiliano negotio quod mihi mandaras... confeceram,

    id. Att. 1, 5, 4.—
    b.
    Of space or distance traversed, to pass over, accomplish, traverse, go over, make, accomplish:

    iter,

    Cic. Att. 4, 14, 2; Caes. B. G. 2, 12; Nep. Ages. 4, 4 al.; cf.:

    tertiam partem itineris,

    id. Eum. 8, 6; and poet.:

    nos immensum spatiis confecimus aequor,

    Verg. G. 2, 541:

    cursum,

    Cic. Att. 5, 12, 1; Verg. A. 5, 362:

    cursum vitae,

    Cic. Tusc. 3, 1, 2:

    cursus annuos conficit sol,

    id. N. D. 1, 31, 87; 2, 20, 52:

    longam viam,

    id. Sen. 2, 6:

    celeritate incredibili longissimas vias,

    Suet. Caes. 57.—Rarely of space occupied:

    tecta facturi, ut mille passuum conficiatur,

    Cic. Att. 4, 16, 8 (14).—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to produce, cause, make, bring about, effect:

    sollicitudines mihi,

    Ter. And. 4, 1, 26:

    geminas nuptias,

    id. ib. 4, 1, 50; cf.:

    aliquid mali gnato,

    id. Heaut. 5, 3, 1:

    pacem,

    id. ib. 5, 2, 45:

    motus animorum,

    Cic. de Or. 2, 79, 324.—With two accs.:

    animum auditoris mitem et misericordem,

    Cic. Inv. 1, 55, 106:

    reditum alicui,

    to procure, id. Fam. 9, 13, 4.—Also absol., to be efficient, to accomplish a direct result, be an active cause (philos. t. t.):

    aliae causae ipsae conficiunt, aliae vim aliquam ad conficiendum afferunt,

    Cic. Part. Or. 26, 93.—
    2.
    Of time, to complete, finish, end, spend, pass:

    cum sexaginta annos confecerit,

    Cic. Tusc. 1, 38, 92:

    centum annos,

    id. Or. 52, 176:

    diem,

    Plaut. Trin. 3, 3, 78:

    tum denique judicetur beatusne fuerit, cum extremum vitae diem morte confecerit,

    Cic. Fin. 3, 22, 76:

    annuum tempus,

    id. Att. 15, 15, 4:

    omnem vitae suae cursum in labore corporis atque in animi contentione (just before: ut in amore et voluptatibus adulescentiam suam collocaret),

    id. Cael. 17, 39:

    annuum munus,

    id. Fam. 2, 12, 1:

    biennium,

    id. Quint. 12, 40:

    suas horas (somnus),

    Sil. 4, 89:

    aequinoctium,

    Col. 2, 8, 2; cf.

    brumam,

    id. 9, 14, 12; Plin. 18, 26, 63, § 232:

    commissum ac profligatum bellum,

    Liv. 8, 25, 5; Flor. 2, 15, 2.—
    3.
    In philos. lang., to bring forward as proved, to show, deduce:

    conclusio est, quae ex eis quae ante dicta sunt, conficit, quid necessario consequatur,

    Auct. Her. 4, 30, 41 fin.; Cic. Inv. 1, 31, 53; hence, conficior, to follow logically (from something), to be deduced; with ex:

    cum id perspicuum sit, quod conficiatur ex ratiocinatione,

    Cic. Inv. 1, 40, 72; so Quint. 5, 14, 9; 5, 14, 22; 9, 4, 69; and absol., Cic. Inv. 1, 47, 87 al.—
    II.
    Transf., to diminish, lessen, weaken an object; to sweep away, destroy, kill, wear out, consume.
    A.
    Prop.:

    dentes intimi escas conficiunt,

    grind, Cic. N. D. 2, 54, 134; so Liv. 2, 32, 10; Plin. 11, 37, 61, § 160; cf.

    cibos,

    to digest, Cic. N. D. 2, 55, 137; Plin. 11, 37, 68, § 180 al.:

    ignes Conficerent vulgo silvas, arbusta cremarent,

    Lucr. 1, 905; cf.:

    conficere, omnia igni, frigore,

    id. 1, 536:

    patrimonium suum (corresp. with dissipare),

    Cic. Fl. 36, 90:

    sapiens si fame ipse conficiatur... vir bonus, ne ipse frigore conficiatur, etc.,

    id. Off. 3, 6, 29.—With acc. and inf.:

    ipse conficior venisse tempus cum possim, etc.,

    Cic. Att. 10, 18, 3:

    nihil est opere et manu factum, quod non conficiat et consumat vetustas,

    id. Marcell. 4, 11: quae vetustas est, quae vim divinam conficere possit? id. Div. 2, 57, 117.—In part. perf.: sicut fortis equus... senio confectu' quiescit, impaired, weakened, Enn. ap. Cic. Sen. 5, 14;

    and so very freq.: confectus senectute,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    aetate,

    Sall. J. 9, 4; Cat. 68, 119:

    aevo,

    Verg. A. 11, 85:

    senectā, Ov M. 6, 37: cum corporis morbo tum animi dolore,

    Cic. Mur. 40, 86; cf. id. Fin. 1, 12, 41; id. Att. 11, 11, 1:

    multis gravibusque vulneribus,

    Caes. B. G. 2, 25; 3, 5; Sall. J. 60, 7:

    curā,

    Ter. And. 2, 1, 4:

    dolore,

    Cat. 65, 1.—Without abl.:

    ut fessos confectosque aggrediantur,

    exhausted, Liv. 1, 23, 9; cf.:

    confectus et saucius,

    Cic. Cat. 2, 11, 24:

    artus,

    Lucr. 3, 947:

    ego te hic hac offatim conficiam,

    to cut in pieces, Plaut. Truc. 2, 7, 52:

    Athenienses,

    to subdue, Nep. Lys. 1, 1; so,

    provinciam,

    Cic. Inv. 2, 37, 111; Liv. 26, 21, 2; 28, 28, 7; 40, 28, 8; 41, 12, 3; cf. Cic. Imp. Pomp. 10, 28; Liv. 27, 5, 3; 40, 35, 4:

    duos hostium exercitus,

    id. 2, 40, 13:

    me (sica illa) paene confecit,

    killed, Cic. Mil. 14, 37:

    alterum Curiatium,

    Liv. 1, 25, 10; cf.

    saucium,

    id. 42, 16, 1:

    Caligulam vulneribus triginta,

    Suet. Calig. 58:

    maximam vim serpentium (ibes),

    Cic. N. D. 1, 36, 101;

    so of the killing of animals,

    Suet. Claud. 21; id. Dom. 19; Lampr. Com. 13 al.; cf. confector, II.;

    and in mal. part.,

    Suet. Ner. 29 (v. the passage in its connection).—
    B.
    Trop.:

    conficere aliquem verbis,

    Plaut. Ps. 1, 5, 49:

    (captivos) omnibus notis ignominiisque,

    Liv. 22, 61, 9:

    lectio non cruda sed multa iteratione mollita et velut confecta,

    Quint. 10, 1, 19:

    sidus confectum,

    its influence has ceased, it has set, Plin. 16, 23, 36, § 87; 18, 25, 57, § 207.—
    III.
    In gen., to prepare, provide, procure, to bring together, = colligo:

    virginem, Quam amabat, eam confeci sine molestiā,

    Ter. Eun. 5, 4, 6 Ruhnk.; so,

    centurias,

    to secure their votes, Q. Cic. Pet. Cons. 5, 18; cf.:

    suam tribum necessariis suis,

    Cic. Planc. 18, 45:

    hortos mihi,

    id. Att. 12, 37, 2:

    bibliothecam,

    id. ib. 1, 7 fin.:

    exercitum difficili rei publicae tempore,

    id. Imp. Pomp. 21, 61:

    exercitus maximos,

    id. Att. 8, 11, 2; cf.:

    armata milia centum,

    Caes. B. G. 2, 4:

    (serpentum) magnam multitudinem (just before, colligere),

    Nep. Hann. 10, 5:

    erat ei de ratiunculā apud me pauxillulum nummorum, id ut conficerem: confeci,

    Ter. Phorm. 1, 1, 4:

    permagnam pecuniam ex illā re,

    Cic. Verr. 2, 1, 52, § 138; cf.:

    conficiendae pecuniae rationes,

    id. Fl. 9, 20.—Hence, confĭcĭ-ens, entis, P. a. (acc. to I.), effecting, causing, producing, efficient (rare, and only in Cic.):

    causae,

    Cic. Part. Or. 26, 93: corporis bonorum conficientia (tha tôn agathôn poiêtika), productive of physical good, id. Fin. 5, 27, 81 Madv.:

    civitas conficientissima litterarum,

    very carefully noting down every thing, id. Fl. 19, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > conficio

  • 19 consumptor

    consumptor, ōris, m. [id.], a consumer, destroyer (very rare): omnium ignis (connected with confector), * Cic. N. D. 2, 15, 41.—Of fire, Ambros. in Luc. 7, § 132.—Of the wasters of their property, spendthrifts, Sen. Exc. Controv. 3, 1, § 3. [p. 444]

    Lewis & Short latin dictionary > consumptor

См. также в других словарях:

  • confector — m. *Gladiador …   Enciclopedia Universal

  • Checklist of UK recorded Ichneumonidae — Checklist of UK recorded Ichneumonidae. In this checklist are presented all species of family Ichneumonidae. Checklist A Absyrtus vicinator (Thunberg, 1822) Acaenitus dubitator (Panzer, 1800) Achaius oratorius (Fabricius, 1793) Aclastus gracilis… …   Wikipedia

  • Romano — (Del lat. romanus .) ► adjetivo 1 De Roma, capital italiana y antigua metrópoli del imperio romano. ► sustantivo 2 Persona natural de esta ciudad o de su antiguo imperio. ► adjetivo/ sustantivo 3 HISTORIA De cualquiera de las provincias del… …   Enciclopedia Universal

  • Gladiador — (Del lat. gladiator < gladius, espada.) ► sustantivo masculino HISTORIA Persona que luchaba a muerte con otra o con un animal en los juegos públicos romanos de la antigüedad. TAMBIÉN gladiator * * * gladiador (del lat. «gladiātor, ōris») m.… …   Enciclopedia Universal

  • luchar — (Del lat. luctari.) ► verbo intransitivo 1 Atacarse recíprocamente dos o más personas o animales bien con su fuerza física o con armas: ■ los leones luchaban para comerse a su presa. SINÓNIMO combatir pelear 2 Batallar o batirse dos o más… …   Enciclopedia Universal

  • AUGUSTINUS (D) — D. AUGUSTINUS filius fuit Patricii et Monicae, Tagaste Numidiae urbe natus, A. C. 354. Mature studiis admotus, abhorruit a Graeca literatura, Poetarum fabulis et theatricis spectaculis deditus. Madaurum hinc, dein Carthaginem missus, paulo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GUNNA seu GUNA — GUNNA, seu GUNA vestis pellicea Gallis Gonne, Anglis Gowne, Graecis recentioribus γούνα, vide Constantin. de Admir. Imp. c. 32. et alios, quos laudat Meurs. in Gloss. Eandem vocem Italos pariter usurpare, pro viliori veste, observat Pergaminus ex …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYPERBOLUS — confector quidam candelarum mire versutus: nam non solum aere ad candelarum confectionem utebatur; sed et plumbum infundebat, ut inde tanto ponderosiores pluris posset vendere …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TENUIARIUS — in vet. lapide Romae, M. CINCIUS. M. F. THEOPHILUS. VESTIARIUS. TENVIARIUS. In alio, MATTIUS. PATROBIUS. VESTIARIUS. TENVIARIUS. Vestiarii (quô nomine omnis vestium institor vel confector vocatur) species est, cuius artificium in tenuibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • κομφέκτωρ — κομφέκτωρ, ορoς, ὁ (Α) αυτός που σκότωνε θηρία στα αμφιθέατρα. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. confector «αυτός που κατεργάζεται κάτι, κατασκευαστής»] …   Dictionary of Greek

  • ԴԵՂԱՏՈՒ — (ի, աց.) NBH 1 0608 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 12c ա. φαρμακεύς confector medicamentorum եւ veneficus, facinator Տուօղ զդեղ, մանաւանդ զմահադեղ, կամ զկախարդական բժժանս. կախարդ. ամոքիչ. *Մի՛ առցէ դեղ ի դեղատուէ իմաստնոյ. Սղ. ՟Ծ՟Է …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»