Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

confŭgĭo

  • 1 confugio

    confŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - se réfugier; avoir recours, recourir.    - confugere in naves, ad aliquem: se réfugier sur les bateaux, auprès de qqn.    - confugere ad clementiam alicujus: recourir à la clémence de qqn.    - illuc confugere (+ prop. inf. ou ut): avoir recours à cette défense [à savoir que].
    * * *
    confŭgĭo, ĕre, fūgi - intr. - se réfugier; avoir recours, recourir.    - confugere in naves, ad aliquem: se réfugier sur les bateaux, auprès de qqn.    - confugere ad clementiam alicujus: recourir à la clémence de qqn.    - illuc confugere (+ prop. inf. ou ut): avoir recours à cette défense [à savoir que].
    * * *
        Confugio, confugis, pen. corr. confugi, pen. prod. confugitum, pen. corr. confugere. Cic. Fuir en quelque lieu pour estre en seureté.
    \
        Confugere ad aliquem auxilii gratia. Liu. Soy retirer vers aucun.
    \
        Ad te confugio. Virgil. Je viens à toy au refuge.
    \
        Confugere ad aliquid se excusandi gratia. Terentius, - neque tu scilicet Eo nunc confugies, Quid mea? Tu ne te sauveras point en disant, Qu'en ay je à faire?

    Dictionarium latinogallicum > confugio

  • 2 confugio

    confugio confugio, fugi, -, ere бежать, искать убежища, защиты

    Латинско-русский словарь > confugio

  • 3 confugio

    cōnfugio, fūgī, —, ere
    1)
    а) бежать, искать убежища, защиты (ad aliquem Ter etc.; ad clementiam alicujus C; in aedem Minervae Nep)
    2) прибегать, обращаться (patrias ad artes O; ad vim atque ad arma C); ухватиться (в качестве довода, т. е. приводить в оправдание) (c. ad adulescentiam rhH.)

    Латинско-русский словарь > confugio

  • 4 confugio

    cōn-fugio, fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin seine Zuflucht nehmen, sich flüchten, I) eig.: Alexandria, quo Antonius cum Cleopatra confugerat, Suet.: c. ad alqm, Cic.: ad alqm domum, Ter.: ad od. in aram, Cic.: ad statuam Augusti, ad simulacrum D. Iulii, Suet.: in templum, Curt.: in aedem Minervae, Nep.: in castellum, Nep.: in naves, Caes.: in montes, Caes.: in urbem, Curt.: Phylen, Nep.: Athenas, Val. Max. – II) übtr.: a) übh.: haberem quo confugerem, Cic.: c. ad rem publicam, ad philosophiam vitae ducem, Cic.: ad alcis misericordiam, Cic.: ad od. in fidem alcis, Cic. u. Quint.: ad unum doloris levamentum studia, Plin. ep.: ad florentes Etruscorum opes, Liv.: ad opem iudicum, Cic.: ad medicam opem (von Kranken), Ov. – b) insbes., zu etw. als Mittel seine Zuflucht nehmen, zu etw. greifen, nunc huc confugit, te atque alios partum ut celaret suum, Ter.: c. patrias ad artes, Ov.: ad vota, Plin. ep.: vom Arzte od. v. Kranken, huc (ad cucurbitulas) potius confugiendum est, Cels.: ut sit quo confugiat (aeger), Cels.: c. ad cucurbitulas, ad vinum, Cels.: ad ea, quae astringunt, Cels. – v. Redner, zu etw. als Verteidigungsmittel, Ausflucht, Entschuldigung usw., neque tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, confugit illuc, ut neget, accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis, Cic.: is eo confugit, ut diceret etc., Ascon.: c. ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam, Cornif. rhet. – / vulg. Perf. confugivit, Vict. Vit. 3, 29.

    lateinisch-deutsches > confugio

  • 5 confugio

    cōn-fugio, fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin seine Zuflucht nehmen, sich flüchten, I) eig.: Alexandria, quo Antonius cum Cleopatra confugerat, Suet.: c. ad alqm, Cic.: ad alqm domum, Ter.: ad od. in aram, Cic.: ad statuam Augusti, ad simulacrum D. Iulii, Suet.: in templum, Curt.: in aedem Minervae, Nep.: in castellum, Nep.: in naves, Caes.: in montes, Caes.: in urbem, Curt.: Phylen, Nep.: Athenas, Val. Max. – II) übtr.: a) übh.: haberem quo confugerem, Cic.: c. ad rem publicam, ad philosophiam vitae ducem, Cic.: ad alcis misericordiam, Cic.: ad od. in fidem alcis, Cic. u. Quint.: ad unum doloris levamentum studia, Plin. ep.: ad florentes Etruscorum opes, Liv.: ad opem iudicum, Cic.: ad medicam opem (von Kranken), Ov. – b) insbes., zu etw. als Mittel seine Zuflucht nehmen, zu etw. greifen, nunc huc confugit, te atque alios partum ut celaret suum, Ter.: c. patrias ad artes, Ov.: ad vota, Plin. ep.: vom Arzte od. v. Kranken, huc (ad cucurbitulas) potius confugiendum est, Cels.: ut sit quo confugiat (aeger), Cels.: c. ad cucurbitulas, ad vinum, Cels.: ad ea, quae astringunt, Cels. – v. Redner, zu etw. als Verteidigungsmittel, Ausflucht, Entschuldigung usw., neque tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, confugit illuc, ut neget, accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis, Cic.: is eo confugit, ut dice-
    ————
    ret etc., Ascon.: c. ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam, Cornif. rhet. – ⇒ vulg. Perf. confugivit, Vict. Vit. 3, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confugio

  • 6 confugio

    confugere, confugi, confugitus V INTRANS
    flee (for refuge/safety/protection); take refuge; have recourse/appeal to

    Latin-English dictionary > confugio

  • 7 confugio

    con-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to flee to for refuge or succor, take refuge in or with (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    ad me nocte primā domum,

    Ter. Hec. 5, 3, 25; cf.:

    ad aliquem,

    Cic. Off. 2, 12, 41; id. Tusc. 5, 2, 5; Verg. A. 1, 666; Nep. Them. 8, 3; id. Iphicr. 3, 2:

    huc,

    Ter. Hec. 3, 3, 24:

    in naves,

    Caes. B. C. 3, 9:

    in arcem,

    Curt. 3, 1, 6; 9, 8, 12:

    in aram,

    Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.:

    ad aram,

    Ov. Tr. 5, 2, 44:

    Peliae ad limina supplex,

    id. M. 7, 299:

    ad ipsos deos,

    id. ib. 8, 688: ad fana deorum, Gai Inst. 1, 53; Dig. 1, 6, 2:

    ad vestras manus. ad vestra arma,

    Curt. 6, 9, 24:

    Phylen,

    Nep. Thras. 2, 1:

    Perusiam,

    Suet. Aug. 14.—
    II.
    Trop., to take refuge in, have recourse to (esp. freq. in Cic.):

    ad opem judicum,

    Cic. Font. 11, 23; cf.:

    ad florentes Etruscorum opes,

    Liv. 1, 2, 3:

    ad meam fidem,

    Cic. Div. in Caecil. 4, 11:

    ad clementiam tuam,

    id. Lig. 10, 30:

    ad preces,

    Quint. 6, 1, 4; 11, 3, 63; Plin. Ep. 8, 19, 1:

    ad artes patrias,

    Ov. F. 1, 572 al.:

    cujus (philosophiae) in sinum,

    Cic. Tusc. 5, 2, 5:

    in tuam fidem, veritatem, misericordiam,

    id. Quint. 2, 10:

    quasi ad aram in exsilium,

    id. Caecin. 34, 100: neque tu scilicet Eo nunc confugies: Quid mea, etc.? to take refuge, i. e. excuse yourself with, Ter. Heaut. 4, 5, 45; cf.:

    an illuc confugies,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:

    Epicurus confugit illuc, ut neget, etc.,

    id. Fin. 2, 9, 28:

    habebam quo confugerem, ubi conquiescerem,

    id. Fam. 4, 6, 2:

    confugiet ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam,

    Auct. Her. 2, 3, 5.— Impers.:

    confugitur aliquo,

    Lact. Inst. Div. 1, 2, 9; id. Mort. Persec. 33, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > confugio

  • 8 confugio

    , confugi, -, confugere 3
      бежать, искать убежища, прибегать за помощью

    Dictionary Latin-Russian new > confugio

  • 9 confuga

    cōn-fuga, ae m., f. [ confugio ]

    Латинско-русский словарь > confuga

  • 10 confugium

    cōnfugium, ī n. [ confugio ]
    убежище, прибежище O, St, Vlg

    Латинско-русский словарь > confugium

  • 11 confuga

    cōnfuga, ae, c. (confugio), der Flüchtling, spät. ICt.

    lateinisch-deutsches > confuga

  • 12 confugium

    cōnfugium, ī, n. (confugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, Ov. trist. 4, 5, 6 u.a. Stat. Theb. 12, 504. Vulg. Iosuë 21, 13 sqq.

    lateinisch-deutsches > confugium

  • 13 confuga

    cōnfuga, ae, c. (confugio), der Flüchtling, spät. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confuga

  • 14 confugium

    cōnfugium, ī, n. (confugio), die Zuflucht, der Zufluchtsort, Ov. trist. 4, 5, 6 u.a. Stat. Theb. 12, 504. Vulg. Iosuë 21, 13 sqq.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > confugium

  • 15 confuga

    confŭga, ae, comm. [confugio], one who takes refuge somewhere, a refugee (late Lat.), Cod. Just. 1, 12, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > confuga

  • 16 confugium

    confŭgĭum, ii, n. [confugio], a place of refuge, a refuge, shelter ( poet. and rare), Ov. Tr. 4, 5, 6; 5, 6, 2; Stat. Th. 12, 504.

    Lewis & Short latin dictionary > confugium

  • 17 perfugio

    per-fŭgĭo, fūgi, 3, v. n., to flee to a place for refuge.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (rare; ap. Cic. Pis. 36, 89, profugisti is the correct reading.; cf.

    confugio): ad aliquem,

    Liv. 2, 9:

    Corinthum,

    Nep. Dion. 5, 1:

    Bactra,

    Curt. 6, 6, 22:

    ad tribunal,

    Tac. A. 1, 32:

    in Capitolium,

    id. ib. 3, 36.—
    B.
    In partic., to go over or desert to the enemy (class.):

    nemo a Caesare ad Pompeium transierat, cum paene cotidie a Pompeio ad Caesarem perfugerent,

    Caes. B. C. 3, 61; Cic. Balb. 9, 24:

    servos, qui ad eos perfugissent (al. profugissent), poposcit,

    Caes. B. G. 1, 27, 3.—
    II.
    Trop., to take refuge in any thing (post-class.):

    qui cum in culpā et in maleficio revicti sunt, perfugiunt ad fati necessitatem,

    Gell. 6, 2, 13:

    in fidem alicujus,

    Liv. 28, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > perfugio

См. также в других словарях:

  • confugio — (del lat. «confugĭum»; ant.) m. Refugio …   Enciclopedia Universal

  • refugio — (Del lat. refugium.) ► sustantivo masculino 1 Asilo, protección o amparo: ■ en la iglesia le darán refugio. SINÓNIMO auxilio 2 Lugar adecuado para refugiarse: ■ los soportales le sirvieron de refugio durante la tormenta. SINÓNIMO guarida 3 Casa… …   Enciclopedia Universal

  • ԱՄՐԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0075 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c չ. ὁχυρόομαι munior, firmor, circumsepior, circumvallor Ամո՛ւր լինել. ամրութիւն զգենուլ. զինիլ. պնդիլ. զգուշանալ. պատիլ. յապահովիլ. ամըրնալ, պատրաստուիլ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՊԱՍՏԱՆ — (ի, աց կամ ից.) NBH 1 0273 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c գ. (իբր Ապահովաստան, կամ ապա հուսկ յետին կայարան). καταφυγή, φυγαδευτήριον refugium Ապաւէն. տեղի ամրութեան. կամ պատսպարան. ապաւինութիւն. յոյս.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՊԱՍՏԱՆԻՄ — (եցայ.) NBH 1 0273 Chronological Sequence: 6c, 10c ձ. καταφεύγω confugio եւն. Ապաստան լինել. ապաւինիլ. ամրանալ. վստահիլ. ... *Ի վերին փախուցեալ ապաստանի յօգնականութիւնն աստուծոյ. Փիլ. իմաստն.: *Ի բազմութիւն զօրաց իւրոց ապաստանեալ. Յհ. կթ.: *Ոչ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՏՍՊԱՐԻՄ — (եցայ.) NBH 2 0622 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c, 10c, 11c ձ. ἁντέχομαι recipio me καταφύγω confugio. Ապաստան լիել ընդ հովանեաւ. ապաւինիլ. սղնմագ. *Փայտ կենաց է ամենեցուն՝ որ պատսպարին ʼի նա. Առակ. ՟Գ. 18: *Ստ պատսպարեցաւ ʼի… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱԽՍՏԱԿԱՆ — (ի, աց.) NBH 2 0924 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 12c ա. φυγάς (յորմէ լտ. fugax ). fugitivus, profugus. Փախուցեալն. որ փախչի. փախստեայ. փախչօղ. ... *Պանդխտեսցին առ քեզ փախստականքն մովաբու: Մինչեւ յե՞րբ տեսանիցէք… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱԽՍՏԵԱՅ — (տէի, ից կամ եայց.) NBH 2 0924 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c Տ. ՓԱԽՍՏԱԿԱՆ. φυγάς, φεύγων fugitivus, fugiens. *Փախստեայ փախստէի պատահեսցէ: Ամենայն փախստեայք յիւրաքանչիւր չարեաց՝ գային յաւելութիւնն ʼի նոսա: Նոցին որպէս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • garant — Garant, m. acut. Est celuy qui de droict est tenu faire bon, valoir, jouir, tenir, et posseder à un autre ce qu il luy a cedé et transporté, soit qu il le luy ait promis par le contract, soit que le droict l y oblige, Is quem de euictione tenet… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»