-
1 confinius
confīnĭus, a, um, adj., v. confinis init. -
2 confinius
confinia, confinium ADJadjoining, contiguous/having a common boundary; closely connected, allied, akin -
3 confine
con-fīnis (access. form confīnĭus, a, um, Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K.; Schol. Juv. 14, 151; Front. Pol. p. 144 Goes.), e, adj., bordering one upon another, bordering on, adjoining, contiguous (class. in prose and poetry, but not in Cic.).I.Prop.(α).Absol.:(β).fundi,
Varr. R. R. 1, 16, 1; Dig. 10, 1, 4, § 8:in confinem agrum,
Liv. 4, 49, 4:templa,
Ov. A. A. 1, 87.—With dat.: confines erant hi Senonibus, * Caes. B. G. 6, 3:B.regio confinis Illyrico,
Liv. 45, 29, 9:uti quisque potentiori confinis erat,
Sall. J. 41, 8:gens confinis Cappadociae,
Nep. Dat. 4, 1; Curt. 6, 5, 11:Mauri Atlanti,
Plin. 13, 15, 29, § 91:caput collo,
Ov. M. 1, 718:litora prato,
id. ib. 13, 924:fons fundo,
Dig. 8, 3, 20, § 2.—Subst.1.confīnis, is, m., a neighbor, Dig. 18, 1, 35, § 8; Mart. 2, 32; Lact. 5, 2, 3.—2.confīne, is, n., that which borders upon, a boundary, border, confine, neighborhood:II.mundi labentis,
Luc. 6, 649:papillae,
Val. Fl. 6, 374.—Trop., nearly related, nearly like, similar (mostly postAug.;esp. freq. in Quint.): pervenire ad confinium genus ejus generis (orationis),
Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K. (al. confine).— With dat.:confinia carmina studio vestro,
Ov. P. 2, 5, 71:vitia virtutibus,
Sen. Ep. 120, 8:confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata,
Quint. 9, 2, 92; so id. 5, 11, 21; 6, 3, 88 al.; Symm. Ep. 10, 1. -
4 confinis
con-fīnis (access. form confīnĭus, a, um, Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K.; Schol. Juv. 14, 151; Front. Pol. p. 144 Goes.), e, adj., bordering one upon another, bordering on, adjoining, contiguous (class. in prose and poetry, but not in Cic.).I.Prop.(α).Absol.:(β).fundi,
Varr. R. R. 1, 16, 1; Dig. 10, 1, 4, § 8:in confinem agrum,
Liv. 4, 49, 4:templa,
Ov. A. A. 1, 87.—With dat.: confines erant hi Senonibus, * Caes. B. G. 6, 3:B.regio confinis Illyrico,
Liv. 45, 29, 9:uti quisque potentiori confinis erat,
Sall. J. 41, 8:gens confinis Cappadociae,
Nep. Dat. 4, 1; Curt. 6, 5, 11:Mauri Atlanti,
Plin. 13, 15, 29, § 91:caput collo,
Ov. M. 1, 718:litora prato,
id. ib. 13, 924:fons fundo,
Dig. 8, 3, 20, § 2.—Subst.1.confīnis, is, m., a neighbor, Dig. 18, 1, 35, § 8; Mart. 2, 32; Lact. 5, 2, 3.—2.confīne, is, n., that which borders upon, a boundary, border, confine, neighborhood:II.mundi labentis,
Luc. 6, 649:papillae,
Val. Fl. 6, 374.—Trop., nearly related, nearly like, similar (mostly postAug.;esp. freq. in Quint.): pervenire ad confinium genus ejus generis (orationis),
Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K. (al. confine).— With dat.:confinia carmina studio vestro,
Ov. P. 2, 5, 71:vitia virtutibus,
Sen. Ep. 120, 8:confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata,
Quint. 9, 2, 92; so id. 5, 11, 21; 6, 3, 88 al.; Symm. Ep. 10, 1.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский