Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

condītus

  • 21 inconditus

    in-condītus, a, um [ condo ]
    1) нестройный, бессвязный ( verba Ap); нерегулярный, неравномерный ( venarum pulsus Ap); беспорядочный ( acies Cato)
    2) неискусный, неумелый, грубый (genus dicendi C; carmina L)
    3) несохранённый, неубранный ( fructus Col)
    4) непогребённый (corpus Lcn; cineres Sen)

    Латинско-русский словарь > inconditus

  • 22 reconditus

    1. re-conditus, a, um
    part. pf. к recondo
    2. adj.
    1) отдалённый, скрытый ( locus C)
    2) глубоко лежащий (venae auri argentique C; fontes C)
    3) потаённый, тайный ( res C)
    4) замкнутый, скрытый ( homo C)
    5) глубокий, малопонятный, труднодоступный (sententiae C; litterae C; artes C)

    Латинско-русский словарь > reconditus

  • 23 altitudo

    altitūdo, inis, f. (altus), I) die Höhe, 1) eig. u. meton.: a) eig.: aedium, Cic.: aedificiorum, Sen. rhet. u. Tac.: turris, Curt., turrium, Plin.: montium, Cic.: summi clivi, Vitr.: moenium, Sall. fr. u. Liv.: muri, Nep.: arborum, Curt.: ramorum, Solin.: Siciliae, Sall. fr.: linea est longitudo quaedam sine latitudine et altitudine, Varr. fr.: pedales in altitudinem (fußhohe = fußdicke) trabes, Caes.: in altitudinem pedum XV effectis operibus, Caes.: praeminent altitudine milium passuum duorum, Sall. fr.: Plur., Cic. de nat. deor. 1, 54. Gell. 1, 20, 3: impendentium montium altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98: expugnandorum montium altitudines, Gromat. vet. p. 93, 2. – b) meton., die Höhe, Anhöhe, Sing., Val. Max. 7, 6, 5: Plur. (mit u. ohne montium), Liv. 21, 30, 6; 27, 18, 9: altitudines moenium, Cic. har. resp. 49. – altitudo meridiana, die Mittagshöhe, ab oriente usque in meridianam altitudinem sol insurgit, Augustin. de genes. ad litt. 2, 14, 29. – 2) übtr., die Höhe, Erhabenheit, fortunae, gloriae, orationis, Cic.: sententiarum, Gell.: animi, hochherzige Gesinnung, Hochherzigkeit, Cic. part. or. 77; ep. 3, 10, 10; 4, 13, 4. Liv. 4, 6, 12 (verschieden von unten no. II, 2): humanitatis, erhabene Menschenfreundlichkeit, Val. Max. 5, 1. ext. 3. – II) die Tiefe, 1) eig.: fluminis, maris, Caes.: maris od. Nili profunda altitudo, Sen. u. Tac. (im Bilde, in vastiorem altitudinem et velut profundum invehi, Liv.): altitudo plagae (Wunde), Cels.: cavernae in altitudinem depressae, Curt.: vallis in altitudinem depressa, Hirt. b.G.: cum terra ad infinitam altitudinem desedisset, Cic.: fossa quattuor pedum altitudinis, Auct. b. Alex.: Plur., speluncarum concavae altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98 (Baiter mit Heindorf amplitudines). – 2) übtr., a) vom Zustande der Ruhe, altitudo dormitionis, Arnob. 5, 9. p. 182, 13 R. – b) altitudo animi, die Kunst (Gabe), seine Gefühle zu beherrschen und zu verbergen, die vornehme Ruhe, Verschlossenheit, verschlossene Haltung (griech. βαθύτης), Cic. de off. 1, 88; Tac. ann. 3, 44 (verschieden von oben no. I, 2): dass. alt. ingenii, Sall. Iug. 95, 3 (dazu Fabri); vgl. in altitudinem conditus, sich in sich selbst zurückziehend, Tac. hist. 4, 86.

    lateinisch-deutsches > altitudo

  • 24 apertus

    apertus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. aperio), bloß-, offen gemacht (Ggstz. opertus), I) bloß, entblößt, unbedeckt, offen, frei, 1) eig. (Ggstz. opertus, tectus), surae, Turpil. fr.: caput, Komik., Varr. fr. u. Sen.: u. poet., aether, caelum, unbedeckt, klar, heiter, Verg. – als naut. t. t., naves, offene, nur am Vorder- u. Hinterdeck mit einem kleinen Verdecke versehene Galeoten (griech. ἄφρακτα, τὰ, Ggstz. naves tectae, Deckschiffe, κατάφρακτα, τὰ), Cic., Liv. u.a. – u. als milit. t. t., wie, ἄφρακτος, vom Panzer, bes. vom Schilde, ungedeckt, offen, latus, umerus, Caes.: corpora Romanorum, Liv. – 2) übtr., zutage liegend, sich im klaren-, deutlichen Lichte zeigend, offenkundig, offen, klar, deutlich, frei, unverhohlen, a) übh. (Ggstz. occultus, obscurus, conditus et abstrusus, furtivus, dubius, suspectus), actio rerum illarum, Cic.: simultates partim obscurae partim apertae, Cic.: quid rem parvam et apertam magnam et suspectam facimus? Liv.: aperti clamores (Ggstz. occulta colloquia), Liv.: apertum latrocinium (Ggstz. occultae insidiae), Cic.: cum apertā vi parum procederet consuli res, cuniculum occultum agere instituit, Liv. – v. Pers., quis apertior in iudicium adductus est? als offenbarer schuldig, als ein offenkundiger Verbrecher, Cic. – apertum est, es liegt klar zutage, es liegt auf der Hand, m. folg. Acc. u. Infin., esse aliquod numen praestantissimae mentis, Cic.: u. so neque non fuit apertum, si ille non fuisset, Agesilaum Asiam Tauro tenus regi fuisse erepturum, Nep. – neutr. Sing. subst., in der Formel alqd in aperto est (εν τω φανερω εστιν), α) = es erscheint etw. in hellem, deutlichem Lichte, ist offenkundig (Ggstz. in occulto est), ceterum invidia in occulto, adulatio in aperto erant, Tac.: cuius rei causa in aperto est, Lact.: pauca supra repetam, quo ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto sint, damit zur Einsicht alles lichtvoller u. offener daliege, Sall. – β) (nachaug.) = es liegt etw. auf der Hand, es liegt nahe = es bedarf keines Nachdenkens u. keiner großen Mühe, es ist leicht ausführbar, in aperto deinde curatio est, Cels.: vota virtusque in aperto, Tac.: m. folg. Infin., fessos hieme hostes aggredi, Tac. – b) v. der Rede u. v. Redner usw., deutlich, klar, verständlich, unverhohlen, narratio aperta, Cic.: narratio aperta atque dilucida, Quint.: sit (periodus) aperta, ut intellegi possit, Quint.: Cicero et iucundus incipientibus quoque et apertus est satis, Quint.: apertis od. apertissimis verbis (Ggstz. tectis verbis), Cic. u. Gell.: apertā professione (Ggstz. per dissimulationem), Iustin. – c) v. der Gesinnung, die man beim Handeln zeigt, unverhohlen, offen zutage liegend, offenherzig, im üblen Sinne plump herausfahrend, plump, ungeniert, undelikat (s. Heinrich Iuven. 4, 69, Ggstz. obscurus), animus, Cic.: homo, Cic.: quid apertius? was gibt es Plumperes? Iuven.: ut semper fuit apertissimus (ironisch, von einem Frechen), Cic. Mur. 51. – m. Ang. worin? wobei? durch in m. Abl., apertior in dicendo, ungenierter, Cic.: ut apertus in corripiendis pecuniis fuit, offen verfuhr (vorher Ggstz. obscurus in agendo), Cic. – II) unverschlossen, offen, frei, unbehindert, u. dah. leicht zugänglich, 1) eig.: a) übh. (Ggstz. opertus, clausus), via patens apertaque, Liv.: caelum ex omni parte patens atque apertum, Cic.: vastum atque apertum mare, Caes.: locus apertus, Cato: loca apertiora, Caes.: campus apertus, Verg., apertior, Pallad.: vastissimus atque apertissimus Oceanus, Caes. – m. Ang. wozu? durch ad u. Akk., campi ad dimicandum aperti, Liv. – m. Ang. für wen? durch Dat., ne nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, Liv.: im Bilde, paeninsula est Peloponnesus... nulli apertior, quam navali bello, offener = ausgesetzter, Liv.: nihil se tam clausum neque tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset, Cic. – neutr. subst., apertum, ī, n., das Offene, Freie, der offene, freie Raum, das offene, freie Feld, das Blachfeld, apertum petere, das Freie suchen, Sen.: per apertum fugere, Hor.: in aperto castra locare, communire, Liv.: ex aperto atque interdiu vim per angustias facere, Liv.: recto itinere ad lacessendum ex aperto ire, Liv.: statim undique ex aperto et abdito (aus der Oberfläche u. Tiefe), superne, ab infimo aquarum fiet eruptio, Sen. nat. qu. 3, 30, 5. – Plur., in aperta prodire, Plin.: m. Genet., naves disicere in aperta Oceani, Tac. – b) prägn., als milit. t. t., von dem, was im offenen Felde geschieht, wie unser offen, acies, proelium, offene Schlacht, Feldschlacht, Liv.: Mars, Ov.: aperto Marte congredi alqm. Vopisc. Aurel. 21, 2. – 2) übtr.: a) übh. erschlossen, offen, zugänglich, beate vivendi via, Cic. – m. Ang. wozu? od. wofür? durch ad u. Akk., parum aperti ad percipiendum animi (puerorum), Quint.: haec apertiora sunt ad reprehendendum, dem Tadel mehr bloßgestellt, ausgesetzt, Cic. – b) v. Charakter, unverschlossen, erschlossen, offen, in qua nisi, ut dicitur, apertum pectus videas, ins (offene) Herz sehen kannst, Cic. de amic. 97. – c) v. Geist (Kopf), offen, ingenium, Lact. 5, 1, 25.

    lateinisch-deutsches > apertus

  • 25 condio

    condio, īvī u. iī, ītum, īre (viell. Nbf. v. condo), einlegen, ein-, anmachen, würzen, I) eig.: a) in Wein, Essig usw. einlegen, einmachen, oleas albas, Cato: lactucam, Col.: corna, Col. – dah. einbalsamieren, mortuos, Cic. Tusc. 1, 108: corpus differtum odoribus, Tac. ann. 16, 6. – b) mit Gewürz usw. anmachen, lecker zubereiten, würzen, fungos, herbas, Cic.: cenas, Plaut.: cibos, Col.: vinum, ICt.: alqd liquamine et oleo od. ex oleo et liquamine, Apic. Vgl. 4. condītus. – dah. c. unguenta, mit Wohlriechendem anmachen, wohlriechend machen, Cic. de or. 3, 99. – c) mit etw. pudern, crinem flavo (mit Goldstaub), Treb. Poll. Gallien. 21, 4. – II) übtr. (s. Bünem. Lact. 1, 1, 7), würzen = ansprechender machen, orationem, Cic.: verborum gratiam, Quint.: si qua extra blandimenta contingunt, non augent summum bonum, sed, ut ita dicam, condiunt et oblectant, Sen. ep. 66, 46. – u. = mildern, lindern, tristitiam temporum, Cic.: comitate condita gravitas, Cic. – / Imperf. condibam (= condiebam), Fulg. myth. 1. praef. p. 16 M.: Perf. condit (= condiit), Treb. Poll. Gallien. 21, 4.

    lateinisch-deutsches > condio

  • 26 conditius

    condītius, Adv. compar. (condītus, gewürzt), würzhafter, Augustin, de mor. Manich. 43.

    lateinisch-deutsches > conditius

  • 27 conditum [1]

    1. condītum, ī, n., s. 4. condītus no. I.

    lateinisch-deutsches > conditum [1]

  • 28 cupa [1]

    1. cūpa (cuppa), ae, f. (κύπη), I) die Küpe, Kufe, Tonne, für flüssige u. trockene Gegenstände, bes. für Wein u. Getreide, doliorum cuparumque factores, Pallad.: c. inanis, Veget. mil.: c. vinaria, Varro fr.: c. acris aceti, Varro fr.: vinum a propola atque de cupa (vom Faß geschenkter, junger), Cic.: cupae taedā ac pice refertae, Caes.: sal cupis conditus, Frontin.: de cuppa vinum depromere submisso poculo, Augustin. conf. 9, 8, 18. – II) das Grabgewölbe, Corp. inscr. Lat. 6, 12202. 14017 u. ö.

    lateinisch-deutsches > cupa [1]

  • 29 exploratus

    explōrātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exploro), ausgemacht, zuverlässig, gewiß, sicher, a) v. Lebl.: victoria, Cic. u. Caes.: magna spes et prope expl., Cic.: litterae exploratae a timore, die Sicherheit geben, Cic.: non est tam explorata (stichhaltig) ista ratio ad id quod vultis confirmandum, quam videtur, Cic.: nihil fidum, nihil exploratum habes, Cic.: ut ei iam exploratus et domi conditus consulatus videretur, Cic.: omnia ad me perspecta et explorata perscribas, Cic.: non ego haec incertis iactata rumoribus, sed comperta et explorata affero ad vos, Liv.: facilior et exploratior devitatio legionum fore videtur quam piratarum, Cic.: quo manifestior fieret exploratiorque militum securitas et alacritas, Gell.: exploratissima Iulianarum partium fuit victoria, Vell. – habere (halten) exploratum u. pro explorato mit folg. Acc. u. Infin., deus habet exploratum fore se semper in voluptatibus, Cic.: pro explorato habebat Ambiorigem proelio non esse contenturum, Caes. – alci exploratum est m. de u. Abl., cui possit exploratum esse de sua sanitate? Cic.: m. folg. Acc. u. Infin., de quo mihi exploratum est ita esse, ut scribis, Cic.: cui sit exploratum se ad vesperum esse venturum? Cic.: u. so cum esset mihi exploratissimum (völlig ausgemacht) P. Lentulum proximo anno consulem futurum (esse), Cic. – b) v. Pers., erprobt, gediegen, magistri exploratiores, Gell. 18, 4, 1.

    lateinisch-deutsches > exploratus

  • 30 inconditus

    in-conditus, a, um (in u. condo), I) (nach condono. I) nicht gemacht, nicht geschaffen, Tert. adv. Hermog. 18. – II) (nach condono. II): A) nicht aufbewahrt, a) v. Früchten (fructus), Colum. 1, 5, 6. – b) v. Toten usw., nicht bestattet, nicht begraben, corpora, Lucan. 6, 101: per patris cineres, qui inconditi sunt, Sen. contr. 7. praef. § 7. – B) ungeordnet, ungeregelt, regellos, kunstlos, ungeschlacht, unförmlich, plump, acies, Liv.: multitudo, Vell.: homines, undisziplinierte, Tac.: ordo ramorum, Plin.: clipei, Flor.: senatorum turba, Suet.: libertas, Liv.: vita, Sall. fr.: blanditiae, Plin. – v. der Rede u. Poesie, dicendi genus, consuetudo, Cic.: verba, Cic.: carmina, Liv.: inc. militaris iocus, Liv.: inconditus sensus, rohe Gesinnung, Curt.: haec incondita iactabat, Verg. – neutr. subst., alicuius inconditi dissipata aliqua sententia, Cic. or. 233.

    lateinisch-deutsches > inconditus

  • 31 sepelio

    sepelio, pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) bestatten, beisetzen, begraben, mortuum in urbe ne sepelito, XII tabb. fr.: ossa, Ov. – b) verbrennen, Liv. u. Suet. – II) bildl.: 1) gleichs. zu Grabe tragen, begraben = völlig unterdrücken, vernichten usw., patriam, Cic. u. Prop.: famam, Ov.: bellum, beilegen, Cic. u. Vell.: somnum, vertreiben, Plaut.: dolorem, Cic. u. Prop.: cum Genucio unā mortuam ac sepultam tribuniciam potestatem, Liv.: multa tenens antiqua sepulta, in Vergessenheit Geratenes, Enn. fr. – nullus sum, sepultus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Ter. Phorm. 943. – 2) in etwas begraben, versenken, vinolentiā sepeliri, Augustin. serm. 391, 2: dah. poet., sepultus, in etwas gleichs. begraben, versenkt, somno vinoque sepultus, Verg.: inertia sepulta, schlummernd, lässig, Hor.: custode sepulto, eingeschläfert, Verg. – / Perf. sepulivit, Corp. inscr. Lat. 3, 2326: Futur. sepelibis, Auson. epist. 25, 61: Partic. Perf. Pass. sepelitus, Cato orat. 12 (b). fr. 3: sepellitus, Corp. inscr. Lat. 8, 4373 u. 13, 1968: saepelitam, Corp. inscr. Lat. 10, 2496. – Synk. Perfektformen, sepeli, Pers. 3, 97: sepelisset, Prop. 1, 17, 19. Lact. de mort. pers. 40, 6: sepelissent, Quint. 8, 5, 16: sepelisse, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 10, 2.

    lateinisch-deutsches > sepelio

  • 32 vagina [1]

    1. vāgīna, ae, f., die Scheide des Schwertes, die Degenscheide, I) eig.: gladius vaginā vacuus, ein bloßes Schwert, Cic.: promptus vaginā gladius (Ggstz. conditus rursus), ein blank gezogenes Schwert, Suet.: gladium e vagina educere, Cic.: vaginā eripere ferrum od. ensem, Verg.: telum vaginā nudare, Nep.: strictum vaginā detegere ensem, Sil.: gladium cruentum in vaginam recondere, Cic. (vgl. im Bilde, senatus consultum inclusum in tabulis tamquam in vagina reconditum, Cic.): condere vaginae (Lokativ) gladium, Prudent. psych. 105: vaginā gladius eius elapsus decĭdit, Val. Max. – II) übtr., für jedes ähnliche Behältnis, die Scheide, die Hülle, corpus... animae quasi vagina, Plin. 7, 174: omnia principalia viscera membranis propriis ac velut vaginis inclusit providens natura, Plin. 11, 198. – Insbes., a) = cunnus, die Scheide, Plaut. Pseud. 1181. – b) der Balg der noch verborgenen Ähre, der Schoßbalg, Varro u. Cic. – c) die Löcher, in die die Tiere aus dem Katzengeschlechte ihre Klauen zurückziehen, Plin. 8, 41: u.v. Delphin, aculeos velut vaginā condens, Plin. 8, 25. – d) vaginae terebrarum, die Handgriffe der Bohrer, Plin. 16, 230. – / Vulg. bagina, Edict. Diocl. 7, 37 (wo bagina spathae, Säbelscheide).

    lateinisch-deutsches > vagina [1]

  • 33 einstecken

    einstecken, I) in etwas stecken: condere in alqd (beistecken; im Partiz. Pers. conditus in alqa re). – recondere in alqd (wieder beistecken; im Partiz. Pers. reconditus in alqa re). – servare in alqa re (aufbewahren in etc., z.B. in lacinia [Zipfel der Toga] ex mensa secunda semina [Obstkerne]. – das Schwert einstecken, gladiumcondere; wieder, gladium in vaginam recondere; gladium vaginae reddere. – Uneig., etwas einstecken = geduldig hinnehmen, s. hinnehmen. – II) ins Gefängnis stecken: alqm in carcerem condere od. conicere. – alqm includere in custodiam od. in carcerem (ins Gefängnis einschließen, einsperren). – alqm concludere (beischließen, beisperren, beistecken). – alqm in custodiam dare (ins Gefängnis liefern). – alqm in carcerem od. in vincula ducere, im Zshg. auch bl. alqm ducere (ins Gefängnis abführen). – jmd. einstecken lassen, alqm in carcerem includi iubere; alqm in carcerem duci iubere; alqm in custodiam tradere (ins Gefängnis abliefern od. abliefern lassen).

    deutsch-lateinisches > einstecken

  • 34 Hering

    Hering, aringus (Spät.) – ein gesalzener H., *aringus sale condītus.

    deutsch-lateinisches > Hering

  • 35 Tasche

    Tasche, pera (die lederne Reisetasche, der Ranzen). – marsupium. zona. cingulum (die Geldkatze, in der man größere Summen trug und die man um den Leib gürtete). – crumēna (der Beutel für kleineres Geld zum Ausgeben, der am Halse auf die Brust herabhängend getragen wurde). – sacculus (Säckchen; dah, sacc. nummorum, Geldsäckchen). – *funda vestis (die Tasche am Kleid). – Die Alten hatten keine Taschen un ihren Kleidern, sondern sie benutzten den Faltenwinkel des Gewandes an Busen (sinus genannt) zur Aufbewahrung von mancherlei Dingen; dah. z.B. mit gefüllten Taschen, onerato sinu: in die T. greifen, si. num laxare oder expedire (übh. um etwas herauszuholen); manum in crumenam demittere (in den Beutel greifen, um Geld herauszuholen): gern in die T. greifen, immer offene Taschen haben (v. Wohltätigen), habere sinum facilem: etwas in die T. stecken, alqd in sinum ingerere; *alqd in fundam vestis demittere: etwas in seine T. stecken, sich in seine T. machen (uneig., sich zuwenden), alqd domum suam avertere od. auferre (unrechtmäßigerweise für sich nehmen); alqd lucrari (etw. gewinnen, als Gewinn einstecken); in rem suam convertere (in seinem Nutzen verwenden): jmdm. die T. befühlen, alcis sinum ponderare: ein Gesetz schon in der T. (d. i. schon fix u. fertig) haben, legem scriptam paratamque habere: etwas schon in der T. zu haben glauben, spe devorare alqd (z.B. hereditatem alcis): er glaubt das Konsulat schon sicher in der T. zu haben, ei iam exploratus et domi conditus consulatus videtur: aus seiner (aus eigener) T., d. i. aus seinem Beutel, s. Beutel.

    deutsch-lateinisches > Tasche

  • 36 würzhaft

    würzhaft, condītus (gewürzt, z.B. sapor vini); vgl. »gewürzhaft«.

    deutsch-lateinisches > würzhaft

  • 37 coctus

    coctus, a, um part. passé de coquo. [st2]1 [-] cuit; durci au feu, séché. [st2]2 [-] mûri. [st2]3 [-] digéré. [st2]4 [-] préparé, médité. [st2]5 [-] retors, habile.    - coctior juris, Plaut.: plus consommé dans le droit.
    * * *
    coctus, a, um part. passé de coquo. [st2]1 [-] cuit; durci au feu, séché. [st2]2 [-] mûri. [st2]3 [-] digéré. [st2]4 [-] préparé, médité. [st2]5 [-] retors, habile.    - coctior juris, Plaut.: plus consommé dans le droit.
    * * *
        Coctus, Participium. Cuict, Digeré.
    \
        Coctus solibus fructus. Plin. Meury.
    \
        Gramina cocta per manus Medeae. Propert. Herbes cuictes.
    \
        Agger coctus. Propert. Faict de terre cuicte, ou de brique.
    \
        Bene coctus et conditus sermo bonus. Cic. Parolle ou langage bien assaisonné, et auquel on prend goust et saveur.

    Dictionarium latinogallicum > coctus

  • 38 facetiae

    făcētiae, ārum, f.(qqf. au sing.) [st2]1 [-] plaisanterie(s), bons mots, facétie; enjouement, finesse, agrément, amabilité, gentillesse. [st2]2 [-] raillerie.    - aliquem asperioribus facetiis perstringere: lancer des sarcasmes contre qqn, piquer qqn par des plaisanteries assez vives.    - lepos facetiarum: finesse dans les plaisanteries.    - asperae facetiae, Tac. A. 15, 68: les mordantes plaisanteries (les sarcasmes).    - haec facetiast (facetia est), Plaut. Stich. 5.4.47: voilà une chose plaisante.    - per facetias, Tac.: par plaisanterie, en plaisantant, en badinant.
    * * *
    făcētiae, ārum, f.(qqf. au sing.) [st2]1 [-] plaisanterie(s), bons mots, facétie; enjouement, finesse, agrément, amabilité, gentillesse. [st2]2 [-] raillerie.    - aliquem asperioribus facetiis perstringere: lancer des sarcasmes contre qqn, piquer qqn par des plaisanteries assez vives.    - lepos facetiarum: finesse dans les plaisanteries.    - asperae facetiae, Tac. A. 15, 68: les mordantes plaisanteries (les sarcasmes).    - haec facetiast (facetia est), Plaut. Stich. 5.4.47: voilà une chose plaisante.    - per facetias, Tac.: par plaisanterie, en plaisantant, en badinant.
    * * *
        Facetiae, facetiarum, pluraliter tantum. Plin. iunior. Railleries, Plaisanteries, Rencontres de bonne grace, Un dict tout faictiz, Une plaisante moquerie ayant quelque gravité en soy, Sornette.
    \
        Acerbae facetiae. Tacit. Sornettes aigres, et qui picquent.
    \
        Capi mirifice facetiis. Cic. Prendre grand plaisir à railleries.
    \
        Conditus sale et facetiis. Caes. Tout farci et confict en railleries.

    Dictionarium latinogallicum > facetiae

  • 39 transeo

    transĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum [st1]1 - intr. - [abcl][b]a - passer d'un lieu dans un autre; passer d'un parti à un autre, d'un sentiment, d'un sujet à un autre. - [abcl]b - passer d'un état à un autre, changer de forme, se convertir, se modifier. - [abcl]c - passer, se passer, s'écouler (en parl. du temps). - [abcl]d - passer (en parl. d'un aliment), se digérer.[/b] [st1]2 - tr. - [abcl][b]a - traverser (un espace), passer par-dessus, aller au-delà de, passer par, passer à travers, franchir, passer devant, longer. - [abcl]b - surpasser, dépasser, devancer. - [abcl]c - passer (sous silence), omettre, négliger. - [abcl]d - passer inaperçu à, échapper (à l'intelligence). - [abcl]e - passer (sa vie, son temps).[/b]    - in Siciliam, inde in Africam transiturus, trajecit, Liv. 30: il se rendit en Sicile pour, de là, passer en Afrique.    - ex judicio in judicium pari mercede transitur, Plin. Ep. 2: d'un procès on passe à un autre pour un salaire égal.    - dies transeunt: les jours s'écoulent.    - dies legis transiit, Cic.: le jour légal est passé.    - transire hiemem securi, Sen.: passer l'hiver en sécurité.    - in saxum transire, Ov.: être métamorphosé en rocher.    - a Caesare ad Pompeium transire: passer du parti de César à celui de de Pompée.    - in aliena castra transire, Sen.: passer dans le camp ennemi.    - a patribus ad plebem transire, Liv.: abandonner la cause du sénat pour celle de la plèbe.    - in sententiam alicujus transire, Cic.: se ranger à l'avis de qqn.    - equum cursu transire, Virg.: dépasser un cheval à la course.    - aliquid silentio transire: passer qqch sous silence.    - nil transit amantes, Stat. Th. 2, 335: rien n'échappe à ceux qui aiment.    - in amaritudinem transire, Plin.: devenir amer.    - Protagoram transeo, Quint.: je ne dis rien de Protagoras.
    * * *
    transĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum [st1]1 - intr. - [abcl][b]a - passer d'un lieu dans un autre; passer d'un parti à un autre, d'un sentiment, d'un sujet à un autre. - [abcl]b - passer d'un état à un autre, changer de forme, se convertir, se modifier. - [abcl]c - passer, se passer, s'écouler (en parl. du temps). - [abcl]d - passer (en parl. d'un aliment), se digérer.[/b] [st1]2 - tr. - [abcl][b]a - traverser (un espace), passer par-dessus, aller au-delà de, passer par, passer à travers, franchir, passer devant, longer. - [abcl]b - surpasser, dépasser, devancer. - [abcl]c - passer (sous silence), omettre, négliger. - [abcl]d - passer inaperçu à, échapper (à l'intelligence). - [abcl]e - passer (sa vie, son temps).[/b]    - in Siciliam, inde in Africam transiturus, trajecit, Liv. 30: il se rendit en Sicile pour, de là, passer en Afrique.    - ex judicio in judicium pari mercede transitur, Plin. Ep. 2: d'un procès on passe à un autre pour un salaire égal.    - dies transeunt: les jours s'écoulent.    - dies legis transiit, Cic.: le jour légal est passé.    - transire hiemem securi, Sen.: passer l'hiver en sécurité.    - in saxum transire, Ov.: être métamorphosé en rocher.    - a Caesare ad Pompeium transire: passer du parti de César à celui de de Pompée.    - in aliena castra transire, Sen.: passer dans le camp ennemi.    - a patribus ad plebem transire, Liv.: abandonner la cause du sénat pour celle de la plèbe.    - in sententiam alicujus transire, Cic.: se ranger à l'avis de qqn.    - equum cursu transire, Virg.: dépasser un cheval à la course.    - aliquid silentio transire: passer qqch sous silence.    - nil transit amantes, Stat. Th. 2, 335: rien n'échappe à ceux qui aiment.    - in amaritudinem transire, Plin.: devenir amer.    - Protagoram transeo, Quint.: je ne dis rien de Protagoras.
    * * *
        Transeo, transis, transiui, penul. prod. transitum, penul. corr. transire, penul. prod. Cic. Passer oultre.
    \
        Rota transiit serpentem. Virgil. La roue a passé sur le serpent.
    \
        Transire ad aliquem. Terent. Aller vers luy.
    \
        Transire ad forum. Terent. Aller au marché.
    \
        Transire domum. Plaut. Aller en la maison.
    \
        Transire aliquem. Plaut. Le passer en cheminant.
    \
        Cursu transire equum. Virgil. Courir plus viste qu'un cheval, Le passer à la course.
    \
        Transiit dies. Cic. Le jour est passé.
    \
        Conuitium transit. Plin. Celuy qui a merité d'estre blasmé, blasme les autres.
    \
        Agellos pessimi cuiusque transierat grando. Seneca. Avoit passé sans y toucher.
    \
        Transire aliquid leuiter. Cicero. Passer une chose legierement, et en parler peu.
    \
        Silentio aliquid transire. Cic. N'en dire mot.
    \
        Ad reliqua transeamus. Plin. Passons au reste.
    \
        Vt publicos gentium furores transeam. Plin. Sans que je parle de, etc. Que je passe oultre sans faire mention de, etc.
    \
        Transire quaedam in legendo. Plin. iunior. Laisser quelque chose et omettre en lisant.
    \
        Transeo Neronem. Plin. iun. Je me tais, Je ne di mot de Neron.
    \
        Ad partitionem transeamus. Cic. Passons oultre et venons à parler de, etc.
    \
        Ad aduersarios transire. Cicero. Se revolter, et passer du costé des ennemis.
    \
        In sententiam alterius transire. Liu. Se mettre de son opinion.
    \
        In mores transit frequens imitatio. Quintil. Se mue en, etc. Se tourne.
    \
        Margaritae gemmaeque ad haeredem transeunt. Plin. Viennent à l'heritier.
    \
        Transit in vestes is odor vna conditus. Plin. Cest odeur prend aux habillements et le sentent, Penetre les habillements.
    \
        In naporum vicem transeunt. Plin. On en use pour navets.
    \
        In colores varios transire. Plin. Changer de diverses couleurs.
    \
        Vtile conualescentibus, ad vinum transeuntibus. Plinius. Qui commencent à boire du vin par l'ordonnance du medecin.
    \
        Transiit eum hasta. Stat. L'a percé tout oultre.
    \
        Facile transire mala. Cic. Passer aiseement.
    \
        Finem et modum transire. Cicero. Passer mesure et les limites de raison.
    \
        Legem transire. Cic. N'en tenir compte.
    \
        Lineas transire. Cic. Passer les bornes.
    \
        Vitam transire, pro Viuere, et quod Vitam transigere etiam dicitur. Sallust. Passer la vie.

    Dictionarium latinogallicum > transeo

  • 40 ărōmă

    ărōmă, ătis, n. aromate.    - [gr]gr. ἄρωμα, ατος.    - dat. et abl. plur.: aromatibus. --- Vulg. exod. 37, 29, etc.; Aug. Conf. 9, 13, 36; aromatīs, Col. 12, 25, 4; Apul. M. 3, 17; 11, 16; Flor. 19; Aug. Conf. 9, 13, 16.    - praecepit servis suis medicis ut aromatibus condirent patrem, Vulg. Exod. 5, 2: (Joseph) donna aux médecins qui étaient à son service l'ordre d'embaumer son père.    - conditus aromatibus, repositus est in loculo in Aegypto, Vulg. Exod. 50, 26: après embaumement, on le mit dans un cercueil en Egypte.

    Dictionarium latinogallicum > ărōmă

См. также в других словарях:

  • conditus — index savory Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Cryptobatrachus conditus — Cryptobatrachus conditus …   Wikipédia en Français

  • Cryptobatrachus conditus — Cryptobatrachus conditus …   Wikipédia en Français

  • Labrisomus conditus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Actino …   Wikipedia

  • Anders Piltz — (born 1943) is a Swedish latinist and medievalist, a priest in the Roman Catholic church and member of the Dominican Order.Born in Ödeborg in Dalsland, Piltz studied at the University of Uppsala and at the Pontifical University of St. Thomas… …   Wikipedia

  • CONDERE — apud Statium, l. 10 Theb. v. 431. Imo, ait Amphion, Regem si tanta cupido Condere, quae timidis belli mens ede, Pelasgis Quid fracti exsanguesque parent? omuem sepulchralem honorem notat, uti apud Ausonium saepius Parental. Idem Papinius, eôd.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FAVOR vel FAVO — FAVOR, vel FAVO atchimimus Rom. qui in funere Vespasini Imp. personam eius tulit, vivitqueve, ut moris erat dicta et gesta imitatus est. Suet. in Vespas. c. 19. Nic. Lolydius. Cuius verba, sed et in funere Favo Archimimus, per sonam eius ferens… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • confiture — Confiture, Concinnatio, Conditus, huius conditus, Conditio, Conditura. Confitures, Salgama, salgamorum. Confitures de pommes de coing et de miel, Melimeli, melimelis. Dequoy on fait confitures et saulses, Condimentarium genus. La confiture d… …   Thresor de la langue françoyse

  • паста — кашеобразная масса , диал. паста крутая пшенная каша, которую режут на куски и подают вместо хлеба к рыбе , терск. Скорее из ит. раstа пирог, тесто (Корш у Преобр. II, 22), чем из нов. греч. παστό, мн. ά piscis muriа conditus от παστός соленый ,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Condite — Con dite, a. [L. conditus, p. p. of condire to preserve, pickle, season. See {Recondite}.] Preserved; pickled. [Obs.] Burton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Incondite — In con*dite (?; 277), a. [L. inconditus; pref. in not + conditus, p. p. of condere to put or join together. See {Condition}.] Badly put together; inartificial; rude; unpolished; irregular. Carol incondite rhymes. J. Philips. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»