-
1 condisco
condisco, ĕre, dĭdĭci [st2]1 - intr. - apprendre avec qqn, étudier ensemble. [st2]2 - tr. - apprendre à fond, apprendre.* * *condisco, ĕre, dĭdĭci [st2]1 - intr. - apprendre avec qqn, étudier ensemble. [st2]2 - tr. - apprendre à fond, apprendre.* * *Condisco, condiscis, condidici, pen. cor. condiscere. Plin. iunior. Apprendre.\Crimen condiscere. Ouid. Apprendre à mal faire. -
2 condisco
con-disco, didicī, —, ere1) вместе учиться ( alicui)2) научиться, выучиться, приучиться (aliquid H; sapientiae rudimentum meditari Ap), -
3 condisco
con-dīsco, didicī, ere, I) mit jmd. zusammen lernen, alci, Apul. flor. 18 extr. – II) durch Lernen sich aneignen, einlernen, erlernen, sich angewöhnen, a) v. Pers., absol., c. recte, Auct. carm. de fig. 95. p. 67 H. – m. Acc., modos, Hor.: genera plausuum, Suet.: quae omnia ex libris linteis condisces, Vopisc. Aurel. 1, 7. – m. folg. Infin., mihi paulo diligentius supplicare, Cic.: pauperiem pati, Hor.: foris pasci, Col.: Ggstz., meditari condiscere, loquitari dediscere, Apul. flor. 15. p. 19, 13 Kr. – m. folg. indir. Fragesatz, ut in tua pecunia condisceret, qui pecuniae fructus esset, Cic. Quinct. 12. – b) v. Lebl., m. folg. Infin., paulatim fructum ferre condiscit (planta), Col.: stare condiscat (vitis), Plin. – Partiz. subst. condiscēns = condiscipulus, Virg. gramm. p. 123, 4 H. (condiscens meus).
-
4 condisco
con-dīsco, didicī, ere, I) mit jmd. zusammen lernen, alci, Apul. flor. 18 extr. – II) durch Lernen sich aneignen, einlernen, erlernen, sich angewöhnen, a) v. Pers., absol., c. recte, Auct. carm. de fig. 95. p. 67 H. – m. Acc., modos, Hor.: genera plausuum, Suet.: quae omnia ex libris linteis condisces, Vopisc. Aurel. 1, 7. – m. folg. Infin., mihi paulo diligentius supplicare, Cic.: pauperiem pati, Hor.: foris pasci, Col.: Ggstz., meditari condiscere, loquitari dediscere, Apul. flor. 15. p. 19, 13 Kr. – m. folg. indir. Fragesatz, ut in tua pecunia condisceret, qui pecuniae fructus esset, Cic. Quinct. 12. – b) v. Lebl., m. folg. Infin., paulatim fructum ferre condiscit (planta), Col.: stare condiscat (vitis), Plin. – Partiz. subst. condiscēns = condiscipulus, Virg. gramm. p. 123, 4 H. (condiscens meus).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condisco
-
5 condisco
condiscere, condidici, - V TRANSlearn thoroughly/well; learn about; learn in company with (another) (w/DAT) -
6 condisco
con-disco, dĭdĭci, 3, v. a.* I.To learn with or in company with one:II.ex his, qui mihi Athenis condidicere,
App. Flor. 3, n. 18, p. 362, 8.—To learn carefully, eagerly, or well, to learn thoroughly (rare but class. in prose and poetry).(α).With acc.:(β).modos,
Hor. C. 4, 11, 34:crimen a teneris annis,
Ov. H. 4, 25: genera plausuum, *Suet. Ner. 20:pacem oculis,
Sil. 7, 462.—Far more freq.,With inf.:* (γ).ego istuc aliis dare condidici,
Plaut. Ps. 4, 1, 34:merum bibere,
id. Curc. 1, 3, 4; 4, 3, 2; id. Poen. 3, 1, 11:mihi paulo diligentius supplicare,
Cic. Planc. 5, 13; * Quint. 1, 9, 2:foris pasci,
Col. 7, 3, 19:pauperiem pati,
Hor. C. 3, 2, 3.—With a relative-clause:B.condiscere qui pecuniae fructus esset,
Cic. Quint. 3, 12.—Transf., of inanim. subjects:ut (flagellum) paulatim condiscat suis radicibus ali,
Col. 4, 15, 3; so id. 3, 10, 16; Plin. 21, 5, 11, § 24. -
7 condire
-
8 condiscens
condīscēns, s. condisco a. E.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > condiscens
-
9 condire
condirecondire [kon'di:re] < condisco>verbo transitivo1 (gastr:con frutta, prezzemolo) anrichten; (con pepe, sale) würzen, abschmecken; (insalata) anmachen2 figurato würzen, bereichernDizionario italiano-tedesco > condire
10 condire
condire v.tr. ( condìsco, condìsci) 1. assaisonner; ( con spezie) assaisonner, relever, épicer: condire una pietanza assaisonner un plat; condire con olio e aceto assaisonner avec de l'huile et du vinaigre. 2. ( fig) ( rendere più gradevole) agrémenter, relever, assaisonner: condisce ogni suo racconto con battute umoristiche il agrémente tous ses récits de mots d'esprit.11 LEARN THOROUGHLY
[V]CONDISCO (-ERE -DIDICI)EDISCO (-ERE EDIDICI)См. также в других словарях:
condire — {{hw}}{{condire}}{{/hw}}v. tr. (io condisco , tu condisci ) 1 Rendere più saporito un cibo con l aggiunta di varie sostanze alimentari: condire l insalata con olio. 2 (est.) Abbellire, rendere più accettabile: condiva le sue critiche con una… … Enciclopedia di italiano
condire — v. tr. [dal lat. condire, di etimo ignoto] (io condisco, tu condisci, ecc.). 1. [rendere più saporito un cibo con l aggiunta di sostanze adatte: c. l insalata con olio e aceto ] ▶◀ insaporire. ⇓ pepare, salare, speziare, tartufare. 2. (fig.)… … Enciclopedia Italiana
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Немецкий
- Русский
- Французский