-
1 concludo
concludo concludo, clusi, clusum, ere заключать, завершать -
2 concludo
con-clūdo, clūsī, clūsum, ere [ claudo ]2) ограждать, запрудить, отрезать (maria Sen; locum sulco V)conclusum mare Cs — закрытое (внутреннее, т. е. Средиземное) море3) включать, влагать, вкладывать, помещать (uno volumine vitam virorum complurium Nep; tot res in unum diem Ter)4) (тж. c. argumentum и argurnen tationem C) заключать, выводить заключение, делать выводc. summum malum esse dolorem C — прийти к выводу, что величайшее зло — страдание5) заключать, оканчивать ( epistulam C)perficere atque c. C — окончательно довершать6) округлять, ритмически замыкать (sententias, orationem, versum C) -
3 conclausus
a, um Col part. pf. к concludo -
4 concludenter
conclūdenter adv. [ concludo ] -
5 concluse
-
6 conclusio
conclūsio, ōnis f. [ concludo ]1) запирание, замыкание ( portuum Vtr); смыкание, закрывание ( palpebrarum CA); воен. блокада, осада ( diutina Cs)2) заключение, вывод C, Q, rhH.3) конец, окончание, завершение ( negotii C)4) период, ритмическое распределение ( verborum C) -
7 conclusura
соединение, связь, скрепление ( fornicationum Vtr) -
8 conclusus
-
9 reconcludo
re-conclūdo, —, —, ereзапирать, заключать ( aliquem in aliquā re Tert)
См. также в других словарях:
Конклюдентные действия — (от лат. concludo заключаю, делаю вывод) действия лица, выражающие его волю установить правоотношение (например, совершить сделку), но не в форме устного или письменного волеизъявления, а поведением, по которому можно сделать заключение о… … Википедия
КОНКЛЮЗИЯ — (от лат. concludo заключать). Умозаключение, вывод. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910 … Словарь иностранных слов русского языка
espositivo — e·spo·si·tì·vo agg. 1. CO che ha la funzione di spiegare: la parte espositiva di un discorso, di un saggio Sinonimi: esplicativo, illustrativo. 2. TS ling. nella teoria di J.L. Austin, di atto linguistico illocutivo, che espone argomentazioni e… … Dizionario italiano
ԱՐԳԵԼ — ( ) NBH 1 0344 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c ա.գ. (լծ. հյ. առ՝գելում. լտ. ա՛րչէօ. յն. ի՛րղօ. գօլիօ.) κώλυμα, κωλύτικον obstaculum, impedimentum Խափան, կամ խափանարար եւ խափանումն. արգելք ... Զի՞նչ է քեզ արգել՝ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԺՈՂՈՎԵՄ — (եցի.) NBH 1 0836 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c, 13c ն. συνάγω congrego. Ի մի ժողով բերել կամ կոչել զբազմութիւն ցրուեալ. ʼի մի վայր հաւաքել զմարդիկ կամ զիրս. գումարել. կուտակել. ժողվել. ... *Ժողովեաց… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԽԱՓԱՆԵՄ — (եցի.) NBH 1 0936 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 10c ն. καταργέω, ἁργέω, εἵργω, ἑμποδίζω arceo, impedio, prohibeo. Խափան առնել. խափան լինել. արգելուլ. խոչընդոտն լինել. Չթողուլ. կասեցուցանել. անգործ առնել. դադարեցուցանել. կր. դադարիլ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՆԳԵՄ — ( ) NBH 2 0323 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c ՅԱՆԳԵՄ ՅԱՆԳԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. λήγω, ἁπαρτάω, ἁναλίσκω desinere sive cessare facio, termino, concludo. գրի՝ ըստ որում եւ հնչի՝ նաեւ ՅԱՆԿԵՄ. եւս եւ ԱՆԳԵՄ. Յանգ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՅԱՆԳԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — ( ) NBH 2 0323 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 11c, 12c, 13c ՅԱՆԳԵՄ ՅԱՆԳԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. λήγω, ἁπαρτάω , ἁναλίσκω desinere sive cessare facio, termino, concludo. գրի՝ ըստ որում եւ հնչի՝ նաեւ ՅԱՆԿԵՄ. եւս եւ ԱՆԳԵՄ. Յանգ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՊԱՇԱՐԵՄ — (եցի.) NBH 2 0597 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 12c, 14c ն. ՊԱՇԱՐԵՄ. πολιορκέω, ἑκπολιορκέω urbem obsidione cingo περικάθημι, θίζω obsideo, circumsideo περιέχω circumdo περικυκλέω, περικυκλόω circumcingo χαρακόω circumvallo… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՓԱԿԵՄ — (եցի.) NBH 2 0925 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 10c, 12c, 13c ն. κλείω claudo ἁποκλείω occludo συγκλείω concludo φράττω, ἑμφράττω, σσω, σφηνόω obturo, obsero περιστέλλω circumdo, circumtego. Փակ դնել, ʼի փակ ունել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
concludente — adj. 2 g. 1. Que conclui. 2. Que não deixa campo a objeções. = PEREMPTÓRIO, TERMINANTE 3. Procedente. • Antônimo geral: INCONCLUDENTE, INCONCLUSIVO ‣ Etimologia: latim concludens, entis, particípio presente de concludo, ere, fechar, encerrar,… … Dicionário da Língua Portuguesa
