-
1 concitato
excited* * ** * *[kontʃi'tato]aggettivo excited, wild* * *concitato/kont∫i'tato/excited, wild; parlare in modo concitato to speak excitedly. -
2 concitato
agg [kontʃi'tato] concitato (-a)excited, agitated -
3 concitato agg
[kontʃi'tato] concitato (-a)excited, agitated -
4 parlare in modo concitato
-
5 concitātus
concitātus adj. with comp. and sup. [P. of concito], rapid, swift, quick: equo concitato vehitur, at full speed, N.: quam concitatissimos equos inmittere, L.: conversio caeli concitatior.—Fig., roused, excited, vehement, ardent: contio: concitatior clamor, L.* * *Iconcitata -um, concitatior -or -us, concitatissimus -a -um ADJfast/rapid; roused/vehement/violent (emotions); passionate, energetic; excitedII -
6 concito
concĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [concieo], to move violently, to put in violent or quick motion, to stir up, rouse up, excite, incite, shake.I.Prop. (thus most freq. in the poets and histt.):II.artus,
Lucr. 3, 292; 3, 301:equum calcaribus,
Liv. 2, 6, 8; cf.:equum in aliquem,
Nep. Pelop. 5, 4:concitant equos permittuntque in hostem,
Liv. 3, 61, 8:equos adversos,
id. 8, 7, 9; cf. also under P. a.:naves quantā maximā celeritate poterat,
id. 36, 44, 4; cf.:classem concitatam remis,
id. 30, 25, 8; 37, 11, 10:navem remis,
Curt. 4, 3, 2:in alteram (navem) quinqueremis eadem concitata,
id. 4, 4, 7:agmen,
Ov. M. 14, 239:omne nemus,
id. F. 1, 436:feras,
id. ib. 2, 286:tela,
Liv. 34, 39, 3:eversas Eurus aquas,
Ov. H. 7, 42; cf.:mare aeriore vento,
Curt. 4, 3, 17:graves pluvias,
Ov. F. 2, 72:se in hostem,
Liv. 8, 39, 7; cf.:se in Teucros alis (Alecto),
Verg. A. 7, 476:se in fugam,
to take to flight, Liv. 22, 17, 6; cf.:se fugā in aliquem locum,
Val. Fl. 3, 383.—Trop. (class. and very freq. in prose and poetry).A.Aliquem, to rouse, urge, impel one to any act, feeling, etc., to move strongly, to influence, stir up, instigate, etc.; constr. with acc. pers. and ad, in, adversus, the inf. and absol.(α).With ad and a subst., gerund, or gerundive:(β).concitari ad studium cognoscendae percipiendaeque virtutis,
Cic. de Or. 1, 47, 204; cf.:concitatus ad philosophiam studio,
id. Brut. 89, 306:judicem ad fortiter judicandum,
Quint. 6, 1, 20:victum ad depellendam ignominiam,
id. 1, 2, 24:nos ad quaerendum,
id. 10, 2, 5:omnem Galliam ad nostrum auxilium,
Caes. B. G. 7, 77:multitudinem ad arma,
id. ib. 7, 42 fin.; cf.: cessantes ad arma, * Hor. C. 1, 35, 16: colonias ad audendum aliquid, Suet. Caes. 8:ad convicia,
id. Tib. 54:ad despiciendam vitam,
id. Oth. 10.—With in:(γ).qui in iram concitat se,
Quint. 6, 2, 27; cf. Cic. Verr. 2, 3, 3, § 6.—With adversus:* (δ).Etruriam omnem adversus nos,
Liv. 5, 4, 14:exercitum adversus regem,
id. 1, 59, 12.—With inf.:(ε).quae vos dementia concitat captam dimittere Trojam?
Ov. M. 13, 226.—Absol., both with and without abl.:B.te ipsum animi quodam impetu concitatum,
Cic. Mur. 31, 65; so,uxorem dolore,
id. Scaur. 6, 9 (Fragm. ap. Prisc. p. 689 P.):aliquem injuriis,
Sall. C. 35, 3:multitudinem fallaci spe,
Liv. 6, 15, 6:familiam seditionibus,
Col. 1, 8, 18:aliquem aliquo adfectu,
Quint. 10, 7, 15:irā,
Liv. 23, 7, 7; 42, 59, 2; Quint. 6, 3, 46; Liv. 7, 8, 3:aspectu pignorum suorum concitari,
Tac. Agr. 38; Cic. Verr. 2, 3, 3, § 6:quo enim spectat illud... nisi ut opifices concitentur?
should be excited to sedition, id. Ac. 2, 47, 144; cf. id. Fl. 8, 18 sq.; Asin. ap. Cic. Fam. 10, 33, 4; cf.servitia,
Sall. C. 46, 3:multitudinem,
Nep. Arist. 1, 3:suos,
Caes. B. G. 5, 26:judices (opp. flectere),
Quint. 6, 1, 9; cf.(opp. placare),
id. 11, 3, 170;(opp. mitigare),
id. 3, 4, 3; 4, 2, 9; 6, 2, 12:concitare animos ac remittere,
id. 9, 4, 11:tuas aures de nobis,
Prop. 3 (4), 15, 45.—Aliquid, to rouse, excite, cause, occasion, produce any action, passion, evil, etc.:A.bellum,
Cic. Fam. 15, 4, 6; Hirt. B. G. 8, 22; Nep. Ham. 4, 3; Liv. 5, 5, 11; Flor. 4, 5, 1 al.; cf.:bellum Romanis,
Liv. 35, 12, 18:quantas turbas mihi,
Sall. H. 3, 61, 11 Dietsch; cf.:quantam pugnam mihi,
Quint. 10, 1, 105:lacrimas totius populi Romani,
id. 11, 3,:misericordiam populi,
Cic. de Or. 1, 53, 227:odium (just before, commovere odium),
id. Inv. 1, 54, 105; cf. id. ib. 1, 53, 100:invidiam in te ex illis rebus,
id. Verr. 2, 5, 8, § 21:invidiam, odium, iram,
Quint. 6, 1, 14:iram (opp. lenire),
id. 3, 8, 12:risum,
Cic. de Or. 2, 58, 235:seditionem ac discordiam,
id. Mur. 39, 83:tumultum,
Caes. B. C. 3, 18; Liv. 38, 33, 7:aspera iambis maxime concitantur,
Quint. 9, 4, 136:error vanis concitatus imaginibus,
Val. Max. 9, 9 init.:morbos,
Cels. 2, 13:pituitam,
id. 6, 6, 15:somnum,
Plin. 20, 17, 73, § 189.—Hence, concĭtātus, a, um, P. a.(Acc. to I.) Violently moved, i. e. rapid, swift, quick:B.equo concitato ad hostem vehitur,
at full speed, Nep. Dat. 4 fin. (more freq. citato equo; v. 2. cito, P. a.):quam concitatissimos equos immittere jubet,
Liv. 35, 5, 8:conversio caeli concitatior,
Cic. Rep. 6, 18, 18; so,cursu,
Liv. 35, 29, 6:concitatissimus corporis motus,
Quint. 2, 11, 4.—(Acc. to II.) Roused up, excited, vehement, ardent (freq. in Quint.):1.testimonia non concitatae contionis sed jurati senatūs,
Cic. Fl. 7, 17:(in comoediis pater) interim concitatus, interim lenis est,
Quint. 11, 3, 74:adfectus (opp. mites atque compositi),
id. 6, 2, 9; cf.opp. flebiles,
id. 11, 3, 162:animus an remissus,
id. 3, 9, 7:causae,
id. 11, 1, 3:oratio,
id. 3, 8, 58 and 60:sententiae,
id. 12, 9, 3; 10, 1, 44:erectā et concitatā voce (opp. summissā atque contractā),
id. 11, 3, 175:Lucanus ardens et concitatus,
id. 10, 1, 91.— Comp.:concitatior accidens clamor,
Liv. 10, 5, 2; Quint. 2, 15, 28; 8, 3, 14.—Hence, concĭtātē, adv. (not in Cic.).(Acc. to 1.) Quickly, rapidly:2.agitur pecus,
Col. 6, 6, 4.—(Acc. to 2.) Impetuously, ardently (most freq. in Quint.):dicere,
Quint. 8, 3, 40; 10, 2, 23; 11, 3, 23;12, 10, 71: itur,
id. 11, 3, 133.— Comp.:dicere,
Quint. 1, 8, 1; 3, 8, 68; 9, 4, 130:movere adfectus,
id. 12, 10, 26.—* Sup.: raperet ventus, Aug. Civ. Dei, 5, 26. -
7 equus
ĕquus, i ( gen. plur. equūm, Verg. G. 2, 542; Stat. Th. 4, 409 al.), m. [Sanscr. acvas; Gr. hippos (ikkos); cf. Epŏna; root, ak-, to be sharp or swift; cf. Gr. akros, ôkus; Lat. acus, ocior], a horse, steed, charger.I.Prop.A.In gen. (cf.:B.caballus, canterius, mannus),
Varr. R. R. 2, 7; Col. 6, 27 sq.; Plin. 8, 42, 64, § 154 sq.; Pall. Mart. 13; Enn. ap. Cic. de Sen. 5, 14 (Ann. v. 441 ed. Vahlen); Plaut. Bacch. 1, 1, 39; id. Men. 5, 2, 109; Cic. Rep. 1, 43; 1, 7, 9 et saep.:equus = equa,
Varr. R. R. 2, 7, 11.—Offered as a sacrifice to Mars, Paul. ex Fest. p. 81, 16, and p. 178, 24 sq. Müll.; cf. Prop. 4 (5), 1, 20; and v. October: EQVO PVBLICO ORNATVS, EXORNATVS, HONORATVS, etc.; or, ellipt., EQVO PVBLICO, very often [p. 654] in inscriptions; v. Inscr. Momms. 73; 459; 445; 1952; 2456;2865 al.—In another sense: equi publici,
post-horses, Amm. 14, 6.—Equo vehi, advehi, ire, desilire, equum conscendere, flectere, in equum ascendere, equo citato, concitato, etc., see under these verbs.—In partic.1.Of cavalry, in the phrase, equis virisque (viri = pedites; cf. eques and vir), adverb., with horse and foot, i. e. with might and main, with tooth and nail, Liv. 5, 37; Flor. 2, 7, 8;2.also: equis, viris,
Cic. Phil. 8, 7, 21; id. Fam. 9, 7; cf. Nep. Hamilc. 4;and in the order, viris equisque,
Cic. Off. 3, 33.—Transf., of race-horses:C.ego cursu corrigam tarditatem tum equis, tum vero, quoniam scribis poëma ab eo nostrum probari, quadrigis poeticis,
i. e. in prose and poetry, Cic. Q. Fr. 2, 15, a (see the passage in connection).—Transf.1.In plur. (like hippoi in Homer), a chariot, Verg. A. 9, 777.—2.The wind, Cat. 66, 54; Val. Fl. 1, 611.—3.In mal. part., Hor. S. 2, 7, 50; Petr. 24, 4; App. M. 2, p. 122; Mart. 11, 104, 14.—D.Prov.: equi donati dentes non inspiciuntur, we don't look a gift horse in the mouth, Hier. Ep. ad Ephes. prooem.—II.Meton.A.Equus bipes, a sea-horse, Verg. G. 4, 389;B.Auct. Pervig. Ven. 10: fluviatilis,
a river-horse, hippopotamus, Plin. 8, 21, 30, § 73.—Equus ligneus, like the Homeric halos hippos, a ship, Plaut. Rud. 1, 5, 10.—C.The Trojan horse, Verg. A. 2, 112 sq.; Hyg. Fab. 108; Plaut. Bacch. 4, 9, 12; Prop. 3 (4), 1, 25; Hor. C. 4, 6, 13 al.—* 2.Trop., of a secret conspiracy, Cic. Mur. 37, 78.—D.A battering-ram, because shaped like a horse;E.afterwards called aries,
Plin. 7, 56, 57, § 202.—The constellation Pegasus, Cic. N. D. 2, 43, 111 sq.; Col. 11, 2, 31; Hyg. Astr. 2, 18; 3, 17.—F.Equus Trojanus, the title of a play of Livius Andronicus, Cic. Fam. 7, 1, 2 al. -
8 inhibeo
ĭn-hĭbĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. a. [in-habeo], to lay hold of a thing, in order to keep it back or to put it forward.I. A.Lit.:B.tela,
Verg. A. 12, 693; Liv. 30, 10, 15:crudelissimas manus,
Petr. 105:frenos,
Liv. 1, 48, 6:equos,
Ov. M. 2, 128:cruorem,
id. ib. 7, 849:alvum,
Plin. 19, 8, 40, § 2:remos,
to cease rowing, Quint. 12 prooem. § 4: inhibere, or inhibere remis, or inhibere remis puppim, or inhibere retro navem, to row the ship backwards without turning it round; cf.: inhibere est verbum totum nauticum: sed arbitrabar sustineri remos, cum inhibere essent jussi remiges. Id non esse ejusmodi, didici heri... non enim sustinent, sed alio modo remigant: id ab epochêi remotissimum est, Cic. Att. 13, 21, 3. (Cicero himself has used the term in the incorrect signif. here found fault with:Ut concitato navigio, cum remiges inhibuerunt, retinet tamen ipsa navis motum et cursum suum, intermisso impetu pulsuque remorum,
Cic. de Or. 1, 33, 153.) In the foll. passages it is used in its proper acceptation:cum divellere se ab hoste cupientes inhiberent Rhodii,
Liv. 37, 30, 10:ite cessim inhibete remis, et a bello discedite,
Just. 2, 12:Tyrii inhibentes remis aegre evellere navem quae haerebat,
Curt. 4, 4:retro navem inhibere,
Liv. 26, 39, 12:postquam inhibent remis puppes,
Luc. 3, 659.—Transf., to restrain, hinder, prevent, inhibit:(β).impetum victoris,
Liv. 39, 21, 10:facinus,
Petr. 108: urentis oculos, blasting or evil eyes, Pers. 2, 34.—Ab aliqua re:(γ).a turpi mente inhibere probro,
Cat. 91, 4.—With quominus:(δ).nec tamen potuit inhibere (Cato), quominus Romae quoque ponerentur (statuae),
Plin. 34, 6, 14, § 31.—With inf.:II.inhibentur rectum agere cursum,
Plin. 2, 16, 13, § 69:inhibenda tamen est (mater mori),
Sen. Herc. Oet. 1030; Quint. 10, 1, 18. —Sometimes in the sense of adhibere, exercere, to set in operation, to practise, perform, use, employ:hocine hic pacto potest inhibere imperium magister,
exert authority, Plaut. Bacch. 3, 3, 43:utrum fontine an Libero imperium te inhibere mavis?
id. Stich. 5, 4, 17:imperium in deditos,
Liv. 36, 28, 5:imperium si quis inhiberet,
id. 3, 50, 12:neque animis ad imperium inhibendum imminutis,
id. 3, 38, 1:eadem supplicia alicui,
to inflict the same punishment on one, Cic. Phil. 13, 18, 37; cf.coërcitionem,
to inflict, Liv. 4, 53, 7.
См. также в других словарях:
concitato — agg. [part. pass. di concitare eccitare, incitare ]. [che manifesta eccitazione, turbamento: parlare in tono c. ] ▶◀ agitato, alterato, convulso, eccitato, infervorato, turbato. ↑ esagitato. ◀▶ calmo, pacato, placido, serafico, sereno, tranquillo … Enciclopedia Italiana
concitato — ит. [кончита/то] con concitamento [кон кончитамэ/нто] возбужденно, взволнованно, беспокойно … Словарь иностранных музыкальных терминов
concitato — (izg. končitȃto) pril. DEFINICIJA glazb. oznaka za uzbuđeno, dramatski jako ETIMOLOGIJA tal … Hrvatski jezični portal
concitato — con·ci·tà·to p.pass., agg. 1. p.pass. → concitare, concitarsi 2a. agg. CO agitato da una forte emozione: animo concitato, rispose tutto concitato | che manifesta eccitazione, emozione, turbamento e sim.: tono, discorso concitato, parole concitate … Dizionario italiano
concitato — con|ci|ta|to […t̮ʃ…] <Adv.> [ital., zu: concitare < lat. concitare = erregen, aufregen] (Musik): erregt, aufgeregt. * * * concitato [ tʃ , italienisch], musikalische Vortragsbezeichnung: bewegt, erregt. * * * con|ci|ta|to [...tʃ...]… … Universal-Lexikon
Concitato — Stærkt bevæget … Danske encyklopædi
concitato — {{hw}}{{concitato}}{{/hw}}part. pass. di concitare ; anche agg. Che manifesta eccitazione, emozione e sim.: mostrarsi –c; discorso –c … Enciclopedia di italiano
concitato — con|ci|ta|to 〈[kɔntʃi ] Musik〉 erregt, aufgeregt (zu spielen) [Etym.: ital.] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
concitato — con|ci|ta|to [kɔntʃi...] <it. ; Part. Perf. von concitare »erregen, aufregen«> erregt, aufgeregt (Vortragsanweisung; Mus.) … Das große Fremdwörterbuch
concitato — pl.m. concitati sing.f. concitata pl.f. concitate … Dizionario dei sinonimi e contrari
concitato — part. pass. di concitare; anche agg. agitato, commosso, turbato, conturbato, emozionato, vibrante, vibrato, frenetico, fervoroso, inquieto, eccitato, vivace, convulso, alterato, nervoso, rabbioso, furioso, esagitato CONTR. calmo, quieto, freddo,… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione