-
1 concertator
-
2 concertatorius
concertātōrius, a, um [ concertator ]
См. также в других словарях:
concertador — concertador, a adj. y n. Aplicable al que concierta. V. «maestro concertador». * * * concertador, ra. (Del lat. concertātor, ōris). adj. Que concierta. U. t. c. s. || concertador de privilegios. m. El que tenía a su cargo la expedición de las… … Enciclopedia Universal
SUETONIUS Paullinus — Consul. Britanniae legatus, scientiâ militiae et rumore populi Corbulonis concertator. Subegit Monam insulam, ac fanaticum Britannorum agmen disiecit. Postea partium Orhonianarum Dux. Sed in Africa bellum gessit. Plin. l. 5. c. 1. Primus, inquit … Hofmann J. Lexicon universale
concertador — concertador, ra (Del lat. concertātor, ōris). adj. Que concierta. U. t. c. s.) concertador de privilegios. m. El que tenía a su cargo la expedición de las confirmaciones de los privilegios reales. ☛ V. maestro concertador … Diccionario de la lengua española