Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

concīsus

  • 1 concisus

    concisus, a, um part. passé de concido [cum + caedo]. [st2]1 [-] coupé, taillé, battu. [st2]2 [-] morcelé, divisé, séparé. [st2]3 [-] coupé, saccadé, concis, court (style).
    * * *
    concisus, a, um part. passé de concido [cum + caedo]. [st2]1 [-] coupé, taillé, battu. [st2]2 [-] morcelé, divisé, séparé. [st2]3 [-] coupé, saccadé, concis, court (style).
    * * *
        Concisus, pen. prod. Participium: vt Concisus ignominiis. Cic. Destrenché et despecé à grans coups d'injures.
    \
        Angustis et concisis disputationibus illigari. Cic. Courtes, Briefves.
    \
        Exercitus tribus horis concisus. Cic. Decoupé, Haché, Charpenté, Trenché à l'espee, Taillé en pieces.
    \
        Sententiae concisae. Cic. Courtes et briefves.

    Dictionarium latinogallicum > concisus

  • 2 concisus

    concīsus, a, um, PAdi. (v. 1. concīdo), abgebrochen, kurzgefaßt, a) v. Tone, insonuerit vox tubae longior atque concisior, Vulg. Ios. 5, 5. – b) v. der Rede, sententiae, Cic.: concisae et angustae disputationes, Cic.: altera (oratio) perpetua, altera concisa, Quint.: distincte concisa brevitas, in kurzen und doch deutlichen Sätzen, Cic. – subst., brevia illa atque concisa, kurze u. abgebrochene Sätze, Quint. – prägn., v. Redner, Cic. or. 40.

    lateinisch-deutsches > concisus

  • 3 concisus

    concīsus, a, um, PAdi. (v. 1. concīdo), abgebrochen, kurzgefaßt, a) v. Tone, insonuerit vox tubae longior atque concisior, Vulg. Ios. 5, 5. – b) v. der Rede, sententiae, Cic.: concisae et angustae disputationes, Cic.: altera (oratio) perpetua, altera concisa, Quint.: distincte concisa brevitas, in kurzen und doch deutlichen Sätzen, Cic. – subst., brevia illa atque concisa, kurze u. abgebrochene Sätze, Quint. – prägn., v. Redner, Cic. or. 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concisus

  • 4 concīsus

        concīsus adj.    [P. of 2 concīdo], abrupt, short, concise: sententiae: Thrasymachus, in style.
    * * *
    concisa -um, concisior -or -us, concisissimus -a -um ADJ
    cut up/off; broken, abrupt; short, brief, concise; minute/detailed, very small

    Latin-English dictionary > concīsus

  • 5 concisus

    concīsus, a, um, v. 2. concido, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > concisus

  • 6 concisus

    1. concīsus, a, um
    part. pf. к concido
    2. adj.
    1) сокращённый, сжатый, краткий (sententiae, disputationes C)
    distincte concīsa brevitas C — краткость, соединённая с ясностью
    2) короткий, резкий ( vox tubae Vlg)

    Латинско-русский словарь > concisus

  • 7 concisus

    a, um изрезанный

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > concisus

  • 8 concisus

    cut up, broken, brief, concise.

    Latin-English dictionary of medieval > concisus

  • 9 concido [1]

    1. concīdo, cīdī, cīsum, ere (con u. caedo), zusammenhauen, I) zu Boden schlagen, -hauen, niederhauen, niedermachen: a) eig.: Sevius allisus est, ceteri conciduntur (im Bilde = unterliegen, werden verurteilt), Cic. ad Q. fr. 2, 4, 6. – bes. mit dem Schwerte, nonnulli ab insciis pro noxiis conciduntur, Nep. – als t.t. der Fechtersprache, apparitores cum L. Volteio caede, concide, Cic. Verr. 3, 155 (im obszönen Doppelsinn; vgl. unten no. II, a, δ). – als milit. t.t., magnam partem eorum concidit, Caes.: c. adversariorum multa milia, Nep.: concisos equites nostros a barbaris nuntiabant, Cic.: itaque tribus horis concisus exercitus atque ipse interfectus est, Cic. – b) übtr., durch Gründe, Urteilsspruch od. Handlungsweise zu Boden schlagen, alles Haltes berauben, über den Hausen werfen, vernichten, gew. m. Ang. wodurch? durch Abl., Timocratem totis voluminibus, widerlegen, Cic.: Antonium decretis suis, Cic.: Vatinium arbitratu suo, Cic.: omnem auctoritatem universi ordinis, Cic. (vgl. concidit auctoritas unter 2. concido no. II, A, a). – als jurist. t.t., c. testamentum, Ulp. dig. 28, 4, 1. – II) zerhauen, zerschneiden, a) eig.: α) mit einem Schlag-, Stoßwerkzeuge jmd. zerhauen = wund hauen, zerbleuen, zerfetzen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., alqm virgis, Cic.: alqm loris, Iuven.: alqm pugnis, Iuven.: alqm pugnis et calcibus, Cic. – u. im Pass. m. Ang. wodurch? durch Abl., concisus plurimis vulneribus, Cic. – β) mit einem Schlag- od. Schneidewerkzeuge in kleine Stücke zerhauen, zerschneiden, zerhacken, kurz und klein hacken, zerstückeln, ligna, Ov.: naves, Liv.: essedum argenteum, Suet.: nervos, Cic.: infans concisus eximi debet (Ggstz. solidus exit), Cels. – m. Ang. womit? durch Abl., suffusionem (Staar) acu c. et in plures partes dissipare, Cels.: leviter summam cutem scalpello, Cels. – m. Ang. mit wem? durch cum u. Abl., filius cum alia carne concisus, Hyg. astr. 2, 4. – m. Ang. wie? durch Advv., alqd minute, Col., minutim, Cato, minutatim, Col.: u. alqm articulatim, scherzh. = jmd. tüchtig hinters Licht führen, Plaut. Epid. 488. – od. durch in m. Akk. (der Teile, in welche?), alqd in frusta, in particulas, in minimas partes, Scrib.: corpus in partes, Petr.: uxorem in duodecim partes ac frusta, Vulg. – m. Ang. bis wohin? durch us que ad m. Akk., quicquid aridum est usque ad corpus c., ausschneiden, Cels. – γ) mit Gruben, Gräben usw. zerschneiden, durchschneiden, m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., magnos scrobibus montes, Verg.: umidiorem agrum fossis, Plin.: Aegyptus tot fossis concisa, Iustin.: pedestria itinera concisa aestuariis, Caes. – δ) beschlafen, Pompon. com. 83; vgl. Lampr. Heliogr. 10, 5. – ε) unterbrechen, spiritum, Plin. 10, 81. – b) übtr.: α) als rhet. t.t. = die Rede, Redesätze, Gedanken usw. zerteilen, eam (orationem) distinguent atque concident, Quint. – im üblen Sinne = zerstückeln, nec... concidat delumbetque sententias, Cic. or. 231: spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, Quint. – β) als philos. t.t. = logisch zerlegen, haec universa concidunt etiam minutius, Cic.: quae si persequamur, nullus erit ea concidendi modus, Quint. – m. Ang. wodurch? durch per m. Akk., per tam minutas rerum particulas rationem docendi, Quint.

    lateinisch-deutsches > concido [1]

  • 10 concido

    1. concīdo, cīdī, cīsum, ere (con u. caedo), zusammenhauen, I) zu Boden schlagen, -hauen, niederhauen, niedermachen: a) eig.: Sevius allisus est, ceteri conciduntur (im Bilde = unterliegen, werden verurteilt), Cic. ad Q. fr. 2, 4, 6. – bes. mit dem Schwerte, nonnulli ab insciis pro noxiis conciduntur, Nep. – als t.t. der Fechtersprache, apparitores cum L. Volteio caede, concide, Cic. Verr. 3, 155 (im obszönen Doppelsinn; vgl. unten no. II, a, δ). – als milit. t.t., magnam partem eorum concidit, Caes.: c. adversariorum multa milia, Nep.: concisos equites nostros a barbaris nuntiabant, Cic.: itaque tribus horis concisus exercitus atque ipse interfectus est, Cic. – b) übtr., durch Gründe, Urteilsspruch od. Handlungsweise zu Boden schlagen, alles Haltes berauben, über den Hausen werfen, vernichten, gew. m. Ang. wodurch? durch Abl., Timocratem totis voluminibus, widerlegen, Cic.: Antonium decretis suis, Cic.: Vatinium arbitratu suo, Cic.: omnem auctoritatem universi ordinis, Cic. (vgl. concidit auctoritas unter 2. concido no. II, A, a). – als jurist. t.t., c. testamentum, Ulp. dig. 28, 4, 1. – II) zerhauen, zerschneiden, a) eig.: α) mit einem Schlag-, Stoßwerkzeuge jmd. zerhauen = wund hauen, zerbleuen, zerfetzen, gew. m. Ang. womit? durch Abl., alqm virgis, Cic.: alqm loris, Iuven.: alqm pugnis, Iuven.: alqm pugnis et cal-
    ————
    cibus, Cic. – u. im Pass. m. Ang. wodurch? durch Abl., concisus plurimis vulneribus, Cic. – β) mit einem Schlag- od. Schneidewerkzeuge in kleine Stücke zerhauen, zerschneiden, zerhacken, kurz und klein hacken, zerstückeln, ligna, Ov.: naves, Liv.: essedum argenteum, Suet.: nervos, Cic.: infans concisus eximi debet (Ggstz. solidus exit), Cels. – m. Ang. womit? durch Abl., suffusionem (Staar) acu c. et in plures partes dissipare, Cels.: leviter summam cutem scalpello, Cels. – m. Ang. mit wem? durch cum u. Abl., filius cum alia carne concisus, Hyg. astr. 2, 4. – m. Ang. wie? durch Advv., alqd minute, Col., minutim, Cato, minutatim, Col.: u. alqm articulatim, scherzh. = jmd. tüchtig hinters Licht führen, Plaut. Epid. 488. – od. durch in m. Akk. (der Teile, in welche?), alqd in frusta, in particulas, in minimas partes, Scrib.: corpus in partes, Petr.: uxorem in duodecim partes ac frusta, Vulg. – m. Ang. bis wohin? durch us que ad m. Akk., quicquid aridum est usque ad corpus c., ausschneiden, Cels. – γ) mit Gruben, Gräben usw. zerschneiden, durchschneiden, m. Ang. womit? wodurch? durch Abl., magnos scrobibus montes, Verg.: umidiorem agrum fossis, Plin.: Aegyptus tot fossis concisa, Iustin.: pedestria itinera concisa aestuariis, Caes. – δ) beschlafen, Pompon. com. 83; vgl. Lampr. Heliogr. 10, 5. – ε) unterbrechen, spiritum, Plin. 10, 81. – b) übtr.: α) als rhet. t.t. = die
    ————
    Rede, Redesätze, Gedanken usw. zerteilen, eam (orationem) distinguent atque concident, Quint. – im üblen Sinne = zerstückeln, nec... concidat delumbetque sententias, Cic. or. 231: spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, Quint. – β) als philos. t.t. = logisch zerlegen, haec universa concidunt etiam minutius, Cic.: quae si persequamur, nullus erit ea concidendi modus, Quint. – m. Ang. wodurch? durch per m. Akk., per tam minutas rerum particulas rationem docendi, Quint.
    ————————
    2. concido, cidī, ere (con u. cado), zusammenfallen, -sinken, -stürzen, einfallen, einsinken, einstürzen, zu Boden fallen, -stürzen, I) eig.: A) v. sächl. Subjj.: a) übh.: concidat caelum omne necesse est, Cic.: concidit conclave, Cic.: repentinā ruinā pars eius turris concidit, Caes.: urbs acerbissimo concidit incendio conflagrata, Cornif. rhet. – b) v. der Flamme, in sich zusammensinken, iam illa flamma, quae magna congerie convaluerat, diductis quibus alebatur, concidet, Quint. 5, 13, 13; vgl. im Bilde, nonne, ut ignis in aquam coniectus continuo restinguitur et refrigeratur, sic refervens falsum crimen in purissimam et castissimam vitam collatum statim concidit et exstinguitur? zerfällt gänzlich in nichts, Cic. Rosc. com. 17. – c) vom Winde, sich legen (Ggstz. surgere, consurgere), concidunt venti fugiuntque nubes, Hor. carm. 1, 12, 30. – d) (als mediz. t.t.) v. Körperteilen, zusammenfallen, einfallen, einsinken (Ggstz. attolli, excitari), palpebra concidit, Cels.: quidquid e cartilagine concidit excitandum leniter est, Cels. – v. Puls, sinken, si protinus venae conciderunt, Cels. – B) v. leb. Wesen: a) übh.: equus eius ante signum Iovis Statoris sine causa concidit, Cic.: dum cupidius instat, in locum delatus inferiorem concidit, Caes.: Macedonem tam graviter palmā percussit, ut paene concideret, Plin. ep. – v. Ermatteten, c. in cursu, Plaut.: sub
    ————
    onere, Liv. – v. Kraftlosen, Ohnmächtigen, Epileptischen usw., oft bei Cels. – v. Entseelten, Themistoclem aiunt eo (tauri sanguine) poto concidisse, Cic. – v. Kämpfenden, ita pugnans concidit, Caes.: in proelio concidit, Cic.: cum pars quaedam gladiatorum mutuis vulneribus concidisset, Suet. – v. erlegten Wilde, per herbas, Ov. her. 4, 93 sq. – v. Opfertieren, vitulus propter mactatus concidit aras, Lucr.: ante aras ingens ubi victima taurus concidit, Ov. – v. Menschen als Opfer, Lucr. u. Val. Max. – b) (wie συμπίπτειν) vor Magerkeit einfallen = zusammenschrumpfen, concidimus macie, Ps. Ov. her. 21, 215. – II) übtr.: A) v. lebl. Subjj.: a) übh. v. Zuständen aller Art, zusammenstürzen, sinken = allen Halt-, allen Wert-, alle Geltung-, alles Ansehen verlieren, zugrunde gehen, schwinden, ein Ende nehmen, concidit vita, es stürzen die Pfeiler des Lebens zusammen, Lucr.: rem publicam concidere unius discessu, quam omnium interitu occidere malui, Cic.: cum religio, cum pudicitia, cum iudiciorum fides, cum senatus auctoritas concidisset, fore, ut etc., Cic.: scimus Romae solutione impeditā fidem (Kredit) concidisse, Cic.: neque enim tam facile opes Carthaginis tantae concidissent, nisi etc., Cic.: quo prodigio totum id concidit regnum, Plin.: morte Othonis concidisse bellum, habe mit dem Tode Othos von selbst sein Ende erreicht, Tac. – b) v. geistigen, gemütlichen
    ————
    Zuständen, sinken, sich legen, schwinden, si cui simul animus (Mut) cum re concidit, Trag. inc. fr.: tum ferocia omnis concidit, Liv.: mens (Besinnung) debilitata metu concidit, Cic. – B) v. leb. Wesen: a) gewaltsam, bes. im polit. Leben, fallen, sinken, stürzen, gestürzt werden, unterliegen, erliegen, nullo modo posse video stare illum diutius, quin ipse per se etiam languentibus nobis concidat, Cic.: non tribunicio, sed consulari ictu concidisse, Cic.: malas causas semper obtinuit, in optima concidit (Pompeius), Cic.: Ggstz., atque illas assumere robora gentes, concidere has, Ov. met. 15, 421 sq. – bes. vor Gericht, concidit autem maxime uno crimine, quod etc., Nep.: iudicum vocibus fractus reus et unā patroni omnes conciderunt, Cic.: a.P. Aquilio accusatus populi iudicio concidit, Val. Max. – b) moralisch durch Verlust der Besonnenheit, des Mutes, der Hoffnung, der Besinnung allen Halt verlieren, ne unā plagā acceptā patres conscripti conciderent, ne deficerent, Cic.: hostes concidunt animis, Hirt. b.G. – allato nuntio de legione quarta mente concidit, verlor er die Besinnung, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concido

  • 11 ignominia

    ignōmĭnĭa, ae, f. [st2]1 [-] perte de l'honneur politique, ignominie, flétrissure officielle, infamie, blâme (du censeur pour les citoyens, du général pour les soldats, accompagné de dégradation). [st2]2 [-] déshonneur, honte, opprobre, affront, ignominie.    - aliquem ignominiā notare: noter qqn d'infamie, taxer qqn d'infamie.    - nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit, Caes. BC. 3, 74, 1: il taxa d'infamie quelques porte-enseignes et les cassa.    - sine ignominia domum reverti, Caes. BC. 1, 85, 10: revenir dans sa patrie sans peine infamante.    - ignominia senatus, Cic. Prov. Cons. 7.16: flétrissure infligée par le sénat.    - ignominiis concisus, Cic. Phil. 12.4.11: accablé par des arrêts flétrissants.    - cum summa ignominia familiae, Nep. Timoth. 4, 1: au grand déshonneur de sa famille.
    * * *
    ignōmĭnĭa, ae, f. [st2]1 [-] perte de l'honneur politique, ignominie, flétrissure officielle, infamie, blâme (du censeur pour les citoyens, du général pour les soldats, accompagné de dégradation). [st2]2 [-] déshonneur, honte, opprobre, affront, ignominie.    - aliquem ignominiā notare: noter qqn d'infamie, taxer qqn d'infamie.    - nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit, Caes. BC. 3, 74, 1: il taxa d'infamie quelques porte-enseignes et les cassa.    - sine ignominia domum reverti, Caes. BC. 1, 85, 10: revenir dans sa patrie sans peine infamante.    - ignominia senatus, Cic. Prov. Cons. 7.16: flétrissure infligée par le sénat.    - ignominiis concisus, Cic. Phil. 12.4.11: accablé par des arrêts flétrissants.    - cum summa ignominia familiae, Nep. Timoth. 4, 1: au grand déshonneur de sa famille.
    * * *
        Ignominia. Cic. Honte, Diffame, Ignominie.
    \
        Ignominiae est. Plin. C'est deshonneur, C'est honte et ignominie.
    \
        Ignominia notari. Cic. Estre noté et diffamé.

    Dictionarium latinogallicum > ignominia

  • 12 concīdō

        concīdō cīdī, cīsus, ere    [com- + caedo], to cut up, cut through, cut to pieces, ruin, destroy: nervos: navīs, L.: magnos scrobibus montīs, to break up mounds, V. — In battle, to cut to pieces, cut down, destroy, kill: multitudinem eorum, Cs.: ab insciis conciduntur, N.—To cut up, beat severely, cudgel soundly: virgis plebem: pugnis, Iu.: concisus plurimis volneribus.—Fig., of discourse, to divide minutely, make fragmentary: sententias. —To strike down, prostrate, ruin, destroy, annul: auctoritatem ordinis: Antonium decretis: Timocraten totis voluminibus, to confute.
    * * *
    I
    concidere, concidi, - V INTRANS
    fall down/faint/dead/victim/to earth/short, collapse; drop, subside; decline; perish, be slain/sacrificed; lose one's case, fail, give out/lose heart, decay
    II
    concidere, concidi, concisus V TRANS
    cut/chop up/down/to pieces; crop; ruin, kill, destroy; divide minutely; beat

    Latin-English dictionary > concīdō

  • 13 concido

    I con-cido, idi, —, ere [ cado ]
    1) обрушиваться, рушиться (turris concidit Cs; pinus bipenni concidit Ph); превращаться в развалины (urbs concĭdit incendio conflagrata rhH.)
    2) падать (in cursu Pl; sub onĕre L)
    3) падать мёртвым, умирать (in proelio C; vulneribus C, Su etc.)
    4) гибнуть, погибать ( Carthago concidit VP)
    5) приходить в упадок, ослабевать
    victoria Lysandri, quā Athenienses conciderunt C — победа Лисандра, вследствие которой мощь афинян была подорвана
    c. animo Hirt и mente C — падать духом, прийти в уныние
    c. macie O — осунуться, похудеть
    6) западать, проваливаться ( palpebrae concidunt CC)
    7) проходить, кончаться ( bellum concidit T)
    II con-cīdo, īdī, īsum, ere [ caedo ]
    1) разрубить, изрубить (ligna O; naves L)
    2) перебить (adversariorum multa milia Nep; hostes fugientes Cs)
    3) избить, высечь ( aliquem virgis C)
    5) пересекать, изрезывать, изрыть (scrobibus montes V; ager concisus fossis PM, Just; itinera concisa aestuariis Cs)
    6) сокрушать, разбить в пух и прах (auctoritatem, sc. senatus C)
    7) дробить, разрывать (orationem Q; sententias C)
    8) ( логически) разлагать, расчленять ( universa C)
    9) отменять, уничтожать ( testamentum Dig)
    10) futuo Lampr

    Латинско-русский словарь > concido

  • 14 concisa

    Латинско-русский словарь > concisa

  • 15 concise

    concīsē [ concisus ]
    1) кратко, небольшими фразами, сжато ( minute atque concise O)
    2) резко, (словно) поднимая тревогу ( ululare Vlg)

    Латинско-русский словарь > concise

  • 16 concise

    concīsē, Adv. (concīsus), abgebrochen, kurzgefaßt, eā (parte philosophiae) non tam est minute atque concise (bis ins einzelne u. in gedrängter Schlußform) in actionibus utendum quam in disputationibus, Quint. 12, 2, 11: non c. ululabant, Vulg. num. 10, 7.

    lateinisch-deutsches > concise

  • 17 calx

    [st1]1 [-] calx, calcis, f.:    - masc. dans Gratt. 278; v. Charis. 93, 2. a - talon.    - pugnis et calcibus uti, Cic. Sull. 71: se servir des poings et des talons [des mains et des pieds].    - calcem terere calce, Virg. En. 5, 324: toucher du talon le talon du rival qui précède [courir sur ses talons, le serrer de très près].    - advorsum stimulum calces, Ter. Phorm. 78 (s.-ent. jactare): regimber contre l'aiguillon [opposer une résistance inutile].    - calcem impingere alicui rei, Petr. 46, 5: donner un coup de pied à qqch, repousser qqch, délaisser qqch. b - pied; coup de pied, ruade.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les pieds.    - nudis calcibus, Juv.: les pieds nus.    - a capite ad calcem, Cic.: de la tête aux pieds.    - calcibus, Plaut.: à coups de pied.    - certare pugnis calcibus unguibus morsu denique, Cic. Tusc. 5: lutter à coups de poing, de pied, avec les ongles, avec les dents enfin.    - calce petere aliquem, Hor. S. 2, 1, 55: lancer une ruade à qqn. c - base, support, pied (d'un mât...).    - cum sua calce (malleolus avulsus) Plin. 17, 156: rameau (scion) détaché de l'arbre avec son talon [avec le bois adhérent à la base].    - calx mali, Vitr. 10, 3, 5: le pied du mât. d - patin d'escalier.    - Vitr. 9, praef. 8. [st1]2 [-] calx, calcis, f.:    - [gr]gr. χάλιξ.    - masc. très rare: Varr. Men. 288; Cato. Agr. 18, 7 II nom. calcis décad.: Fort. 11, 11, 12; Isid. 16, 3, 10 II plur. calces Greg. Tur. Patr. 2, 4. a - pierre à chaux, craie.    - calx viva, Vitr.: chaux vive.    - caementa non calce durata erant, Liv. 21, 11, 8: les moellons n'étaient pas assujettis par de la chaux. b - caillou (pour jouer), pièce, pion.    - calcem ciere, Plaut.: déplacer (bouger) une pièce. c - ligne tracée à la chaux au bout de la carrière; but, terme, fin.    - a calce ad carceres revocari, Cic.: revenir du bout de la carrière au point de départ.    - video calcem, ad quam nihil sit praeterea extimescendum, Cic. Tusc. 1, 8, 15: je vois (pour la vie) un terme au-delà duquel on ne doit rien redouter.    - Cic. Rep. frg. 7; Quint. 8, 5, 30; Gell. 14, 3, 10.    - extra calcem decurrere, Amm. 21, 1, 14: sortir de son sujet, faire une digression.
    * * *
    [st1]1 [-] calx, calcis, f.:    - masc. dans Gratt. 278; v. Charis. 93, 2. a - talon.    - pugnis et calcibus uti, Cic. Sull. 71: se servir des poings et des talons [des mains et des pieds].    - calcem terere calce, Virg. En. 5, 324: toucher du talon le talon du rival qui précède [courir sur ses talons, le serrer de très près].    - advorsum stimulum calces, Ter. Phorm. 78 (s.-ent. jactare): regimber contre l'aiguillon [opposer une résistance inutile].    - calcem impingere alicui rei, Petr. 46, 5: donner un coup de pied à qqch, repousser qqch, délaisser qqch. b - pied; coup de pied, ruade.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les pieds.    - nudis calcibus, Juv.: les pieds nus.    - a capite ad calcem, Cic.: de la tête aux pieds.    - calcibus, Plaut.: à coups de pied.    - certare pugnis calcibus unguibus morsu denique, Cic. Tusc. 5: lutter à coups de poing, de pied, avec les ongles, avec les dents enfin.    - calce petere aliquem, Hor. S. 2, 1, 55: lancer une ruade à qqn. c - base, support, pied (d'un mât...).    - cum sua calce (malleolus avulsus) Plin. 17, 156: rameau (scion) détaché de l'arbre avec son talon [avec le bois adhérent à la base].    - calx mali, Vitr. 10, 3, 5: le pied du mât. d - patin d'escalier.    - Vitr. 9, praef. 8. [st1]2 [-] calx, calcis, f.:    - [gr]gr. χάλιξ.    - masc. très rare: Varr. Men. 288; Cato. Agr. 18, 7 II nom. calcis décad.: Fort. 11, 11, 12; Isid. 16, 3, 10 II plur. calces Greg. Tur. Patr. 2, 4. a - pierre à chaux, craie.    - calx viva, Vitr.: chaux vive.    - caementa non calce durata erant, Liv. 21, 11, 8: les moellons n'étaient pas assujettis par de la chaux. b - caillou (pour jouer), pièce, pion.    - calcem ciere, Plaut.: déplacer (bouger) une pièce. c - ligne tracée à la chaux au bout de la carrière; but, terme, fin.    - a calce ad carceres revocari, Cic.: revenir du bout de la carrière au point de départ.    - video calcem, ad quam nihil sit praeterea extimescendum, Cic. Tusc. 1, 8, 15: je vois (pour la vie) un terme au-delà duquel on ne doit rien redouter.    - Cic. Rep. frg. 7; Quint. 8, 5, 30; Gell. 14, 3, 10.    - extra calcem decurrere, Amm. 21, 1, 14: sortir de son sujet, faire une digression.
    * * *
    I.
        Calx, calcis, m. g. et foe. Plaut. Le dessoubz du talon, Le talon.
    \
        A capite vsque ad calcem. Erasmus. Depuis la teste jusques au talon, Depuis le hault jusques au bas, Depuis le commencement jusques à la fin.
    \
        A calce ad carceres. Cic. De la fin au commencement.
    \
        Ferrata calx. Sill. Talon esperonné.
    \
        Concisus pugnis et calcibus. Cic. Bien batu, et tout desrompu à coups de poings et de pieds.
    \
        Cruentare equum ferrata calce. Tant donner de coups d'esperons au cheval qu'il en saigne.
    \
        Petere calce. Horat. Frapper du pied, ou du talon, Regimber.
    \
        Pulsa calce. Sill. Poulser, Frapper.
    \
        Verberare auras calcibus. Virg. Quand un cheval se dresse, et bat des pieds en l'air.
    \
        Vti pugnis et calcibus. Cic. Frapper des poings et des pieds.
    \
        Calces. Terent. Regimbement, Coups de pied.
    \
        Accipe calcem. Iuuenalis. Tien, tu auras ce coup de pied.
    \
        Calx. Cic. Le bout de quelque chose.
    II.
        Calx, calcis, foeminini tantum generis. Plin. De la chaulx.

    Dictionarium latinogallicum > calx

  • 18 concise

    concīsē, Adv. (concīsus), abgebrochen, kurzgefaßt, eā (parte philosophiae) non tam est minute atque concise (bis ins einzelne u. in gedrängter Schlußform) in actionibus utendum quam in disputationibus, Quint. 12, 2, 11: non c. ululabant, Vulg. num. 10, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concise

  • 19 concidō

        concidō cidī, —, ere    [cado], to fall together, fall down, tumble, fall to earth: conclave illud concidit: urbs uno incendio: pinus bipenni, Ph.: ad terram, V.: sub onere, L.: concidere miratur arator tauros, O.—To fall dead, be slain, fall: omnes advorsis volneribus conciderant, S.: sparo percussus, N.: in proelio: victima taurus Concidit, O. — Fig., to decline, fall, be overthrown, fail, be defeated, decay, perish, go to ruin, waste away, cease: concidunt venti, subside, H.: falsum crimen concidit: macie, to shrivel, O.: concidit auguris domus, H.: concidit (Phocion) maxime uno crimine, quod, etc., N.: scimus fidem concidisse, was prostrated: praeclara nomina artificum: omnis ferocia, L.: senatūs auctoritas: mente.
    * * *
    I
    concidere, concidi, - V INTRANS
    fall down/faint/dead/victim/to earth/short, collapse; drop, subside; decline; perish, be slain/sacrificed; lose one's case, fail, give out/lose heart, decay
    II
    concidere, concidi, concisus V TRANS
    cut/chop up/down/to pieces; crop; ruin, kill, destroy; divide minutely; beat

    Latin-English dictionary > concidō

  • 20 calcis

    1.
    calx, calcis, f. (m., Pers. 3, 105 dub.; Sil. 7, 696; cf. App. M. 7, p. 483 Oud.; Pers. 3, 105; Grat. Cyn. 278. Whether Lucil. ap. Charis, p. 72 P. belongs here or to 2. calx is undecided) [Sanscr. kar-, wound, kill; akin with lax, calcar, calceus], the heel.
    I.
    Lit.:

    calces deteris,

    you tread on my heels, Plaut. Merc. 5, 2, 111:

    quod si ipsa animi vis In capite aut umeris aut imis calcibus esse Posset,

    Lucr. 3, 792; 5, 136: incursare pug nis, calcibus, pux kai lax, Plaut. Poen. 4, 1, 3; Ter. Eun. 2, 2, 53:

    certare pugnis, calcibus, unguibus,

    Cic. Tusc. 5, 27, 77:

    uti pugnis et calcibus,

    id. Sull. 25, 71:

    concisus pugnis et calcibus,

    id. Verr. 2, 3, 23, § 56:

    subsellium calce premere,

    Auct. Her. 4, 55, 68:

    ferire pugno vel calce,

    Quint. 2, 8, 13:

    quadrupedemque citum ferratā (al. ferrato) calce fatigat,

    Verg. A. 11, 714:

    nudā calce vexare ilia equi,

    Stat. S. 5, 2, 115; Sil. 7, 697; 13, 169; 17, 541:

    nudis calcibus anguem premere,

    Juv. 1, 43.—Also of the heels of animals, Varr. R. R. 2, 5, 8; Col. 8, 2, 8:

    quadrupes calcibus auras Verberat,

    Verg. A. 10, 892.—Hence, caedere calcibus, to kick, laktizô, Plaut. Poen. 3, 3, 71:

    calce petere aliquem,

    to kick, Hor. S. 2, 1, 55:

    ferire,

    Ov. F. 3, 755:

    extundere frontem,

    Phaedr. 1, 21, 9:

    calces remittere,

    to kick, Nep. Eum. 5, 5; so,

    reicere,

    Dig. 9, 1, 5:

    aut dic aut accipe calcem,

    take a kick, Juv. 3, 295 al. —
    2.
    Prov.: adversus stimulum calces (sc. jactare, etc.) = laktizein pros kentron (Aesch Agam. 1624; Pind. Pyth. 2, 174;

    W. T. Act. 9, 5),

    to kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28 Don. and Ruhnk.; cf. Plaut. Truc. 4, 2, 55, and s. v. calcitro: calcem impingere alicui rei, to abandon any occupation:

    Anglice,

    to hang a thing on the nail, Petr. 46.—
    B.
    Meton. (pars pro toto), the foot, in gen.:

    calcemque terit jam calce,

    Verg. A. 5, 324 Serv. and Heyne. —
    II.
    Transf. to similar things.
    A.
    In architecture: calces scaporum, the foot of the pillars of a staircase; Fr. patin de l'échiffre, Vitr. 9, praef. § 8.—
    B.
    Calx mali, the foot of the mast, Vitr. 10, 3, 5.—
    C.
    In agriculture, the piece of wood cut off with a scion, Plin. 17, 21, 35, § 156.
    2.
    calx, calcis, f. (m., Varr. ap. Non. p. 199, 24, and Cato, R. R. 18, 7; Plaut. Poen. 4, 2, 86; dub. Cic. Tusc. 1, 8, 15; and id. Rep. Fragm. ap. Sen. Ep. 108 fin.; cf. Rudd. I. p. 37, n. 3; later collat. form calcis, is, f., Ven. Fort. Carm. 11, 11, 10) [chalix].
    I.
    Liv.
    A.
    A small stone used in gaming, a counter (less freq. than the dim. calculus, q. v.), Plaut. Poen. 4, 2, 86; Lucil. ap. Prisc. p. 687 P.; cf. Paul. ex Fest. p. 46 Müll.—
    B.
    Limestone, lime, whether slaked or not, Lucr. 6, 1067; Cic. Mil. 27, 74:

    viva,

    unslaked, quicklime, Vitr. 8, 7:

    coquere,

    to burn lime, Cato, R. R. 16; Vitr. 2, 5, 1: exstincta, slaked, id. l. l.:

    macerata,

    id. 7, 2; Plin. 36, 23, 55, § 177:

    harenatus,

    mixed with sand, mortar, Cato, R. R. 18, 7:

    materies ex calce et harenā mixta,

    Vitr. 7, 3.— Since the goal or limit in the race-ground was designated by lime (as later by chalk, v. creta), calx signifies,
    II.
    Trop., the goal, end, or limit in the race-course (anciently marked with lime or chalk; opp. carceres, the starting-point; mostly ante-Aug.;

    esp. freq. in Cic.): supremae calcis spatium,

    Lucr. 6, 92 Lachm.; Sen. Ep. 108, 32; Varr. ap. Non. p. 199, 24:

    ad calcem pervenire,

    Cic. Lael. 27, 101; so,

    ad carceres a calce revocari,

    i. e. to turn back from the end to the beginning, id. Sen. 23, 83:

    nunc video calcem, ad quam (al. quem) cum sit decursum,

    id. Tusc. 1, 8, 15: ab ipsā (al. ipso) calce revocati, id. Rep. Fragm. ap. Sen. l.l.; Quint. 8, 5, 30 dub.; v. Spald. N. cr.
    b.
    Prov., of speech:

    extra calcem decurrere,

    to digress from a theme, Amm. 21, 1, 14.—
    B.
    In gen., the end, conclusion of a page, book, or writing (mostly post-class.):

    si tamen in clausulā et calce pronuntietur sententia,

    Quint. 8, 5, 30:

    in calce epistulae,

    Hier. Ep. 9; 26 fin.; 84 init.: in calce libri, id. Vit. St. Hil. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > calcis

См. также в других словарях:

  • Concīsus — (lat.), auf Rezepten: zerschnitten, von Wurzeln, Stengeln etc., oft in Verbindung mit Contusus, zerstoßen. S. Konzis …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Concisus — Finthakket …   Danske encyklopædi

  • Phrurolithus concisus — Phrurolithus concisus …   Wikipédia en Français

  • Cone. — concisus, sliced. concentratus, concentrated …  

  • concis — concis, ise [ kɔ̃si, iz ] adj. • 1553; lat. concisus « tranché »; de concidere ♦ Qui s exprime, pour un contenu donné, en peu de mots. Soyez concis ! ⇒ 1. bref. Écrivain concis. ⇒ dense, dépouillé, incisif, laconique, lapidaire, sobre, succinct.… …   Encyclopédie Universelle

  • concis — CONCÍS, Ă, concişi, se, adj. (Despre stil, opere literare etc.) Expus pe scurt, în puţine cuvinte, concentrat. – Din fr. concis, lat. concisus. Trimis de Iris, 06.05.2006. Sursa: DEX 98  Concis ≠ diluat, dezlânat, prolix Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • conciso — (Del lat. concisus, cortado.) ► adjetivo Que es breve y preciso: ■ me dio una concisa explicación. SINÓNIMO sucinto concreto directo corto escueto parco [láconico] ANTÓNIMO …   Enciclopedia Universal

  • konzis — notdürftig; kurz; knapp * * * kon|zis 〈Adj.; er, am es|ten〉 bündig, kurz [<lat. concisus „abgebrochen, kurz gefasst“] * * * kon|zis <Adj.> [lat. concisus, adj. 2. Part. von: concidere = zusammenhauen] (Rhet., Stilkunde): kurz, gedrängt:… …   Universal-Lexikon

  • Arzneidroge — Drogen in der pharmazeutischen Wortbedeutung bezeichnet Pflanzen, Tiere oder Mikroorganismen bzw. Teile davon, die zur Herstellung von Arzneimitteln verwendet werden. Sie sind gewöhnlich durch Trocknung haltbar gemacht, lediglich Drogen für… …   Deutsch Wikipedia

  • Camphylobacter — Campylobacter Campylobacter fetus Systematik Domäne: Bakterien (Bacteria) …   Deutsch Wikipedia

  • Campylobacter — fetus Systematik Domäne: Bakterien (Bacteria) Abteilung …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»