-
1 contumax
con-tŭmax, ācis, adj. [from the root tem, whence also temno; cf. contemno, and contumelia], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked, stubborn, contumacious.I.Prop.A.In gen. (freq. and in good prose):B.quis contum acior? quis inhumanior? quis superbior?
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:Sara in me contumax,
id. Att. 15, 15, 2; cf.:adversus plebem,
Suet. Tib. 2; and:populus regibus suis,
Sen. Thyest. 644:reus (together with arrogans, securus),
Quint. 6, 1, 14; cf.animus (with arrogantia oris),
Tac. A. 5, 3:contumaces et mconsultae voces,
id. ib. 4, 60:preces,
id. ib. 2, 57:voltus,
Curt. 4, 6, 24:epistula,
Suet. Claud. 35: filii, Cod. Th. 8, 14, 1.—Rarely in a good sense, unyielding, firm, steadfast:contumax etiam adversus tormenta servorum fides,
Tac. H. 1, 3 (cf. contumacia).— Poet.:Hispanis ego contumax capillis,
Mart. 10, 65.— Comp., v. supra.— Sup.:Fortuna contumacissimum quemque aggreditur,
Sen. Prov. 3, 4; id. Ep. 83, 21.—Esp., jurid. t. t., that refuses to appear in a court of justice in obedience to a lawful summons:II.contumax est, qui... litteris evocatus, praesentiam, sui facere contemnet,
Dig. 42, 1, 53, § 1 sqq.; cf. contumacia, I. B.—Transf., of animals:b.boves,
Col. 6, 2, 10:gallina ad concubitum,
id. 8, 2, 8.—Of inanimate things, not yielding, furnishing opposition:lima,
Phaedr. 4, 7, 5:cardamum frianti,
Plin. 12, 13, 29, § 50:syllaba,
not fitting into measure, Mart. 9, 12.—Hence, adv.: contŭmācĭter, obstinately, stubbornly, etc.: contumaciter, arroganter, akoinônêtôs solet ad me scribere, Cic. Att. 6, 1, 7:contumaciter urbaneque vexatum,
id. Q. Fr. 2, 1, 3:omnia agere,
Liv. 2, 58, 7; Quint. 11, 3, 11 et saep.— Comp., Nep. Cim. 2, 5.—In a good sense (cf. contumax and contumacia), firmly, Sen. Ep. 13, 2; Quint. 6, prooem. § 15.—Transf., of inanimate things:lapides scalpturae resistunt,
Plin. 37, 7, 30, § 104; in comp., id. 19, 7, 35, § 117.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский