-
1 con-glūtinō
con-glūtinō āvī, ātus, āre, to join together, unite, cement: amores nuptiis, T. — To compose, unite, frame together: hominem: amicitias: Ex his conglutinatus, composed. -
2 conglutino
con-glūtino, āvi, ātum, āre1) склеивать, слеплять, скреплять (libros Dig; calx conglutinat Vtr)2) тесно сочетать, связывать ( amicitias C); складывать, соединять ( res dissolutas C)3) придумывать ( quod lubet Pl) -
3 conglutino
con-glūtino, āvī, ātum, āre, zusammenleimen, -kleben, -fügen, I) eig.: libros, ICt.: vulnera, Plin. – absol., calx conglutinat, Vitr. – II) übtr.: 1) im allg.: ex his totus conglutinatus est, aus diesen (Lastern) ist er ganz zusammengesetzt, Cic.: hominem eadem optime, quae conglutinavit, natura dissolvit, Cic.: c. rem dissolutam divulsamque, Cic. – affixus et conglutinatus, v. jmd., der einer Person immer zur Seite bleibt, Apul. met. 9, 17. – 2) insbes.: a) eng ZUsammenknüpsen, eng verbinden, enger verknüpfen od. knüpfen, voluntates, Cic.: amicitias, Cic.: meretricios amores nuptiis, Ter.: animi vitium cum causa peccati, in enge Verbindung bringen (v. Redner), Cornif. rhet. – b) etwas (ein Mittel) aussinnen, Plaut. Bacch. 693.
-
4 conglutino
con-glūtino, āvī, ātum, āre, zusammenleimen, -kleben, -fügen, I) eig.: libros, ICt.: vulnera, Plin. – absol., calx conglutinat, Vitr. – II) übtr.: 1) im allg.: ex his totus conglutinatus est, aus diesen (Lastern) ist er ganz zusammengesetzt, Cic.: hominem eadem optime, quae conglutinavit, natura dissolvit, Cic.: c. rem dissolutam divulsamque, Cic. – affixus et conglutinatus, v. jmd., der einer Person immer zur Seite bleibt, Apul. met. 9, 17. – 2) insbes.: a) eng ZUsammenknüpsen, eng verbinden, enger verknüpfen od. knüpfen, voluntates, Cic.: amicitias, Cic.: meretricios amores nuptiis, Ter.: animi vitium cum causa peccati, in enge Verbindung bringen (v. Redner), Cornif. rhet. – b) etwas (ein Mittel) aussinnen, Plaut. Bacch. 693.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conglutino
-
5 conglutino
con-glūtĭno, āvi, ātum, 1, v. a., to glue, cement, join together.I.Lit. (t. t.):II.favos extremos inter se,
Varr. R. R. 3, 16, 23; cf.:utrasque res inter se (calx),
Vitr. 7, 4, 3:libros,
Dig. 32, 52, § 5:carnis,
Plin. 27, 6, 24, § 42:volnera recentia,
id. 30, 13, 39, § 115:germinantis oculos aliquā sibi annexione,
Pall. Mart. 10, 36.—Trop.A.To join, unite firmly together, to bind closely, cement (a favorite trope of Cic.;* B.elsewhere very rare): hominem eadem, optime quae conglutinavit, natura dissolvit,
Cic. Sen. 20, 73; cf.:rem dissolutam, divulsamque (sc. in oratione),
id. de Or. 1, 42, 188:animi vitium cum causā peccati,
Auct. Her. 2, 3, 5:amicitias,
Cic. Lael. 9, 32 (opp. dissolvere); id. Att. 7, 8, 1:concordiam,
id. ib. 1, 17, 10:voluntates nostras consuetudine,
id. Fam. 11, 27, 2; cf.: meretricios amores nuptiis, * Ter. And. 5, 4, 10:quid est in Antonio praeter libidinem, crudelitatem, petulantiam, audaciam? Ex his totus conglutinatus est,
composed, Cic. Phil. 3, 11, 28: affixus et conglutinatus, i. e. adhering closely to a person, App. M. 9, p. 225, 4.—Like compono, comparo, etc., to invent, devise, contrive (a means):conglutina, Ut senem hodie doctum docte fallas,
Plaut. Bacch. 4, 4, 42.
См. также в других словарях:
conglutinant — Adhesive, promoting the union of a wound. [L. con glutino, pp. atus, to glue together, fr. gluten, glue] * * * con·glu·ti·nant (kən glooґtĭ nənt) [L. conglutinare to glue together] promoting union, as of the edges of a wound … Medical dictionary
glutinare — glu·ti·nà·re v.tr. (io glùtino) 1. TS biochim., alim. arricchire di glutine, spec. una pasta alimentare 2. OB incollare con glutine | estens., cicatrizzare {{line}} {{/line}} DATA: 1563 nell accez. 2 … Dizionario italiano