Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

complain

  • 1 kvarta, kveina

    Íslensk-ensk orðabók > kvarta, kveina

  • 2 KVARTA

    * * *
    (að), v. to complain; kvarta um e-t, to complain of a thing.
    * * *
    að, to complain; k. um e-t, to complain of, Fas. ii. 370, Háv. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > KVARTA

  • 3 KÆRA

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v.
    1) to discuss, debate (þeir kærðu þetta um hríð milli sín);
    2) to bring forward, mention; herra R. kærði krankleik sinn, pleaded his illness; kæra vandræði sín fyrir e-m to disclose one’s troubles to one;
    3) to complain of (þeir kærðu mjök áhlaup hans);
    4) to accuse, make a charge against one (kæra e-n um þjófnað); kæra á e-n, to lay to one’s charge (Svíar kærðu mjök á Hákon konung, at hann hafði brennt Vermaland); kæra sik, to complain, murmur (þegar bœndr tóku at kæra sik).
    f. complaint; murmur.
    * * *
    ð, to accuse, complain of, also to plead, with acc.; Þorsteinn kvaðsk eigi vilja kæra frændr sína um þetta mál, Rd. 234; hvervetna þar sem ef er á nokkru máli, þá kæri þeir sem um þat mál eigu at dæma, K. Á. 204; hann kærði angr sinn, Str. 4; kæra vandræði sín, k. mál sín fyrir e-m, Hkr. i. 196, Fms. x. 24; er lands-nauðsynjar verða fyrir honum kærðar, Sks. 496:—to plead, herra Rafn kærði krankleik sinn, Bs. i. 782; kæra mál sín, to plead one’s cause, Gþl. 16; öll mál ok sakarferli skyldi fyrir dómanda kærask, Stj. 164; kæra lög eðr lof, to debate laws or licenses, Grág. i. 5; þótt þeir kærði ( debated) þetta um hríð milli sín, Hkr. ii. 42.
    2. to complain, with prepp.; kæra á e-n, to make a charge or complaint against, accuse; má hón nú ekki á okkr kæra, þvíat ek senda kiðit sem ek hét, Stj. 197; Svíar kærðu mjök á Hákon konung, at hann hafði brennt Vermaland, Fms. x. 2: to plead against, accuse, gékk fram sira Jón holt ok kærði á Ketils-sonu, at þeir hefði úlögliga tekit fyrir honum kvikfé mart, Bs. i. 738: ef nokkurr kærir á þá jörð, Jb. 253; engi hafði á kært né at fundit, Dipl. i. 7; við hvern eiga þessir menn at kæra, against whom have these men to complain? Dropl. 16: kæra sik, to complain, murmur; þegar bændr tóku at k. sik, Fms. iv. 271, Stj. 294.

    Íslensk-ensk orðabók > KÆRA

  • 4 FRÝJA

    I)
    (frý, frýða, frýt), v.
    1) to defy, taunt (hón frýði honum með mörgum orðum): f. e-m hugar, to challenge one’s courage; þessi klæði frýja ykkr föður-hefnda, those clothes challenge you to revenge your father;
    f. taunt, reproach; verja sik frýju, to clear one self of reproach.
    * * *
    pres. frýr, pret. frýði, pres. with the neg. suf. frýr-at, Lex. Poët., to defy, challenge, question, taunt, with dat. of the person; hón fryði honum með mörgum orðum, Fas. i. 142: with gen. of the thing, to challenge, question; frýja e-m hugar, to question one’s courage, Nj. 60, Ísl. ii. 102; meir frýr þú mér grimmleiks en aðrir menn, Eg. 255; þessi klæði frýja ykkr föður-hefnda, those clothes challenge you to revenge your father, Ld. 260; er hvárigum sóknar at f., neither needed to be spurred on, Fms. xi. 131; konungr kvað öngan þess mundu f. honum, the king said that no one would challenge, question him as to that, v. 337; hvárki frý ek mér skygnleiks eðr áræðis (the words of a bravo), Nj. 258; engan heyri ek efndanna f., Fms. vii. 121; enginn frýr þér vits, en meir ertu grunaðr um gæzku, no one questions thy wit ( head), but thy godliness ( heart) is more questioned, Sturl. i. 135; frýr nú skutrinn (better skutnum) skriðar, a pun, now the stern hangs, the stern-rowers pull feebly, Grett. 113 new Ed.
    II. frýja á e-t, a law phrase, to complain of, protest; cp. áfrýja, ef annarr hvárr frýr á hlut sinn, Gþl. 23; frýja á mál, N. G. L. i. 26; buðu þeir biskupi þann kost fyrir þat sem á var frýð, Bs. i. 754: to egg on, ekki skaltú hér enn þurfa mjök á at f., Nj. 58; þyrfti þat þeim at bæta sem brotið var á, en eigi hinum, er á frýðu ( who provoked), Sturl. iii. 162.

    Íslensk-ensk orðabók > FRÝJA

  • 5 GEFA

    * * *
    (gef; gaf, gáfum; gefinn), v.
    1) to give (gefa e-m e-t);
    hann gaf þeim góðar gjafar, he gave them good gifts;
    gefa e-m ráð, to give one advice;
    gefa hljóð, to give a hearing;
    gefa e-m sök, e-t at sök, to lay to one’s charge, to bring a charge against one;
    gefa slög, to deal blows;
    gefa e-m drekka, to give one to drink;
    impers., e-m gefr byr (byri), one gets a fair wind (gaf þeim byr ok sigla þeir í haf);
    absol., gaf þeim vel, they got a fair wind;
    ef fœri gefr á, if you get a chance;
    ef yðr (dat.) gefr eigi missýi í þessu máli, if you are not mistaken in this matter;
    þat gaf öllum vel skilja, it was clear for all to understand;
    2) to give, grant;
    gefa heimleyfi, to grant furlough;
    gefa e-m líf, to grant one his life;
    3) to give in matrimony (ek var ung gefin Njáli);
    4) to give fodder to cattle, to feed (gefa göltum, nautum, kúm, hestum);
    5) gefa staðar, to stop;
    lét hann þá staðar gefa róðrinn, he stopped rowing;
    6) e-m er e-t svá gefit, or svá gefit um e-t, one is so and so disposed, thinks so and so of a thing (ef þér er þetta svá gefit sem þú segir);
    7) with preps.:
    gefa sér litit (mikit) af (or at) e-u, to take little (much) notice of;
    gefa á e-t, to pour water on;
    fig. to press on (gefr Ormr þá á);
    gefa e-m til e-s, to give in return for a thing (gefa fé til sátta);
    impers., honum hafði vel gefit til (had good luck) um hefndina;
    gefa sér mikit (lítit) um e-t, to take great (little) interest in (= gefa sér mikit, lítit, af or at e-u);
    gefa sér fátt um e-t, to take coldly, take little notice of;
    gefa e-t upp, to give up (gefa upp alla mótstöðu);
    gefa sik upp, to surrender;
    gefa upp gamalmenni, to give old people up, let them starve;
    gefa upp leiguna, to remit the rent;
    gefa upp sakir, to remit offences;
    upp gefinn, exhausted;
    gefa e-t við e-u, to give in payment for;
    gefa sik við, to give in (þat er líkara, at ek gefa mik við);
    8) refl., gefast.
    * * *
    pret. gaf, 2nd pers. gaft, mod. gafst, pl. gáfu; pres. gef; pret. subj. gæfi; part. gefinn; with neg. suff. gef-at, gaft-attu, Fm. 7; mid. form gáfumk ( dabat or dabant mihi, nobis), Stor. 23, Bragi, Edda: [Goth. giban = διδόναι; A. S. gifan; Engl. give; Dutch geven; O. H. G. gepan; Germ. geben; Swed. gifva; Dan. give.]
    A. To give, with acc. of the thing, dat. of the person; g. gjafar, to give gifts, Fm. 7, Fms. vii. 40, Nj. 29, Hm. 48; mikit eitt skala manni gefa, 51; hann kvaðsk eingin yxn eiga þau áðr at honum þætti honum gefandi (gerundial, worth giving to him), Rd. 256; hann gaf stórgjafir öllu stórmenni, Ld. 114; hann gaf þeim góðar gjafir at skilnaði, Gísl. 9; Rútr gaf henni hundrað álna, Nj. 7; viltú g. mér þá, 73, 75, 281, passim.
    II. to give in payment, to pay; gefa vildim vit þér fé til, we will give thee money for it, Nj. 75; yðr væri mikit gefanda (gerundial) til, at þér hefðit ekki íllt átt við Gunnar, you would have given a great deal not to have provoked Gunnar, 98; ek mun g. þér til Guðrúnu dóttur mína ok féit allt, id.: to lay out, hann gaf sumt verðit þegar í hönd, Gísl. 12; gefa e-t við e-u, to pay for a thing; at þér gefit mjök margra Kristinna manna líf við yðvarri þrályndi, that you will cause the loss of many Christian lives with your stubbornness, Fms. iv. 195; þat er líkara at ek gefa mikit við, Nj. 53; gefa sik við e-u, to give oneself to a thing, attend to, be busy about, mod.: gefa í milli, to discount; hygg at hvat þú gefr í milli tveggja systra, Fms. iv. 195 (hence milli-gjöf, discount).
    III. in special sense, to give in matrimony; Njáll bað konu til handa Högna ok var hon honum gefin, Nj. 120; Vígdís var meir gefin til fjár en brautargengis, V. had been more wedded to the money than to her advancement, Ld. 26; segir at dóttir þeirra muni eigi betr verða gefin, 114:—gefa saman, to betroth, Fms. x. 381:—in mod. sense to marry, of the clergyman.
    2. to give as a dowry, portion; búum þeim er Sveinn hafði gefit til hennar, Fms. x. 310 (hence til-gjöf, dowry); eigi skal ok í klæðum meira heiman gefask með konu en þriðjungr (hence heiman-gjöf, dowry), Gþl. 212:—so also, gefa í erfðir, to give as inheritance, Bs. i. 285:—gefa ölmusu, to give alms, Bs. passim; gefa fátækum, to give to the poor, passim.
    IV. to give, grant; hann gaf honum vald yfir öllu landi, Fms. i. 18; gefa heimleyfi, to grant ‘home-leave,’ furlough, ix. 474; gefa orlof, ii. 64; gefa grið, to grant a truce to one, pardon, Nj. 165, Fms. ix. 479; gefa e-m líf, to grant one his life, 470.
    V. in various phrases; gefa e-m nafn, to give one a name, Nj. 91, Fms. i. 23, Grág. ii. 146; gefa þakkir, to give thanks, Fms. i. 231; gefa e-m tillæti, to indulge one, Nj. 169; gefa e-m rúm, to give place to one, Fms. ii. 254, vi. 195; gefa ráð, to give counsel, advice, Nj. 75, 78; gefa góð orð, to give good words, answer gently; gefa e-m stór orð, to give one big words, Fms. v. 158; gefa slög, to deal blows, ix. 313; gefa gaum at, to give heed to, Nj. 57, Eg. 551; gefa hljóð, to give a hearing, in public speaking, Nj. 230; gefa tóm, to give time, leisure, 98; gefa ró reiði, to calm one’s wrath, 175:—gefa e-m sök, to bring a charge against, complain of, 82; ok gaf ek þó hjálminum enga sök á því, I did not like the helmet less for that, Ld. 128; at eigi sé mælt, at þú gefir dauðum sök, that thou bringest a charge against a dead man (which was unlawful), Nj. 82; en hvártki okkat gefr þat öðru at sök, neither of us likes the other the less for that, 52; ekki gef ek þér þat at sök þótt þú sér engi bleyðimaðr, 54; engi þorði þó sakir á at gefa, none durst complain, Al. 123; Sigurðr jarl bað konung eigi gefa Þrændum þetta at sök, Fms. i. 57; gefa kæru upp á e-n, to give in a complaint against one, Dipl. ii. 13.
    2. gefa sér um …, to give oneself trouble about, take interest in, mostly followed by a noun; gefa sér fátt um e-t, to take coolly; gefa sér mikit um, to take great interest in; Þorfinnr lét gefa honum mat, en gaf sér lítið at honum, but else took little notice of him, Grett. 96; ekki er þess getið, at hann gæfi sér mikit um, that he shewed great interest, Fms. i. 289; mun ek mér ok ekki um þetta gefa, I will let this pass, not take offence at it, Boll. 354; en ef til mín kæmi tveir eða þrír, þá, gaf ek mér ekki um, then I took no notice of it, Fms. ii. 151; konungr gaf sér fátt um þat, Fb. i. 261; hann þóttisk vita hvat keisaranum mislíkaði ok gaf sér þó ekki um at sinni, Fms. vi. 71; ok gáfu sér ekki um viðbúnaðinn, vii. 87; so also, Skúli gaf sér litið at hvat biskup sagði, S. troubled himself little at what the bishop said, Bs. i. 873:—akin is the mod. phrase, eg gef ekki um það, I do not want it; gefðu ekki um það, do not care for it, mind it not; eg gaf ekki um að sjá það, I did not want to see it, etc.
    3. gefa staðar, to stop; lét hann þá staðar gefa róðrinn, he stopped rowing, Fms. vi. 384; konungr gaf staðar ok hlýddi til frásagnar þeirra, viii. 400; ok þá er sá íss gaf staðar ok rann eigi, Edda 3; ok þeir gefa eigi stað ferðinni fyrr en þeir kómu norðr, 151 (pref.); svá at staðar gaf (MS. naf) höndin við sporðinn, 40.
    VI. to give out, deal out; hón bað gefa sér drekka, bade give him to drink, Eg. 604: to give a dose, gefa e-m eitr, Al. 156:—absol. to give fodder to cattle, gefa göltum, Hkv. 2. 37; gefa nautum, kúm, hestum, Sturl. ii. 42, Gísl. 28:—gefa á, to dash over, of sea-water, cp. ágjöf: to pour water on, var gluggr á ofninum syá at útan mátti á gefa, Eb. 134; síðan lét hann gefa útan á baðit í glugg, 136; gefa á ker, to fill a goblet, Clar.: metaph. to press on, gefr Ormr þá á, Fb. i. 530 (in wrestling).
    VII. with prepp., fyrir-gefa, to forgive, freq. in mod. usage, but scarcely found in old writers; so also gefa til, cp. Dan. tilgive, D. N., vide Safn i. 96, (rare and obsolete):—gefa upp, to give up; gefa upp gamalmenni, to give old people up, let them starve, Fms. ii. 225; gefa upp föður eða móður, 227; bændr báðu hann gefa upp eyna, Grett. 145: to remit, en þó vil ek nú upp gefa þér alla leiguna, Nj. 128; gaf honum upp reiði sína, Fms. x. 3, 6; ok gefit oss upp stórsakir, ii. 33; Brján konungr gaf upp þrysvar útlögum sínum inar sömu sakir, Nj. 269: absol., hvárt vilit þér gefa honum upp, pardon him, 205; gefa upp alla mótstöðu, to give up all resistance, Fms. ix. 322; gefa sik upp, to give oneself up, surrender, i. 198; þá gefum vér upp várn stað, 104; gefa upp ríki, konungdóm, to give up the kingdom, abdicate, resign, x. 4, xi. 392: to give up, hand over to one, Magnús konungr gaf honum upp Finnferðina með slíkum skildaga, vii. 135; ek vil gefa ykkr upp búit at Varmalæk, Nj. 25; allir hafa þat skaplyndi at gefa þat fyrst upp er stolit er, 76: to give up, leave off, gefa upp leik, to give up playing, Fas. iii. 530; gefa upp horn, Fms. vi. 241: to exhaust, empty, upp ætlu vér nú gefnar gersimar yðrar, vii. 197.
    B. IMPERS., a naut. term; e-m gefr byri, byr (acc. pl. or sing.), one gets a fair wind; gaf þeim byr ok sigla þeir í haf, Nj. 4; gaf þeim vel byri, 138; er þeir vóru búnir ok byr gaf, Eg. 99: so also absol. with or without dat. of the person, gaf kaupmönnum burt af Grænlandi, the sailors got a wind off Greenland, so as to sail from it, Fb. iii. 454; því at eigi gaf suðr lengra, Fms. ii. 185; gaf þeim vel, ix. 268; gaf honum ílla, x. 4; gaf honum eigi austan, Nj. 63: so in the saying, svo gefr hverjum sem hann er góðr.
    2. in other phrases, to get a chance; ef færi (acc.) gefr á, if you get a chance, Nj. 266; halda njósnum, nær bezt gæfi færi á honum, to keep a look-out, when there was best chance to get at him, 113; til þess gefr nú vel ok hógliga, ‘tis a fair and easy opportunity for that, Al. 156; mæltu menn at honum hafði vel gefit til ( had good luck) um hefndina, Fms. vii. 230; ef yðr (dat.) gefr eigi missýni í þessu máli, if you are not mistaken in this matter, Fbr. 32; gaf þeim glámsýni (q. v.) er til vóru komnir, Sturl. i. 179, Stj. 401; þá gaf mér sýn, then I beheld (in a vision), Fms. vii. 163; þat gaf öllum vel skilja, it was clear for all to understand, it lay open to all, vi. 70; e-m gefr á að líta, one can see, i. e. it is open and evident.
    C. REFLEX., gefask vel (ílla), to shew oneself, prove good ( bad); það sé ván at þú gefisk honum eigi vel, er þú gefsk öllum öðrum mönnum ílla, Nj. 32; eigi deilir litr kosti ef þú gefsk vel, 78; hversu gafsk Björn þér, Kári, 265; opt hafa mér vel gefisk yður ráð, your counsels have often proved good to me, Ld. 252; hefir þeim þat ok aldri vel gefisk ( it has never turned out well) í þessu landi, Fms. vii. 22; ílla gefask ílls ráð, a saying, Nj. 20; hétu allir góðu um at gefask vel (i. e. to fight manfully), Fms. vii. 262:—to happen, turn out, come to pass, sem síðan gafsk, x. 416; svá honum gafsk, so it turned out for him, Sl. 20; ok svá gæfisk, ef eigi hefði Guð þá sína miskun til sent, and so it would have come to pass, unless …, Fms. x. 395:—gefsk mér svá, it seems to me so, methinks it is so, Karl. 290, 308 (vide A. V. 2. above); þat allsheri at undri gefsk, to all people it is a wonder, Ad. 18; e-m er e-t svá gefit, to be so and so disposed, to think so and so of a thing; ef þér er þetta svá gefit sem þú segir, Fms. v. 236; svá er mér gefit, son minn, at ek em þér fegin orðin, Ó. H. 33; sagði hann at svá mundi jarli gefit, Fms. ix. 244; en svá ætla ek flestum lendum mönnum gefit, at eigi munu skiljask frá Skúla jarli, 429, v. l.; þyki mér ok sem svá muni flestum gefit, at fé sé fjörvi firr, Ld. 266; en þat mun þó mestu um stýra hversu Þórdísi er um gefit, 302; síðan talaði konungr þetta mál við systur sína, ok spurði hversu henni væri um þetta gefit, Fms. ii. 221: of the gifts of nature, mikill máttr er gefinn goðum várum, Nj. 132; ok er þat mál manna, at henni hafi allt verit ílla gefit þat er henni var sjálfrátt, i. e. that she was a bad woman in everything of her own making (but well gifted by nature), 268; ok svá er sagt at honum hafi flestir hlutir höfðinglegast gefnir verit, 254.
    2. with prepp., gefask upp, to give up, give in, surrender, Nj. 64, 124, Eg. 79: mod. to lose one’s breath: upp gefinn, upset; eigi þykjumk ek upp gefinn þó at ek sjá smávofur, Grett. 112; eigi þyki mér vit upp gefnir, ef vit veitumk at, 131; en þó at þeir feðgar sé ríkir menn, þá eru vér þó ekki upp gefnir fyrir þeim, Fb. ii. 195: in mod. usage, exhausted, having lost one’s breath, eg er uppgefinn; also of a horse, hann gafsk upp, harm er stað-uppgefinn:—e-m gefsk yfir, to do wrong, commit a fault, fail; þat mæla menn at þessi hlutr hafi konunginum yfir gefisk helzt, Fms. xi. 283; ef göfgum mönnum gáfusk stórir hlutir yfir, if the noble gave gross offence, did evil things, Bs. i. 107; engi er svá vitr at eigi gefisk yfir nokkut sinn, Karl. 451:—to give oneself to one, gefask Kristi, N. G. L. i. 339; gefsk þú hánum þá í dag með Guði, Nj. 157; gefask á vald e-s, to give oneself into another’s power, Fms. ix. 479.
    II. recipr. to give to one another; gefask gjöfum, Bret. 48; gáfusk þeir gjöfum áðr þeir skildu, Bs. i. 274.
    III. part. gefinn, given to a thing, in a spiritual sense, devout; g. fyrir bækr, lestr, smíðar, etc., given to books, reading, workmanship, etc.

    Íslensk-ensk orðabók > GEFA

  • 6 kveinka

    (að), v. to complain.
    * * *
    að, to complain; k. um e-t, O. H. L. 78, Rb. 174, Bs. ii. 64: mod., k. sér, to wail, cry, from pain.

    Íslensk-ensk orðabók > kveinka

  • 7 kæra

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v.
    1) to discuss, debate (þeir kærðu þetta um hríð milli sín);
    2) to bring forward, mention; herra R. kærði krankleik sinn, pleaded his illness; kæra vandræði sín fyrir e-m to disclose one’s troubles to one;
    3) to complain of (þeir kærðu mjök áhlaup hans);
    4) to accuse, make a charge against one (kæra e-n um þjófnað); kæra á e-n, to lay to one’s charge (Svíar kærðu mjök á Hákon konung, at hann hafði brennt Vermaland); kæra sik, to complain, murmur (þegar bœndr tóku at kæra sik).
    f. complaint; murmur.
    * * *
    u, f. a complaint, esp. as a law term, a complaint made before a king or court, Fb. ii. 170, Dipl. ii. 13: a murmur, Stj. 291: a quarrel, dispute, 131.
    COMPDS: kæruefni, kærulauss.

    Íslensk-ensk orðabók > kæra

  • 8 VANDA

    (að), v.
    1) to work elaborately, bestow great pains on, prepare carefully (hón gerði honum ok klæði öll, er mest skyldi vanda);
    vandaðr, elaborate, highly finished (vandaðr skipabúnaðr);
    vandaðar krásir, choice dainties;
    2) to pick out the best, choose carefully (muntu þurfa at vanda til ferðar þessar bædi menn ok skip);
    3) to find fault with, be particular about, care, mind, with a negative (vanda lítt um siðu manna); vanda ek eigi, þótt sá sé drepinn, I mind not though he be killed; vanda um e-t við e-n, to find fault with one for a thing, complain of;
    4) refl., vandast, to become difficult, precarious (þykki mér nú vanda málit); impers., vandast um e-t, it becontes difficult.
    * * *
    að, to make elaborately, take care and pains in a work or a choice, to pick out the best, choose; vanda til ferðar bæði menn ok skip, Nj. 122; búa ferð sína ok vanda menn til, Orkn. 108; þat var siðr um ríkra manna börn, at vanda mjök menn til at ausa vatni ok gefa nöfn, Fms. i. 14; þurfti þann stað at vanda, at hann væri sléttr, Eg. 275; vóru menn vandaðir til at varðveita hofin at vitrleik ok réttlæti, Landn. (Append.) 334; svá skal sannaðar-menn vanda at frændsemi við aðilja, at …, Grág. i. 30, 75, ii. 245; vanda skal búa í þingkvöð, at fjár-eign, i. 142; svá skal vanda sögu sem um erlendis víg, i. e. the procedure is the same as, 183; svá skal vanda tíð at eiðfæra ómaga, sem til þess at eiga hreppa-dóm, the same season is to be appointed for it as for h., 245.
    2. to work elaborately; þann bæ lét hann mjök vanda, Eb. 26; hón görði honum klæði öll þau er mest skyldi vanda, Fs. 61; láta göra skip ok vanda sem mest, 322; göra drykkju-skála ok vanda sem mest, Fms. i. 290; þú skalt vanda sem mest bæði hátt ok orðfæri ok einna mest kenningar, Fb. i. 215: vandaðr, choice, elaborate; stofu nýja ok vandaða, Eg. 49; skip vandat at öllu sem mest, 68; skip vandat forkunnar-mjök at smíð. Orkn. 332; mikit lið ok frítt ok mjök vandaðan skipabúnað, Fms. x. 36; var vandaðr mjök róðr á drekanum, vi. 309; stöpul vandaðan, Bs. i. 132; vandaðar krásir, choice, Fms. iv. 160; umgörð vandaða, Fs. 97.
    3. vanda sig, vanda ráð sitt, to be honest, lead a righteous life, passim; lítt vandaðr, not very honest, Fms, xi. 275; ú-vandaðr, plain, common, dishonest.
    II. [ vanda = to carp at, find fault, Ivar Aasen], to object, make difficulties:
    1. only in the negative phrase, vanda ekki, not to mind; hann sagði dóttur sinni, at hann mundi eigi vanda at gipta honum dóttur sína, Stj. 206; vanda eigi, to mind not, care not; vanda ek eigi ( I mind not) þótt sá sé drepinn, 181; vanda ekki ( care not) hvárt luklar finnask, Al. 44; vandar eigi þótt þykkt so skipat, 41.
    2. to find fault, be fastidious; hvárt sem þær vanda eðr gefa ósæmilig orö, D. N. ii. 16; þá eigu hásetar eigi at vanda þá hlezlu fyrir styrimanni ok fari við svá búit, N. G. L. ii. 275: and thus freq. in mod. speech of Norway, ‘vanda maten’ (cp. Icel. mat-vandr); in Icel. it remains in the phrase, vanda um e-t, to complain of, Eg. 142, 711, Landn. 141, Orkn. 90, Fs. 137, Eb. 144, Gullþ. 26, Dropl. 15.
    III. reflex. to become difficult, precarious; nú vandask málit, Nj. 4; vandask ráða-görðin, Fms. vii. 183.

    Íslensk-ensk orðabók > VANDA

  • 9 aumka

    (að), v. to commiserate, to feel pity for (a person, etc.).
    * * *
    að, to bewail, to complain, esp. in the impers. phrase, a. sik, to feel compassion for, Bær. II, Al. 10, Róm. 182, Bret. 98, Fagrsk. ch. 34; now freq. used in reflex., aumkast yfir e-t, to pity.

    Íslensk-ensk orðabók > aumka

  • 10 DEILA

    * * *
    I)
    (-da, -dr), v.
    sú á, er deilir með jötna sonum grund ok með goðum, that river which parts the giants and the gods;
    alit þat land, er vatnsföll deila til sjófar, of which the rivers form the boundaries down to the sea;
    vildi H. bæði kjósa ok deila, H. would both choose and deal (viz. divide the catch in shares and choose for himself the share he liked best);
    láta en kjósa ok deila, to give one an arbitrary power in a case;
    with dat. (hversu má keisarinn deila sér í tvá staði);
    2) to deal out, apportion, allot;
    deila dögurð, mat á málum, to deal out portions of food in a household;
    deila víg með verum, to deal victory fairly among men;
    3) to distinguish, discern, = greina;
    eptir þat sá sól ok mátti þá deila ættir, they could then discern the quarters of heaven;
    deila liti, to discern colours;
    eigi deilir litr kosti (acc. pl.), colour is no sure test of the quality;
    4) to busy or occupy oneself with, deal with (engi maðr á önnur mál at deila í kirkju, nema biðja fyrir sér);
    hann við Ríg rúnar deildi, he capped ritnes (spells) with R.;
    deila orðspeki við e-n, to contend in learning with one;
    þótt hringbrotar heiptir deili, though men hate one another;
    deila kníf ok kjötstykki, to share knife and meat;
    5) deila við e-n, to quarrel with one (deila við heimska hali);
    deili gröm við þik, may the fiends bandy words with thee;
    deila um e-t, to quarrel, contest about;
    þeir deildu um (they have a lawsuit about) jarðir;
    deila á e-n, to contend against one;
    deila illyrðum, illdeildum, to chide, abuse one another;
    deila afli, ofríki, við e-n, to deal harshly and overbearingly with one;
    impers., ef í þat deilir, if there be dissent on that point;
    ef í deilir með þeim, if they disagree;
    6) to be master of, possess (deila bauga, fé);
    þar er munuð deilir, when love is concerned, in a matter of love;
    7) refl., deilast, to spread, branch off (svá viða sem kristni deilist um heim);
    meðan mér deilist lífit til, as long, as life is granted me;
    deilast at e-u, to disagree about a thing.
    f. disagreement, contest;
    eiga, halda, deilu við e-n, to quarrel or contend with one.
    * * *
    d, [Goth. dailjan and ga-dailjan = μερίζειν, μεταδιδόναι, διαιρεθν, etc.; A. S. dælan; Engl. to deal; Germ. theilen; O. H. G. tailjan; Swed. dela; Dan. dele.]
    I. with acc. (never dat.), to deal, divide; the phrase, vilja bæði kjósa ok deila, will both choose and deal, of unfair dealing, a metaphor taken from partners, e. g. fishermen, where one makes the division into shares (deilir), and the others choose (kjósa) the shares they like best, Ld. 38; deildr hlutr, a dealt lot. i. e. share dealt or allotted to one, Grág. i. 243; d. e-m e-t, to allot one a thing, to deal out to one, ii. 294: deila dögurð, d. mat (in mod. usage skamta), to deal out portions of food in a household, Ísl. ii. 337; sér at þar var manni matr deildr, Gísl. 47; þú kunnir aldregi d. mönnum mat, Ls. 46: þá er maðr á brot heitinn ef honum er eigi deildr matr á malum, Grág. i. 149; cp. the proverb, djarfr er hver inn deildan verð; d. fé, Skm. 22; d. bauga, Rm. 20; d. e-t út, to deal out, give, Fms. xi. 434.
    2. of places, to divide, bound; fírðir deila, the firths are the boundaries, Grág. ii. 217; vatnsföll ( rivers) d. til sjávar. Eg. 131: sva vítt sem vatnsföll deila til sjávar, Landn. 57. K. Þ. K. 34.
    β. used impers. as it seems; deilir norðr vatnsföllum, Ísl. ii. 345; fjöll þau er vatnsföll deilir af milli héraða, the fells that divide the waters, form the water-shed, between the counties, Grág. i. 432; þar er víkr deilir, Hlt.
    3. metaph. to distinguish, discern; eptir þat sá sól, ok máttu þá d. ættir, after that the sun broke forth, and they could discern the airts (of heaven), Fb. i. 431, Fms. iv. 38; deila liti, to discern colours (lit-deili), hence the proverb, eigi deilir litr kosti (acc. pl.), colour (i. e. look, appearance) is no sure test, Nj. 78: metaph., d. víg, to act as umpire in a fight, tourney, or the like, Ls. 22: we ought perh. to read deila (not bera) tilt með tveim, 38.
    4. various phrases, deila sér illan hlut af, to deal onself a had share in, to deal badly in a thing, Ld. 152: the phrase, e-t deilir máli (impers.), it goes for a great deal, is of great importance, Hs. 65, mod. usage skipta máli, miklu, etc.: d. mál, to deal with a thing, Hom. 34; d. mál e-s, to deal speech, to discuss or confer with one, Ó. H. 82 (in a verse): d. e-n málum, to deal, i. e. speak, confer, with one, Krók. 36 C: d. orðspeki við e-n, to deal, i. e. contend in learning with one, Vþm. 55; rúnar, Rm. 42; eiga við e-t at d., to have to deal with a thing, Fms. viii. 288: the phrase, d. mál brotum, to deal piecemeal with a case, take a partial or false view of a thing, or is the metaphor taken from bad payment (in bauga-brot, q. v.)? Eb. 184; þeir hafa eigi deilt þetta mál brotum, i. e. they have done it thoroughly, have not been mistaken, Konr. 52: to share in a thing, d. kníf ok kjötstykki, to share knife and meat, Grág., Ísl. ii. 487: the phrase, d. hug, to ‘deal one’s mind,’ pay attention to, with a notion of deep concern and affliction; heil vertú Sváfa, hug skaltú d., thy heart shall thou cleave, Hkv. Hjörv. 40: deildusk hugir, svá at huskarlar héldu varla vatni, their minds were so distraught, that the house-carles could hardly forbear weeping, Fms. vi. (in a verse); hence a hardened man is called lítill skapdeildar maðr, (Hugdeila, mind’s concern, is the name of a poem of the 17th century): at þeir deildi enga úhæfu, that they should forbear dealing outrageously, Fms. i. 22; d. heiptir, to deal hatred, to hate (poët.), Hkv. 41: d. afli, ofríki við e-n, to deal harshly and overbearingly with one. Fms. i. 34; d. illyrðum, ill-deildum, to chide, abuse one another, Háv. 37, Ld. 158.
    II. neut. to be at feud, quarrel; the saying, sjaldan veldr einn þegar tveir deila; deili gröm við þig, Hkv. I. 43; ek bað flögð d. við þau, Sighvat: d. til e-s, to quarrel for a thing, Eg. 510: d. upp á e-n, to complain of one, Stj. 294. Exod. xvii. 2, ‘Why chide ye with me?’
    β. impers., ef í þat deilir, if there be dissent on that point, Grág. ii. 125; ef í deilir með þeim, if they dissent, i. 58.
    2. d. um e-t, to contend about a thing, as a law term; þeir deildu ( they had a lawsuit) um jarðir, Fms. iv. 201; þeir deildu um landaskipti, 315; þeir deildu um land þat er var …, Landn. 125; þeir deildu um leysingja-arf, 100, 101: metaph., d. um stafn, to come to a close fight, Orkn. 232.
    III. reflex. to spread, branch off; vatnsföll deilask milli héraða, Grág. ii. 218; svá víða sem hón (i. e. Christianity) deilisk um heim, Hom. 49.
    2. meðan mér deilisk lífit til, as long as life be dealt (i. e. granted) me, Fms, viii. 205; e-t deilisk af, a thing comes to pass, Hkr. iii. 55 (in a verse); kölluðu þeir, at lengi mundi vörn deilask af úti, that a long defence would be dealt out, i. e. there would be a long struggle, Sturl. i. 59, cp. the Goth. afdailjan = to pay off; hugr deilisk (vide above): þat mun oss drjúgt deilask, it will cost us dear, Am. 19.

    Íslensk-ensk orðabók > DEILA

  • 11 frýja

    I)
    (frý, frýða, frýt), v.
    1) to defy, taunt (hón frýði honum með mörgum orðum): f. e-m hugar, to challenge one’s courage; þessi klæði frýja ykkr föður-hefnda, those clothes challenge you to revenge your father;
    f. taunt, reproach; verja sik frýju, to clear one self of reproach.
    * * *
    u, f. a defiance, challenge, question, taunt, Fs. 8, Bs. i. 734, Ld. 236; verja sik frýju, to clear oneself of all question, i. e. do a thing blamelessly, Sturl. iii. 68; ek varða mik kvenna frýju, I cleared myself from the taunts of woman, Eb. (in a verse): frýju-laust, n. adj. blamelessly; berjask f., to fight hard, Glúm. 381; þeir sækja bardagann f., Fms. xi. 136; hann kvað Einar mundu elt hafa f., Sturl. i. 68: frýju-orð, n. taunting words, Fms. vii. 272, xi. 374, Nj. 108.

    Íslensk-ensk orðabók > frýja

  • 12 klaga

    * * *
    að, [Germ. klagen], to complain, accuse, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > klaga

  • 13 kretta

    (pret. kratt), v. to murmur, complain (engi þorði um at kretta).
    * * *
    pret. kratt, a def. strong verb, to maunder, murmur; engi þorði um at kretta, Grett. 140 A, B; Uxi kratt jafnan um, Finnb. 280 C; þeir þoldu ílla, en krittu (kruttu?) um, Fas. i. 129.

    Íslensk-ensk orðabók > kretta

  • 14 KVEINA

    (að), v. to wail, lament; kveina um e-t, to com plain of (er hér kveinat um eldiviðarfæð).
    * * *
    að. [Ulf. qainon = πενθειν; A. S. cwânjan; Engl. whine, wanion; Germ. weinen]:—either, kveina um e-t (mod. k. yfir e-u), to complain of a thing, or absol. to wail, mourn, lament, but not used transitively as in A. S.; er hér kveinat um eldiviðar-fæð, Fms. i. 291; görðit hón hjufra né höndum slá, né k. um sem konur aðrar, Gkv. 1. 1 (2. 11); taka nú k. um þat, er …, Al. 52, Fas. iii. 154; hón kveinaði um mjök meðan hón starfaði, Hom. 113: absol., munu þér k. ok kalla til Dróttins, Stj. 441; krytja eðr k., 370, Fas. i. 200; en þeir létu sem þeir heyrði eigi hvat er hón kveinaði, Fms. vi. 352.

    Íslensk-ensk orðabók > KVEINA

  • 15 óð-inndæla

    u, f. a απ. λεγ., [qs. of-inndæla (?) from of and eindæll or inndæll = strange, odd]:— a puzzle (?); ek skal kæra um óðindælu mína sjálfs, I have to complain of my puzzle, an accident that has happened to me, Fms. vi. 374.

    Íslensk-ensk orðabók > óð-inndæla

  • 16 ákæra

    * * *
    I)
    (-ða, -ðr), v. to complain of.
    f. charge, complaint (bera ákæru á e-n).

    Íslensk-ensk orðabók > ákæra

  • 17 vandræðast

    (dd), v. refl. to grumble over, complain of (vandræðast um e-t).

    Íslensk-ensk orðabók > vandræðast

См. также в других словарях:

  • complain — com·plain vi: to make a complaint Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. complain I ( …   Law dictionary

  • complain — UK US /kəmˈpleɪn/ verb [I] ► to tell someone that something is wrong or not satisfactory, and that you are annoyed about it: complain about sth »Workers complain about the conditions in which they are forced to work. complain that »The chief… …   Financial and business terms

  • Complain — Com*plain (k[o^]m*pl[=a]n ), v. i. [imp. & p. p. {Complained} (k[o^]m*pl[=a]nd ); p. pr. & vb. n. {Complaining}.] [F. complaindre, LL. complangere; com + L. plangere to strike, beat, to beat the breast or head as a sign of grief, to lament. See… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Complain — Com*plain , v. t. To lament; to bewail. [Obs.] [1913 Webster] They might the grievance inwardly complain. Daniel. [1913 Webster] By chaste Lucrece s soul that late complain d Her wrongs to us. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • complain — ► VERB 1) express dissatisfaction or annoyance. 2) (complain of) state that one is suffering from (a symptom of illness). DERIVATIVES complainer noun. ORIGIN Old French complaindre, from Latin complangere bewail …   English terms dictionary

  • complain — (v.) late 14c., find fault, lament, from stem of O.Fr. complaindre to lament (12c.), from V.L. *complangere, originally to beat the breast, from L. com , intensive prefix (see COM (Cf. com )), + plangere to strike, beat the breast (see PLAGUE (Cf …   Etymology dictionary

  • complain — [v] grumble about accuse, ascribe, attack, beef*, bellyache*, bemoan, bewail, bitch, carp, cavil, charge, contravene, criticize, defy, demur, denounce, deplore, deprecate, differ, disagree, disapprove, dissent, expostulate, find fault, fret, fuss …   New thesaurus

  • complain — [kəm plān′] vi. [ME compleinen < OFr complaindre < VL * complangere, orig., to beat the breast < L com , intens. + plangere, to strike: see PLAINT] 1. to claim or express pain, displeasure, etc. 2. to find fault; declare annoyance 3. to… …   English World dictionary

  • complain — com|plain W3S2 [kəmˈpleın] v [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: complaindre, from Vulgar Latin complangere, from Latin com ( COM ) + plangere ( PLAINT)] 1.) [I,T not in passive] to say that you are annoyed, not satisfied, or unhappy about… …   Dictionary of contemporary English

  • complain — verb 1 (intransitive, transitive not in passive) to say that you are annoyed, dissatisfied, or unhappy about something or someone: They ve already been given a 10% raise so why are they complaining? | You never ask my opinion about anything, Rod… …   Longman dictionary of contemporary English

  • complain */*/*/ — UK [kəmˈpleɪn] / US verb [intransitive/transitive] Word forms complain : present tense I/you/we/they complain he/she/it complains present participle complaining past tense complained past participle complained to say that you are not satisfied… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»