-
1 mensa
mensa, ae, f [Sanscr, ma, measure; Gr. metron; cf. manus, mane, etc.], a table for any purpose, as a dining-table; a market-stand for meat, vegetables, etc.; a money-dealer's table or counter, a sacrificial table, etc.I.Lit. Of the table itself as a fabrid:II.non ferre mensam nisi crebris distinctam venis,
Sen. Dial. 3, 35, 5:mensa inanis nunc si adponatur mihi,
Plaut. Pers. 3, 1, 26:cibos in mensam alicui apponere,
id. Men. 1, 3, 29:surgunt a mensā saturi, poti,
id. Ps. 1, 3, 62: ad mensam consistere. to wait at table, Cic. Tusc. 5, 21, 61:auferre mensam,
Plaut. Truc. 2, 4, 14:apud mensam,
at table, id. Trin. 2, 4, 77; Gell. 2, 22, 1; 19, 7, 2:arae vicem praestare posse mensam dicatam,
Macr. S. 3, 11, 5.—Transf.A.Food; a table, meal, course: quocum mensam sermonesque suos impertit, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 240 Vahl.):B.communicabo te semper mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 51:ita mensas exstruit,
id. Men. 1, 1, 25:parciore mensā uti,
Tac. A. 13, 16:Italicae Syracusiaeque mensae,
Cic. Tusc. 5, 35, 100:cui Quintus de mensa misit,
id. Att. 5, 1, 4; so,parāsti mensam adversus eos qui tribulant me,
Vulg. Psa. 23, 5:una mensa,
at a single meal, Juv. 1, 138: prior, proxima mensa, the first, the second rank at table; the first or second in esteem:Raeticis uvis prior mensa erat,
Plin. 14, 1, 3, § 16; id. 9, 17, 29, § 63: secunda mensa, the second course, the dessert (at which much wine was used), Cels 1, 2:haec ad te scripsi, appositā secundā mensā,
during the dessert, Cic. Att. 14, 6, 2; 14, 21, 4:Agesilaus coronas secundamque mensam servis dispertiit, Nep Ages. 8, 4: secunda mensa bono stomacho nihil nocet,
Cels. 1, 2, fin.:mensae tempore,
meal-time, Juv. 13, 211.—The guests at table:C.cum primum istorum conduxit mensa choragum,
Suet. Aug. 70.—A money-changer's counter:D. E.decem minas dum hic solvit, omnis mensas transiit,
Plaut. Curc. 5, 3, 4:mensam poni jubet atque Effundi saccos nummorum,
Hor. S. 2, 3, 148:nummulariorum,
Vulg. Matt. 21, 12:publica,
a public bank, Cic. Fl. 19, 44; id. Pis. 36, 88.—Mensa lusoria, a gaming-table (late Lat.), Aug. Conf. 8, 6.—F.A sacrificial table:G.Curiales mensae, in quibus immolabatur Junoni, quae Curis est appellata, Paul. ex Fest. s. v. Curiales, p. 64 Müll.: mensae deorum,
Verg. A. 2, 764:Jovis mensa,
Plin. 25, 9, 59, § 105: a small altar:super tumulum statuere,
Cic. Leg. 2, 26, 66.—The long flat part, the table, of a military engine (e. g. of a catapult), Vitr. 10, 16.—H. -
2 communico
communico, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en commun, réunir, mêler, communiquer, avoir des rapports avec. [st2]2 [-] faire part de; partager, associer. [st2]3 [-] prendre sa part de, s'associer à. [st2]4 [-] souiller. - communicare aliquid cum aliquo: partager qqch avec qqn. - communicare cum aliquo de aliqua re: entretenir qqn de qqch. - communicare cum aliquo: communiquer avec qqn. - communicabo semper te mensâ meâ, Plaut. Mil. 1, 1, 50: je te donnerai toujours une place à ma table. - communicare causam civium cum servis fugitivis, Sall. C. 56, 5: confondre la cause des citoyens avec celle d'esclaves fugitifs. - communicare inimicitias cum aliquo, Cic.: épouser les inimitiés de qqn.* * *communico, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] mettre en commun, réunir, mêler, communiquer, avoir des rapports avec. [st2]2 [-] faire part de; partager, associer. [st2]3 [-] prendre sa part de, s'associer à. [st2]4 [-] souiller. - communicare aliquid cum aliquo: partager qqch avec qqn. - communicare cum aliquo de aliqua re: entretenir qqn de qqch. - communicare cum aliquo: communiquer avec qqn. - communicabo semper te mensâ meâ, Plaut. Mil. 1, 1, 50: je te donnerai toujours une place à ma table. - communicare causam civium cum servis fugitivis, Sall. C. 56, 5: confondre la cause des citoyens avec celle d'esclaves fugitifs. - communicare inimicitias cum aliquo, Cic.: épouser les inimitiés de qqn.* * *Communico, communicas, pen. corr. communicare. Plaut. Communiquer.\Acta sua communicare cum aliquo. Ouid. Luy en bailler partie de la louange, en disant qu'il y a aidé.\Communicare ciuitatem. Liu. Recevoir un estrangier au droict de bourgeoisie d'une ville.\Furtum communicare cum aliquo. Cic. Faire participant, Luy en faire part.\Gloriam victoriae cum aliquo communicare. Cic. Luy attribuer partie de l'honneur et de la gloire.\Neque iis honos vllus communicatur. Caesar. On ne les fait participants d'aucuns honneurs et magistrats.\Inimicitias communicare cum altero. Cic. Se constituer ennemi des ennemis de son ami.\Laudem cum altero communicare. Cic. Faire participant.\Communicare aliquid cum sua laude. Cic. Mesler parmi sa louange.\Lucrum communicare. Sueton. Faire commun.\Mensa sua communicare aliquem. Plaut. L'avoir à boire et à manger avec soy.\Pericula communicare. Cic. Se mettre en danger pour un autre.\Communica mecum hanc prouinciam, pro Adiuua me. Plaut. Aide moy.\Impertire alicui et communicare cum eo aliquid. Cic. Luy en faire part.\Communicare cum altero. Caesar. Deviser et traicter de quelque chose ensemble, Parler à luy de quelque affaire, Communiquer.\Vna cum aliquo communicare omnia quae cura aliqua afficiunt. Cic. Parler à luy de quelque affaire, Communiquer.\Communicare inter se aliquid. Cic. Deviser de ses affaires. -
3 communico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
4 conmunico
commūnĭco ( conm-), āvi, ātum, 1, v. a. ( dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].I.To divide something with one, whether in giving or receiving.A.In giving, to divide a thing with one, to communicate, impart, to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos, alicui, aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.(α).With aliquid cum aliquo:(β).ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,
Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium [p. 384] sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116:suam causam cum Chrysogono,
id. ib. 48, 140:cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc.,
Caes. B. G. 7, 37:civitatem nostram vobiscum,
Liv. 23, 5, 9:causam civium cum servis fugitivis,
Sall. C. 56, 5:at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum),
Ov. M. 13, 239:consilia cum finitimis civitatibus,
to make common cause, to take common counsel, commune, consult, Caes. B. G. 6, 2:cum plebeiis magistratibus,
Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56:curam doloris cum aliquo,
Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse:homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem,
Cic. Att. 1, 18, 1:ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant,
id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re:Pompeius, qui mecum... de te communicare solet,
Cic. Fam. 1, 7, 3:is mecum de tuā mansione communicat,
id. ib. 4, 4, 5:cum compluribus de ratione belli,
Suet. Tib. 18. —Aliquid inter aliquos:(γ).cum de societate inter se multa communicarent,
Cic. Quint. 4, 15:socii putandi sunt, quos inter res communicata est,
id. Verr. 2, 3, 20, § 50:ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus,
id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2:communicato inter se consilio,
Liv. 8, 25, 9 (cf. a); Suet. Dom. 7.—Alicui aliquid, or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf.* (δ).Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat,
Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum):hisque omnium domus patent victusque communicatur,
id. B. G. 6, 23 fin.;so with redditur,
id. ib. 6, 13:sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse,
Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.:id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum,
Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—Aliquem aliquā re:(ε).communicabo semper te mensā meā,
Plaut. Mil. 1, 1, 50.—Absol.: nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 1, 5, 4; Cic. Sull. 3, 9:2.et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores,
id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22:ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet,
Caes. B. G. 7, 63:consilia communicant,
id. B. C. 2, 4 fin.; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin.; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part, to unite:3.viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant,
Caes. B. G. 6, 19:privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem,
Cic. Ac. 2, 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior:B.ne cum peregrinis communicarent,
Just. 36, 2, 15:malis,
with evil-disposed persons, Aug. Ep. 162:ne communices homini indocto,
Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in, Vulg. 1 Tim. 5, 22.—In receiving, to share something with one, to lake or receive a part, to partake, participate in (also class.).(α).Aliquid cum aliquo:(β).ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam,
Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.:provinciam cum Antonio,
Cic. Pis. 2, 5:inimicitias mecum,
id. Fam. 15, 21, 2:qui sibi cum illo rationem communicatam putat,
believes that he has all things in common with him, id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2. § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8:haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse,
Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—Absol.:(γ).primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat,
Tac. Agr. 8.—Alicui (late Lat.):II.altari Christi,
to receive the sacrament, Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—In Tertull., acc. to communis, II., to make common, i. e. low, base, to contaminate, defile, Tert. Spect. 17; id. Patient. 8. -
5 communico
commūnico, āvī, ātum, āre [ communis ]1)а) делать общим (aliquid cum aliquo или inter aliquos C etc.)б) делать сообща, принимать участие, делить (pericula C; labores et discrimina T)concordiam cum aliquo c. VM — примириться с кем-л.consilia cum aliquo c. (или c. cum aliquo) de aliquā re L, C etc. — совещаться с кем-л.c. liberos cum aliquo QC — прижить детей с кем-л.2) сообщатьc. consilium cum aliquo Cs — сообщить кому-л. план (своих действий), т. е. действовать заодно с кем-л.3) беседовать (cum aliquo de aliquā re Cs, C)4) воздавать ( laudem C); оказывать, предоставлять ( honorem Cs)5) присоединять, добавлять, вносить ( pecunias Cs)6) связывать, соединять (causam civium cum servis, т. е. cum causa servorum Sl)7) (тж. se c. Vlg) общаться, иметь дело, иметь связи (cum aliquo Sen, Just и alicui Vlg, Aug) -
6 communico
commūnico, āvī, ātum, āre (communis) = κοινόω, κοινωνέω I) tr.: 1) eig., gemeinsam-, gemeinschaftlich machen, alqd u. alqd cum alqo u. alqd inter m. Akk. Plur., a) übh.: α) mit jmd. gemeinsam od. gemeinschaftlich machen, -betreiben, mit jmd. teilen, zwischen zwei Parteien verteilen, laborem, gemeinsam tragen, Plin.: liberos cum alqo, gemeinschaftlich zeugen, Curt.: rem cum alqo, mit jmd. in Kompanie treten, Cic.: concordiam cum alqo, sich mit jmd. versöhnen, Val. Max.: socii (Kompagnons) putandi, quos inter res communicata est, Cic.: iudicia cum equestri ordine communicata erant, Cic.: c. quaedam ex maximis officiis inter libertinos, Suet.: u. im Pass. neben cum alqo noch m. Dat. comm., zB. id aut ereptum illis (Graecis) est aut certe nobis cum illis communicatum, müssen es mit uns teilen, Cic.: sibi communicatum cum illo, non ademptum imperium, habe den Oberbefehl mit jenem teilen müssen, Liv.: quae (crimina) cum his civitatibus C. Verri communicata sunt, in die diese St. im Interesse des C. Verres mit verwickelt worden sind, Cic. – bes. v. mündl. u. schriftl. gegenseitiger Mitteilung, etw. gemeinschaftlich beraten, über etw. sich vernehmen, bei etw. gemeinschaftlich zu Werke gehen, u. (mit u. ohne inter se) etw. sich gegenseitig mitteilen (s. Kraner Caes. b. G. 7, 63, 4), consilium, consilia, Sall. u. Caes.: rationes belli gerendi, Caes.: consilia cum finitimis civitatibus, gemeinschaftliche Sache machen mit usw., Caes.: consilium inter se, Liv.: de societate multa inter se, Cic. ep. – u. ohne Objekt = mit jmd. sich vernehmen, sich ins Einvernehmen setzen, sich gemeinschaftlich beraten, sich besprechen, Verabredung treffen, verhandeln, cum collega, Liv. – m. de u. Abl. ( κοινοῦσθαί τινι περί τινος), cum alqo de maximis rebus, Cic.: cum alqo saepe de alcis mansione aut decessione, Cic.: cum alqo saepissime de alqo, Cic. – β) mit einem lebl. Ggstde. = mit etw. zu gleichem Anteil zusammenwerfen, -vereinigen, zu etw. zu gleichem Anteil zulegen, -zuschießen, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis aestimatione factā cum dotibus communicant, Caes.: modo vestri facti gloriam cum mea laude communicet, auch mir mit zum Lobe anrechne, Cic. ep. – b) gebend mit jmd. gemeinsam machen = jmd. an etw. teil (Anteil) nehmen lassen, mit jmd. etw. teilen, jmdm. mitteilen, laudem, Cic.: rem publicam, Liv.: his omnium domus patent victusque communicatur (sc. cum iis), Caes.: neque iis petentibus ius redditur, neque honos ullus communicatur (verst. cum iis), Caes. – praemium cum alqo, Cic.: furta benignissime cum alqo, Cic.: causam civium cum servis fugitivis, Sall.: curam doloris sui cum alqo, Cic. – m. bl. Abl. rei, communicabo te semper mensā meā, Plaut. mil. 51. – m. Dat. pers., alci exiguam regionem, Mamert. pan. Maxim. 10, 1. – und bes. mündl. od. schriftl. etwas zur Kenntnisnahme mitteilen, omnia cum alqo, Cic.: alqd non cum alio, Caes.: si est causa mihi ignota, cum Hortensio communicata, respondeat, Cic. – c) empfangend = mit jmd. etw. gemeinsam haben, etw. teilen, an etw. teil (Anteil) haben od. nehmen, etw. mit tragen helfen, mit übernehmen, res adversas, Cic.: pericula, Cic.: labores modo et discrimina, mox et gloriam, Tac. – inimicitias cum alqo, Cic.: communices hanc mecum meam provinciam, Plaut. – 2) übtr. (wie κοινωνέω) m. Acc. pers., a) = jmd. gemein machen, erniedrigen, alqm, Tert. de spect. 17; de pat. 8. Augustin. c. Faust. 16, 31. – b) se c. alci, sich mit jmd. gemein machen = mit jmd. verkehren, umgehen, se honestiori, Vulg. Sirach 13, 2. – II) intr., a) m. cum u. Abl. od. (bei Eccl.) m. Dat. pers. = sich mit jmd. gemein machen, mit jmd. verkehren, umgehen, tecum, Sen. contr. 9, 24, 8: cum peregrinis, Iustin. 36, 2, 15: m. Dat., malis, Augustin.: homini indocto, Vulg.: Ithacio, Sulp. Sev. – b) m. Dat. rei = an etw. teilhaben od. -nehmen, peccatis alienis, Eccl.: altari, zum Abendmahl gehen, Augustin.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский
