Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

commit+error

  • 81 flanquer

    I.
    v. trans.
    1. To 'bung', to 'stick', to put. Où t'as flanqué mon pardosse? Where the hell did you throw my coat?
    2. Flanquer quelqu'un dedans: To 'land someone in it', to get someone into trouble.
    3. Flanquer quelqu'un à la porte: To 'send someone packing', to chuck someone out.
    4. Flanquer la frousse à quelqu'un: To 'put the wind up someone', to frighten the wits out of someone.
    II.
    v. trans. reflex.
    1. Se flanquer dedans: To 'land oneself in it', to get oneself into trouble (usually through an error of judgement).
    2. Se flanquer en l'air: To 'top oneself', to 'do oneself in', to commit suicide.

    Dictionary of Modern Colloquial French > flanquer

  • 82 Non erravi perniciose!

    I did not commit a fatal error!

    Latin Quotes (Latin to English) > Non erravi perniciose!

  • 83 допускать

    (кого-л./что-л.)
    несовер. - допускать; совер. - допустить
    1) (до кого-л./чего-л.; к кому-л.)
    2) permit, allow ( позволить); tolerate ( терпеть)

    этого нельзя допускать — it cannot be allowed/tolerated

    assume, grant, concede, suppose

    допустим... — let us suppose/assume...

    commit, make (an error, indiscretion, etc.)

    Русско-английский словарь по общей лексике > допускать

  • 84 допускать

    1) (кого-л. до, к) admit (smb. to)

    допускать кого-л. к кому-л. — to admit smb. to smb.'s presence

    2) (позволять) to permit, to allow; (терпеть) to tolerate
    3) (к секретной работе) to clear, to give a security clearance

    допуская, что... — on the assumption that...

    допустим... — let us assume...

    Russian-english dctionary of diplomacy > допускать

  • 85 غالط

    غالَطَ: أوْقَعَهُ في الغَلَط، ضَلّلَ
    to cause to commit a mistake, cause to err; to seek to involve in errors or mistakes, induce into error; to mislead, deceive, cheat

    Arabic-English new dictionary > غالط

  • 86 mancanza

    sf [man'kantsa]
    1)

    mancanza di (assenza) lack of, (carenza) shortage of, scarcity of

    mancanza di soldilack (o shortage) of money

    in mancanza d'altro/di meglio — for want o lack of anything else/better

    sentire la mancanza di qn/qc — to miss sb/sth

    2) (fallo) fault, (difetto) failing, shortcoming

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > mancanza

  • 87 делать ошибку

    make a mistake, make (commit) an error

    Banks. Exchanges. Accounting. (Russian-English) > делать ошибку

  • 88 допускать ошибку

    make a mistake, make (commit) an error

    Banks. Exchanges. Accounting. (Russian-English) > допускать ошибку

  • 89 совершать ошибку

    make a mistake, make (commit) an error

    Banks. Exchanges. Accounting. (Russian-English) > совершать ошибку

  • 90 bis

    bis, adv. num. [for duis, from duo; like bellum from duellum, Paul. ex Fest. p. 66 Müll.; cf. Cic. Or. 45, 153, and the letter B], twice, at two times, on two occasions, in two ways, = dis (very freq. in prose and poetry).
    I.
    In gen.:

    inde ad nos elisa bis advolat (imago),

    Lucr. 4, 315; Cic. Q. Fr. 3, 8, 6; Hor. Epod. 5, 33; id. A. P. 358; 440; Verg. A. 6, 32; Ov. M. 4, 517 al.:

    non semel sed bis,

    Cic. Verr. 2, 3, 77, § 179:

    semel aut bis,

    Quint. 11, 2, 34:

    bis ac saepius,

    id. 10, 5, 7; Nep. Thras. 2, 5:

    bis mori,

    Hor. C. 3, 9, 15: bis consul, who has been twice consul in all (diff. from iterum consul, who is a second time consul), Cic. Ac. 2, 5, 13; id. Lael. 11, 39; id. Verr. 2, 5, 23, § 59; Liv. 23, 30, 15; 23, 31, 6; 23, 34, 15; 25, 5, 3; cf. Val. Max. 4, 1, 3; Suet. Ner. 35.—Sometimes (among later writers) for iterum, now a second time:

    bis consul,

    Mart. 10, 48, 20; Prid. Kal. Febr.; Coll. Leg. Mos. et Rom. 1, § 11.—
    2.
    Bis is followed by,
    (α).
    Semel... iterum, Cic. Dom. 52, 134:

    bis dimicavit: semel ad Dyrrhachium, iterum in Hispaniā,

    Suet. Caes. 36; so id. Aug. 25; id. Tib. 6; 72; id. Claud. 6; cf. Wolf, ejusd. id. Tib. 6.—
    (β).
    Primo... rursus, Suet. Aug. 17; 28.—
    (γ).
    Et rursus, without a preceding primo, Suet. Aug. 22; id. Tib. 48.—
    B.
    Transf., doubly, twofold, in two ways, in a twofold manner:

    bis periit amator, ab re atque animo simul,

    Plaut. Truc. 1, 1, 26: nam qui amat cui odio ipsus est, bis facere stulte duco;

    laborem inanem ipsus capit, et illi molestiam adfert,

    Ter. Hec. 3, 2, 8 sq.:

    in unā civitate bis improbus fuisti, cum et remisisti quod non oportebat, et accepisti quod non licebat,

    Cic. Verr. 2, 5, 23, § 59:

    in quo bis laberis, primum, quod... deinde, quod, etc.,

    id. Phil. 8, 4, 13:

    inopi beneficium bis dat qui dat celeriter, Publ. Syr. v. 235 Rib.: bis gratum est,

    id. v. 44 ib.:

    bis est mori alterius arbitrio mori,

    id. v. 50 ib.—
    II.
    Particular connections.
    A.
    Bis in die, mense, anno, etc., or bis die, mense, anno, etc., twice a day, month, year, etc.; cf. Suet. Aug. 31 Oud.; id. Galb. 4; id. Vit. Ter. 2:

    bis in die,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100; Cato, R. R. 26; 87:

    bis die,

    Tib. 1, 3, 31; Verg. E. 3, 34; Hor. C. 4, 1, 25; Cels. 1, 1; 1, 8; 3, 27, n. 2; Plin. 10, 53, 74, § 146; cf.

    cotidie,

    Liv. 44, 16, 5:

    in mense,

    Plin. 11, 18, 19, § 59; Suet. Aug. 35:

    in anno,

    Varr. R. R. 2, 11, 7:

    anno,

    Plin. 2, 73, 75, § 184.—
    B.
    With other numerals, and particularly with distributives (class. in prose and poetry):

    bis binos,

    Lucr. 5, 1299; Cic. N. D. 2, 18, 49:

    bis quinos dies,

    Verg. A. 2, 126; Mart. 10, 75, 3; Ov. F. 3, 124:

    bis senos dies,

    Verg. E. 1, 44:

    bis septeni,

    Plin. 8, 36, 54, § 127:

    bis octoni,

    Ov. M. 5, 50:

    bis deni,

    Verg. A. 1, 381; Prop. 2 (3), 9, 3; Mart. 9. 78:

    bis quinquageni,

    id. 12, 67: bis milies, Liv. 38, 55, 12; Auct. B. Afr. 90; Val. Max. 3, 7, 1.—
    2.
    Esp., with cardinal numbers to express twice a given number (in the poets very freq., but not in prose):

    bis mille sagittae,

    Lucr. 4, 408; so Hor. Epod. 9, 17: bis sex, Varr. ap. Prob. Verg. E. 6, 31, p. 354 Lion.; Verg. A. 11, 9:

    bis quinque viri,

    Hor. Ep. 2, 1, 24; Ov. M. 8, 500; 8, 579; 11, 96:

    bis trium ulnarum toga,

    Hor. Epod. 4, 8:

    duo,

    Ov. M. 13, 642:

    centum,

    id. ib. 5, 208 and 209;

    12, 188: quattuor,

    id. ib. 12, 15:

    sex,

    id. ib. 6, 72; 6, 571; 4, 220; 12, 553; 12, 554;

    15, 39: septem,

    id. ib. 11, 302:

    novem,

    id. ib. 14, 253 al.—
    C.
    Bis terve, two or three times, very rarely:

    a te bis terve summum et eas perbrevis (litteras) accepi,

    Cic. Fam. 2, 1, 1:

    quem bis terve bonum cum risu miror,

    Hor. A. P. 358.—
    D.
    Bis terque, several times, repeatedly, Mart. 4, 82, 3; cf.:

    stulte bis terque,

    utterly, Cic. Q. Fr. 3, 8, 6. —
    E.
    Bis tanto or tantum, twice as great, twice as much:

    bis tanto amici sunt inter se quam prius,

    Plaut. Am. 3, 2, 62; id. Men. 4, 3, 6; id. Merc. 2, 2, 26:

    bis tantum quam tuus fundus reddit,

    Varr. R. R. 3, 2, 15:

    Tartarus ipse Bis patet in praeceps tantum, quantus, etc.,

    Verg. A. 6, 578.—
    F.
    Bis ad eundem (sc.: lapidem offendi, as in Aus. Ep. 11 med.);

    prov.,

    to commit the same error twice, Cic. Fam. 10, 20, 2.—
    G.
    Bis minus, in an old enigma in Gell. 12, 6, 2, whose solution is Terminus (ter-minus): semel minusne an bis minus, non sat scio: at utrumque eorum, ut quondam audivi dicier, Jovi ipsi regi noluit concedere.
    In composition, bis, like the Gr.
    dis, loses the s: biceps, bidens, bifer, bigener, bijugus, bilix, etc.;

    hence bissenus,

    Sen. Agam. 812; id. Herc. Fur. 1282; Stat. Th. 3, 574;

    and bisseni,

    id. ib. 12, 811; Aus. Monos. Idyll. 12, and Prud. Cath. 12, 192, are better written as two words: bis senus (seni); so either bisextus, or as two words, bis sextus (Stat. S. 4, 1, 9); v. bisextus.

    Lewis & Short latin dictionary > bis

  • 91 circumscribo

    circum-scrībo, psi, ptum, 3, v. a.
    I.
    Prop., to draw a line around, to circumscribe, enclose in a circle (in good prose;

    very freq. in Cic.): orbem,

    Cic. Fin. 5, 8, 23:

    lineas extremas umbrae,

    Quint. 10, 2, 7:

    virgulā stantem,

    Cic. Phil. 8, 8, 23:

    virgā regem,

    Liv. 45, 12, 5:

    aeneā fibulā pars auriculae latissima circumscribitur,

    Col. 6, 5, 4:

    terram surculo heliotropii,

    Plin. 22, 21, 29, § 60.—
    II.
    Trop.
    A.
    To draw a line as the circumference of a thing (cf. Quint. 12, 10, 5), i. e. to define, encompass, enclose, lim it, bound, circumscribe (syn.: definio, describo, termino):

    nullis ut terminis (orator) circumscribat aut definiat jus suum,

    Cic. de Or. 1, 16, 70; cf.:

    genus universum brevi circumscribi et definiri potest,

    id. Sest. 45, 97:

    exiguum nobis vitae curriculum natura circumscripsit, immensum gloriae,

    id. Rab. Perd. 10, 30:

    quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est,

    id. Arch. 11, 29:

    ante enim circumscribitur mente sententia confestimque verba concurrunt,

    id. Or. 59, 200:

    locum habitandi alicui,

    id. Par. 2, 18:

    Oceanus undique circumscribit omnes terras et ambit,

    Gell. 12, 13, 20:

    uti mihi dicas et quasi circumscribas verbis, quid homo sit,

    id. 4, 1, 12.—
    B.
    To bring within narrow bounds, i. e. to contract, hem in, circumscribe, to hinder free action, to restrain, confine, limit, etc. (syn.: claudo, includo, coërceo).
    (α).
    Esp., of the restrictions or hinderances imposed by one magistracy or authority upon another:

    Senatus credo praetorem eum circumscripsisset,

    Cic. Mil. 33, 88 (cf. just before:

    an consules in praetore coërcendo fortes fuissent),

    id. Att. 7, 9, 2; id. Phil. 13, 9, 19; Caes. B. C. 1, 32; Auct. ap. Quint. 9, 3, 72:

    ille se fluvio Rubicone et CC. milibus circumscriptum esse patiatur?

    Cic. Phil. 6, 3, 5:

    gulam et ventrem,

    Sen. Ep. 108, 14:

    circumscribere corpus et animo locum laxare,

    id. ib. 15, 2:

    laudes,

    id. Cons. ad Helv. 19, 7.—
    (β).
    In gen.:

    uno genere genus hoc aratorum,

    to comprehend in one class, Cic. Verr. 2, 2, 61, § 149 Zumpt:

    totum Dionysium sex epitomis circumscripsit,

    abridged, Col. 1, 1, 10:

    ut luxuriam vilitate circumscribamus,

    Plin. 22, 2, 3, § 4.—
    2.
    In later medic. lang. circumscribi = minui, to abate, subside:

    gravedo circumscribitur,

    Cael. Aur. Tard. 5, 10; so id. Acut. 2, 10 fin.
    C.
    To encircle or go around by writing = scribendo circumdare, i. e. to deceive, cheat, circumvent, entrap, insnare (syn.:

    circumvenio, decipio): fallacibus et captiosis interrogationibus circumscripti atque decepti,

    Cic. Ac. 2, 15, 46; Plin. 7, 40, 41, § 131; 33, 3, 14, § 48: non circumscribetur, qui ita se gesserit, ut dicat, etc., will not be deceived, i. e. will commit no error, Sen. Q. N. 5, 1, 3; id. Ep. 82, 19.—
    2.
    In mercantile lang., to deprive of money, to overreach, defraud:

    adulescentulos,

    Cic. Phil. 14, 3, 7; Juv. 10, 222; 14, 237:

    ab Roscio HS. I[C ][C ]. circumscriptus,

    Cic. Rosc. Com. 8, 24:

    vectigalia,

    to embezzle, Quint. Decl. 340.—
    3.
    In law, to defeat the purpose of a law, a will, etc., by a forced or too literal interpretation:

    legem,

    Dig. 4, 3, 18 fin.:

    ita circumscripto testamento,

    Plin. Ep. 8, 18, 4; Front. Aquaed. 112: constitutiones, Lact. de Ira Dei, 8.—
    4.
    Of circumlocution, to involve in language:

    oratio rem simplicem circumscribens elocutione,

    Auct. Her. 4, 32, 43; cf.:

    facetis jocis sacrilegium circumscribens,

    covering, Just. 39, 2, 5.—
    D.
    To cancel; to declare invalid, to annul, invalidate, void, set aside (cf. circumduco, II. D.):

    hoc omni tempore Sullano ex accusatione circumscripto,

    Cic. Verr. 2, 1, 16, § 43 (sublato, circumducto, praetermisso, Ascon.):

    circumscriptis igitur iis seutentiis, quas posui, etc.,

    id. Fin. 3, 9, 31.—Hence, circumscriptus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to II. A.) In rhet., rounded into periods, periodic:

    circumscripti verborum ambitus,

    Cic. Or. 12, 38; cf. Auct. Her. 4, 32, 43; Quint. 12, 10, 5, and v. circumscriptio.— Adv.: circum-scriptē, in periods:

    circumscripte numeroseque dicere,

    Cic. Or. 66, 221: circumscripte complecti singulas res. id. N. D. 2, 59, 147.—
    2.
    (Acc. to II. B.) Restricted, limited:

    brevis et circumscripta quaedam explicatio,

    Cic. de Or. 1, 42, 189:

    (vis orationis) pressior et circumscriptior et adductior,

    Plin. Ep. 1, 16, 4.— Adv.: circum-scriptē, summarily:

    circumscripte et breviter ostendere,

    Lact. 5, 14, 8; 5, 9, 20. — Sup. of the adj., and comp. and sup. of the adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > circumscribo

  • 92 lapis

    lăpis, ĭdis (abl. lapi, Enn. ap. Prisc. 708 P.; gen. plur. lapiderum, C. Gell. ap. Charis. p. 40 P.), m. (f.: tanto sublatae sunt augmine tunc lapides, Enn. ap. Non. 211, 9) [etym. dub.; perh. from same root with rupes; cf. Corss. Ausspr. 1, 545; not connected with laas, Curt. Gr. Etym. p. 542], a stone (cf.: saxum, silex, cautes, cos, calculus).
    I.
    In gen.:

    stillicidi casus lapidem cavat,

    Lucr. 1, 313:

    undique lapides in murum jaci coepti sunt,

    Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Mil. 15, 41:

    pars eminus glande aut lapidibus pugnare,

    Sall. J. 57, 4:

    lapide percussus,

    Plaut. Stich. 4, 2, 33:

    lapidem habere, ut illi cerebrum excutiam,

    id. Capt. 3, 4, 69; cf. Cic. de Or. 2, 47, 197:

    consul ingentem vim modicorum, qui funda mitti possent, lapidum paraverat,

    Liv. 38, 20, 1; Gell. 4, 14, 3 sqq.:

    e lapide duro parietes construere,

    Plin. 36, 22, 51, § 171:

    lapis duritia marmoris,

    id. 36, 22, 46, § 163:

    bibulus,

    sandstone, pumice-stone, Verg. G. 2, 348:

    molaris,

    a millstone, Quint. 2, 19, 3; cf.:

    num me illue ducis, ubi lapis lapidem terit?

    i. e. into the mill, Plaut. As. 1, 1, 16: Parius, Parian stone, i. e. Parian marble, Verg. A. 1, 593:

    lapide candidiore diem notare,

    i. e. to mark with a white stone the luckiest day, Cat. 68, 148; cf. lapillus.—
    B.
    Trop. for dulness, stupidity, want of feeling:

    ego me credidi homini docto rem mandare: is lapidi mando maximo,

    Plaut. Merc. 3, 4, 47:

    i, quid stas, lapis? quin accipis?

    Ter. Heaut. 4, 7, 3; cf. id. ib. 5, 1, 43:

    tu, inquam, mulier, quae me omnino lapidem, non hominem putas,

    id. Hec. 2, 1, 17;

    and with silex (q. v.): tu es lapide silice stultior,

    Plaut. Poen. 1, 2, 78; cf.:

    lapides mehercule omnes flere ac lamentari coëgisses,

    Cic. de Or. 1, 57, 245:

    lapis est ferrumque suam quicumque puellam verberat,

    Tib. 1, 10, 59:

    aut mare prospiciens in saxo frigida sedi, quamque lapis sedes, tam lapis ipsa fui,

    Ov. H. 19, 30.—Prov.:

    lapidem ferre altera manu, altera panem ostentare,

    i. e. to flatter openly and injure secretly, Plaut. Aul. 2, 2, 18:

    verberare lapidem,

    i. e. to hurt one's self more than one's enemy, id. Curc. 1, 3, 41:

    lapides loqui,

    to speak hard words, id. Aul. 2, 1, 29:

    ad eundem lapidem bis offendere,

    to commit the same error twice, Aus. Ep. 11; so,

    bis ad eundem (sc. lapidem),

    Cic. Fam. 10, 20, 2.—
    II.
    In partic.
    A.
    A mile-stone, set up on the roads at every thousand paces, which made a Roman mile;

    hence, with an ordinal numeral added to denote distance in miles: ad quartum et vicesimum lapidem a Roma,

    Varr. R. R. 3, 2, 14; cf.:

    effoditur ad vigesimum ab Urbe lapidem,

    Plin. 33, 12, 56, § 159:

    sacra videt fieri sextus ab Urbe lapis,

    Ov. F. 6, 682:

    intra vicesimum lapidem,

    Liv. 5, 4 fin.:

    duodecimum apud lapidem,

    Tac. A. 3, 45:

    a tertio lapide,

    Flor. 2, 6 fin.: ad lapidem undecimum, Paul. ex Fest. p. 250 Müll.—Sometimes ellipt. without lapis:

    ad duodecimum a Cremona,

    Tac. H. 2, 24:

    ad quartum,

    id. ib. 2, 39:

    ad octavum,

    id. ib. 3, 15.—
    B.
    The stone or stone elevation on which the prætor stood at slavesales:

    in eo ipso astas lapide, ubi praeco praedicat,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17; Col. 3, 3, 8:

    praeter duos de lapide emptos tribunos,

    Cic. Pis. 15, 35.—
    C.
    Terminalis, a landmark, boundary-stone, Amm. 18, 2, 15;

    called lapis alone,

    Lact. 1, 20 fin.; so,

    lapis sacer,

    Liv. 41, 13; cf.:

    non fixus in agris, qui regeret certis finibus arva, lapis,

    Tib. 1, 3, 44; cf. id. 1, 1, 12.—
    D.
    A gravestone, tombstone, Prop. 3 (4), 1, 37; Tib. 1, 3, 54;

    called also ultimus,

    Prop. 1, 17, 20.—
    E.
    A precious stone, gem, jewel, pearl (mostly poet.), Cat. 69, 3:

    gemmas et lapides,

    Hor. C. 3, 24, 48:

    clari lapides,

    id. ib. 4, 13, 14; Ov. A. A. 1, 432; Sil. 12, 231; Mart. 11, 50, 4; Tac. A. 3, 53; Macr. S. 7, 13, 11.—
    F.
    A statue: Jovem lapidem jurare, the statue of Jupiter at the Capitol, Cic. Fam. 7, 12, 2; Gell. 1, 21, 4; v. Juppiter.—
    * 2.
    Meton.:

    albus,

    a table of white marble, a marble table, Hor. S. 1, 6, 116.

    Lewis & Short latin dictionary > lapis

  • 93 παραγιγνώσκω

    A decide wrongly, commit an error of judgement,

    ὑπὲρ τούτων περὶ αὐτοῦ X.Mem.1.1.17

    ;

    π. τοῦ δικαίου Philostr.VS2.27.2

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραγιγνώσκω

  • 94 παραπαίω

    A strike on the side, strike falsely,

    χέλυν A.Fr. 314

    .
    II intr., strike a false note: metaph., to be infatuated, lose one's wits, Id.Pr. 1056 (anap.) ; ληρεῖν καὶ π. Ar. Pl. 508, cf. Pax90(anap.) ; μαίνομαι καὶ π. Pl.Smp. 173e, cf. Plb. 12.8.1 ;

    παραπεπαικότας Plu.2.963f

    ; to be in error, Phld. Sign.32 ; π. τι commit a folly, Luc.Hist.Conscr.2 ;

    π. πρὸς ὑλικὰς δυνάμεις Eun. VS p.474

    B.:—also in [tense] pf. part. [voice] Pass., φωναὶ -πεπαις μέναι mad, foolish, S.Ichn.234.
    b Medic., to be delirious, Gal.10.850,al.
    3 dash in, prob. in Philox.2.26.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραπαίω

  • 95 πλημμελής

    Grammatical information: adj. (comp.).
    Meaning: `faulty, full of error, unrighteous' (Democr., Att.)
    Derivatives: πλημμελ-έω `to fail, to commit an offence', - εια f. `fault, offence, mistake.' (Att.).
    Origin: GR [a formation built with Greek elements]
    Etymology: Prop., "(standing) beside (ouside) the μέλος, the melody, missing the μέλος"; opposite ἐμμελής. -- Cf. πλήν and μέλος.
    Page in Frisk: 2,560

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλημμελής

  • 96 fot

    [from Fre faute]: fault; error. Li ti fer mwa fer kat fot kalkil = It caused me to commit four errors (of) calculation.

    Morisyen-English dictionary > fot

  • 97 πταίω

    πταίω 1 aor. ἔπταισα; pf. ἔπταικα LXX; aor. pass. ptc. masc. acc. πταισθέντα (Papias v.l.) (Pind. et al.; ins, pap, LXX; TestJob 38:1; ApcSed 1:1; EpArist, Philo, Joseph.; trans. only the Catena on Mt 27:11 [JCramer I 231] in ref. to Papias [3:2] ὑπὸ τῆς ἁμάξης πταισθέντα struck by the cart) in our lit. only intr.
    to lose one’s footing, stumble, trip (X., An. 4, 2, 3 πρὸς τὰς πέτρας; Polyb. 31, 11, 5 πρὸς τὸν λίθον; Jos., Bell. 6, 64 πρὸς πέτρᾳ), in imagery (as Aeschyl., Hdt. et al.) in which the lit. sense is clearly discernible. Abs. (Maximus Tyr. 34, 2e) μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν; they did not stumble so as to fall into ruin, did they? Ro 11:11. The ‘stumbling’ means to make a mistake, go astray, sin (Pla., Theaet. 160d al.; abs. Arrian, Anab. 4, 9, 6; M. Ant. 7, 22 ἴδιον ἀνθρώπου φιλεῖν καὶ τοὺς πταίοντας; POxy 1165, 11 εἴτε ἔπταισαν εἴτε οὐκ ἔπταισαν=‘whether they have committed an error or not’; Dt 7:25; TestJob 38:1; ApcSed 1:1; EpArist 239; Philo, Leg. All. 3, 66) πολλὰ πταίομεν we commit many sins Js 3:2a (ApcSed 1:1); πτ. ἐν ἑνί sin in one respect (only) 2:10. ἐν λόγῳ in what one says 3:2b.
    to experience disaster, be ruined, be lost (Hdt. 9, 101; Aristot., Rhet. 3 al.; Diod S 15, 33, 1 et al.; Philo, De Jos. 144; Jos., Ant. 7, 75; 14, 434) of the loss of salvation 2 Pt 1:10: the aor., as in reff. cited above, provides the semantic component of climactic disaster. But mng. 1 also has supporters.—DELG. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πταίω

  • 98 hata işlemek

    to commit an error, to make a mistake

    İngilizce Sözlük Türkçe > hata işlemek

  • 99 hibát követ el

    to trip, to make a mistake, to commit an error

    Magyar-ingilizce szótár > hibát követ el

  • 100 hibázik

    to commit an error, to crap out, to err, to fault

    Magyar-ingilizce szótár > hibázik

См. также в других словарях:

  • commit an error — index err, lapse (fall into error), miscalculate, mistake, misunderstand Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • error — error, mistake, blunder, slip, lapse, faux pas, bull, howler, boner are comparable when they denote something (as an act, statement, or belief) that involves a departure from what is, or what is generally held to be, true, right, or proper. Error …   New Dictionary of Synonyms

  • error — n. 1) to commit, make an error 2) to compound an error 3) to correct, rectify an error 4) to admit to (making) an error 5) a cardinal, costly, egregious, flagrant, glaring, grievous, serious error 6) a clerical; grammatical; printer s,… …   Combinatory dictionary

  • Commit charge — In computing, commit charge is a term used in Microsoft Windows operating systems to describe the total amount of pageable virtual address space for which no backing store is assigned other than the pagefile. On systems with a pagefile, it may be …   Wikipedia

  • commit — committable, adj. committer, n. /keuh mit /, v., committed, committing. v.t. 1. to give in trust or charge; consign. 2. to consign for preservation: to commit ideas to writing; to commit a poem to memory. 3. to pledge (oneself) to a position on… …   Universalium

  • error — noun ADJECTIVE ▪ egregious (esp. AmE), fundamental, glaring, grave, great, grievous, major, serious ▪ The report contained some glaring errors …   Collocations dictionary

  • error — er|ror W2S2 [ˈerə US ˈerər] n [Date: 1200 1300; : Old French; Origin: errour, from Latin error, from errare; ERR] 1.) [U and C] a mistake error in ▪ There must be an error in our calculations. make/commit an error ▪ The government h …   Dictionary of contemporary English

  • Error (baseball) — In baseball [statistics] , an error is the act, in the judgment of the official scorer, of a fielder misplaying a ball in a manner that allows a batter or baserunner to reach one or more additional bases, when such an advance should have been… …   Wikipedia

  • error — noun 1 (C, U) a mistake, especially a mistake in speaking or writing or a mistake that causes serious problems: an essay full of spelling errors | Heath committed a grave error by making concessions to the right wing of the party. |… …   Longman dictionary of contemporary English

  • error */*/*/ — UK [ˈerə(r)] / US [ˈerər] noun Word forms error : singular error plural errors 1) [countable/uncountable] a mistake, for example in a calculation or a decision error in: an error in our calculations make an error: He admitted that he d made an… …   English dictionary

  • commit — I (New American Roget s College Thesaurus) v. t. perpetrate, perform, do; refer, consign, entrust; confide, commend; take into custody, confine. See action, commission, lawsuit, promise. II (Roget s IV) v. 1. [To perform] Syn. perpetrate, do, act …   English dictionary for students

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»