Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

commander

  • 1 sjóliîsforingi

    Íslensk-ensk orðabók > sjóliîsforingi

  • 2 yfirmaîur, stjórnandi

    Íslensk-ensk orðabók > yfirmaîur, stjórnandi

  • 3 æîsti yfirmaîur

    Íslensk-ensk orðabók > æîsti yfirmaîur

  • 4 HÖFÐINGI

    (pl. -jar), m.
    1) chief, leader; h. þeirrar ráðagørðar, at the head of that plan;
    2) captain, commander (K. var h. yfir þeim her);
    3) chief, ruler, esp. in pl., men of rank or authority (höfðingjar ok góðir menn; hann gørðist þá h. mikill).
    * * *
    a, m. a head, chief; Þórðr Gellir varð h. at sökinni, Íb. 8; formaðr eða h., 671. 5; sá er h. görisk í ( ringleader), N. G. L. i. 313, Gþl. 387; h. ráða-görðar, Eg. 48; h. fyrir útferð Gerhardi ábóta, Mar.
    2. a captain, commander; setti konungr þar yfir höfðingja Þórólf ok Egil, Eg. 272; víkinga-höfðingi, Fms. vi. 389; at allir höfðingjarnir fari frá liðinu, xi. 134; ok kvað Ketil Flatnef skyldu höfðingja vera yfir þeim her, Eb. 2; hers-h., hundraðs-h., sveitar-h., q. v.
    3. a ruler, used of all governors from a king downwards; esp. in pl., the gentry, opp. to almúgi, the common people; höfðingjar ok góðir menn, Íb. 14; höfðingjar ok ríkis-menn, 13; Ísleifr átti þrjá sonu, þeir urðu allir höfðingjar nýtir, 14, 17; hann lagði undir sik Suðreyjar ok görðisk h. yfir, sættisk hann þá við hina stærstu hofðingja fyrir vestan hatit … at Ketill var h. í Suðreyjum, Eb. 4; Hrólfr var h. mikill, 6; þá er Gizurr biskup andaðisk vóru þessir mestir höfðingiar á Íslandi, Bs. i. 31; þessir vóru þá stærstir höfðingjar á landinu, 4; hann var ríkr h., Nj. 1; biðja alla höfðingja liðsinnis, 213; auðigr at fé ok h. mikill, Ísl. ii. 290; Bárðr görðisk brátt h. mikill, Eg. 31; einn hverr konunganna, eða einhverr höfðingja annarra, Sks. 278; Erkibiskup þeirra hefi ek séð ok þykki mér hann líklegr til góðs höfðingja, Fms. x. 9; Þorsteinn görðisk h. yfir Vatnsdælum, Fs. 44; Snorri görðisk þá h. mikill, en ríki hans var mjök öfundsamt, Eb. 42; Brúsi var h. yfir dalnum, Hkr. ii. 310; þá vóru höfðingjar í Noregi, Tryggvi konungr …, Fms. i. 47; er þetta ákafi höfðingja, ok þar með alls fólks, 35; urðu þeir höfðingjar heims, Augustus ok Antonius, Rb. 412; h. lífsins, lord of life, Sks. 160; h. dauðans, prince of death, id.; heims h. = Satan, Niðrst. 1; myrkra h., prince of darkness, 623. 28, Greg. 42: with the article, the great, hvað höfðingjarnir hafast að hinir ætla sér leyfist það, Pass. 22. 10; í yztu myrkrum enginn sér, aðgreining höfðingjanna, 8. 20.
    COMPDS: höfðingjaást, höfðingjabragð, höfðingjadjarfr, höfðingjadómr, höfðingjaefni, höfðingjafundr, höfðingjahlutr, höfðingjakyn, höfðingjakærr, höfðingjalauss, höfðingjamerki, höfðingjanafn, höfðingjaskapr, höfðingjaskipti, höfðingjason, höfðingjastefna, höfðingjastyrkr, höfðingjaval, höfðingjaveldi, höfðingjaætt.
    II. with gen. sing.: höfðings-maðr, -kona, -fólk, etc., a man, woman, people of noble extraction, as also generous, magnificent people. höfðings-gjöf, f. a princely gift, and many similar compds.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖFÐINGI

  • 5 her-foringi

    a, m. a commander.

    Íslensk-ensk orðabók > her-foringi

  • 6 hers-höfðingi

    a, m. a commander, Stj. passim, Fms. vi. 151.

    Íslensk-ensk orðabók > hers-höfðingi

  • 7 her-stjóri

    a, m. a commander, Edda 93.

    Íslensk-ensk orðabók > her-stjóri

  • 8 her-togi

    a, m. [A. S. heretoga; Germ. herzog], originally a leader, commander, and often used so in old poets, Lex. Poët.: as a nickname, Guthormr hertogi, Hkr. Har. S. Hárf.: as a title, a duke (e. g. of Normandy); the first Norse duke was the earl Skuli, created duke A. D. 1237, vide Edda 104, Sks. 788, Gþl. 364: eccl. = prince, hertogi myrkranna, Satan, 623. 31.

    Íslensk-ensk orðabók > her-togi

  • 9 hershöfðingi

    Íslensk-ensk orðabók > hershöfðingi

  • 10 herstjóri

    Íslensk-ensk orðabók > herstjóri

  • 11 hertogi

    * * *
    m.
    2) duke.

    Íslensk-ensk orðabók > hertogi

  • 12 yfirráðandi

    m. master, commander (yfirráðandi skipanna).

    Íslensk-ensk orðabók > yfirráðandi

  • 13 undirofursti

    Íslensk-ensk orðabók > undirofursti

См. также в других словарях:

  • commander — Commander …   Military dictionary

  • commander — [ kɔmɑ̃de ] v. <conjug. : 1> • 1080; comander « donner en dépôt » Xe; lat. pop. °commandare, de commendare « confier, recommander » I ♦ V. tr. dir. 1 ♦ COMMANDER (qqn) :exercer son autorité sur (qqn) en lui dictant sa conduite. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • commander — COMMANDER. v. act. Ordonner, enjoindre quelque chose à quelqu un. Il lui a commandé telle chose. C est Dieu qui le commande. f♛/b] On dit proverbialement à celui qui veut commander quelque chose à des gens qui ne dépendent pas de lui, Commandez à …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • Commander — «Commander» Sencillo de Kelly Rowland con David Guetta del álbum One More Love y Here I Am Publicación 17 de mayo de 2010 Formato Descarga digital, CD Grab …   Wikipedia Español

  • commander — Commander. v. a. Ordonner, enjoindre quelque chose à quelqu un. Commander souverainement, imperieusement, avec authorité. il luy a commandé de faire telle chose. vous n avez rien à me commander. c est Dieu qui le commande. On dit prov. &… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • commander — Commander, enjoindre, bailler en commandement, qu on dit plus usitéement donner en mandement, Iubere, praecipere. Commander aussi est estre chef d une troupe. Selon ce on dit, Il commande en l armée, Imperator est. Commander aussi est recommander …   Thresor de la langue françoyse

  • Commander — bezeichnet: Commander (Militär) einen militärischen Rang im englischsprachigen Raum, entsprechend dem Oberstleutnant oder Fregattenkapitän den Führer einer militärischen Einheit im englischsprachigen Raum, siehe Kommandant, Kommandeur oder… …   Deutsch Wikipedia

  • Commander-1 — is a 1965 novel by Welsh author Peter Bryan George and deals with the aftermath of a nuclear war between the United States, the Soviet Union and the People s Republic of China. It was George s last published work, with the author committing… …   Wikipedia

  • Commander — Com*mand er, n. [Cf. F. commandeur. Cf. {Commodore}, {Commender}.] 1. A chief; one who has supreme authority; a leader; the chief officer of an army, or of any division of it. [1913 Webster] A leader and commander to the people. Is. lv. 4. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • commander — early 14c., comandur, from O.Fr. comandeor, from comander (see COMMAND (Cf. command)). Commander in chief attested from 1650s …   Etymology dictionary

  • commander — [kə man′dər, kəmän′dər] n. [ME comaundour < OFr comandeor] 1. a person who commands; leader; specif., a) the chief officer of a unit in certain societies and fraternal orders b) COMMANDING OFFICER 2. a high ranking member of an order of… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»