Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

comicus

  • 1 comicus

    cōmicus, a, um (κωμικός), zur Komödie gehörig, komisch (Ggstz. tragicus), I) adi.: a) übh. poëta, poëma, Cic.: fabula (Ggstz. tragica, satyrica), Acro: gestus, Quint: res, Stoff der Komödie, Hor.: artificium, Cic.: virtus, Caes. fr.: tragica comicaque ingenia, Sen. – b) in der Komödie dargestellt = auftretend wie in der Komödie, senes, stulti senes, Komik.: adulescens, Cic.: moecha Thais, Prop.: servi, Plaut. – II) subst., cōmicus, ī, m. (Ggstz. tragicus), a) der Schauspieler der Komödie, der Komiker, Plaut. Pers. 465 u.a. Corp. inscr. Lat. 14, 2408. – b) der Komödiendichter, Komiker, Sing. Amm. 14, 6, 6 u. 21, 14, 4: neben lyricus, Symm. ep. 4, 1: Plur., Cic. or. 184. Quint. 1, 7, 22: neben tragici, Quint. 9, 3, 14 u. 11, 1, 38.

    lateinisch-deutsches > comicus

  • 2 comicus

    cōmicus, a, um (κωμικός), zur Komödie gehörig, komisch (Ggstz. tragicus), I) adi.: a) übh. poëta, poëma, Cic.: fabula (Ggstz. tragica, satyrica), Acro: gestus, Quint: res, Stoff der Komödie, Hor.: artificium, Cic.: virtus, Caes. fr.: tragica comicaque ingenia, Sen. – b) in der Komödie dargestellt = auftretend wie in der Komödie, senes, stulti senes, Komik.: adulescens, Cic.: moecha Thais, Prop.: servi, Plaut. – II) subst., cōmicus, ī, m. (Ggstz. tragicus), a) der Schauspieler der Komödie, der Komiker, Plaut. Pers. 465 u.a. Corp. inscr. Lat. 14, 2408. – b) der Komödiendichter, Komiker, Sing. Amm. 14, 6, 6 u. 21, 14, 4: neben lyricus, Symm. ep. 4, 1: Plur., Cic. or. 184. Quint. 1, 7, 22: neben tragici, Quint. 9, 3, 14 u. 11, 1, 38.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comicus

  • 3 comice

    cōmicē, Adv. (comicus), nach Art der Komödie, komisch (Ggstz. tragice), Cic. de or. 3, 30. Sen. ep. 100, 10.

    lateinisch-deutsches > comice

  • 4 Menander

    Menander, drī, m. (Μένανδρος), I) der berühmteste Dichter der neuen griech. Komödie, Schüler des Theophrastus, um 340 v. Chr., Vorbild des Terenz, Ter. Andr. prol. 9. Cic. de fin. 1, 4. Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 21 Schenkl: nobilis comoediis, Phaedr. 5, 1, 9: Menander comicus, Amm. 21, 4, 4: Thais Menandri, Varro sat. Men. 301. – Nbf. Menandros, Ov. am. 1, 15, 18: Nbf. Menandrus, Vell. 1, 16, 3: Vok., docte Menandre, Prop. 3, 21, 28. – Dav. A) Menandrēus, a, um (Μενάνδρειος), menandrëisch, des Menander, Thais, Prop. 2, 6, 3. – B) Menandricus, a, um, menandrisch, fluxus, Tert. de pall. 4 (u. dazu Oehler Bd. 1. S. 940). – II) als Sklavenname: a) ein Sklave Ciceros, Cic. ep. 16, 13. – b) ein Freigelassener des T. Ampius Balbus, Cic. ep. 13, 70.

    lateinisch-deutsches > Menander

  • 5 poeta

    poēta, ae, m. (ποιήτης), I) der Verfertiger, Schöpfer, Erfinder von etwas, Plaut. Cas. 861 (Ränkeschmied): tu poëta es prorsus ad eam rem, bist der Mann zu usw., Plaut. asin. 748. – II) prägn., der Dichter, Poet, poëta bonus, optimus, Cic.: p. barbarus (v. Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus p., Suet. fr.: vetus p., Gell., veteres poëtae, Amm.: Corn. Severus, versificator quam poëta melior, Quint. – Plur. poëtae (Ggstz. oratores, Prosaiker, Cic. de or. 3, 39), poëtarum licentia, Cic.: legere oratores et poëtas, Cic.: ut ait poëta, Colum. – / Griech. Nbf. poētēs, ae, m., Corp. inscr. Lat. 14, 2651.

    lateinisch-deutsches > poeta

  • 6 tragicus

    tragicus, a, um (τραγικός), I) zur Tragödie gehörig, tragisch (Ggstz. comicus), poëma, Tragödie, Cic.: fabulae (Ggstz. comicae, satiricae), Acro ad Hor.: poëta, Tragödiendichter, Cic. u. Ascon.: actor, Schauspieler in der Tragödie, Liv.: u. so histrio, Plin.: ars, Hor.: Orestes, der in der Tragödie aufgeführt wird, Cic.: vestis, Val. Max.: cothurnus, Hor. u. (Ggstz. soccus) Amm.: tragica comicaque ingenia, Sen.: hoc argumentum tumore tragico, Amm.: Caligula tragicum illud (jenen Ausdruck des Tragikers) subinde iactabat ›oderint, dum metuant‹, Suet. – subst., a) tragicus, ī, m., der tragische Dichter, Tragiker, Sen. u.a.: Euripides tragicus, Solin. – b) tragicī, ōrum, m., tragische Schauspieler, Plaut. Pers. 465. – II) übtr., tragisch, a) = erhaben, wie in der Tragödie, pathetisch, orator, Cic.: spirat tragicum (Pathos) satis, Hor. – b) = schrecklich, grausam, traurig, scelus, Liv.: ignes (Liebesflammen), Ov.

    lateinisch-deutsches > tragicus

  • 7 Turpilius

    Turpilius, a, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Sex. Turpilius, ein röm. Komödiendichter, Zeitgenosse und Freund des Terenz, Vulcat. Sedig. bei Gell. 15, 24. v. 11: Turpilius comicus, Hieron. epist. 8 in. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 113. – Turpilia, Cic. ep. 7, 21 in.

    lateinisch-deutsches > Turpilius

  • 8 comice

    cōmicē, Adv. (comicus), nach Art der Komödie, komisch (Ggstz. tragice), Cic. de or. 3, 30. Sen. ep. 100, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comice

  • 9 Menander

    Menander, drī, m. (Μένανδρος), I) der berühmteste Dichter der neuen griech. Komödie, Schüler des Theophrastus, um 340 v. Chr., Vorbild des Terenz, Ter. Andr. prol. 9. Cic. de fin. 1, 4. Auson. edyll. 13 extr. p. 146, 21 Schenkl: nobilis comoediis, Phaedr. 5, 1, 9: Menander comicus, Amm. 21, 4, 4: Thais Menandri, Varro sat. Men. 301. – Nbf. Menandros, Ov. am. 1, 15, 18: Nbf. Menandrus, Vell. 1, 16, 3: Vok., docte Menandre, Prop. 3, 21, 28. – Dav. A) Menandrēus, a, um (Μενάνδρειος), menandrëisch, des Menander, Thais, Prop. 2, 6, 3. – B) Menandricus, a, um, menandrisch, fluxus, Tert. de pall. 4 (u. dazu Oehler Bd. 1. S. 940). – II) als Sklavenname: a) ein Sklave Ciceros, Cic. ep. 16, 13. – b) ein Freigelassener des T. Ampius Balbus, Cic. ep. 13, 70.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Menander

  • 10 poeta

    poēta, ae, m. (ποιήτης), I) der Verfertiger, Schöpfer, Erfinder von etwas, Plaut. Cas. 861 (Ränkeschmied): tu poëta es prorsus ad eam rem, bist der Mann zu usw., Plaut. asin. 748. – II) prägn., der Dichter, Poet, poëta bonus, optimus, Cic.: p. barbarus (v. Nävius), Plaut.: Anacreon, lyricus p., Porphyr.: p. epigrammaticus, Spart.: p. scaenicus, Varro LL.: p. comicus, tragicus, Cic.: tragoediarum p., Gell.: satiricus p., Suet. fr.: vetus p., Gell., veteres poëtae, Amm.: Corn. Severus, versificator quam poëta melior, Quint. – Plur. poëtae (Ggstz. oratores, Prosaiker, Cic. de or. 3, 39), poëtarum licentia, Cic.: legere oratores et poëtas, Cic.: ut ait poëta, Colum. – Griech. Nbf. poētēs, ae, m., Corp. inscr. Lat. 14, 2651.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > poeta

  • 11 tragicus

    tragicus, a, um (τραγικός), I) zur Tragödie gehörig, tragisch (Ggstz. comicus), poëma, Tragödie, Cic.: fabulae (Ggstz. comicae, satiricae), Acro ad Hor.: poëta, Tragödiendichter, Cic. u. Ascon.: actor, Schauspieler in der Tragödie, Liv.: u. so histrio, Plin.: ars, Hor.: Orestes, der in der Tragödie aufgeführt wird, Cic.: vestis, Val. Max.: cothurnus, Hor. u. (Ggstz. soccus) Amm.: tragica comicaque ingenia, Sen.: hoc argumentum tumore tragico, Amm.: Caligula tragicum illud (jenen Ausdruck des Tragikers) subinde iactabat ›oderint, dum metuant‹, Suet. – subst., a) tragicus, ī, m., der tragische Dichter, Tragiker, Sen. u.a.: Euripides tragicus, Solin. – b) tragicī, ōrum, m., tragische Schauspieler, Plaut. Pers. 465. – II) übtr., tragisch, a) = erhaben, wie in der Tragödie, pathetisch, orator, Cic.: spirat tragicum (Pathos) satis, Hor. – b) = schrecklich, grausam, traurig, scelus, Liv.: ignes (Liebesflammen), Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tragicus

  • 12 Turpilius

    Turpilius, a, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten Sex. Turpilius, ein röm. Komödiendichter, Zeitgenosse und Freund des Terenz, Vulcat. Sedig. bei Gell. 15, 24. v. 11: Turpilius comicus, Hieron. epist. 8 in. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 113. – Turpilia, Cic. ep. 7, 21 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Turpilius

См. также в других словарях:

  • COMICUS — absolute Aristophanes dicitur. Eustathius, in Dionysium, ad v. 345. Ε῎ςι δὲ καὶ εν Α᾿θήναις τεῖχος πελασγικὸν, ἠτοι πελαργικὸν, ὡς ὁ Κωμικὸς δηλοὶ εν τοῖς ὄρνισιν. Est autem et Athenis murus Pelasgicus, an Pelargicus, uti in Avibus Comicus docet …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Liber Comicus — Toletanus Teplensis (also spelled Commicus) is the oldest known lectionary from the Iberian Peninsula, 72 fragments of the Old Latin text are preserved in the Spanish Lectionary or Liber Comicus. Ann Freeman, [http://www.jstor.org/pss/2850291… …   Wikipedia

  • Liber comicus (disambiguation) — Liber Comicus is the name of the oldest lectionary from the Iberian Peninsula. Liber comicus means lectionary in Latin.Liber comicus may also refer to the following manuscripts: *Liber Comicus Toletanus Teplensis …   Wikipedia

  • MENECRATES poeta Comicus — Atheniensis. Suidas. Item Menecrates, Xanthius Historicus, Dionys. Halicarn. l. 1. Ant. Rom. de quo videndus etiam Voss. de Hist. Graec. p. 387 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • METAGENES Comicus — ut videtur, Poeta, quem laudat auctor Scholiorum in Aristophanis Aves εν αὔραις. p. 582. D. Iterum p. 602. F. εν Ο῾μήρῳ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • COMIC — Comicus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • History of the World, Part I — Theatrical release poster Directed by Mel Brooks Produce …   Wikipedia

  • Schizodactylidae — Taxobox name = Schizodactylidae image caption = Schizodactylus monstrosus from South India regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Orthoptera subordo = Ensifera superfamilia = Schizodactyloidea familia = Schizodactylidae… …   Wikipedia

  • comic — CÓMIC, Ă, comici, ce, adj., subst. 1. adj. Care aparţine comediei1, de comedie, relativ la comedie. ♦ Care provoacă râsul; hazliu, ridicol. 2. s.m. Actor care interpretează roluri de comedie1. 3. S .n. Categorie estetică în a cărei sferă intră… …   Dicționar Român

  • comique — [ kɔmik ] adj. et n. • XIVe; lat. comicus, gr. kômikos 1 ♦ Qui appartient à la comédie (II). Pièce comique. Le genre, le style comique (⇒aussi héroïcomique, tragicomique) . Auteur comique. Opéra comique. ⇒ opéra comique. Littér. ou vx De la… …   Encyclopédie Universelle

  • MENANDER — I. MENANDER Archon Athenis, Olymp. 99. an. 3. II. MENANDER Atheniensis, fil. Diophyti, discipulus Theophrasti, natus Olymp. 109, novae comoediae Comicus, strabus fuit, mente acutus, amore in mulieres insanus. Scripsit fabulas 80. et epistolam… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»