Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

com-pacīscor

  • 1 compaciscor

    com-păciscor ( conp-) or - pĕcis-cor, pactus or pectus, 3, v. dep., to make an agreement, form a compact with one (only in temp. perf. and partic., and rare):

    si sumus compecti,

    Plaut. Ps. 1, 5, 129: mecum matrimonio compecta sit, id. Cist. Fragm. Mai, p. 17, v. 11.—Hence,
    II.
    P. a. as subst.: compactum ( conp-) or compectum ( conp-), i, n., an agreement, only in abl. sing.:

    compacto (compecto,

    Cic. Scaur. 5, 8 B. and K.), according to agreement or concert, in accordance with a previous compact, Afran. ap. Charis. p. 177 P.; Cic. Scaur. l. l.; id. Att. 10, 12, 2 Orell. N. cr.:

    conpecto,

    Liv. 5, 11, 7.—In a similar sense:

    de conpecto,

    Plaut. Capt. 3, 1, 24; 3, 1, 29; id. Ps. 1, 5, 126; and:

    ex compacto,

    Suet. Caes. 20; Cod. Just. 7, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > compaciscor

  • 2 conpaciscor

    com-păciscor ( conp-) or - pĕcis-cor, pactus or pectus, 3, v. dep., to make an agreement, form a compact with one (only in temp. perf. and partic., and rare):

    si sumus compecti,

    Plaut. Ps. 1, 5, 129: mecum matrimonio compecta sit, id. Cist. Fragm. Mai, p. 17, v. 11.—Hence,
    II.
    P. a. as subst.: compactum ( conp-) or compectum ( conp-), i, n., an agreement, only in abl. sing.:

    compacto (compecto,

    Cic. Scaur. 5, 8 B. and K.), according to agreement or concert, in accordance with a previous compact, Afran. ap. Charis. p. 177 P.; Cic. Scaur. l. l.; id. Att. 10, 12, 2 Orell. N. cr.:

    conpecto,

    Liv. 5, 11, 7.—In a similar sense:

    de conpecto,

    Plaut. Capt. 3, 1, 24; 3, 1, 29; id. Ps. 1, 5, 126; and:

    ex compacto,

    Suet. Caes. 20; Cod. Just. 7, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conpaciscor

  • 3 conpactum

    com-păciscor ( conp-) or - pĕcis-cor, pactus or pectus, 3, v. dep., to make an agreement, form a compact with one (only in temp. perf. and partic., and rare):

    si sumus compecti,

    Plaut. Ps. 1, 5, 129: mecum matrimonio compecta sit, id. Cist. Fragm. Mai, p. 17, v. 11.—Hence,
    II.
    P. a. as subst.: compactum ( conp-) or compectum ( conp-), i, n., an agreement, only in abl. sing.:

    compacto (compecto,

    Cic. Scaur. 5, 8 B. and K.), according to agreement or concert, in accordance with a previous compact, Afran. ap. Charis. p. 177 P.; Cic. Scaur. l. l.; id. Att. 10, 12, 2 Orell. N. cr.:

    conpecto,

    Liv. 5, 11, 7.—In a similar sense:

    de conpecto,

    Plaut. Capt. 3, 1, 24; 3, 1, 29; id. Ps. 1, 5, 126; and:

    ex compacto,

    Suet. Caes. 20; Cod. Just. 7, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conpactum

  • 4 conpectum

    com-păciscor ( conp-) or - pĕcis-cor, pactus or pectus, 3, v. dep., to make an agreement, form a compact with one (only in temp. perf. and partic., and rare):

    si sumus compecti,

    Plaut. Ps. 1, 5, 129: mecum matrimonio compecta sit, id. Cist. Fragm. Mai, p. 17, v. 11.—Hence,
    II.
    P. a. as subst.: compactum ( conp-) or compectum ( conp-), i, n., an agreement, only in abl. sing.:

    compacto (compecto,

    Cic. Scaur. 5, 8 B. and K.), according to agreement or concert, in accordance with a previous compact, Afran. ap. Charis. p. 177 P.; Cic. Scaur. l. l.; id. Att. 10, 12, 2 Orell. N. cr.:

    conpecto,

    Liv. 5, 11, 7.—In a similar sense:

    de conpecto,

    Plaut. Capt. 3, 1, 24; 3, 1, 29; id. Ps. 1, 5, 126; and:

    ex compacto,

    Suet. Caes. 20; Cod. Just. 7, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conpectum

  • 5 (compactum, or conpectum, ī)

       (compactum, or conpectum, ī) n    [com- + paciscor], an agreement, only abl sing.: compacto, according to agreement, by concert: conpecto res acta, L.

    Latin-English dictionary > (compactum, or conpectum, ī)

  • 6 decido

    1.
    dē-cĭdo, cĭdi, 3, v. n. [cado], to fall off, fall down (class.).
    1.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    decido de lecto praeceps,

    Plaut. Cas. 5, 2, 48; so,

    anguis decidit de tegulis,

    Ter. Ph. 4, 4, 26:

    poma ex arboribus decidunt,

    Cic. de Sen. 19 fin.; cf.:

    e flore guttae,

    Ov. M. 9, 345:

    equo,

    Caes. B. G. 1, 48, 6;

    for which ex equo (in terram),

    Nep. Eum. 4;

    and ab equo (in arva),

    Ov. Ib. 259:

    summo toro,

    id. F. 2, 350:

    arbore glandes,

    id. M. 1, 106:

    caelo,

    Plin. 37, 10, 59, § 164; so,

    caelo,

    id. 2, 52, 53, § 138:

    in terras imber,

    Lucr. 6, 497; so,

    imber,

    Hor. Ep. 1, 14, 29:

    celsae turres graviore casu,

    id. Od. 2, 10, 11:

    comae,

    id. ib. 4, 10, 3 et saep.:

    montium decidentium moles,

    Plin. Ep. 8, 17, 3:

    (volucris) decidit in terram,

    Ov. M. 12, 569;

    so in terras sidus,

    id. ib. 14, 847:

    in puteum foveamve auceps,

    Hor. A. P. 458:

    in lacum fulmen,

    Suet. Galb. 8:

    in dolia serpens,

    Juv. 6, 432:

    in casses praeda,

    Ov. A. A. 2, 2:

    in laqueos suos auceps,

    id. Rem. Am. 502:

    in turbam praedonum hic fugiens,

    Hor. S. 1, 2, 42:

    in praeceps,

    Ov. M. 12, 339:

    ad pedes tunica,

    Suet. Aug. 94. —
    B.
    Pregn. (like cado and concido), to fall down dead, to sink down, to die (in class. Lat. only poet.):

    morbo decidunt,

    Plaut. Trin. 2, 4, 143:

    nos ubi decidimus, Quo pater Aeneas,

    Hor. Od. 4, 7, 14:

    scriptor abhinc annos centum qui decidit,

    id. Ep. 2, 1, 36:

    decidit exanimis vitamque reliquit in astris,

    Verg. A. 5, 517; cf. Stat. Th. 8, 125; and id. ib. 9, 755: (nupta) Decidit;

    in talum serpentis dente recepto,

    Ov. M. 10, 10.
    II.
    Trop., to fall, drop, fall away, fail, sink:

    quanta de spe decidi!

    Ter. Heaut. 2, 3, 9;

    for which quanta spe decidi!

    id. ib. 4, 8, 11; Suet. Oth. 5;

    and a spe societatis Prusiae,

    Liv. 37, 26:

    ex astris,

    Cic. Att. 2, 21, 4 (cf.: astrum, no. II. B. fin.):

    ego ab archetypo labor et decido,

    Plin. Ep. 5, 10, 1:

    eo decidit ut exsul de senatore fieret,

    has fallen so low, id. ib. 4, 11, 1: oculis captus in hanc fraudem decidisti (cf. katapiptein), Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101:

    ad eas rei familiaris angustias decidit, ut, etc.,

    Suet. Claud. 9 fin.; cf.:

    huc decidisse cuncta, ut, etc.,

    Tac. A. 3, 59:

    ficta omnia celeriter tamquam flosculi decidunt,

    perish, Cic. Off. 2, 12 fin.:

    non virtute hostium sed amicorum perfidia decidi,

    am fallen, defeated, Nep. Eum. 11 fin.:

    an toto pectore deciderim,

    wholly banished from her affections, Tib. 3, 1, 20 (cf. ek thumou peseein, Hom. Il. 23, 595):

    qui huc deciderunt,

    into this illness, Cels. 3, 21 fin.:

    in hydropa,

    id. ib. med.: in maximis necessitatibus, ad quas libidine deciderat, Schol. Juv. 5, 3.
    2.
    dē-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off.
    I.
    Lit. (rare in ante-Aug. per.; more freq. abscīdo;

    not in Caes.): taleas oleaginas tripedaneas,

    Cato R. R. 45:

    collum,

    Plaut. Merc. 2, 2, 37:

    aures,

    Tac. A. 12, 14:

    virgam arbori,

    id. G. 10:

    caput,

    Curt. 7, 2;

    prov.: pennas,

    to clip the wings, Hor. Ep. 2, 2, 50:

    malleolum,

    Plin. 17, 21, 35, § 162:

    filicem nascentem falce,

    Col. 2, 2, 13; Sil. 4, 389 et saep.—
    B.
    Transf., to cudgel, beat soundly:

    aliquem verberibus decidere,

    Dig. 47, 21, 2.
    II.
    Trop., to decide a disputed, or, indeed, any matter (qs. to cut the knot; cf.:

    dirimo and secare lites, res,

    Hor. Ep. 1, 16, 42; id. Sat. 1, 10, 15); to determine, settle, terminate, put an end to (class., most freq. in judic. lang.; cf.: transigo, paciscor).
    (α).
    With acc.: damnum, XII. Tab. 12, 4; Gai. Inst. 4, 37; 4, 45:

    quibus rebus actis atque decisis,

    Cic. Verr. 2, 5, 45 fin.; cf.:

    decisa negotia,

    Hor. Ep. 1, 7, 59:

    res transactione decisa,

    Dig. 5, 2, 29;

    and jam decisa quaestio,

    ib. 18, 3, 4:

    decidis statuisque tu, quid iis ad denarium solveretur,

    Cic. Quint. 4, 17; id. Rosc. Com. 11, 32; Dig. 47, 2, 63; cf. ib. 9, 4, 22, § 4:

    hoc loco praeter nomen cetera propriis decisa sunt verbis,

    i. e. decidedly, clearly expressed, Quint. 8, 6, 47: ego pol istam jam aliquovorsum tragulam decidero, I will now dispose of this dart one way or another, i. e. I will now put an end to this attack, these tricks, Plaut. Casin. 2, 4, 18.—
    (β).
    With praepp.:

    cum aliquo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § [p. 520] 79; 2, 1, 48, § 125; id. Rosc. Am. 39, 114; Plin. 7, 40, 41, § 130:

    non erit uncia tota, decidat tecum qua pater ipse deum,

    for which Jupiter may compound with you, Mart. 9, 4, 6; cf.:

    cum patrono pecuniā,

    Dig. 12, 6, 26, § 12:

    de rebus,

    Cic. Quint. 5, 19; id. Rosc. Com. 12, 35 sq.; id. Att. 1, 8; Just. 31, 7: decidere jactu coepit cum ventis, to compound with the winds by throwing overboard (the cargo), Juv. 12, 33.—
    (γ).
    Absol.:

    in jugera singula ternis medimnis,

    Cic. Verr. 2, 3, 48; id. Rosc. Com. 36; Aur. Vict. de Vir. Ill. 56, 4.—
    B.
    To cut down, reduce, diminish:

    ad tertiam partem vectigal,

    Lampr. Alex. Sev. 38.

    Lewis & Short latin dictionary > decido

  • 7 pactio

    pactĭo, ōnis, f. [paciscor].
    I.
    In gen., an agreeing, covenanting; an agreement, covenant, contract, bargain, pact (syn. pactum):

    est autem pactio duorum plurinmve in idem placitum et consensum,

    Dig. 2, 14, 1:

    in pactionibus faciendis legem spectare,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 12:

    pactionem facere de aliquā re,

    id. Rosc. Com. 12, 34, and 14, 40:

    nefarias cum multis pactiones conflare,

    id. Har. Resp. 20, 42:

    pactionem cum aliquo facere, ut, etc.,

    id. Att. 4, 18, 2:

    condiciones pactionesque bellicas perturbare perjurio,

    id. Off. 3, 29, 108; id. Caecin. 18, 51:

    arma per pactionem tradere,

    Liv. 9, 11:

    summā fide in pactione manere,

    Nep. Ag. 2, 4:

    talibus pactionibus pacem facere,

    conditions, id. Dion. 5:

    interpositā pactione,

    Just. 7, 6, 4; 22, 2, 3:

    pactionem de republicā facere,

    id. 35, 1, 4:

    collegam suum Antonium pactione provinciae perpulerat, ne, etc.,

    by making over to him his province according to agreement, Sall. C. 26, 4:

    pactionem nuptialem facere,

    Liv. 4, 4:

    praemiorum,

    a promise, Cic. post Red. in Sen. 13, 31.—
    II.
    In partic.
    A.
    An agreement, compact, between the farmers general and the inhabitants of a province:

    pactiones cum aliquo conficere,

    Cic. Fam. 13, 65, 1; id. Att. 5, 13, 1.—
    B.
    A corrupt bargaining, an underhand agreement or compact:

    nonnullos pactionis suspicionem non vitasse,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 17:

    Aulum spe pactionis perpulit, uti, etc.,

    Sall. J. 38, 2; cf. id. C. 26, 4.—
    C.
    A truce:

    aut pax aut pactio,

    Flor. 4, 12, 24.—
    D.
    Pactio verborum, a form of words:

    ex pactione verborum, quibus jusjurandum comprehenditur,

    on account of the form of oath, Cic. Rosc. Com. 16, 46; cf.:

    deos cum pactionibus adorare et formulis,

    Arn. 7 med.
    E.
    A marriage-contract:

    hic eam rem volt, scio, mecum adire ad pactionem (= mecum pacisci),

    Plaut. Aul. 2, 2, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > pactio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»