Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

com-mōlior

  • 1 com-mōlior (conm-)

        com-mōlior (conm-) ītus, īrī, dep.,    to set in motion, wield: dolum, Caecil. ap. C.

    Latin-English dictionary > com-mōlior (conm-)

  • 2 commolior

    com-mōlior, ītus sum, īrī, in Bewegung setzen, cum commoliri tempestas fulmina coeptat, Lucr. 6, 255: im Bilde, dolum ad alqm aut machinam, loslassen, Caecil. com. 207. – Übtr., nimis moleste atque odiose confabricatus commolitusque magis est originem vocabuli iste, quam enarravit, hat herumgebaut u. herumgearbeitet an usw., Favorin. b. Gell. 3, 19, 3.

    lateinisch-deutsches > commolior

  • 3 commolior

    com-mōlior, ītus sum, īrī, in Bewegung setzen, cum commoliri tempestas fulmina coeptat, Lucr. 6, 255: im Bilde, dolum ad alqm aut machinam, loslassen, Caecil. com. 207. – Übtr., nimis moleste atque odiose confabricatus commolitusque magis est originem vocabuli iste, quam enarravit, hat herumgebaut u. herumgearbeitet an usw., Favorin. b. Gell. 3, 19, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commolior

  • 4 commolior

    com-mōlior, ītus sum, īrī depon.
    2) выдумывать, сочинять (c. magis aliquid, quam enarrare Favorinus ap. AG)

    Латинско-русский словарь > commolior

  • 5 commolior

    com-mōlĭor ( conm-), ītus, 4, v. dep. (ante- and post-class. and very rare); prop., to set in motion:

    commoliri tempestas fulmina coeptat,

    Lucr. 6, 255.— Trop.:

    lamenta virum commoliri atque ciere,

    Lucr. 6, 242 Lachm. N. cr.: dolum aut machinam, Caecil. Stat. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73. — Transf.: nimis moleste confabricatus commolitusque est originem vocabuli, has undertaken, Favorin. ap. Gell. 3, 19, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > commolior

  • 6 conmolior

    com-mōlĭor ( conm-), ītus, 4, v. dep. (ante- and post-class. and very rare); prop., to set in motion:

    commoliri tempestas fulmina coeptat,

    Lucr. 6, 255.— Trop.:

    lamenta virum commoliri atque ciere,

    Lucr. 6, 242 Lachm. N. cr.: dolum aut machinam, Caecil. Stat. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73. — Transf.: nimis moleste confabricatus commolitusque est originem vocabuli, has undertaken, Favorin. ap. Gell. 3, 19, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > conmolior

  • 7 demolior

    dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. / Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

    lateinisch-deutsches > demolior

  • 8 demolior

    dē-mōlior, mōlītus sum, īrī, I) herabwälzen, nur übtr., de me hanc culpam demolibor (archaist. Fut.), will abwälzen, Plaut. Bacch. 383. – II) prägn., gewaltsam, zerstörend herabreißen, nieder- od. einreißen, schleifen, zerstören, A) eig.: columnam, statuam, simulacrum, signum, Cic.: domum, Cic.: munitiones, Sall. fr.: propugnacula tyrannidis, Nep.: castellum, Vitr.: si tectum hoc insciente aut per vim demolitus esset, Cic.: quae in loca publica inaedificata immolitave privati habebant, intra dies triginta demoliti sunt, Liv.: im Bilde, subruit haec aevi demoliturque prioris robora, stürzt in Trümmer, Ov. – v. lebl. Subjj., arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat (entstellt) oblivio, Plin. pan. 55, 9. – B) übtr.: si quod cuique privatim officiet ius, id destruet (aus seinen Fugen reißen) ac demolietur, Liv.: demolientes Bacchanalia discutientesque nefarios coetus, Liv.: dem. faciem, entstellen (als Übersetzung von ἀφανίζειν το πρόςωπον), Hier. in Matth. 6, 16. Aktive Nbf. dēmōlio, īvī u. iī, īre, Naev. com. 48. Caes. Hemin. ann. 2. fr. 23. Varro sat. Men. 591 u. Varro fr. bei Diom. 401, 1. Lex. ap. Frontin. aqu. 129, oft bei den ICt. u. Eccl. (s. Bünem. Lact. 4, 11, 6. Georges, Lexic. d. lat. Wortf. S. 202). – demolior passiv, Lex ap. Frontin. aqu. 129 u. ICt.: übtr., demolitur pecunia, Curio bei Prisc. 8, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demolior

  • 9 demolior

    dē-mōlĭor, ītus, 4, v. dep. a., to cast off, remove.
    I.
    In gen. So only once in a trop. sense:

    culpam de me demolibor,

    Plaut. Bac. 3, 1, 16.—Far more freq.,
    II.
    In partic., of buildings, to throw down, pull or tear down, demolish (for syn. cf.: deleo, eluo, diluo, diruo, everto, destruo).
    A.
    Lit.:

    monimenta virum,

    Lucr. 6, 242;

    (Lachm. lamenta): domum,

    Cic. Off. 1, 39:

    parietem,

    id. Top. 4, 22:

    statuas,

    id. Verr. 2, 2, 67:

    signum,

    id. ib. 2, 4, 39:

    columnas,

    id. Q. Fr. 3, 1, 1 fin.: munitiones, Sall. H. Fragm. ap. Non. 95, 22; cf. Nep. Timol. 3, 3:

    deum immortalium templa,

    Liv. 42, 3.—
    b.
    Of inanimate subjects:

    arcus et statuas, aras etiam templaque demolitur et obscurat oblivio,

    Plin. Pan. 55, 9.—
    B.
    Trop., to demolish, destroy:

    aevi prioris Robora,

    Ov. M. 15, 228:

    si quod cuiquam privatim officiet jus, id destruet ac demolietur, quid attinebit? etc.,

    Liv. 34, 3:

    Bacchanalia,

    id. 39, 16:

    faciem,

    to disfigure, Hier. in Matt. 6, 16 (as a transl. of the Gr. aphanizein to prosôpon):

    terram,

    lay waste, Vulg. 4 Reg. 18, 25; id. Jer. 51, 2.— Absol.:

    ubi tinea demolitur,

    id. Matt. 6, 19 sq.
    a.
    Act. form dēmōlĭo, īre, Naev. ap. Diom. p. 395 P. (Com. v. 48 Rib.); Varr. ib. Lex ap. Front. Aquaed. 129; Lact. 4, 11, 6.—
    b.
    Demolior, īri, in pass. signif., Lex ap. Front. l. l.; Curio ap. Prisc. p. 793 P.; Dig. 7, 4, 10; 41, 3, 23; Inscr. Orell. 3015.

    Lewis & Short latin dictionary > demolior

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»