Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

coitus

  • 1 coitus

    coitus

    Vocabulari Català-Castellà > coitus

  • 2 coitus

    coitus

    Vocabulario Castellano-Catalán > coitus

  • 3 coitus

    coitus, ūs, m. (coëo), das Zusammengehen, -kommen, I) im allg.: a) das Zusammentreffen eines Gestirns mit einem andern, hoc manufestum fit non illarum (stellarum mobilium) coitu fieri cometen, Sen. nat. qu. 7, 12, 2. – dah. auch der Vorübergang eines Gestirns vor einem andern, lunae (des M. vor der Sonne), Plin. 2, 46 u. 16, 190. – b) als mediz. t. t., das Sich-Ansammeln, die Ansammlung von Flüssigkeiten im Körper, puris, Cels.: materiae, Cels.: sordium in auribus, Cels.: umoris coitionem emollire (zerteilen), Cels. – II) prägn., das Zusammentreten = das Sich-Vereinigen, die Vereinigung, a) leb. Wesen, die fleischliche Vermischung, das eheliche Beiwohnen, die Begattung, coitus novi, Ov.: coitus primi, Cels.: ante coitum feminae (mit einem W.), Cels.: ad unum coitum mulier concepit, Vulg.: clandestinos coitus obire, Apul.: coitum patrare, vollziehen, Anthol. Lat. 358, 5 R.: Venerem quam coitum dicere magis decet, Quint. – übtr., die Befruchtung der Pflanzen durch Samen, Plin. 13, 35 u. 17, 11: die Verbindung durch Pfropfen, Plin. 17, 103. – b) lebl. Ggstde.: α) als gramm. t. t., die Verschmelzung von Silben u. Wörtern, syllabarum, Quint. 9, 4, 59: ex his, quibus dixi, vocibus quasi per quendam coitum et copulam nomen indutiarum conexum est, Gell. 1, 25, 16. – β) als mediz. t. t., die Vereinigung, das Sich- Schließen, ut recens coitus eius (venae) resolvatur, Cels. 2, 10. p. 55, 7 D.

    lateinisch-deutsches > coitus

  • 4 coitus

    tr['kəʊɪtəs]
    1 coito
    coitus ['ko:ət̬əs] n
    : coito m
    n.
    coito s.m.
    'kəʊətəs, 'kəʊɪtəs
    coition kəʊ'ɪʃṇ mass noun (frml) coito m (frml)
    ['kɔɪtǝs]
    N coito m

    coitus interruptuscoitus m interruptus

    * * *
    ['kəʊətəs, 'kəʊɪtəs]
    coition [kəʊ'ɪʃṇ] mass noun (frml) coito m (frml)

    English-spanish dictionary > coitus

  • 5 coitus

    coitus, ūs, m. (coëo), das Zusammengehen, -kommen, I) im allg.: a) das Zusammentreffen eines Gestirns mit einem andern, hoc manufestum fit non illarum (stellarum mobilium) coitu fieri cometen, Sen. nat. qu. 7, 12, 2. – dah. auch der Vorübergang eines Gestirns vor einem andern, lunae (des M. vor der Sonne), Plin. 2, 46 u. 16, 190. – b) als mediz. t. t., das Sich-Ansammeln, die Ansammlung von Flüssigkeiten im Körper, puris, Cels.: materiae, Cels.: sordium in auribus, Cels.: umoris coitionem emollire (zerteilen), Cels. – II) prägn., das Zusammentreten = das Sich-Vereinigen, die Vereinigung, a) leb. Wesen, die fleischliche Vermischung, das eheliche Beiwohnen, die Begattung, coitus novi, Ov.: coitus primi, Cels.: ante coitum feminae (mit einem W.), Cels.: ad unum coitum mulier concepit, Vulg.: clandestinos coitus obire, Apul.: coitum patrare, vollziehen, Anthol. Lat. 358, 5 R.: Venerem quam coitum dicere magis decet, Quint. – übtr., die Befruchtung der Pflanzen durch Samen, Plin. 13, 35 u. 17, 11: die Verbindung durch Pfropfen, Plin. 17, 103. – b) lebl. Ggstde.: α) als gramm. t. t., die Verschmelzung von Silben u. Wörtern, syllabarum, Quint. 9, 4, 59: ex his, quibus dixi, vocibus quasi per quendam coitum et copulam nomen indutiarum conexum est, Gell. 1, 25, 16. – β) als mediz. t. t., die Vereinigung, das Sich-
    ————
    Schließen, ut recens coitus eius (venae) resolvatur, Cels. 2, 10. p. 55, 7 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coitus

  • 6 coïtus

    voorbeelden:
    1   coïtus interruptus coitus interruptus

    Van Dale Handwoordenboek Nederlands-Engels > coïtus

  • 7 coitus

        coitus ūs, m    [com- + 1 I-], sexual union, O.
    * * *
    meeting/encounter, gathering; conjunction (planets); meeting place; coalescence; union, sexual intercourse; fertilization; gathering/collection (fluid/pus)

    Latin-English dictionary > coitus

  • 8 coitus

    coitus n coït m ; coitus interruptus coït interrompu.

    Big English-French dictionary > coitus

  • 9 coitus

    coitus ['kɔɪtəs]
    coït m
    ►► coitus interruptus coït m interrompu

    Un panorama unique de l'anglais et du français > coitus

  • 10 coitus

    coitus [ˊkəυɪtəs] n
    ко́итус, совокупле́ние

    Англо-русский словарь Мюллера > coitus

  • 11 Coitus

    Coitus см. Koitus

    Allgemeines Lexikon > Coitus

  • 12 coïtus

    coït 〈m.〉

    Deens-Russisch woordenboek > coïtus

  • 13 coitus

    coitus коитус, совокупление

    English-Russian dictionary of biology and biotechnology > coitus

  • 14 coitus

    [st1]1 [-] cŏĭtus, a, um: part. passé de coeo. [st1]2 [-] cŏĭtŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de se joindre, de se réunir, réunion, rapprochement. - [abcl]b - union charnelle, accouplement. - [abcl]c - greffe, ente. - [abcl]d - fécondation des plantes.[/b]    - coitus venae, Cels.: cicatrice de la veine.    - coitus inutilis materiae, Cels.: amas d'une matière nuisible.    - coitus syllabarum, Quint. 9, 4, 59: contraction de syllabes.    - luna in coitu solis, Plin.: la lune en conjonction avec le soleil, la nouvelle lune.
    * * *
    [st1]1 [-] cŏĭtus, a, um: part. passé de coeo. [st1]2 [-] cŏĭtŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action de se joindre, de se réunir, réunion, rapprochement. - [abcl]b - union charnelle, accouplement. - [abcl]c - greffe, ente. - [abcl]d - fécondation des plantes.[/b]    - coitus venae, Cels.: cicatrice de la veine.    - coitus inutilis materiae, Cels.: amas d'une matière nuisible.    - coitus syllabarum, Quint. 9, 4, 59: contraction de syllabes.    - luna in coitu solis, Plin.: la lune en conjonction avec le soleil, la nouvelle lune.
    * * *
        Coitus, huius coitus, pen. corr. Substantiuum. Plin. Compaignie charnelle avec une femme.
    \
        Coitus humoris. Cels. Assemblee d'humeur.

    Dictionarium latinogallicum > coitus

  • 15 coitus

    1.
    cŏĭtus, a, um, Part., from coëo.
    2.
    cŏĭtus, and another orthography coetus (only distinguished in signif. by use; v. infra), ūs (dat. coetu, Cat. 64, 385; 66, 37), m. [coëo].
    I.
    In gen.
    A.
    Abstr., a coming or meeting together, an assembling:

    eos auspicio meo atque ductu primo coetu vicimus,

    Plaut. Am. 2, 2, 25.— Hence,
    B.
    Concr., an assemblage, crowd, company; in this signif. coetus alone is used:

    quae (opiniones) in senatu, quae in omni coetu concilioque profitendae sint,

    Cic. Fin. 2, 24, 77; 2, 4, 11; id. Rep. 6, 13, 13:

    ad divinum animorum concilium coetumque proficisci,

    id. Sen. 23, 84; id. de Or. 1, 8, 30; id. Verr. 2, 5, 72, § 186; Liv. 3, 38, 11; 27, 35, 3; Quint. 2, 15, 18; 2, 9, 2; 8, 4, 8; Cat. 46, 8; 64, 407; Verg. A. 5, 43; Ov. M. 3, 403; 11, 766; 15, 66:

    in domum Pisonis,

    Tac. A. 4, 41; id. H. 4, 45.—
    II.
    Esp.
    A.
    A uniting, joining together, combination; so in both forms.
    (α).
    Coetus, Lucr. 1, 1016; 1, 1047; 2, 919; 2, 1003;

    5, 429: ceterum amnium coctus maritimis similes fluctus movet,

    Curt. 9, 4, 9:

    stellarum coetus et discessiones,

    Gell. 14, 1, 14.—
    (β).
    Coitus:

    ut recens coitus venae resolvatur,

    Cels. 2, 10 fin.:

    umoris,

    id. 5, 18, 31:

    sordium in auribus,

    id. 6, 7, 7:

    syllabarum,

    Quint. 9, 4, 59:

    vocum,

    Gell. 1, 25, 16: osculi, Poët. ap. Gell. 19, 11, 4:

    luna morata in coitu solis biduo (i. e. at new moon),

    Plin. 2, 9, 6, § 44. —
    B.
    Sexual intercourse, coition (not in Cic.);

    in this signif. only coitus is used.— Of men,

    Ov. M. 7, 709; Suet. Calig. 25; cf. Quint. 8, 6, 24; Gai Inst. 1, 64; 1, 87.—Of animals, Col. 6, 24, 3; 6, 23, 3 (Cod. Polit. coetus); Cels. 2, 1 fin. al.—
    2.
    Transf., of plants:

    palmarum,

    Plin. 13, 4, 7, § 35.— Also of ingrafting, Plin. 17, 14, 24, § 103.

    Lewis & Short latin dictionary > coitus

  • 16 coitus

    лат.
    коитус, половое сношение, половой акт
    - coitus interruptus
    - coitus prolongatus

    Dictionnaire médical français-russe > coitus

  • 17 coitus

    съвокупление;
    * * *
    coitus[´kouitəs] n коитус, полов акт; \coitus interruptus прекъснат полов акт; \coitus reservatus съзнателно забавяне на оргазма.

    English-Bulgarian dictionary > coitus

  • 18 coitus

    I a, um part. pf. к coeo II coitus, ūs m.
    2) скопление (puris, sordium CC)
    3) затягивание, рубцевание, тж. рубец ( venae CC)
    4) грам. стяжение ( syllabarum Q)
    5) половая связь, соитие (clandestini coitūs Ap; c. feminae CC)
    6) бот. оплодотворение, опыление PM
    7) с.-х. прививка PM

    Латинско-русский словарь > coitus

  • 19 Coitus

    m Koitus
    * * *
    Co·i·tus
    <-, ->
    [ˈko:itʊs]
    m (geh) coitus form, coition spec
    * * *
    Coitus m Koitus

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Coitus

  • 20 coitus

    n. geslachtsdaad
    [ kojtəs], coition [ kooisjn]

    English-Dutch dictionary > coitus

См. также в других словарях:

  • COITUS — (латинск.), совокулление, соитие, половое сношение, половой акт. Наблюдения над процессом С. у млекопитающих обнаруживают у отдельных видов их значительные различия в напряжении полового члена, способе введения его во влагалище, положении при С,… …   Большая медицинская энциклопедия

  • coitus — copulation, 1713, scientific Latin, from L. coitus a meeting together; sexual union, pp. of coire, from com together (see CO (Cf. co )) + ire come, go, from PIE root *ei to go. In Middle English as coite (early 15c.). Used in English in general… …   Etymology dictionary

  • Coĭtus — (lat.), 1) Zusammenkunft, Vereinigung; 2) Art der Begattung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Coïtus — (lat.), Beischlaf; C. anticipatus, Beischlaf vor der Ehe; C. damnatus, illicitus, Blutschande …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Coitus — Coĭtus (lat.), Beischlaf …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Coïtus — Coïtus, Zusammenkunft; Begattung …   Herders Conversations-Lexikon

  • Coitus — Coitus→Koitus …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Coitus — vgl. Koitus …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • coitus — ► NOUN technical ▪ sexual intercourse. DERIVATIVES coital adjective. ORIGIN Latin, from coire go together …   English terms dictionary

  • coitus — [kō′it əs; ] also [ kō ēt′əs] n. [L: see COITION] sexual intercourse coital adj …   English World dictionary

  • Coitus — Co|i|tus [ ko:itus] der; , [...tu:s] <aus gleichbed. lat. coitus, vgl. ↑Koitus> in fachspr. Fügungen: Coitus a Tergo: Form des ↑Koitus, bei der die Frau dem Mann den Rücken zuwendet; Geschlechtsverkehr »von hinten«; Coitus condomatus:… …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»