co+jest+na+obiad+

См. также в других словарях:

• obiad — m IV, D. u, Ms. obiedzie; lm M. y «najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia» Skromny, smaczny, postny, wystawny obiad. Obiad z trzech dań. Gotować, przyrządzać obiad. Podać, zjeść obiad. Zaprosić kogoś na obiad. Czekać na… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• na — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na kierunek ruchu przestrzennego określony przez wyrażenia, w których przyimek {{/stl 7}}{{stl 8}}na {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… …   Słownik języka polskiego

• zimny — zimnyni, zimnyniejszy «mający niską temperaturę, taki, w którym panuje niska temperatura; wywołujący wrażenie intensywnego chłodu, ziębiący» Lodowato zimny. Zimny wiatr, powiew. Zimna kawa, woda. Zimny pokój, dzień. Zimne ręce, nogi. Zimna kąpiel …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• w — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}w {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• proszony — obiad, proszona kolacja, proszona herbata, herbatka itp. «obiad, kolacja, herbata itp., na które jest się zaproszonym lub na które zaprasza się kogoś»: (...) zdziwiłem się skromnością obiadu. Obiad proszony – myślałem – a tu zaledwie jakiś… …   Słownik frazeologiczny

• mój — + moja (ma), moje (me) D. m n mojego (mego), ż mojej (mej), C. m n mojemu (memu), ż mojej (mej), B. m=D. a. M., n=M., ż moją (mą), N. m n moim (mym), ż moją (mą), Ms. m n moim (mym), ż mojej (mej); lm M. m. os. moi, ż. rzecz. moje (me), D. moich… …   Słownik języka polskiego

• daleko — dalej 1. «przysłówek określający odległość» a) «w znacznej odległości, w odległym miejscu, w oddaleniu» Gdzieś daleko grzmiały działa. Mieszkał w gajówce, daleko stąd. Dalej, za lasem, jest jezioro. ◊ Daleko (czegoś) szukać; coś jest takie, że… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego