-
1 KLÖKKVA
pres. klökkr, pret. klökk, pl. klukku, also spelt with ey, kleyqva, Kb. of the Sæm.; [A. S. cloccan and Engl. cluck, limited in sense, like Lat. glocire; Dan. klynke]:I. to soften; klökkvandi kalda jörð, Mar. (rare).II. metaph. to sob, whine; kostir ‘ro betri heldr en at klökkva sé, Skm. 13; klukku þeir karlar er kunnu görst heyra, Am. 62; af sonarlegri ást klokk nú Josaphat mjök, Barl. 187; þá klökk konungrinn ok allir þeir er honum fylgðu, 211; þá klökkr hann af harmi hugar, Sks. 226; er Davíð heyrði þessi tíðindi, þá klökk hann, 716; einn af gestum Magnúss konungs gékk til ok kysti líkit ok klökk við, Fms. viii. 236, v. l.; honum fannsk svá mikit til vígslunnar at hann klökk, x. 109, v. l.; sumir klukku en sumir grétu, Barl. 190; sýta ok klökkva, Hom. (St.): part. klökkvandi, with failing voice; síðan minntusk þeir viðr Karl klökkvandi, Karl. 2, 180, 288: þótti honum konan klökkvandi kveða, Sturl. ii. 214 C; biðja, mæla klökkvandi, passim; the word is obsolete except as a participle.
См. также в других словарях:
cloche — (klo ch ) s. f. 1° Instrument d airain, en forme de coupe renversée, produisant des sons retentissants à l aide d un battant suspendu dans l intérieur et mis en mouvement par le branle de la cloche, ou à l aide d un marteau placé à l extérieur… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
clack — v. n. == make a noise. O. and N. 81. AS. cloccan … Oldest English Words