Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

clandestīnus

  • 1 clandestīnus

        clandestīnus adj.    [clam], secret, hidden, concealed, clandestine: scelus: nuntii legationesque, Cs.: foedus, L.: colloquia cum hostibus.
    * * *
    clandestina, clandestinum ADJ
    secret, hidden, concealed, clandestine; acting/done/made secretly/silently

    Latin-English dictionary > clandestīnus

  • 2 clandestinus

    clandestīnus, a, um, adj. [for clamdies-tinus; cf. matutinus; v. Corss. Ausspr. 1, p. 461 sq.], secret, hidden, concealed, clandestine (class. in prose and poetry):

    suspitio,

    Plaut. Am. 1, 2, 28:

    nuptiae,

    id. Cas. 5, 3, 6:

    natura,

    Lucr. 1, 779:

    motus materiaï,

    id. 2, 127:

    scelere,

    Cic. Sull. 11, 33; cf. Liv. 42, 18, 1:

    introitus,

    Cic. Off. 2, 23, 81; cf. Suet. Ner. 48:

    colloquia cum hostibus,

    Cic. Sen. 12, 40: consilia, Crassus ap. Cic. Or. 66, 223; Caes. B. G. 7, 1; cf. Liv. 42, 24, 3:

    nuntiis legationibusque,

    Caes. B. G. 7, 64:

    fuga, Auct. B. G. 8, 33: foedus,

    Liv. 3, 36, 9; Sil. 7, 267:

    denuntiatio,

    Liv. 4, 36, 3:

    coetus,

    Tac. A. 2, 40; 4, 27.— Adv.: clandestīnō, secretly; only Lucil. ap. Non. p. 38, 19, and Plaut. Mil. 4, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > clandestinus

  • 3 clandestino

    clandestīnō, adv., v. clandestinus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > clandestino

  • 4 introitus

    1.
    intrŏĭtus, a, um, Part., from introeo.
    2.
    intrŏĭtus, ūs, m. [introeo], a going in or into, an entering, entrance (class.).
    I.
    Lit.:

    nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem,

    Cic. Phil. 11, 2, 5:

    militum,

    Caes. B. C. 1, 21:

    in urbem,

    id. Dom. 28:

    sol in Geminos introitum facit,

    enters, Col. 11, 2, 43:

    primo statim introitu,

    at his very first entrance, Tac. H. 1, 31:

    aliquem introitu prohibere,

    Cic. Caecin. 13:

    cujus in Graeciam,

    Just. 2, 11, 1:

    introitum alicujus rei pellere,

    to keep a thing from entering, Plin. 20, 9, 39, § 101.—With in and abl. (rare):

    sol introitum in Cancro facit,

    Col. 11, 2, 49.—
    2.
    Esp., the mouth of a river, its entrance into another:

    Averni,

    Sil. 13, 398; also as the entrance to it from the sea (cf. B. infra):

    Indi,

    Plin. 12, 12, 25, § 41 al. —
    B.
    Transf., a place of entrance, passage:

    ad omnes introitus, qua adiri poterat,

    Cic. Caecin. 8:

    omnes introitus erant praeclusi,

    Caes. B. G. 5, 9:

    clandestinus,

    Suet. Ner. 48:

    aures duros et quasi corneolos habere introitus,

    Cic. N. D. 2, 57:

    portus,

    Caes. B. C. 3, 39, 2; Cic. Verr. 2, 5, 31, § 80:

    aedis,

    Nep. Paus. 5, 3:

    ad ipsum introitum exspectare macelli,

    Juv. 11, 10. —In the abl.:

    INTROITO,

    Inscr. Orell. 2103. —
    II.
    Trop.
    A.
    An entering, entrance upon an office or into a society:

    certum aliquid pro introitu dare,

    Plin. Ep. 10, 113:

    sacerdotii,

    Suet. Claud. 9:

    militiam illam cum introitu comparari volo,

    i. e. entrancemoney, Dig. 32, 1, 102.—
    B.
    A beginning, introduction, prelude (syn.:

    principium, exordium, prooemium): fabulae Clodianae,

    Cic. Att. 1, 18:

    defensionis,

    id. Cael. 2, 3:

    in introitu hujus operis,

    Plin. 6, 27, 31, § 141.

    Lewis & Short latin dictionary > introitus

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»