Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

clanculum

  • 1 clanculum

    clancŭlum, adv. [clam] en cachette.    - clanculum + acc. (prép.): à l'insu de.    - clanculum patres, Ter. Ad. 52: à l'insu de leurs pères.
    * * *
    clancŭlum, adv. [clam] en cachette.    - clanculum + acc. (prép.): à l'insu de.    - clanculum patres, Ter. Ad. 52: à l'insu de leurs pères.
    * * *
        Clanculum, pen. corr. Diminutiuum. Plaut. Terent. Secrettement, Celeement.
    \
        Haec cura, clanculum vt sint dicta. Plaut. Garde que personne ne scache rien de ce que je t'ay dict.
    \
        Clanculum accusatiuo iunxit Terrentius: Alii clandulum patres quae faciunt. En cachette de leurs peres.

    Dictionarium latinogallicum > clanculum

  • 2 clanculum

    clancŭlum, adv. and prep. dim. [id.], secretly, privately (ante-class. but freq.).
    (α).
    Adv.:

    aucupemus ex insidiis clanculum,

    Plaut. As. 5, 2, 31:

    abire a legione,

    id. Am. 1, 3, 25:

    noctu advenire,

    id. Bacch. 2, 3, 83; 3, 1, 8; id. Cas. 2, 8, 8:

    congerere aliquod,

    Ter. Eun. 2, 3, 18:

    mordere,

    id. ib. 3, 1, 21; 3, 5, 41;

    3, 5, 54: agere inter se,

    id. Heaut. 3, 1, 63; id. Phorm. 5, 6, 33.—
    * (β).
    Prep. with acc.:

    clanculum Patres,

    Ter. Ad. 1, 1, 27; cf. clam.

    Lewis & Short latin dictionary > clanculum

  • 3 clanculum

    clanculum clanculum тайно, втихомолку от

    Латинско-русский словарь > clanculum

  • 4 clanculum

        clanculum adv. and praep.    [clam].    I. Adv, secretly, privately: mordere, T.: id agere inter se, T. —    II. Praep. with acc: clanculum Patres, in secret from, T.
    * * *
    I
    secretly, by stealth; sub rosa; privately (L+S)
    II
    without knowledge of, secret from

    Latin-English dictionary > clanculum

  • 5 clanculum

    clanculum, Adv. (clam), insgeheim, heimlich, Plaut. Amph. 523 u. ö. Enn. bei Lact. 1, 14, 5. Atta com. 24. Afran. com. 47. Ter. eun. 310 u. ö. Lucil. sat. 27, 20. Auct. b. Hisp. 32, 8. Gell. 1, 8, 5. – Als Praep. m. Acc.: cl. patres, heimlich vor den V., Ter. adelph. 52.

    lateinisch-deutsches > clanculum

  • 6 clanculum

    clanculum, Adv. (clam), insgeheim, heimlich, Plaut. Amph. 523 u. ö. Enn. bei Lact. 1, 14, 5. Atta com. 24. Afran. com. 47. Ter. eun. 310 u. ö. Lucil. sat. 27, 20. Auct. b. Hisp. 32, 8. Gell. 1, 8, 5. – Als Praep. m. Acc.: cl. patres, heimlich vor den V., Ter. adelph. 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clanculum

  • 7 clanculum

    I praep. cum acc. [demin. к clam II \]
    тайно, втихомолку от
    II clanculum adv. [demin. к clam I \]
    тайком, исподтишка, втихомолку (advenire, abire Pl)

    Латинско-русский словарь > clanculum

  • 8 Исподтишка

    - clanculum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Исподтишка

  • 9 Тайком

    - clanculum; clam; occulte; secreto; furtim; remotis arbitris;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Тайком

  • 10 clancularius

    clancŭlārĭus, a, um [clanculum] [st2]1 [-] caché, anonyme. --- Mart. 10, 3, 5. [st2]2 [-] avec qui on a un commerce clandestin. --- Tert. Pall. 4.
    * * *
    clancŭlārĭus, a, um [clanculum] [st2]1 [-] caché, anonyme. --- Mart. 10, 3, 5. [st2]2 [-] avec qui on a un commerce clandestin. --- Tert. Pall. 4.
    * * *
        Clancularius, Adiectiuum: vt Poeta clancularius. Martial. Qui mesdit d'aucun, ou compose et divulgue quelque escript taisant son nom.

    Dictionarium latinogallicum > clancularius

  • 11 consuefacio

    consuēfăcĭo, ĕre, fēci, factum - tr. - accoutumer, habituer.    - consuefacere ut: habituer à.    - consuefacere ne: habituer à ne pas.    - alii clanculum patres quae faciunt, ea ne me celet consuefeci filium, Ter. Ad. 52: ce que d'autres font en cachette de leur père, j'ai habitué mon fils à ne pas me le dissimuler.    - avec tmèse consue quoque faciunt, ut... Varr. R. 2, 9, 13.    - avec inf. hoc patrium est, potius consuefacere filium sua sponte recte facere, quam alieno metu, Ter. Ad. 74: le rôle d'un père, c'est d'habituer son fils à bien agir de son plein gré plutôt que par la crainte d'autrui.    - consuefacit eos ordines habere, Sall. J. 80: il les habitue à garder les rangs.    - absol. nil praetermitto: consuefacio, Ter. Ad. 414: je ne lui passe rien; je le dresse.
    * * *
    consuēfăcĭo, ĕre, fēci, factum - tr. - accoutumer, habituer.    - consuefacere ut: habituer à.    - consuefacere ne: habituer à ne pas.    - alii clanculum patres quae faciunt, ea ne me celet consuefeci filium, Ter. Ad. 52: ce que d'autres font en cachette de leur père, j'ai habitué mon fils à ne pas me le dissimuler.    - avec tmèse consue quoque faciunt, ut... Varr. R. 2, 9, 13.    - avec inf. hoc patrium est, potius consuefacere filium sua sponte recte facere, quam alieno metu, Ter. Ad. 74: le rôle d'un père, c'est d'habituer son fils à bien agir de son plein gré plutôt que par la crainte d'autrui.    - consuefacit eos ordines habere, Sall. J. 80: il les habitue à garder les rangs.    - absol. nil praetermitto: consuefacio, Ter. Ad. 414: je ne lui passe rien; je le dresse.
    * * *
        Consuefacio, consuefacis, pen. corr. consuefeci, pen. prod. consuefacere. Terent. Varro. Accoustumer, Habituer.

    Dictionarium latinogallicum > consuefacio

  • 12 tango

    tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre.    - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre.    - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou.    - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui.    - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à.    - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin.    - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre.    - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi?    - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole.    - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser.    - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux.    - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille.    - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de.    - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela?    - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire.    - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent.    - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper.    - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux.    - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo).    - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive.    - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à.    - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).
    * * *
    tango, ĕre, tĕtĭgi, tactum - tr. - [st1]1 [-] toucher, frapper; toucher (un lieu), aborder, atteindre.    - tactus de caelo (fulmine tactus): frappé de la foudre.    - genu terram tangere, Cic. Tusc. 2: toucher la terre du genou.    - cubito stantem prope tangens, Hor.: touchant du coude celui qui est debout près de lui.    - Verres simul ac tetigit provinciam, statim litteras dedit... Cic.: à peine Verrès fut-il arrivé dans la province, qu'il écrivit... [st1]2 [-] toucher à, être voisin de, être contigu à.    - haec civitas Rhenum tangit: cet Etat touche au Rhin.    - fundi qui Tiberim tangunt, Cic.: les terres qui bordent le Tibre. [st1]3 [-] toucher, mettre la main sur le bien d'autrui, s'approprier, prendre.    - tetigin' tui quidquam? Ter.: ai-je touché à ce qui est à toi?    - de praedā meā teruncium non tacturus est quisquam, Cic.: de mon butin personne ne touchera une obole.    - tangere agrum ab invito, Cic.: acquérir un champ malgré le propriétaire. [st1]4 [-] toucher, fléchir, émouvoir, saisir; piquer par une raillerie, blesser.    - vota tamen tetigere deos, Virg. En, 4, 164: sa prière cependant émut les dieux.    - virginem tangere: toucher, charmer, séduire une jeune fille.    - Rhodium tetigi in convivio, Ter.: j'ai piqué le Rhodien à table.    - minae Clodii modice me tangunt, Cic. Att. 2: les menaces de Clodius me touchent peu. [st1]5 [-] toucher (un sujet), aborder, effleurer, traiter de.    - ubi Aristoteles ista tetigit? Cic.: où Aristote a-t-il traité de cela?    - leviter unumquodque tangam, Cic. Rosc. Am.: je toucherai légèrement à chaque point. [st1]6 [-] toucher, goûter, manger, boire.    - silvisque agrisque viisque corpora foeda jacent, non illa canes avidaeque volucres, non cani tetigere lupi, Ov. M. 7: dans les forêts, dans les champs et sur les routes gisent des cadavres répugnants; ni les chiens voraces, ni les oiseaux (de proie), ni les loups gris n'y goûtèrent.    - tetigit calicem clanculum, Plaut. Mil.: il a bu un coup en cachette. [st1]7 [-] tromper, duper, berner, attraper.    - tangere senem triginta minis, Plaut.: soutirer trente mines au vieux.    - tactus sum vehementer visco, Plaut. Bacch.: je suis bel et bien pris à la glu. [st1]8 [-] enduire, mouiller, arroser, imprégner (= tingo).    - tangere palpebras salivā, Plin. 28: s'humecter les paupières avec de la salive.    - supercilium madidā fuligine tactum, Juv.: sourcil noirci avec du noir de fumée. [st1]9 [-] toucher à, s'adonner à.    - carmina tangere, Ov. Am. 3, 12: toucher à la poésie (s'adonner à la poésie).
    * * *
        Tango, tangis, tetigi, penult. corr. tactum, tangere. Toucher, Attoucher, Taster.
    \
        Simul ac tetigit prouinciam. Cic. Incontinent qu'il est arrivé en la province.
    \
        Fundos tres reliquit, qui Tyberim fere omnes tangunt. Caes. Qui sont joignant le Tybre.
    \
        Tangere aliquem. Terent. Se moquer de luy, Le fascher, ou lasser et travailler.
    \
        Tangere ferro arborem. Columel. L'esmonder.
    \
        Vbi Aristoteles ista tetigit? Cicero. Où a faict mention de ce Aristote?
    \
        O vtinam aduersis tetigissem carmina Musis. Ouid. A la mienne volunté que jamais je n'eusse sceu composer carmes, et que jamais je n'y eusse mis la main.
    \
        Verba alicuius tangere suis verbis. Ouid. Parler incontinent apres qu'un autre a parlé.
    \
        Tetigisti rem acu. Plaut. Tu as touché le poinct.
    \
        Tangere vlcus. Terent. Faire mention d'aucune chose qui fait grand dueil à un autre.
    \
        Curas tangere. Virgil. Se mettre en peine et soulci.
    \
        Tetigit vox aures meas. Plaut. Est parvenue jusques à mes oreilles.
    \
        Minae Clodii modice me tangunt. Cic. Ne m'esmeuvent et ne m'estonnent pas beaucoup, Il ne me chault gueres des menaces de Clodius.
    \
        Tangit animum memoria earum rerum. Liu. Il luy souvient de ces choses.
    \
        Si vos vrbis, si vestri nulla cura tangit. Liu. S'il ne vous chault ne de la ville ne de vous.
    \
        Si te cura pomorum tangit. Colum. Si tu as affection de, etc.
    \
        Tangi odore. Plin. Estre gasté de l'odeur.
    \
        Vota tetigere deos. Ouid. Les prieres ont esmeu les dieux.
    \
        Te istam ob rem tetigi triginta minis. Plaut. Je t'ay trompé de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > tango

  • 13 clancularius

    clanculārius, a, um [ clanculum ]
    безвестный, анонимный ( poeta M); неизвестный, таинственный ( Lydia Tert)

    Латинско-русский словарь > clancularius

  • 14 clanculo

    clanculō adv. Ap, Macr = clanculum II

    Латинско-русский словарь > clanculo

  • 15 abeo

    ab-eo, iī, itum, īre (griech. ἄπειμι), I) von irgendwo, von irgend etwas ab-, weggehen od. bl. gehen, abreisen (Ggstz. manere, redire, adire, accedere, venire, advenire), A) eig.: 1) im allg.: abeam an maneam, Plaut.: abi prae strenue, sequar, Plaut.: abiturum eum non esse, si accessisset, werde nicht (wieder lebendig) weggehen, Cic.: abi, nuntia, geh und melde, Curt.: abiit, excessit, evasit, erupit, Cic.: fugā, Verg.: cum alqo equis (zu Pf.), Liv.: hinc, Liv. u. (Ggstz. huc adire) Plaut.: illinc, inde, Cic.: unde abii? Verg.: ut, unde abissent, eodem statim redirent, Cic.: ab his locis, ab illo, Plaut.: ab urbe, Liv.: ab oculis, Plaut. u. Sen.: ex consilio, ex regno, Liv.: ex agris atque urbibus, Cic.: qui profugus ex Africa abierat, Sall.: repente ex oculis, v. Schlangen, Liv.: e od. ex conspectu, aus dem Gesichte gehen, Plaut. u. Sall., aus dem G. entschwinden, Caes.: de Sicilia, de provincia, Cic.: m. bl. Abl. (s. Nipp. zu Tac. ann. 2, 69), hac urbe, domo, Plaut.: comitio, Liv.: Siciliā, Iustin.: montibus, Verg.: huc, Ter.: quorsum tu abis? Val. Max.: abi quo lubet, Plaut.: hinc in Ephesum, Plaut.: hinc ad legionem domo, Plaut.: foras, hinausgehen, Ter.: procul, Liv.: peregre, Plin.: hinc peregre, Titin.: domum, Ter.: hinc domum, Liv.: suas domos (v. zwei Heeren), Liv.: ab Epidauro Romam, Augustin.: in Angulum aliquo, Ter.: rus aliquo, Plaut.: cum patre Tarentum ad mercatum, Plaut.: illā per angiportum ad erum nostrum clanculum, Plaut.: ad Pompeium, Vell: in aliquas terras, Cic.: in Tuscos in exsilium, Liv.: trans Apenninum, Liv.: trans mare, Amm.: sub iugum, Liv.: sublimis abiit, Liv.: abiit iratus, Cic.: at ego abeo omissa, gehe meiner Wege, Plaut.: abi tacitus tuam viam, Plaut.: ambulatum, Plaut., deambulatum, Ter.: in Volscos exsulatum, in die Verbannung, Liv.: salutatum dominum, Fronto: quietum abeunt, Dict. 4, 16: si abis periturus, in den Tod gehst, Verg.: pars in Hernicos, pars in Latinos praedatura abiit, Liv.: m. Infinit., abi quaerere, geh suchen, geh u. suche, Plaut.: illa in arcem hinc abiit aedem visere, Plaut. – Dah. abi (wie das franz. va), geh (s. Brix zu Plaut. trin. 830. Lorenz zu Plaut. most. 1065 sq.), teils lobend = gut, nun wohl, schon recht, abi, laudo, Plaut.: abi, virum te iudico, Ter.: non es avarus, abi, Hor. – teils scheltend, »geh = fort, pack dich«, Plaut. u. Ter.: u. so abin? willst du gehen? gehst du? = fort, pack dich, Plaut.: abin an non? Plaut.: etiam tu hinc abis? willst du gleich fort? Ter.: abin istinc? Plaut.: abin hinc ab oculis? Plaut.: abi in malam rem od. abin in malam crucem, scher dich zum Henker, Plaut.; vgl. quin tu abis in malam pestem malumque cruciatum, Cic.: abi hinc cum tribunatibus ac rogationibus tuis, Liv. – v. Lebl., α) im allg.: abeuntia vela, Ov.: derepente celox abiit, Com. inc. fr.: cum somno et flammam abisse, Liv.: spiritus abiit in auras, Ov.: in aëra sucus omnis abit, verfliegt, Ov.: in vanum abibunt verba monentium, werden in den Wind gesprochen sein, Sen.: vis illa mali Herculeos abiit late diffusa per artus, Ov.: speca prosita, quo aqua de via abiret, Cato fr. – β) v. der Sonne usw., scheiden, sol abit, Plaut.; vgl. abeunte curru (Sonnenwagen), Hor.: hic ubi nox et dies modice redit et abit, Varr. – γ) von Felsen, Bergen, in die Höhe steigen, ragen, scopulus, qui montibus altis summus abiit, Val. Flacc.: abeunt in nubila montes, Sil. – δ) in die Tiefe dringen, cornus sub altum pectus abit, Verg. Aen. 9, 700. – 2) insbes.: a) irgendwie abziehen, davonkommen, wegkommen, ausgehen, zuw. auch im allg. bleiben, sein, werden, ita certe inde abiere Romani ut victores, Etrusci pro victis (so gut wie besiegt), Liv.: Romani semper victores ex quamvis temere coepto certamine abire, Liv.: bellis hoc victor abibat omnibus, Verg.: alcis acies victrix abit, Val. Max.: nocte pro victis Antium abierunt, Liv.: omnia malle quam victi abire, Sall.: pauci integri, magna pars vulneribus confecti abeunt, Sall.: semper incolumis abiit, Cato fr.: neutra acies laeta ex eo certamine abiit, Liv.: ne hostes inultos abire sinat, Sall.: tu missus (vom Richter entlassen, freigesprochen) abibis, Hor.: nemo non donatus (unbeschenkt) abibit, Verg.: u. so nullus ab his unquam immunis abit, Arnob.: haud repulsus abibis, Sall.: alio pacto honeste (mit Ehren) quovis modo abeam nescio, Ter.: ne impune abeat, Varr.: impune abeuntem hostem permitteret sequi, Curt.: absol., abiturum eum non esse (unbestraft davonkommen), si accessisset, Cic. Caesin. 20; u. so ibid. 45 u. 46. – b) als publiz. t.t. = von einem Amte abgehen, abtreten, consulatu, Cic.: magistratu, Cic.: flaminio, Liv.: sacerdotio, Gell.: honore, Liv. u. Suet.: tutelā, ICt. – c) v. der Frau, abire ab alqo, vom Manne gehen, sich trennen, scheiden, Plaut.: a te ut abeat per gratiam (in Güte), Plaut. – d) v. Sterbenden, hingehen, hinübergehen, verscheiden, hinc in communem locum, Plaut. Cas. prol. 59: abiturus illuc, quo priores abiere, Phaedr. 4, 20, 16: ad deos, Cic. Tusc. 1, 32. Lact. 1, 11, 47: ad plures, wie scherzh. »zur großen Armee abgehen«, Petr. 42: e medio, Ter. Phorm. 1019: e vita, Cic. Tusc. 1, 74. Amm. 25, 3, 15: vitā, Vell. 2, 35, 5: u. so absol., insperato abiit, Lucil. sat. 30, 38. – e) als t.t. bei Versteigerungen = jmdm. entgehen, ihm nicht (zuteil) werden (s. Hofmann Ausgew. Br. Cic. 1, 15, 4), si res abiret a mancipe, Cic.: ne res ab Apronio abiret, Cic.

    B) übtr.: 1) im allg.: non longe abieris, du brauchst nicht weit (nach Beispielen) zu suchen, Cic.: quid ad istas ineptias abis? Cic.: longius inde nefas abiit, griff weiter um sich, Ov.: vide, quo iudicium meum abeat, wohin zielt, Sen.: ne nunc incepto longius abierim, Tac.: quorsum abeant? auf welche Seite sollen sie sich stellen? Hor. – 2) insbes., von einem Thema, einem Beginnen, einem Verhältnis abgehen, abschweifen, abweichen, es aufgeben, verlassen, illuc, unde abii, redeo, Hor.: nec nunc incepto longius abierim, Tac.: abeo a sensibus, Cic.: quid ad istas ineptias abis? wozu solch ungehörige Dinge? Cic. – ab ignavia, Naev. com. fr.: ab emptione, zurücktreten, ICt.: a iure, vom R. abgehen, es verletzen, Cic.: etiam tu hinc abis? auch du verlässest meine Sache? Cic.

    II) mit dem Nbbegr. des Vergehens, Verschwindens u. dgl., nur übtr., 1) vom Vergehen der Zeit u. der Zustände mit der Zeit: a) von der Zeit = verfließen, vergehen, verstreichen, im Perf. = vorbeisein, dum haec dicit, abiit hora, Ter.: abiit illud tempus, Cic.: abiit ille annus, Cic.: annus abit, dum (bis) etc., Ov.: hic dies hoc modo abiit, Cic. – b) von Krankheiten = verschwinden, aufhören (Ggstz. remanere), nunc quidem iam abiit pestilentia, Cic.: nausea abiit, Cic. – c) von andern Zuständen usw. = sich verlieren, sich heben, verschwinden, schwinden, sensus abit, Cic.: voluptas cito abibit, Cato fr.: malum in diem abiit, Ter.: timor, fides abiit, Liv.: ubi vanus terror abiit, Liv.: e medio abiit scrupulus, Ter. – dah. illa mea, quae solebas ante laudare: o hominem facilem! o hospitem non gravem! abierunt, damit ist es aus, Cic. – 2) vom Erfolg einer Handlung (= ohne Folgen) abgehen, ablaufen, hingehen, mirabar hoc si sic abiret, Ter.: non posse istaec sic abire, ohne Folgen bleiben, Cic.: non sic abibunt odia, Sen. poët.: sic abierit, das mag so abgehen, Sen. – 3) als t.t. der Geschäftsspr. = der Menge, dem Werte nach zurückgehen, fallen, ut reditus agrorum, sic etiam pretium retro abiit, Plin. ep. 3, 19, 7.

    III) mit dem Nbbegr. des Übergehens von einem zum andern, übergehen auf jmd. od. in etw., a) auf jmd.: ad sanos abeat tutela propinquos, Hor. – b) in etw.: in radices vires oleae abibunt, Cato: ab. in semen, Plin.: ne in ora hominum pro ludibrio abiret, in aller Munde zum Gespött werde, Liv.: vigor ingenii velocis in alas et pedes abiit, Ov.: in avi mores atque instituta, sich nach und nach bequemen, Liv.: in proelii concursu abit res a consilio ad vires vimque pugnantium, Nep.: adeo ad omnem patientiam saeculi mos abiit, ut etc., Sen. rhet. u. res in iocos abiit, Sen. rhet. – 2) insbes.: a) ganz aufgehen, daraufgehen für usw., in quos sumptus abeunt fructus praediorum? Cic. ad Att. 11, 2, 2. – b) in etwas übergehen, aufgehen, = sich verwandeln, verwandelt werden, zu etwas werden, sic deus in flammas abiit, Ov.: terra abit in nimbos imbremque, Lucil.: oppidum in villam, stagnum in salem abiit, Plin.: in villos abeunt vestes, Ov.: u. als gramm. t.t. E in U abiit, Varr. LL. 5, 91. – / Auch impers.: abire me vis; abibitur, man wird (st. ich werde) gehen, Plaut.: abitum, quam aditum malis, man möchte lieber weg-, als hingegangen sein, Plaut.: tenuit, ne irrito incepto abiretur, Liv. – / Imperat. abei, Corp. inscr. Lat. 1, 1007 v. 8 (= Anthol. Lat. 1276, 8 ed. Meyer): bei den Komik. oft abin (= abisne), s. Holtze Synt. 2, 266: Genet. Gerund. abiendi, Plaut. fr. bei Prisc. 11, 24 extr.: Perf. abivi ist nicht nachzuweisen, denn M. Caes. in Fronto ep. ad M. Caesarem 3, 5. p. 68, 6 liest Naber abii, u. Augustin. de civ. dei 3, 12. p. 109, 24 D2 steht jetzt ambivit: Perf. abi, Stat. Ach. 2, 437: abit, Plaut. mil. 1331; rud. 325. Ter. adelph. 782 u. oft bei nachaug. Dichtern (s. Neue-Wagener, Formenl.3 3, 446). – Infinit. Perf. abisse fast regelm. für abiisse (bei Dichtern des Metrums wegen abiisse, s. Serv. Verg. Aen. 2, 25).

    lateinisch-deutsches > abeo

  • 16 calix

    calix, icis, m. (κύλιξ), eine tiefere Schale, u. zwar: I) als Trinkgeschirr = Becher, Pokal, Kelch (auch mit Weininhalt), calix Cumanus, Varr. fr., Tiburtinus, Sen.: fictilis inauratus, Petr.: crystallinus, Sen.: aureus, Schol. Iuven. u. Vulg.: perlucidus, Fronto: calices amariores, Catull.: calix venenatus, Sen.: calix mulsi, Varr. fr. u. Cic.: calix aquae, Vulg.: tetigit calicem clanculum, Plaut.: calix si cecidit frangitur, Sen. rhet.: calices poscere, Hor.: calices siccare, Hor. u. Iuven.: alci calicem propinare, Mart.: calicem in faciem alcis immittere, Petr. – 2) übtr., der Becher in den Wasserleitungen, ein ehernes Gemäß, das in das Gerinne eingesteckt wird, an dem dann die Röhren angebracht werden (Frontin. de aquis 36), c. signatus (gestempelter), Frontin. de aquis: circa collocandos observari debet, ut ad lineam ordinentur, ne alterius inferior calix, alterius superior ponatur, ibid. – II) als Küchengeschirr = Schüssel, Topf, Cato u. Varr. LL.: stant calices: minor inde fabas, olus alter habebat, Ov.

    lateinisch-deutsches > calix

  • 17 clancularius

    clanculārius, a, um (clanculum), geheim, verborgen, Mart. 10, 3, 5. Tert. de pall. 4.

    lateinisch-deutsches > clancularius

  • 18 collabor

    col-lābor, lāpsus sum, lābi (con u. labor), I) in sich zusammensinken, -brechen, einsinken, A) eig.: a) v. Lebl.: α) v. Gebäuden, Städten, Scheiterhaufen usw., collabi fastigium domus, Suet.: villa vetus sine culpa mea collapsa, ICt.: postquam collapsi cineres (rogi), Verg. – m. Ang. zugleich mit wem? durch cum u. Abl., cum peristylio domus tota collapsa est, Plin. ep.: area ista cum domo collapsa, Trai. in Plin. ep. – m. Ang. wodurch? durch Abl., collapsa quaedam ruinis sunt, Liv.: aedes sacrae vetustate collapsae, verfallene, Suet.: duodecim celebres Asiae urbes collapsae nocturno motu terrae, Tac.: hanc Abderam Olympiade primā et tricesimā senio collapsam, Sen. – mit Ang. wohin? durch in od. ad u. Akk., c. in od. ad cinerem, Val. Max. 5, 3, 2. Arnob. 3, 23. – β) v. Körperteilen, einsinken, einfallen, tempora collapsa, die Schläfe eingefallen (als Zeichen des bevorstehenden Todes), Cels. – m. Ang. wodurch? durch Abl., ossa morbo collapsa, Verg.: lurore et illuvie paene collapsa membra, Apul.: quia senectute urinae iter collapsum est, eingesunken, verengert ist, Cels. – b) von Pers.u. deren Gliedern (bes. bei Ohnmacht od. im Sterben), haec frustra fugiens collabitur, Ov.: subinde collapsus exstinguitur, Curt.: cecĭdit collapsus in artus, sank ohnmächtig in die Knie, Ov.: collapsa membra, Verg.: artus collapsi, Ov.: cervix collapsa, Verg. – mit Ang. wo? durch Praepp., c. inter manus alcis, Curt.: ante pedes alcis, Petr. – mit Ang. wohin? durch in u. Akk., c. in ora sororis, Val. Flacc. 7, 152: collapsus sum pronus in terram, Vulg. Dan. 8, 18: od. durch super u. Akk., equo super crus eius collapso, Liv. epit. 142. – m. Ang. womit? durch Abl., collapsa corpore toto est, Ov. met. 11, 460. – mit Ang. wodurch? durch Abl., c. ferro, Verg. Aen. 4, 664: saxo, Stat. Ach. 1. 195. – Partiz. subst., iniquum est collapsis manum non porrigere, Sen. contr. 1, 1, 14. – B) übtr.: eorum dignitatem domi collabi, Val. Max. 2, 2, 8: Carbonis ira in se ipsa collapsa est, Val. Max. 6, 2, 10: ne militum animi, si fractam ducis sui mentem viderint, et ipsi collabantur (den Mut sinken lassen), Sen. ad Polyb. 5 (24), 4. – II) hinsinken, nur übtr., in einen Zustand versinken, verfallen, ihm anheimfallen, m. Ang. wohin? durch in u. Akk., nisi si clanculum collapsus est hic in conruptelam suam, Plaut. truc. 670 sq.: si prior mulier in fata collapsa fuerit, das Zeitliche gesegnet hat, Cod. Iust. 5, 14, 9.

    lateinisch-deutsches > collabor

  • 19 commeatus

    commeātus, ūs, m. (commeo), I) das ungehinderte Gehen, das Gehen und Kommen, der freie Durchgang, der freie Verkehr, in eo conclavi ego perfodi parietem, quā commeatus clam esset hinc huc mulieri, Plaut. mil. 142: nimis beat, quod commeatus transtinet trans parietem, ibid. 468: per hortum utroque commeatus convenit, Plaut. Stich. 452: medium parietem perfodit servus, commeatus clanculum quā foret amantum, Plaut. mil. argum. II, 10: si viae publicae exemptus commeatus sit, vel via coartata, Ulp. dig. 43, 8, 2. § 25. – v. lebl. Subjj., si fauces commeatum liquidae vocis exercent, die Stimme frei u. ungehindert herauslassen, Pallad. 1, 3. – II) meton., a) die Erlaubnis, ungehindert zu gehen, der Urlaub, bes. der Militärpers., commeatum petere, Vell.: tridui commeatum petere ab alqo, Hyg.: commeatum accipere, Plin. ep.: commeatum sumere, Liv.: alci commeatum dare, Liv.: alci commeatum indulgere, Plin. ep. u. Hyg. (u. amatoriae militiae brevem commeatum indulgere, Apul.): alqm in commeatum mittere, Liv.: in commeatu esse, Liv.: commeatu abesse, mitll., Suet.: ultra commeatum abesse, ICt.: secum eum tum frequentem ad signa sine ullo commeatu (ohne irgend Urlaub zu nehmen) fuisse, Liv.: sine commeatu Italiā excedere, Suet.: ad commeatus diem non venire, non adesse, an dem Tage, wo der U. zu Ende ist, Cornif. rhet. u. Quint.: commeatum alci propagare, Suet.: sine commeatibus dilabi, Liv.: cum commeatu Syracusis remanere, Cic.: a commeatu castra repetere, Suet.: satis liberi commeatus erant, primoribus tamen magis quam militibus, U. wurde ziemlich leicht gegeben, jedoch mehr den V. als den S., Liv. 1, 57, 4. – v. lebl. Subjj., im Bilde, longum mihi commeatum dederat mala valetudo; repente me invasit, Sen. ep. 54, 1: assidua servitus sine intervallo, sine commeatu, Sen. nat. qu. 3. pr. § 16. – übtr., ut sibi vivendi peteret a domino commeatum, Frist, Paulini vita S. Ambros. 45. – b) das Einherziehende od. Kommende, α) die Karawane, der Train, der Transport von Waren u. Menschen, der Warentransport, die Ladung, Sendung zu Lande u. zu Wasser, frequentia negotiatorum et commeatuum, Sall.: Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre, Tac.: de novo commeatu Neapolin confluxisse, von der eben angekommenen Handelsflotte, Suet. – v. Menschen, duobus commeatibus exercitum reportare, Caes.: secundum commeatum in Africam mittere ad Caesarem, Auct. b. Afr.: per omnem nostrum commeatum (Karawane) morsibus ambulare (v. Hunden), Apul. – β) die Zufuhr aller Art, bes. Proviant, Mundvorrat, c. largus, Curt.: commeatus maritimi, Liv., od. marini, Iustin.: commeatūs inopia, Frontin.: commeatuum penuria, Curt.: commeatus abunde od. affatim, Sall.: c. frumenti, Liv.: frumentum ac commeatus od. commeatusque, res frumentaria commeatusque, und der übrige Pr., Caes. (s. Kraner Caes. b. G. 1, 39, 1): commeatibus abundare, Frontin.: commeatum od. commeatus parare, Liv. u. Sall.: commeatum praeparare, Liv.: commeatus accipere, Liv.: commeatus arcessere, Liv.: commeatum convehere, advehere, Liv.: commeatus eo pervehere, Liv.: commeatus ex montibus invehere, ex Samnio subvehere, Liv.: commeatum portare, Sall.: commeatus ab urbe in castra portare, Liv.: supportare frumentum commeatumque ex Sequanis et Aeduis, Caes.: commeatus exercitui alcis subministrare, Frontin.: petere commeatum, Caes.: alqm commeatu prohibere, Caes.: nostros commeatibus intercludere, Caes.: alqm frumento commeatuque intercludere, Caes.: alqm commeatu et reliquis copiis intercludere, Cic.: alci commeatum intercludere, Plaut.: urbem omni commeatu privare, Nep.: commeatus excipere od. intercipere, Liv. – scherzh., in commeatum argentarium proficisci, auf Gewinn von Geldgeschäften ausgehen, Plaut. Pseud. 424. – γ) das Gepäck des Heeres, Suet. Tib. 18, 1. – δ) die Reiseequipage, commeatus per municipia et colonias disponere, Relais legen, Suet. Tib. 38.

    lateinisch-deutsches > commeatus

  • 20 confestim

    cōnfēstim, Adv. (confestino), zuhastend = stracks, sofort (Ggstz. ex intervallo, Cic. de inv. 1, 43 u. 2, 42), abi ad thensaurum iam c. clanculum, Plaut.: c. Penios adest, Catull.: c. huc advolare, Cic.: c. venire, Caes.: c. sequi, Sisenn. fr.: c. subsequi alqm, Caes.: c. consequi, Cic.: patres consulere, Liv.: respondere, Liv.: rem administrandam arbitror sine ulla mora (unverzüglich) et confestim (stracks) gerendam censeo, Cic. – verb. postea quam od. cum od. ut (wie, als)... confestim, zB. postea autem quam appropinquare huius iudicium ei nuntiatum est, confestim huc advolavit, Cic. Clu. 192: hic cum semianimis de templo elatus esset, confestim animam efflavit, Nep. Paus. 5, 4: ut Hostius cecidit, confestim Romana inclinatur acies, Liv. 1, 12, 3; vgl. Suet. Aug. 10, 1.

    lateinisch-deutsches > confestim

См. также в других словарях:

  • Clancular — Clan cu*lar, a. [L. clancularius, from clanculum secretly, adv. dim. of clam secretly.] Conducted with secrecy; clandestine; concealed. [Obs.] [1913 Webster] Not close and clancular, but frank and open. Barrow. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ARMINIUS Jac. — ARMINIUS Jac. Batavus, Amstelrodamensis Ecclesiae pastor, novam sectam meditatus, Calvinum, Martyrem, Zanchium, Bezam, aliosque Reform. Eccles. Doctores clanculum primum coram suis sugillare; dein heterodoxas et semipelagianas opiniones,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AUDIENTIA Episcopalis — est Episcopi Forum et Iudicium: l. 9. et tit Cod. de Episc. Aud. Accursius Cod. eôdem interpretatur iurisdictionem Episcopi, cuius sententiam probat Azo in sum. Cod. eod. Gothofredo ad rubr. Cod. de Episc. Aud. nec iurisdictio est, ut Accursius;… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BONIFACIUS VIII — BONIFACIUS VIII. prius Benedictus Caietanus, Catalaunis parentibus Anagniae natus, Caelestino, cui imposuerat, clanculum per canaliculum inclamans, Celestine, Celestine, dimitte Pavatum, si vis salvus fieri, negotium supra vires est: successit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MACAREUS — I. MACAREUS fil. Aeoli, qui mutuô Canaces sororis suae amore correptus, cum ea concubuit, puerumque ex eâ suscepit, cuius et pater erat, et avunculus. Quam rem cum Canace patrem nescire maxime cuperet, sacris frondibus puerum tegit, curatque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OCCULTI Haeretici — in THeologia Inquisitorum Ecclesiae Romanae dicuntur, qui eorum, quae sunt fidei, habent errorem in mente, et proponunt habere pertinaciam in voluntate; sed tamen verbô vel factis externe non ostendunt. Vocantur etiam Secreti, it. pure… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PERSPICILLA — Optices (de qua supra) beneficiô inventa, senes myopesque non parum iuvant, quod et acutius et longius iis vident; cum cuiusque visui accom modentur. Horum notitiam Veteres habuisse, docet Guido Pancirollus IC. in Novis Repertis tit. 15. ut et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TYRO — I. TYRO aliis Tiro, Graece νέος ςτρατιώτης, πρωτόπειρος, novus miles, an a τείρομαι, etiam de Adolescentibu, ad forensia studia se praeparantibus, apud Plinium et Quintilianum reperitur Instit. Orat. l. 12. c. 6. Erat autem apud Romanos Tyrocinii …   Hofmann J. Lexicon universale

  • USTRICULAE — apud Tertullian, de Pallio, c. 4. Feras in puero matris sollicitudinem, patiens certe iam Ustriculas, Certe iam vitum alicuius clanculum functus: feminoe sunt vellendis cruribus destinatae, Graece παρατίλτριαι, quarum videl. munus erat, pilos et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԳԱՂՏՈՒԿ — ( ) NBH 1 0525 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 13c մ. λάθρα, λεληθότως, κρυφῇ Latenter, clam, clanculum, occulte, secreto Տ. ԳԱՂՏ. *Գաղտուկերթալ, կամ ելանել. ՟Բ. Մակ. ՟Զ. 11: ՟Գ. Մակ. ՟Դ. 10: *Գաղտուկ եւ ʼի ծածուկ (յն. մի բառ) գործին …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • celéement — Celéement, Clam, Clanculum …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»