Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

clōstrum

  • 1 clostrum

    clostrum, i, v. claustrum.

    Lewis & Short latin dictionary > clostrum

  • 2 clostrum

    bolt (gate/door); key; bars (pl.), enclosure; barrier; door, gate, bulwark; dam

    Latin-English dictionary > clostrum

  • 3 claustra

    claustra ( clostra, Cato, R. R. 13, 3; 135, 2), ōrum, n. (in sing.: claustrum, i, rare, Caes. Germ. Arat. 197; Curt. 4, 5, 21; 7, 6, 13; Petr. 89, 2, 7; Gell. 14, 6, 3; Luc. 10, 509; App. M. 4, 10, p. 146 fin.; Amm. 23, 4, 6; 26, 8, 8: clostrum, Sen. Ben. 7, 21, 2) [clausum, claudo], that by which any thing is shut up or closed, a lock, bar, bolt.
    I.
    Prop.: claves, claustra, Varr. ap. Non. p. 545, 12:

    claustra revellere,

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; Liv. 5, 21, 10: januae pandere, * Cat. 61, 76:

    laxare,

    Verg. A. 2, 259:

    relaxare,

    Ov. Am. 1, 6, 17:

    rumpere,

    Verg. A. 9, 758:

    diu claustris retentae ferae,

    Liv. 42, 59, 2:

    ferae claustris fractae,

    Plin. Pan. 81, 3:

    claustra pati,

    to submit to confinement, Col. 8, 17, 8:

    discutere,

    Petr. 11, 2:

    reserare,

    Sil. 7, 334:

    portarum ingentia claustra,

    Verg. A. 7, 185; Val. Fl. 3, 53:

    ferrea,

    Mart. 10, 28, 8:

    sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,

    Cic. Agr. 1, 7, 21. —
    B.
    Trop., a bar, band, barrier, bounds:

    arta portarum naturae effringere,

    i. e. to disclose its secrets, Lucr. 1, 72; cf.:

    tua claustra fregerunt tui versus,

    i. e. have become known, public, Plin. Ep. 2, 10, 3:

    pudoris et reverentiae refringere,

    id. ib. 2, 14, 4:

    vitaï claustra resolvere,

    to loose the bands of life, Lucr. 1, 416; 3, 397; 6, 1152:

    temporum,

    Vell. 1, 17, 4:

    (animus) amat spatiis obstantia rumpere claustra (the figure drawn from the bounds of a racecourse),

    Hor. Ep. 1, 14, 9.—
    II.
    In a more extended sense, a door or gate that shuts up any place, a dam, dike; meton., a place that is shut up:

    urbis relinquant,

    Ov. M. 4, 86; cf.

    Thebarum,

    Stat. Th. 10, 474.—Of sunken ships, closing a port, Liv. 37, 14, 7; cf.:

    ubi demersis navibus frenassent claustra maris,

    id. 37, 15, 1:

    maris,

    i.e. a harbor, haven, Sil. 12, 442:

    undae,

    a dam, id. 5, 44; cf.:

    Lucrino addita,

    Verg. G. 2, 161; cf. id. A. 1, 56:

    Daedalea,

    i. e. the Labyrinth, Sen. Hippol. 1166 al. —
    B.
    In milit. lang., a barricade, bulwark, key, defence, fortress, wall, bank, etc., for warding off an enemy:

    claustra loci,

    Cic. Verr. 2, 5, 32, § 84:

    Corinthus in faucibus Graeciae, sic ut terra claustra locorum teneret,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    Sutrium, quae urbs socia Romanis velut claustra Etruriae erat,

    Liv. 9, 32. 1:

    Aegypti,

    id. 45, 11, 5; Tac. H. 2, 82; Suet. Vesp. 7:

    tutissima praebet,

    Liv. 42. 67, 6; cf. id. 6, 9, 4; 44, 7, 9; Tac. A. 2, 61 al.:

    montium,

    id. H. 3, 2:

    Caspiarum,

    id. ib. 1, 6:

    maris,

    id. ib. 3, 43; cf. Sil. 12, 442; Tac. A. 2, 59: suis claustris ( walls, intrenchments) impeditos turbant, id. ib. 12, 31; cf. id. ib. 4, 49:

    regni claustra Philae,

    Luc. 10, 312:

    Africae,

    Flor. 4, 2, 70.—
    C.
    Trop.:

    cum ego claustra ista nobilitatis refregissem, ut aditus ad consulatum pateret,

    Cic. Mur. 8, 17:

    annonae Aegyptus,

    Tac. H. 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > claustra

  • 4 clostellum

    clōstellum, i, n. dim. [clostrum = claustrum], a small lock, Petr. 140, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > clostellum

  • 5 clostra

    claustra ( clostra, Cato, R. R. 13, 3; 135, 2), ōrum, n. (in sing.: claustrum, i, rare, Caes. Germ. Arat. 197; Curt. 4, 5, 21; 7, 6, 13; Petr. 89, 2, 7; Gell. 14, 6, 3; Luc. 10, 509; App. M. 4, 10, p. 146 fin.; Amm. 23, 4, 6; 26, 8, 8: clostrum, Sen. Ben. 7, 21, 2) [clausum, claudo], that by which any thing is shut up or closed, a lock, bar, bolt.
    I.
    Prop.: claves, claustra, Varr. ap. Non. p. 545, 12:

    claustra revellere,

    Cic. Verr. 2, 4, 23, § 52; Liv. 5, 21, 10: januae pandere, * Cat. 61, 76:

    laxare,

    Verg. A. 2, 259:

    relaxare,

    Ov. Am. 1, 6, 17:

    rumpere,

    Verg. A. 9, 758:

    diu claustris retentae ferae,

    Liv. 42, 59, 2:

    ferae claustris fractae,

    Plin. Pan. 81, 3:

    claustra pati,

    to submit to confinement, Col. 8, 17, 8:

    discutere,

    Petr. 11, 2:

    reserare,

    Sil. 7, 334:

    portarum ingentia claustra,

    Verg. A. 7, 185; Val. Fl. 3, 53:

    ferrea,

    Mart. 10, 28, 8:

    sub signo claustrisque rei publicae positum vectigal,

    Cic. Agr. 1, 7, 21. —
    B.
    Trop., a bar, band, barrier, bounds:

    arta portarum naturae effringere,

    i. e. to disclose its secrets, Lucr. 1, 72; cf.:

    tua claustra fregerunt tui versus,

    i. e. have become known, public, Plin. Ep. 2, 10, 3:

    pudoris et reverentiae refringere,

    id. ib. 2, 14, 4:

    vitaï claustra resolvere,

    to loose the bands of life, Lucr. 1, 416; 3, 397; 6, 1152:

    temporum,

    Vell. 1, 17, 4:

    (animus) amat spatiis obstantia rumpere claustra (the figure drawn from the bounds of a racecourse),

    Hor. Ep. 1, 14, 9.—
    II.
    In a more extended sense, a door or gate that shuts up any place, a dam, dike; meton., a place that is shut up:

    urbis relinquant,

    Ov. M. 4, 86; cf.

    Thebarum,

    Stat. Th. 10, 474.—Of sunken ships, closing a port, Liv. 37, 14, 7; cf.:

    ubi demersis navibus frenassent claustra maris,

    id. 37, 15, 1:

    maris,

    i.e. a harbor, haven, Sil. 12, 442:

    undae,

    a dam, id. 5, 44; cf.:

    Lucrino addita,

    Verg. G. 2, 161; cf. id. A. 1, 56:

    Daedalea,

    i. e. the Labyrinth, Sen. Hippol. 1166 al. —
    B.
    In milit. lang., a barricade, bulwark, key, defence, fortress, wall, bank, etc., for warding off an enemy:

    claustra loci,

    Cic. Verr. 2, 5, 32, § 84:

    Corinthus in faucibus Graeciae, sic ut terra claustra locorum teneret,

    id. Agr. 2, 32, 87:

    Sutrium, quae urbs socia Romanis velut claustra Etruriae erat,

    Liv. 9, 32. 1:

    Aegypti,

    id. 45, 11, 5; Tac. H. 2, 82; Suet. Vesp. 7:

    tutissima praebet,

    Liv. 42. 67, 6; cf. id. 6, 9, 4; 44, 7, 9; Tac. A. 2, 61 al.:

    montium,

    id. H. 3, 2:

    Caspiarum,

    id. ib. 1, 6:

    maris,

    id. ib. 3, 43; cf. Sil. 12, 442; Tac. A. 2, 59: suis claustris ( walls, intrenchments) impeditos turbant, id. ib. 12, 31; cf. id. ib. 4, 49:

    regni claustra Philae,

    Luc. 10, 312:

    Africae,

    Flor. 4, 2, 70.—
    C.
    Trop.:

    cum ego claustra ista nobilitatis refregissem, ut aditus ad consulatum pateret,

    Cic. Mur. 8, 17:

    annonae Aegyptus,

    Tac. H. 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > clostra

  • 6 dehaurio

    dĕ-haurĭo (also written dehōrio, like clodo, codex, clostrum, plostrum, etc.), hausi, haustum, 4, v. a.—
    * I.
    To skim off:

    amurcam,

    Cato R. R. 66 fin.
    II.
    To swal [p. 534] low down, to swallow (late Lat.):

    margarita pretiosa,

    Tert. Pall. 5 fin.: carnem, id. Resurr. carn. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dehaurio

  • 7 dehorio

    dĕ-haurĭo (also written dehōrio, like clodo, codex, clostrum, plostrum, etc.), hausi, haustum, 4, v. a.—
    * I.
    To skim off:

    amurcam,

    Cato R. R. 66 fin.
    II.
    To swal [p. 534] low down, to swallow (late Lat.):

    margarita pretiosa,

    Tert. Pall. 5 fin.: carnem, id. Resurr. carn. 11 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dehorio

См. также в других словарях:

  • Kloster — Klos|ter [ klo:stɐ], das; s, Klöster [ klø:stɐ]: Gebäudekomplex, in dem Mönche oder Nonnen (mehr oder weniger von der Welt abgeschieden) leben: ein altes, katholisches Kloster; ins Kloster gehen (Mönch/Nonne werden). Syn.: 2↑ Stift. Zus.:… …   Universal-Lexikon

  • Клостридиум (Clostridium) —         Первый анаэробный микроорганизм, усваивающий молекулярный азот, был выделен и описан С. Н. Виноградским в 1893 г. Он оказался спорообразующей бактерией, которой было дано наименование Clostridium pasteurianum (родовое название происходит… …   Биологическая энциклопедия

  • deutsche Sprache. — deutsche Sprache.   Die deutsche Sprache bildet im Rahmen der indogermanischen Sprachen die Gruppe der germanischen Sprachen.    Verbreitung   Die deutsche Sprache wird von rd. 100 Mio. Menschen in Deutschland, in Österreich, in Liechtenstein, in …   Universal-Lexikon

  • Kloster — This is a Swisse German surname. Recorded as Kloster, Klosterle, Klosterbauer, Klosterbuch, Klostermann, Klostermeier, and many others, it is either locational from the town of Klosters in Switzerland or from residence at or by a monastery. In… …   Surnames reference

  • Klosterman — This is a Swisse German surname. Recorded as Kloster, Klosterle, Klosterbauer, Klosterbuch, Klostermann, Klostermeier, and many others, it is either locational from the town of Klosters in Switzerland or from residence at or by a monastery. In… …   Surnames reference

  • Kloster — Sn std. (10. Jh.), mhd. klōster, ahd. klōstar, mndd. klōster , mndl. clooster Entlehnung. Wie afr. klāster früh entlehnt aus früh rom. * clōstrum das Abgeschlossene (l. claustrum, zu l. claudere schließen ); ne. cloister setzt eine Variante *… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • cloister — [ klɔɪstə] noun 1》 a covered, and typically colonnaded, passage round an open court in a convent, monastery, college, or cathedral. 2》 a convent or monastery.     ↘(the cloister) monastic life. verb seclude or shut up in a convent or monastery.… …   English new terms dictionary

  • Kloster — Kloster: Das westgerm. Substantiv (mhd. klōster, ahd. klōstar, niederl. klooster) gehört zu einer Gruppe von lat. Lehnwörtern wie ↑ Mönch, ↑ Nonne, ↑ Münster, die früh mit dem römischen Christentum aufgenommen wurden. Quelle des Wortes ist eine …   Das Herkunftswörterbuch

  • klösterlich — Kloster: Das westgerm. Substantiv (mhd. klōster, ahd. klōstar, niederl. klooster) gehört zu einer Gruppe von lat. Lehnwörtern wie ↑ Mönch, ↑ Nonne, ↑ Münster, die früh mit dem römischen Christentum aufgenommen wurden. Quelle des Wortes ist eine …   Das Herkunftswörterbuch

  • cloistre — Cloistre, Il vient de Claustrum ou Clostrum. Un cloistre et lieu environné de piliers, Peristylium …   Thresor de la langue françoyse

  • verrouil — Un Verrouil, Pessulus, Clostrum, Varr. Toute chose qu on met au devant de quelque lieu de peur qu on ne passe, comþme un verrouil, serrures, et autres choses, Obex obicis …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»