-
101 circus
circus, i, m., = kirkos [kindr. with krikos; Dor. kirkos, and korônê; cf.: kulindeô, kullos, cirrus, curvus].I.A circular line, circle, in astronomy (less freq. than circulus): quot luna circos annuo in cursu institit, Att. ap. Non. p. 20, 28:II.circus lacteus,
the Milky Way, Macr. Somn. Scip. 1, 15, 2; cf.:candens circus, Lacteus hic notatur,
Cic. Arat. 248 (492):illum incolunt locum... erat autem is splendidissimo candore inter flammas circus elucens,
id. Rep. 6, 16, 16 B. and K.:globus et circi zonaeque ac fulgida signa,
Mart. Cap. 6, § 583.—Circus Maximus, and more freq. kat exochên Circus, the oval circus built by Tarquinius Priscus between the Palatine and Aventine hills, which could contain more than one hundred thousand spectators. It was surrounded by galleries three stories high, and a canal called Euripus. Through its whole length, in the middle, a wall four feet high and about twelve broad was built, called spina, at the ends of which there were three columns upon one base (meta), around which the combatants were required to pass seven times before the prize was awarded. In the middle of the spina, Cæsar erected the obelisk, 132 feet high, brought from Egypt; cf. Dion. Hal. 3, 68; Dict. Antiq. p. 252 sqq.;B.Becker, Antiq. 1, p. 467 sq.—Passages with Circus Maximus,
Varr. L. L. 5, § 153 Müll.; id. R. R. 3, 13, 3; Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154; Vitr. 3, 3, 5; Liv. 1, 35, 8 sqq.; Ov. F. 2, 392; Plin. 30, 15, 24, § 102; Suet. Ner. 25; 27; Gell. 5, 14, 5 al.—Circus Magnus,
Ov. F. 6, 477; Plin. 36, 9, 14, § 71.—Most freq. only Circus, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. Leg. 2, 15, 38; id. Mur. 34, 72 sq.; id. Phil. 2, 43, 110; Liv. 1, 36, 2; 42, 10, 5; Tac. H. 1, 4; Quint. 1, 6, 45; Suet. Caes. 39; id. Aug. 43; 74; id. Calig. 18 et saep.—In or around the Circus many jugglers and soothsayers, etc., stationed themselves;hence, Circus fallax,
Hor. S. 1, 6, 113; Cic. Div. 1, 58, 132; Suet. Aug. 74:Circus clamosus,
Mart. 10, 53, 1; cf. Juv. 3, 65. —Besides the Circus Maximus, there were at Rome still other Circi, among which the most celebrated was the Circus Flaminius in the ninth region, Varr. L. L. 5, § 154; Cic. Att. 1, 14, 1; id. Planc. 23, 55; id. Sest. 14, 33; Liv. 27, 21, 1; 28, 11, 4; Plin. 34, 3, 7, § 13;called only Circus,
Ov. F. 6, 205; 6, 209; cf. Becker, Antiq. 1, p. 598;and the Circus Vaticanus, begun by Caligula and finished by Nero,
Plin. 16, 40, 76, § 201:in Vaticani Gai et Neronis principuus circo,
id. 36, 11, 15, § 74.—Also, without the walls of Rome, Circus maritimus, Liv. 9, 42, 11.—Hence, Circensis, e, adj., pertaining to the Circus: ludi, the contesls in the Circus Maximus, also called ludi magni (Liv. 4, 27, 2; 5, 19, 6; 22, 9, 10 al.; cf. Baumg.Crus. [p. 344] ad Suet. Aug. 23), Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33; Suet. Ner. 7; 11:2.ludicrum, the same,
Liv. 44, 9, 3.—Hence, Circensis pompa, Suet. Claud. 11.—Also absol.: Circenses, ium, m. (sc. ludi; cf.Neue, Formenl. 1, p. 458): edere,
Suet. Caes. 39; id. Calig. 18:committere,
id. Claud. 21:spectare,
id. Aug. 45:Circensium die,
id. Dom. 4:plebeii, prepared by the ediles annually in November,
id. Tib. 26.—Transf., any race-course, Verg. A. 5, 109; 5, 289; 5, 551; Sil. 16, 313; 16, 323; Stat. Th. 6, 247.—b.Meton., the spectators in the circus, Sil. 16, 535. -
102 congyro
con-gyro, āvi, āre, v. n., to make a circle about a person:circa aliquam,
Vulg. Judith, 13, 16. -
103 contestatio
contestātĭo, ōnis, f. [contestor].I.A jurid. t. t., an attesting, proving by witness, testimony:B.suprema testamenti,
Dig. 28, 1, 20, § 8; cf.:verbum (testamentum) compositum a mentis contestatione,
Gell. 6, 12, 2: litis, a formal entering of a suit in law, by calling witnesses, Gai inst. 3, 180 sq.; Dig. 3, 3, 40, § 3; 24, 3, 22, § 5; Cod. Just. 3, 9: de litis contestatione.—Out of the circle of judicial proceedings, attestation, conclusive proof:* II.in tam miserā atque maestā publicae injuriae contestatione,
Gell. 10, 3, 4.—An earnest entreaty: petivit tamen a me pater maximā contestatione, ut, etc., * Cic. Corn. 1 Fragm. 5 B. and K. -
104 convinco
con-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to overcome, conquer; always beyond the circle of milit. lang.I.With personal objects, to convict of crime or error, refute (very freq. and class.).(α).With simple acc.:(β).quem ego jam hic convincam palam,
Plaut. Am. 2, 2, 147:hujus si causa non manifestissimis rebus teneretur, tamen eum mores ipsius ac vita convincerent,
Cic. Sull. 25, 71:verum enim invenire volumus, non tamquam adversarium aliquem convincere,
id. Fin. 1, 5, 13:Aristonis jam fracta et convicta secta,
id. Leg. 1, 13, 38:si negem, quo me teste convincas?
id. Phil. 2, 4, 8; id. Verr. 2, 4, 47, § 104; Liv. 26, 12, 17; Quint. 1, 6, 10 et saep.—With the designation of the crime, error, etc., commonly in the gen., more rarely in the simple abl., or with de, in, or inf.:II.teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum, sed etiam amentiae,
Cic. Phil. 2, 4, 9:haec duo levitatis et infirmitatis plerosque convincunt,
id. Lael. 17, 64:aliquem summae neglegentiae (with coarguere),
id. Sull. 15, 44:quae (supplicia) in convictos maleficii servos constituta sunt,
id. Verr. 2, 5, 53, § 139:repetundarum,
Suet. Caes. 43: latrocinii, caedis. id. Tib. 1 al.:manifestis criminibus,
Cic. Verr. 2, 1, 9, § 26:multis avaritiae criminibus,
id. Fl. 39, 98:convicti et condemnati falsis de pugnis,
Plaut. Truc. 2, 6, 5:scelere convictus,
Suet. Ner. 31; Lact. de Ira, 17, 6; cf.:istius vita tot vitiis flagitiisque convicta,
Cic. Verr. 1, 4, 10:in pari peccato,
id. Inv. 2, 10, 32:in hoc scelere,
id. Sull. 30, 83; so,in homicidio,
Plin. 18, 3, 3, § 12:in majore fraude,
Suet. Claud. 15:in adfectatione imperii,
id. Tit. 9.—With inf.:aliquid fecisse convinci,
Liv. 45, 10, 14:convictus pecuniam cepisse,
Tac. A. 4, 31; 13, 44; Suet. Calig. 40; Curt. 9, 8, 9; cf. Sall. C. 52, 36.—With things as objects, to prove something incontestably (esp. as criminal, false, punishable), to show clearly, demonstrate (freq. and class.).(α).With acc.:(β).inauditum facinus ipsius qui commisit voce convinci,
Cic. Quint. 25, 79; so,peccata argumentis,
id. Part. Or. 33, 116; cf.:falsum veris convincere rebus,
Lucr. 4, 764:alios sensus,
id. 4, 495:haec poëtarum et pictorum portenta,
Cic. Tusc. 1, 6, 11:orationem (with redargui),
id. Univ. 3 init.:errores Epicuri,
id. N. D. 2, 1, 3:falsa,
id. ib. 1, 32, 91:avaritiam,
Caes. B. G. 1, 40, 12:furorem,
Ov. M. 13, 58:quod obicitur,
Quint. 5, 10, 35:quod (crimen) apud patres convictum,
Tac. A. 14, 40 al.:convicta (praedia),
proved not to belong to you, Cic. Fl. 32, 79.—With acc. and inf.:nihil te didicisse... nihil scire convincerent,
Cic. de Or. 1, 10, 42; id. Par. 5, 3, 41; id. N. D. 3, 17, 44; Quint. 2, 15, 14 al. -
105 credo
crēdo, dĭdi, dĭtum, 3 ( pres. subj. creduam, Plaut. Poen. 3, 5, 2:I.creduas,
id. Bacch. 3, 3, 72; id. Trin. 3, 1, 5:creduat,
id. Bacch. 3, 4, 5; 4, 7, 6:creduis,
id. Am. 2, 2, 49; id. Capt. 3, 4, 73:creduit,
id. Truc. 2, 2, 52; inf. credier, id. Poen. 2, 43;crevi for credidi,
id. Cist. 1, 1, 1), v. a. [Sanscr. crat, crad, trust, and dha-; v. 2. do].Orig. belonging to the lang. of business, to give as a loan, to loan, lend, make or loan to any one: (vilicus) injussu domini credat nemini;B.quod dominus crediderit, exigat,
Cato, R. R. 5, 4:quibus credas male,
Plaut. Curc. 4, 1, 20; cf.populis,
Cic. Rab. Post. 2, 4:alicui grandem pecuniam,
id. ib. 2, 4; so,pecunias ei,
id. Fam. 1, 7, 6; and:pecuniae creditae,
id. Prov. Cons. 4, 7:centum talenta,
Quint. 5, 10, 111:solutio rerum creditarum,
Cic. Off. 2, 24, 84 et saep.—Hence,crēdĭtum, i, n., a loan, Sall. C. 25, 4; Liv. 6, 15, 5; 6, 27, 3; 8, 28, 3; Sen. Ben. 2, 34, 1; Quint. 5, 10, 105; 5, 10, 117; Dig. 12, 1, 19 sq. et saep.—II.Transf. beyond the circle of business (very freq. in every period and species of composition).A.With the prevailing idea of intended protection, to commit or consign something to one for preservation, protection, etc., to intrust to one, = committo, commendo (cf. concredo):B.ubi is obiit mortem, qui mihi id aurum credidit,
Plaut. Aul. prol. 15 (credere est servandum commendare, Non. p. 275, 9); so,nummum,
Plaut. Trin. 4, 2, 112 (for which id. ib. 4, 2, 115, concredere):alicujus fidei potestatique (with committere),
Cic. Q. Fr. 1, 1, 9, § 27; cf. id. ib. 1, 1, 4, § 14: vitam ac fortunas meas, Lucil. ap. Non. p. 275, 8; cf. Ter. And. 1, 5, 37:militi arma,
Liv. 2, 45, 10:se suaque omnia alienissimis,
Caes. B. G. 6, 31:se ponto,
Ov. M. 14, 222:se perfidis hostibus,
Hor. C. 3, 5, 33:se ventis,
Quint. 12, prooem. §2: pennis se caelo,
Verg. A. 6, 15; cf. Ov. M. 2, 378:se pugnae,
Verg. A. 5, 383 et saep.:crede audacter quid lubet,
Plaut. Trin. 2, 4, 118:facinus magnum timido pectori,
id. Ps. 2, 1, 3:illi consilia omnia,
Ter. Ad. 5, 4, 18:arcanos sensus tibi,
Verg. A. 4, 422; cf.:arcana libris,
Hor. S. 2, 1, 31:aliquid cerae,
Plaut. Pers. 4, 3, 67.— Poet., with in and acc.:inque novos soles audent se germina tuto Credere,
Verg. G. 2, 333.—With the prevailing idea of bestowing confidence, to trust to or confide in a person or thing, to have confidence in, to trust.1.With dat.:2.virtuti suorum satis credere,
Sall. J. 106, 3; cf. id. ib. 72, 2:praesenti fortunae,
Liv. 45, 8, 6:consules magis non confidere quam non credere suis militibus,
rather mistrusted their intentions than their valor, id. 2, 45, 4:nec jam amplius hastae,
Verg. A. 11, 808:ne nimium colori,
id. E. 2, 17:bibulis talaribus,
Ov. M. 4, 731.—Freq. in eccl. Lat.:Moysi et mihi,
Vulg. Johan. 5, 46:verbis meis,
id. Luc. 1, 20.—Esp., with in and acc. of pers., to believe in, trust in (eccl. Lat.):C.hoc est ergo credere in Deum, credendo adhaerere ad bene coöperandum bona operanti Deo,
Aug. Enarr. in Psa. 77, 8:qui fidem habet sine spe ac dilectione, Christum esse credit, non in Christum credit,
id. Serm. 144, 2:qui credit in Filium habet vitam aeternam,
Vulg. Johan. 3, 36 et saep.—To trust one in his declarations, assertions, etc., i. e. to give him credence, to believe:b.injurato, scio, plus credet mihi, quam jurato tibi,
Plaut. Am. 1, 1, 284 sq.:vin' me istuc tibi, etsi incredibile'st, credere?
Ter. Heaut. 4, 1, 11:credit jam tibi de isto,
Plaut. Men. 4, 2, 53:cui omnium rerum ipsus semper credit,
in every thing, id. As. 2, 4, 59; cf. id. Truc. 2, 2, 52:diu deliberandum et concoquendum est, utrum potius Chaereae injurato in suā lite, an Manilio et Luscio juratis in alieno judicio credatis,
Cic. Rosc. Com. 15, 45.—Mihi crede, beliere me, confide in my words, upon my word, emoi pithou, an expression of confirmation, Plaut. Ep. 3, 2, 4; Cic. Cat. 1, 3, 6; id. Mur. 19, 40; 38, 82; id. de Or. 2, 17, 72; id. Off. 3, 19, 75; id. Tusc. 1, 31, 75; 1, 43, 103; id. Fin. 2, 21, 68 et saep.; Hor. S. 1, 7, 35; 2, 6, 93 al.; cf.: mihi credite, Cic. Cat. 2, 7, 15; id. Agr. 3, 4, 16; Liv. 24, 22, 17; Ov. M. 15, 254 al.—In the same sense (but more rare in Cic.):c.crede mihi,
Cic. Att. 6, 6, 1; 14, 15, 2; 11, 6, 1; id. Verr. 2, 4, 59, § 133; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Ov. A. A. 1, 66; id. M. 1, 361; id. Tr. 3, 4, 25:crede igitur mihi,
Cic. Fam. 10, 6, 2:credite mihi,
Curt. 6, 11, 25.—Credor in poets several times equivalent to creditur mihi:d.certe credemur, ait, si verba sequatur Exitus,
Ov. F. 3, 351; so id. Tr. 3, 10, 35:creditus accepit cantatas protinus herbas, etc.,
id. M. 7, 98; so in part., id. H. 17, 129; cf.:(Cassandra) non umquam credita Teucris,
Verg. A. 2, 247.—Sibi, to believe one's self, trust one's own convictions, be fully convinced:2.cum multa dicta sunt sapienter et graviter, tum vel in primis, crede nobis, crede tibi,
Plin. Pan. 74:fieri malunt alieni erroris accessio, quam sibi credere,
Min. Fel. 24, 2: non satis sibi ipsi credebant, Auct. B. Alex. 6:—With simple reference to the object mentioned or asserted, to believe a thing, hold or admit as true: velim te id quod verum est credere, Lucil. ap. Non. p. 275, 6; cf.: credo et verum est, Afer ap. Quint. 6, 3, 94:b.me miseram! quid jam credas? aut cur credas?
Ter. Ad. 3, 2, 32:quod fere libenter homines id quod volunt credunt,
Caes. B. G. 3, 18; cf. Quint. 6, 2, 5:audivi ista... sed numquam sum addictus ut crederem,
Cic. Brut. 26, 100:ne quid de se temere crederent,
Sall. C. 31, 7:res Difficilis ad credundum,
Lucr. 2, 1027; cf. Caes. B. G. 5, 28 et saep.— Pass.:res tam scelesta... credi non potest,
Cic. Rosc. Am. 22, 62.— Pass. impers.:in quo scelere, etiam cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, tamen non temere creditur,
Cic. Rosc. Am. 22, 62.—In gen. = opinor, arbitror, to be of opinion, to think, believe, suppose.(α).With acc.:(β).timeo ne aliud credam atque aliud nunties,
Ter. Hec. 5, 4, 4:quae deserta et inhospita tesqua credis,
Hor. Ep. 1, 14, 20:fortem crede bonumque,
id. ib. 1, 9, 13:quos gravissimos sapientiae magistros aetas vetus credidit,
Quint. 12, 1, 36.— Pass.:potest... falsum aliquid pro vero credi,
Sall. C. 51, 36:origo animi caelestis creditur,
Quint. 1, 1, 1; 8, prooem. §24: Evander venerabilior divinitate creditā Carmentae matris,
Liv. 1, 7, 8.—With acc. and inf. (so most freq.):(γ).jam ego vos novisse credo, ut sit pater meus,
Plaut. Am. prol. 104:cum reliquum exercitum subsequi crederet,
Caes. B. G. 6, 31: caelo tonantem credidimus Jovem Regnare. Hor. C. 3, 5, 1 et saep.:victos crederes,
one would have thought, one might have imagined, Liv. 2, 43, 9; so Curt. 4, 10, 23; cf. Zumpt, Lat. Gr. § 528.— Pass.:navis praeter creditur ire,
Lucr. 4, 389:quem (Athin) peperisse Limnate creditur,
Ov. M. 5, 49:creditus est optime dixisse,
Quint. 3, 1, 11; cf. id. 10, 2, 125 al.— Impers.:credetur abesse ab eo culpam,
Quint. 11, 1, 64:neque sine causā creditum est, stilum non minus agere cum delet,
id. 10, 4, 1 al. — So in the abl. part. pass. credito, with acc. and inf., Tac. A. 3, 14; 6, 34.—Absol.: credo inserted, like opinor, puto, etc., and the Gr. oimai, as a considerate, polite, or ironical expression of one's opinion, I believe, as I think, I suppose, I dare say, etc.:credo, misericors est,
Plaut. Am. 1, 1, 144;so placed first,
id. Cas. 2, 6, 3; Ter. And. 2, 1, 13; Cic. Cat. 1, 2, 5; id. Sull. 4, 11; Caes. B. C. 3, 70; Sall. C. 52, 13; Liv. 4, 17, 7; Hor. S. 2, 2, 90:Mulciber, credo, arma fecit,
Plaut. Ep. 1, 1, 32; so id. Truc. 2, 5, 27; Caes. B. C. 2, 31; Cic. Fin. 1, 3, 7; id. Tusc. 1, 22, 52; Verg. A. 6, 368 et saep.:aut jam hic aderit, credo hercle, aut jam adest,
Plaut. Ep. 2, 2, 74. -
106 cyclas
cyclas, ădis, f., = kuklas (circular; hence as in Greek; cf.II.Liddell and Scott in h. v. l.),
a state-robe of women, with a border running round it, Prop. 4 (5), 7, 40; Juv. 6, 259; Vop. Sat. 9; Lampr. Alex. Sev. 41, 1; Serv. ad Verg. A. 1, 649 al.—Cyclădes, um, f., = Kuklades, the Cyclades, islands lying in a circle round Delos, in the Ægean Sea, off the coast of the Peloponnesus, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 22, § 65 sq.; Caes. B. C. 3, 3; Nep. Milt. 2, 5; Liv. 34, 26, 11; Verg. A. 3, 127; Ov. Tr. 1, 11, 8; id. M. 2, 264; Stat. Th. 5, 183.— Sing., Vitr. 7, 7, 3; Juv. 6, 563; Sil. 4, 347; Sen. Herc. Oet. 804. -
107 cyclophoreticus
cȳ̆clŏphŏrētĭcus, a, um, adj., = kuklophorêtikos, moved in a circle, circular:cyma,
Mart. Cap. 8, p. 275 (written as Greek by Kopp, § 814). -
108 cyclus
cȳ̆clus, i, m., = kuklos, a circle.I.Lit.:II.cycli axium,
Isid. Orig. 3, 36.—Transf.A.Astron. t. t., a cycle, recurring period:B.paschalis,
the Easter cycle of ninety-five years, Isid. Orig. 6, 17, 1:lunae,
the lunar cycle of nineteen years, id. ib. 6, 17, 5.—Med. t. t., a periodic change, a recurrence:III.resumptionis,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21:metasyncriticus,
id. ib. 1, 1, 24; cf.:cyclo curare,
Veg. Art. Vet. 5, 5, 3; 3, 6, 1.—An instrument for branding, Veg. Vet. 2, 5, 3; 2, 6, 11. -
109 demorior
dē-mŏrĭor, mortuus, 3, v. dep. n., to die off, to die, depart, decease (i. e. from an office, out of a circle of associates, etc., cf. Fabri ad Liv. 23, 21, 7. In the class. per. only in the perf. or part. perf.; not found in Caes. and the Aug. poets).I.Lit.:II.paene sum fame demortuus,
Plaut. Stich. 1, 3, 62:cum esset ex veterum numero quidam senator demortuus,
Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:tantum hominum demortuum esse, ut, etc.,
Liv. 40, 19; 26, 23; Curt. 8, 10:alii sunt alias, nostrique familiares fere demortui,
Cic. Att. 16, 11 fin.:posse evenire, ut demoriantur mancipia,
Dig. 4, 4, 11, § 5.—So in pub. law lang.:in demortui (magistratus) locum creatur, sufficitur, etc.,
Liv. 5, 31 Drak.; 23, 21 sq.; Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9; Suet. Caes. 41 al.—Trop.A.To depart, be gone:B.potationes plurimae demortuae, Quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!
Plaut. Stich. 1, 3, 58:demortua vocabula,
obsolete, Gell. 9, 2, 11.—With acc. pers., to be dying for love of any one (cf. depereo):ea demoritur te,
Plaut. Mil. 4, 1, 23; 4, 2, 49. -
110 gradus
grădus, ūs (archaic gen. sing. graduis, Varr. ap. Non. 494, 17; dat. gradu, Lucil. ap. Fest. s. v. remeligines, p. 276 Müll.), m. [kindr. with Sanscr. kram, to go; v. gradior], a step, pace (cf.: gressus, passus, incessus).I.Lit.:B.ad hanc conversionem, quae pedibus et gradu non egeret, ingrediendi membra non dedit,
Cic. Univ. 6: quaenam vox ex te resonans meo gradu remoram facit? Lucil. l. l.: gradum proferre pedum, Enn. ap. Fest. S. V. PEDUM, p. 249, a Müll. (Trag. v. 248 Vahl.): quo nunc incerta re atque inorata gradum Regredere conare? id. ap. Non. 166, 23 (Trag. v. 12 Vahl.):gradum facere,
Cic. de Or. 2, 61, 249:tollere gradum,
Plaut. Bacch. 3, 6, 6:ad forum suspenso gradu placide ire perrexi,
Ter. Phorm. 5, 6, 27:quieto et placido gradu sequi,
Phaedr. 2, 7, 6; cf., on the contrary: celeri gradu Eunt uterque,
Plaut. Trin. 3, 1, 22:ut tu es gradibus grandibus,
id. Ep. 1, 1, 11:citato gradu in hostem ducere,
Liv. 28, 14, 17:concito gradu properare,
Phaedr. 3, 2, 11:gradum celerare,
to hasten, Verg. A. 4, 641: so,corripere,
Hor. C. 1, 3, 33:addere,
Liv. 26, 9, 5:sistere,
Verg. A. 6, 465:sustinere,
Ov. F. 6, 398:revocare,
Verg. A. 6, 128:referre,
Ov. F. 5, 502:vertere,
Stat. Th. 8, 138 et saep.:peditum aciem instructam pleno gradu in hostem inducit,
at full pace, at a quick step, Liv. 4, 32, 10; 34, 15, 3; 34, 16, 2; cf.: militari gradu viginti milia passuum horis quinque dumtaxat aestivis conficienda sunt;pleno autem gradu, qui citatior est, totidem horis XXIV. milia peragenda sunt,
Veg. 1, 9:modico gradu,
Liv. 30, 5, 3: presso gradu, = badên, with measured step, a moderate pace, id. 28, 14, 14:citato gradu,
id. 28, 14, 17; Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 2: non gradu, sed praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, step by step, = gradatim, Vell. 2, 1, 1:per gradus,
Ov. M. 2, 354.—Trop., a step, stage, degree:II.quem mortis timuit gradum,
pace, approach, Hor. C. 1, 3, 17:hunc quasi gradum quendam atque aditum ad cetera factum intelligitis,
Cic. Agr. 2, 15, 38; cf.:itaque majoribus nostris in Africam ex hac provincia gradus imperii factus est,
id. Verr. 2, 2, 1, § 3; Quint. 3, 6, 8; so,Crassus Licinius nec consul nec praetor ante fuerat, quam censor est factus: ex aedilitate gradum censuram fecit,
Liv. 27, 6, 17; 6, 35, 2 Drak.:hunc gradum mei reditus esse, quod mulieres revertissent,
a step towards my return, Cic. Att. 7, 23, 2; cf. Liv. 6, 42, 2:notitiam primosque gradus vicinia fecit: Tempore crevit amor,
Ov. M. 4, 59; cf. Prop. 1, 13, 8:cum consuleretur, quid sentiret, Non possum, inquit, tibi dicere: nescio enim quid de gradu faciat: tamquam de essedario interrogaretur,
i. e. of the Peripatetics, Sen. Ep. 29:etsi spondeus, quod est e longis duabus, hebetior videtur et tardior, habet tamen stabilem quendam et non expertem dignitatis gradum,
pace, Cic. Or. 64, 216.Transf.A.In milit. and gladiator's lang., station, position, ground taken by a combatant:2.obnisos vos (velim) stabili gradu impetum hostium excipere,
Liv. 6, 12, 8; cf. Tac. H. 2, 35:de gradu libero ac stabili conari,
Liv. 34, 39, 3:in suo quisque gradu obnixi, urgentes scutis, sine respiratione ac respectu pugnabant,
id. 8, 38, 11:inque gradu stetimus, certi non cedere,
Ov. M. 9, 43:hostes gradu demoti,
Liv. 6, 32, 8 Drak. N. cr.; for which:turbare ac statu movere,
id. 30, 18, 4.—Trop., a firm position or stand:B. 1.corda virum mansere gradu,
i. e. firm, steadfast, Sil. 16, 21:fortis et constantis est, non perturbari in rebus asperis, nec tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,
to let one's self be disconcerted, Cic. Off. 1, 23, 80; cf.:dejectus de gradu,
id. Att. 16, 15, 3: motus gradu, Sen. Const. Sap. 19:gradu depulsus,
Nep. Them. 5, 1; cf.:nam si gradum, si caritatem filii apud te haberem,
Liv. 40, 9, 3.—Lit. (usu. in plur.): quemadmodum scalarum gradus si alios tollas, alios incidas, etc., Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3:(β).haerent parietibus scalae, postesque sub ipsos Nituntur gradibus,
Verg. A. 2, 443:gradus templorum,
Cic. Att. 4, 1, 5:gradus ejusdem templi tollebantur,
id. Sest. 15, 34; cf.:aerea cui (templo) gradibus surgebant limina,
Verg. A. 1, 448; Vell. 2, 3, 1:pro Palatii gradibus,
Suet. Ner. 8; id. Vit. 15:praeceps per gradus ire,
id. Calig. 35:si gradibus trepidatur ab imis,
Juv. 3, 200.—Sing.:b.cum dextro pede primus gradus ascenditur,
Vitr. 3, 3.—Transf., of things that rise by steps.(α).In hair-dressing, a braid of hair:(β).caput in gradus atque anulos comptum,
Quint. 12, 10, 47:comam in gradus frangere,
id. 1, 6, 44; cf.:coma in gradus formata,
Suet. Ner. 51.—In econom. lang., a spit or such a depth of earth as can be dug at once with the spade, Col. 3, 13, 19; 4, 1, 3.—(γ).In math., a degree of a circle, Manil. 1, 579.—(δ).In veterin. lang., a wrinkle on the roof of a horse's mouth, Veg. Vet. 1, 2; 32; 4, 2.—2.Trop., a step, degree in tones, in age, relationship, rank, etc. (equally common in sing. and plur.):ille princeps variabit et mutabit, omnes sonorum tum intendens tum remittens persequetur gradus,
Cic. Or. 18, 59; cf. id. de Or. 3, 61, 227:ab ima ad summam (vocem) ac retro multi sunt gradus,
Quint. 11, 3, 15; cf. Vulg. Psa. 119 Tit. et saep.:Paulatim gradus aetatis scandere adultae,
Lucr. 2, 1123; cf.:quod tanta penuria est in omni vel honoris vel aetatis gradu, ut, etc.,
Cic. Fam. 3, 11, 3; so,aetatis,
Vell. 2, 36, 2; Quint. 3, 7, 15; Suet. Aug. 79; id. Tit. 3 al.:unus gradus et una progenies,
Lact. 2, 10, 10:nostri quoque sanguinis auctor Juppiter est, totidemque gradus distamus ab illo,
Ov. M. 13, 143; cf.:a matre Magnum Pompeium artissimo contingebat gradu,
Suet. Aug. 4; id. Ner. 2:qui (populus) te tam mature ad summum imperium per omnes honorum gradus extulit,
Cic. Cat. 1, 11, 28:gradus dignitatis,
id. Rep. 1, 27; cf. id. ib. 1, 27 fin.—Sing.:ex tam alto dignitatis gradu,
Cic. Lael. 3, 12 fin.:gradus altior, altissimus, amplissimus, dignitatis,
id. Clu. 55, 150; id. Phil. 1, 6, 14; id. Mur. 14, 30; cf. also id. ib. 27, 55:summum in praefectura florentissima gradum tenere et dignitatis et gratiae,
id. Planc. 13, 32:a senatorio gradu longe abesse,
id. de Imp. Pomp. 21, 61; cf.:ascendens gradibus magistratuum,
id. Brut. 81, 281.—Without gen.:etenim quis est civis praesertim hoc gradu, quo me vos esse voluistis, tam oblitus beneficii vestri, etc.,
id. Phil. 6, 7, 18; id. Ac. 2, 2, 6:omni gradu amplissimo dignissimus,
id. Fam. 6, 10, 2:gradus officiorum,
id. Off. 1, 45, 160:temporum servantur gradus,
id. Part. 4, 12: cf.:non iidem erunt necessitudinum gradus qui temporum,
id. Off. 1, 18, 59:gradus cognationis,
Dig. 38, 10, 1 sqq.:v. de gradibus,
Paul. Sent. 4, 11, 1 -8:agnationis,
Gai. Inst. 3, 10, 11:si plures eodem gradu sint agnati,
Ulp. Fragm. 26, 5: cognati ex transverso gradu usque ad quartum gradum, i. e. collateral kindred (opp. parentes et liberi), id. ib. 5, 6:gradus plures sunt societatis hominum,
id. ib. 1, 17, 53:peccatorum gradus,
id. Verr. 2, 3, 74, § 172:oratorum aetates et gradus,
id. Brut. 32, 122; cf.:gradus et dissimilitudines Atticorum,
id. ib. 82, 285:accendendi judicis plures sunt gradus,
Quint. 11, 3, 166; 6, 4, 67: nec gradus est ultra Fabios cognominis ullus;Illa domus meritis Maxima dicta suis,
Ov. F. 1, 605:si ita esset, quid opus erat te gradatim istuc pervenire?... A beatis ad virtutem, a virtute ad rationem video te venisse gradibus,
Cic. N. D. 1, 32, 89; cf.:omnes gradus virtutis implere,
Lact. 5, 14, 18; and:hi plerumque gradus,
Juv. 11, 46. -
111 gyratus
gyro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [gyrus].I. A.Lit.:B.animal difficile se gyrabit,
Veg. Vet. 3, 5. —To go around a thing:II.omnes greges,
Vulg. Gen. 30, 32; id. Judith, 13, 12.—Neutr., to turn around:III.post tergum eorum,
Vulg. 2 Reg. 5, 23:per viam,
id. Eccl. 1, 6:per meridiem,
id. 1 Macc. 13, 20: Ambros. in Psa. 118; Serm. 12, § 20.—Transf.: gyrātus, made in a circular form, rounded:chlamys orbe gyrato laciniosa,
Plin. 5, 10, 11, § 62. -
112 gyro
gyro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [gyrus].I. A.Lit.:B.animal difficile se gyrabit,
Veg. Vet. 3, 5. —To go around a thing:II.omnes greges,
Vulg. Gen. 30, 32; id. Judith, 13, 12.—Neutr., to turn around:III.post tergum eorum,
Vulg. 2 Reg. 5, 23:per viam,
id. Eccl. 1, 6:per meridiem,
id. 1 Macc. 13, 20: Ambros. in Psa. 118; Serm. 12, § 20.—Transf.: gyrātus, made in a circular form, rounded:chlamys orbe gyrato laciniosa,
Plin. 5, 10, 11, § 62. -
113 halos
hălōs, ō, f., = halôs (a round threshing-floor), a circle round the sun or moon, a halo, pure Lat. corona:circa solem visum coloris varii circulum, qualis esse in arcu solet. Hunc Graeci halo vocant: nos dicere coronam aptissime possumus, etc.,
Sen. Q. N. 1, 2, 1.—Called also hălysis (prob. corrupted from halôs), App. de Mundo, p. 64, 16. -
114 hemicyclium
II.In partic.A.A semicircular recess, with seats, Cic. Lael. 1, 2; Sid. Ep. 2, 2.—B.A semicircular public place furnished with rows of seats for learned discussions, Suet. Gramm. 17.—C.A semicircular kind of sundial, Vitr. 9, 8, 1. -
115 hemicyclus
hēmĭcyclus, i, m., = hêmikuklos, a half-circle, semicircle, Ambros. in Psa. 118, Serm. 12, 20. -
116 laeotomus
laeŏtŏmus, i, f., = laiotomos, the chord of a segment of a circle, Vitr. 9, 8, 6 Schneid. N. cr. (al. lacotomus). -
117 linea
I.Lit.:B.nectere lineas, restes, funes,
Varr. R. R. 1, 23, 6:linia longinqua per os religata,
Plin. 9, 17, 26, § 59:ligato pede longā lineā gallina custoditur,
Col. 8, 11, 15:linea margaritarum triginta quinque,
Dig. 35, 2, 26; cf.:lineae duae ex margaritis,
ib. 34, 2, 40; and ib. 9, 2, 27 fin.:linea dives (of the strings of pearls which were thrown among the people at the public games),
Mart. 8, 78, 7 (cf. Suet. Ner. 11).—In partic.1.In a net, the threads which form the meshes:b.licia difficile cernuntur: atque ut in plagis lineae offensae, praecipitant in sinum (of spiders' webs),
Plin. 11, 24, 28, § 82.—Transf., a net, Plin. 9, 43, 67, § 145:2.si feras lineis et pinna clusas contineas,
Sen. Clem. 1, 12, 5.—A fishing-line:3.tremulāve captum lineā trahit piscem,
Mart. 3, 58, 27; 10, 30, 18.—Hence, prov.: mittere lineam, to cast a line, to fish for, try to catch a person, Plaut. Most. 5, 1, 22.—A plumbline of masons and carpenters:b.perpendiculo et lineā uti,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 1; cf.:ad regulam et lineam,
Vitr. 7, 3; 5, 3; Pall. 3, 9.—Hence,Ad lineam and rectā lineā, in a straight line, vertically, perpendicularly:4.solida corpora ferri suo deorsum pondere ad lineam,
Cic. Fin. 1, 6, 18; Plin. 19, 8, 42, § 147;of the layers of stone in a wall: saxa, quae rectis lineis suos ordines servant,
Caes. B. G. 7, 23:(ignis) rectis lineis in caelestem locum subvolat,
Cic. Tusc. 1, 17, 40.—A region, tract:5.linea tam rectum mundi ferit illa Leonem,
that region lies directly under the lion, Luc. 10, 306.—A bowstring, Ter. Maur. praef. v. 19.—II.Transf., a thread-like stroke or mark made with a pen, pencil, etc., a line:2.Apelli fuit perpetua consuetudo, numquam tam occupatam diem agendi, ut non, lineam ducendo, exerceret artem, quod ab eo in proverbium venit (namely, the proverb: nulla dies sine linea),
Plin. 35, 10, 36, § 84:lineam cinere ducere,
id. 18, 33, 76, § 327:candida per medium folium transcurrens,
id. 27, 11, 77, § 102:serra in praetenui linea premente harenas (of sawing marble),
id. 36, 6, 9, § 51:nec congruebant ad horas ejus lineae (of the sundial),
id. 7, 60, 60, § 214; Pers. 3, 4.—In geometry, a line: linea a nostris dicitur, quam grammên Graeci nominant. Eam M. Varro ita definit:Linea est, inquit, longitudo quaedam sine latitudine et altitudine,
Gell. 1, 20, 7:locorum extremae lineae,
Quint. 1, 10, 39:lineae, quae emittuntur ex centro,
Plin. 2, 65, 65, § 165; 2, 16, 13, § 64:linea circumcurrens,
a circular line, circle, Quint. 1, 10, 41.—In partic.(α).A boundary-line which consisted of a narrow path between fields, Hyg. de Limit. p. 151; 152 Goes. —(β).In gen., a way, path:b.dedit sequendam calle recto lineam,
Prud. Cath. 7, 48.—A barrier or line in the theatre, by which the seats were separated from each other:c.quid frustra refugis? cogit nos linea jungi,
Ov. Am. 3, 2, 19; id. A. A. 1, 139:lineas poscere,
Quint. 11, 3, 133.—A feature, lineament:B.adulti venustissimis lineis,
Arn. 5, 179 al. —Trop.1.A line of descent or kindred, lineage (post-class.): stemmata cognationum directo limite in duas lineas separantur, quarum altera est superior, altera inferior, Dig. 38, 10, 9:2.clara gentis Linea,
Stat. S. 3, 3, 43:primo gradu superioris linea continentur pater, mater,
Paul. Sent. 4, 11, 1.—An outline, sketch, design (a fig. borrowed from painting):3.quidam materias latius dicendo prosequebantur... alii, cum primas modo lineas duxissent,
Quint. 2, 6, 2; cf. id. 4, 2, 120: ea quae in Platonis oratione demiramur, non aemulari quidem, sed lineas umbrasque facere ausi sumus, Gell. 17, 20, 8.—A boundary-line, bound, limit, end, goal:cum poëtae transilire lineas impune possint,
Varr. L. L. 9, § 5 Müll.; Cassiod. Var. 3, 50:si quidem est peccare tamquam transire lineas,
to go beyond the mark, pass the prescribed limits, Cic. Par. 3, 1, 20:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79:admoveri lineas sentio,
Sen. Ep. 49.—Hence, prov.: amare extremā lineā, to love at a distance, i. e. to see the beloved object only at a distance, not be able to speak to her, Ter. Eun. 4, 2, 12. -
118 linia
I.Lit.:B.nectere lineas, restes, funes,
Varr. R. R. 1, 23, 6:linia longinqua per os religata,
Plin. 9, 17, 26, § 59:ligato pede longā lineā gallina custoditur,
Col. 8, 11, 15:linea margaritarum triginta quinque,
Dig. 35, 2, 26; cf.:lineae duae ex margaritis,
ib. 34, 2, 40; and ib. 9, 2, 27 fin.:linea dives (of the strings of pearls which were thrown among the people at the public games),
Mart. 8, 78, 7 (cf. Suet. Ner. 11).—In partic.1.In a net, the threads which form the meshes:b.licia difficile cernuntur: atque ut in plagis lineae offensae, praecipitant in sinum (of spiders' webs),
Plin. 11, 24, 28, § 82.—Transf., a net, Plin. 9, 43, 67, § 145:2.si feras lineis et pinna clusas contineas,
Sen. Clem. 1, 12, 5.—A fishing-line:3.tremulāve captum lineā trahit piscem,
Mart. 3, 58, 27; 10, 30, 18.—Hence, prov.: mittere lineam, to cast a line, to fish for, try to catch a person, Plaut. Most. 5, 1, 22.—A plumbline of masons and carpenters:b.perpendiculo et lineā uti,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 1; cf.:ad regulam et lineam,
Vitr. 7, 3; 5, 3; Pall. 3, 9.—Hence,Ad lineam and rectā lineā, in a straight line, vertically, perpendicularly:4.solida corpora ferri suo deorsum pondere ad lineam,
Cic. Fin. 1, 6, 18; Plin. 19, 8, 42, § 147;of the layers of stone in a wall: saxa, quae rectis lineis suos ordines servant,
Caes. B. G. 7, 23:(ignis) rectis lineis in caelestem locum subvolat,
Cic. Tusc. 1, 17, 40.—A region, tract:5.linea tam rectum mundi ferit illa Leonem,
that region lies directly under the lion, Luc. 10, 306.—A bowstring, Ter. Maur. praef. v. 19.—II.Transf., a thread-like stroke or mark made with a pen, pencil, etc., a line:2.Apelli fuit perpetua consuetudo, numquam tam occupatam diem agendi, ut non, lineam ducendo, exerceret artem, quod ab eo in proverbium venit (namely, the proverb: nulla dies sine linea),
Plin. 35, 10, 36, § 84:lineam cinere ducere,
id. 18, 33, 76, § 327:candida per medium folium transcurrens,
id. 27, 11, 77, § 102:serra in praetenui linea premente harenas (of sawing marble),
id. 36, 6, 9, § 51:nec congruebant ad horas ejus lineae (of the sundial),
id. 7, 60, 60, § 214; Pers. 3, 4.—In geometry, a line: linea a nostris dicitur, quam grammên Graeci nominant. Eam M. Varro ita definit:Linea est, inquit, longitudo quaedam sine latitudine et altitudine,
Gell. 1, 20, 7:locorum extremae lineae,
Quint. 1, 10, 39:lineae, quae emittuntur ex centro,
Plin. 2, 65, 65, § 165; 2, 16, 13, § 64:linea circumcurrens,
a circular line, circle, Quint. 1, 10, 41.—In partic.(α).A boundary-line which consisted of a narrow path between fields, Hyg. de Limit. p. 151; 152 Goes. —(β).In gen., a way, path:b.dedit sequendam calle recto lineam,
Prud. Cath. 7, 48.—A barrier or line in the theatre, by which the seats were separated from each other:c.quid frustra refugis? cogit nos linea jungi,
Ov. Am. 3, 2, 19; id. A. A. 1, 139:lineas poscere,
Quint. 11, 3, 133.—A feature, lineament:B.adulti venustissimis lineis,
Arn. 5, 179 al. —Trop.1.A line of descent or kindred, lineage (post-class.): stemmata cognationum directo limite in duas lineas separantur, quarum altera est superior, altera inferior, Dig. 38, 10, 9:2.clara gentis Linea,
Stat. S. 3, 3, 43:primo gradu superioris linea continentur pater, mater,
Paul. Sent. 4, 11, 1.—An outline, sketch, design (a fig. borrowed from painting):3.quidam materias latius dicendo prosequebantur... alii, cum primas modo lineas duxissent,
Quint. 2, 6, 2; cf. id. 4, 2, 120: ea quae in Platonis oratione demiramur, non aemulari quidem, sed lineas umbrasque facere ausi sumus, Gell. 17, 20, 8.—A boundary-line, bound, limit, end, goal:cum poëtae transilire lineas impune possint,
Varr. L. L. 9, § 5 Müll.; Cassiod. Var. 3, 50:si quidem est peccare tamquam transire lineas,
to go beyond the mark, pass the prescribed limits, Cic. Par. 3, 1, 20:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79:admoveri lineas sentio,
Sen. Ep. 49.—Hence, prov.: amare extremā lineā, to love at a distance, i. e. to see the beloved object only at a distance, not be able to speak to her, Ter. Eun. 4, 2, 12. -
119 Menaeus
1.Mĕnaeus, a, um, adj., of or belonging to the city of Menæ, in Sicily:2.comitata Menaeis (viris),
Sil. 14, 266.mēnaeus, i, m., = mênaios, monthly; subst. (sc. circulus), a monthly circle (al. manacus), Vitr. 9, 8. -
120 menaeus
1.Mĕnaeus, a, um, adj., of or belonging to the city of Menæ, in Sicily:2.comitata Menaeis (viris),
Sil. 14, 266.mēnaeus, i, m., = mênaios, monthly; subst. (sc. circulus), a monthly circle (al. manacus), Vitr. 9, 8.
См. также в других словарях:
Circle — Cir cle (s[ e]r k l), n. [OE. cercle, F. cercle, fr. L. circulus (Whence also AS. circul), dim. of circus circle, akin to Gr. kri kos, ki rkos, circle, ring. Cf. {Circus}, {Circum }.] [1913 Webster] 1. A plane figure, bounded by a single curve… … The Collaborative International Dictionary of English
Circle — Circle, September 1899 Lage in Alaska … Deutsch Wikipedia
circle — [sʉr′kəl] n. [ME cercle < OFr < L circulus, a circle, dim. of circus: see CIRCUS] 1. a plane figure bounded by a single curved line, every point of which is equally distant from the point at the center of the figure: see CONIC SECTION,… … English World dictionary
Circle X — Origin Louisville, Kentucky, USA Genres No Wave Art rock Years active 1978–1995 Labels Matador Records … Wikipedia
Circle — Cir cle, v. t. [imp. & p. p. {Circled}; p. pr. & vb. n. {Circling}.] [OE. cerclen, F. cercler, fr. L. circulare to make round. See {Circle}, n., and cf. {Circulate}.] [1913 Webster] 1. To move around; to revolve around. [1913 Webster] Other… … The Collaborative International Dictionary of English
Circle — Circle, AK U.S. Census Designated Place in Alaska Population (2000): 100 Housing Units (2000): 42 Land area (2000): 107.672614 sq. miles (278.870779 sq. km) Water area (2000): 0.540092 sq. miles (1.398832 sq. km) Total area (2000): 108.212706 sq … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Circle — Жанры краут рок психоделический рок пост рок экспериментальный рок Годы 1991 наши дни … Википедия
Circle D — KC Estates, TX U.S. Census Designated Place in Texas Population (2000): 2010 Housing Units (2000): 847 Land area (2000): 9.274671 sq. miles (24.021286 sq. km) Water area (2000): 0.034981 sq. miles (0.090601 sq. km) Total area (2000): 9.309652 sq … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Circle D, TX — Circle D KC Estates, TX U.S. Census Designated Place in Texas Population (2000): 2010 Housing Units (2000): 847 Land area (2000): 9.274671 sq. miles (24.021286 sq. km) Water area (2000): 0.034981 sq. miles (0.090601 sq. km) Total area (2000):… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
circle — ► NOUN 1) a round plane figure whose boundary consists of points equidistant from the centre. 2) a group of people or things forming a circle. 3) a curved upper tier of seats in a theatre. 4) a group of people with a shared profession, interests … English terms dictionary
Circle — Cir cle, v. i. To move circularly; to form a circle; to circulate. [1913 Webster] Thy name shall circle round the gaping through. Byron. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English