-
1 circinatio
-
2 circinatio
circinātio, ōnis, f. (circino, eig. Beschreibung eines Kreises, dah. konkret) die Kreisbildung, der Kreis, Umkreis, Sing. u. Plur., Vitr.: linea circinationis, Vitr.: ducere circinationem, Vitr.: v. »Kreislauf« der Planeten, Vitr.
-
3 circinatio
circinātio, ōnis, f. (circino, eig. Beschreibung eines Kreises, dah. konkret) die Kreisbildung, der Kreis, Umkreis, Sing. u. Plur., Vitr.: linea circinationis, Vitr.: ducere circinationem, Vitr.: v. »Kreislauf« der Planeten, Vitr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circinatio
-
4 circinatio
circĭnātĭo, ōnis, f. [circino] (lit. the describing of a circle; hence, concrete), the circumference of a circle, a circle (a word of Vitr.):linea circinationis,
Vitr. 1, 6, 6:circuli,
id. 9, 7, 2; 3, 3; 10, 10 al.—Of the circular path of the planets, Vitr. 9, 4, pp. 264, 266 Bip. -
5 circinatio
circular line/form; circular motion, revolution; circle, circumference (L+S) -
6 extentio
extentio, ōnis, f. (extendo), die Ausdehnung, I) die Ausdehnung = Ausstreckung, capitis (Ggstz. constrictio), Th. Prisc. lib. 2. part. l. c. 3: patientium partium, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 6, 61. – II) die Ausdehnung = gerade Richtung (Ggstz. circinatio), Vitr. 7. praef. § 11: Plur., Vitr. 9, 1, 13.
-
7 meridianus
merīdiānus, a, um (meridies), mittägig, I) im allg. = zur Mittagszeit, Mittags-, tempus, Cic.: tempora, Cels. u. Plin. ep.: horae, Varro: spectaculum, Sen. u. (bildl., v. Mittag des Lebens) Sen.: sol, Liv.: cibus, Frühstück, Imbiß um 12 Uhr, Suet.: somnus, Plin. ep. u. Cels. – subst., merīdiānī (sc. gladiatores), die mittags fechten, Suet. u. Tert. – Abl. adv. merīdiānō (sc. tempore), mittags, Plin. 2, 96. – II) prägn., mittägig = nach der Mittags-, Südseite liegend, auf der Südseite ( gelegen), südlich, regio, Liv.: plaga, Plin. u. (Ggstz. septemtrionalis) Lact.: pars meridiana murorum, die Südseite der M., Amm.: vallis, Liv.: circulus, der Äquator, Sen.: circinatio circuli, quae dicitur meridiana, Mittagslinie, Vitr. – subst.: a) merīdiānus, ī, m. (sc. cardo od. sol), der Süden, Vell. u.a. (s. die Auslgg. zu Vell. 2, 126, 3; zu Flor. 4, 12, 40): oriens, occidens, meridianus et aquilo, Augustin.: m. aequinoctialis, Colum. – b) merīdiāna, ōrum, n. (sc. loca), mittägige ( südliche) Orte, -Gegenden, mer. Indiae, Plin. 7, 24.
-
8 porrectio
porrēctio, ōnis, f. (porrigo), I) das Ausstrecken, celeris brachii, Cornif. rhet. 3, 27: digitorum (Ggstz. contractio), Cic. de nat. 2, 150: manuum suarum, Cassian. collat. 3, 13: quae (arbor) ramorum suorum porrectione toto orbe diffunditur, Augustin. epist. 185, 22. – II) konkret, die gerade Linie (Ggstz. circinatio), Vitr. 10, 3 (8), 9.
-
9 extentio
extentio, ōnis, f. (extendo), die Ausdehnung, I) die Ausdehnung = Ausstreckung, capitis (Ggstz. constrictio), Th. Prisc. lib. 2. part. l. c. 3: patientium partium, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 6, 61. – II) die Ausdehnung = gerade Richtung (Ggstz. circinatio), Vitr. 7. praef. § 11: Plur., Vitr. 9, 1, 13.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extentio
-
10 meridianus
merīdiānus, a, um (meridies), mittägig, I) im allg. = zur Mittagszeit, Mittags-, tempus, Cic.: tempora, Cels. u. Plin. ep.: horae, Varro: spectaculum, Sen. u. (bildl., v. Mittag des Lebens) Sen.: sol, Liv.: cibus, Frühstück, Imbiß um 12 Uhr, Suet.: somnus, Plin. ep. u. Cels. – subst., merīdiānī (sc. gladiatores), die mittags fechten, Suet. u. Tert. – Abl. adv. merīdiānō (sc. tempore), mittags, Plin. 2, 96. – II) prägn., mittägig = nach der Mittags-, Südseite liegend, auf der Südseite ( gelegen), südlich, regio, Liv.: plaga, Plin. u. (Ggstz. septemtrionalis) Lact.: pars meridiana murorum, die Südseite der M., Amm.: vallis, Liv.: circulus, der Äquator, Sen.: circinatio circuli, quae dicitur meridiana, Mittagslinie, Vitr. – subst.: a) merīdiānus, ī, m. (sc. cardo od. sol), der Süden, Vell. u.a. (s. die Auslgg. zu Vell. 2, 126, 3; zu Flor. 4, 12, 40): oriens, occidens, meridianus et aquilo, Augustin.: m. aequinoctialis, Colum. – b) merīdiāna, ōrum, n. (sc. loca), mittägige ( südliche) Orte, -Gegenden, mer. Indiae, Plin. 7, 24.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > meridianus
-
11 porrectio
porrēctio, ōnis, f. (porrigo), I) das Ausstrecken, celeris brachii, Cornif. rhet. 3, 27: digitorum (Ggstz. contractio), Cic. de nat. 2, 150: manuum suarum, Cassian. collat. 3, 13: quae (arbor) ramorum suorum porrectione toto orbe diffunditur, Augustin. epist. 185, 22. – II) konkret, die gerade Linie (Ggstz. circinatio), Vitr. 10, 3 (8), 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > porrectio
-
12 porrectio
porrectĭo, ōnis, f. [1. porrigo], a stretching out, extending, extension:II.digitorum (opp. contractio),
Cic. N. D. 2, 60, 150:bracchii,
Auct. Her. 3, 15, 27.—Concr., a straight line (opp. circinatio), Vitr. 10, 3, 8.
См. также в других словарях:
Circination — Cir ci*na tion, n. [L. circinatio circle.] [1913 Webster] 1. An orbicular motion. [Obs.] bailey. [1913 Webster] 2. A circle; a concentric layer. [Obs.] The circinations and spherical rounds of onions. Sir T. Browne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English