ciosów

См. также в других словарях:

• КЛАДКА ТЕСОВАЯ — кладка из тёсаных природных камней, часто с фактурной обработкой (Болгарский язык; Български) зидария с дялани камъни (Чешский язык; Čeština) zdění z tesaného kamene; zdění z kamenných kvádrů (Немецкий язык; Deutsch) regelmäßiges… …   Строительный словарь

• przejść — 1. Coś przechodzi ludzkie, wszelkie pojęcie, wyobrażenie «coś wykracza poza przyjęte normy, coś jest negatywnie, niemile zaskakujące»: Powiadam wam, że skandal, jaki tam zrobiła, przechodzi ludzkie pojęcie. Pyrgnęła całą salaterką tego kawioru o… …   Słownik frazeologiczny

• przechodzić — 1. Coś przechodzi ludzkie, wszelkie pojęcie, wyobrażenie «coś wykracza poza przyjęte normy, coś jest negatywnie, niemile zaskakujące»: Powiadam wam, że skandal, jaki tam zrobiła, przechodzi ludzkie pojęcie. Pyrgnęła całą salaterką tego kawioru o… …   Słownik frazeologiczny

• aikido — n ndm «sztuka walki polegająca na obezwładnianiu przeciwnika za pomocą chwytów i ciosów nie zagrażających jego zdrowiu» ‹jap.› …   Słownik języka polskiego

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• cios — m IV, D. u, Ms. ciossie; lm M. y 1. «uderzenie, raz» Silny, śmiertelny cios. Cios włóczni. Cios w brzuch, w głowę, w szczękę. Grad ciosów spadł na kogoś. Zadać, wymierzyć komuś cios pięścią, nożem, siekierą. Odparować cios …   Słownik języka polskiego

• ciosowy — «wykonany z ciosu kamienia (rzadziej drewna) ciosanego; nadający się do ciosania; ciosany» Wieża zbudowana z kamieni ciosowych. Stół ciosowy. ∆ bud. Mur ciosowy «konstrukcja ścienna z bloków kamiennych (ciosów) o układzie regularnym,… …   Słownik języka polskiego

• dopierdolić — dk VIa, dopierdolićlę, dopierdolićlisz, dopierdolićol, dopierdolićlił, dopierdolićlony dopierdalać ndk I, dopierdolićam, dopierdolićasz, dopierdolićają, dopierdolićaj, dopierdolićał, dopierdolićany 1. wulg. «pobić kogoś zadając wiele razów,… …   Słownik języka polskiego

• dżiu-dżitsu — n ndm sport. «japońska walka wręcz, polegająca na szybkim obezwładnianiu przeciwnika za pomocą specjalnych chwytów i ciosów niebezpiecznych dla zdrowia, stosowana zwykle jako samoobrona» ‹jap.› …   Słownik języka polskiego

• dżudo — n ndm sport. «odmiana dżiu dżitsu polegająca na obezwładnieniu przeciwnika przez zastosowanie określonych chwytów i ciosów nie zagrażających jednak jego zdrowiu i życiu; jest dyscypliną olimpijską» ‹jap.› …   Słownik języka polskiego

• karate — n ndm «dyscyplina sportowa wywodząca się z japońskiej sztuki samoobrony, polegająca na zadawaniu ciosów zewnętrznym kantem dłoni» Ciosy karate. Ćwiczyć, uprawiać karate. ‹jap.› …   Słownik języka polskiego