-
1 cinaedus
cinaedus, ī, m. (κίναιδος), I) der unnatürliche Wollüstling (= scortum masculum; vgl. Heinrich Iuven. 2, 10), a) übh., Plaut., Catull. u.a. – dah. adi. = frech, schamlos, Mart.: Kompar. cinaedior, Catull. 10, 24. – b) als Tänzer wollüstiger Tänze, Ballettänzer, Plaut. Men. 514 u. mil. 668. – II) Name eines Seefisches, Plin. 32, 146.
-
2 cinaedus
cinaedus, ī, m. (κίναιδος), I) der unnatürliche Wollüstling (= scortum masculum; vgl. Heinrich Iuven. 2, 10), a) übh., Plaut., Catull. u.a. – dah. adi. = frech, schamlos, Mart.: Kompar. cinaedior, Catull. 10, 24. – b) als Tänzer wollüstiger Tänze, Ballettänzer, Plaut. Men. 514 u. mil. 668. – II) Name eines Seefisches, Plin. 32, 146.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cinaedus
-
3 cinaedicus
cinaedicus, a, um (cinaedus), wollüstig, unzüchtig, cantio, Plaut. Stich. 760. – subst. = cinaedus (w. s.), Plaut. Stich. 769. Varr. sat. Men. 353.
-
4 cinaedicus
cinaedicus, a, um (cinaedus), wollüstig, unzüchtig, cantio, Plaut. Stich. 760. – subst. = cinaedus (w. s.), Plaut. Stich. 769. Varr. sat. Men. 353.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cinaedicus
-
5 calamistratus
calamistrātus, a, um (calamistrum), mit dem Brenneisen gekräuselt, coma, Cic. Sest. 18. – prägn. = mit gebrannten Locken, cinaedus, Plaut.: saltator, Cic.: procurator, Hier.: pueri cincinnatuli et calamistrati, Stutzer, Hier. ep. 130, 19: so calamistrati et torquati, Ambros. ep. 69, 7.
-
6 cilo
cīlo (cillo), ōnis, m., einer, der an beiden Seiten einen plattgedrückten Kopf mit vorstehender Stirn hat, der Spitzkopf, Charis. 102, 1. Paul. ex Fest. 43, 10. Caper (VII) 97, 17 u.a. Gramm. (vgl. Gloss. ›cillo, προκέφαλος, μακροκέφαλος‹; s. Löwe Prodr. p. 392). – dah. = cinaedus, Ps. Cic. decl. in Sall. 6, 18.
-
7 cinaedia
cinaedia, ae, m. (κιναιδία), ein uns unbekannter Edelstein, der im Gehirn des Fisches cinaedus gefunden werden soll, Plin. 37, 153.
-
8 cinaedulus
cinaedulus, ī, m. (Demin. v. cinaedus), der unnatürliche Wollüstling (= scortillum masculum), Scip. Afric. b. Macr. sat. 2, 10, 7.
-
9 corruptor
corruptor, ōris, m. (corrumpo), der Verderber, I) eig., in phys. Beziehung: c. scripturarum (heiliger Schriften), Hieron. prol. septem epist. canon. – II) übtr., in moralischer Beziehung, a) übh.: proditor corruptorque (und Schänder od. Mörder) amicitiae, Tac.: c. sanctitatis, Val. Max.: c. civium, die Pest der B., Plaut. – b) insbes.: α) der Verführer zum Schlechten, bes. durch Geschenke usw., der Bestecher, c. exercitus, Liv.: corruptores nostri causam dicunt; nos, qui corrupti sumus, non dicimus? Cic.: cuius tu tribus venditorem et corruptorem et sequestrem Plancium fuisse clamitas, Cic.: adeo animosus c., ut etc., so keck darauf los bestechend, daß er usw., Tac.: attrib., corruptore auro, Anthol. Lat. 649, 8 (543, 8). – β) der Verführer zur Unzucht, der Schänder, iuvenis c., ein junger V., Prop.: alienarum uxorum, Sen.: virginum Vestalium, Suet.: meretrices, adulatores, corruptores (Knabenverführer), Quint.: quis adulter, quae mulier infamis, quis corruptor iuventutis, quis corruptus (= cinaedus) inveniri potest, qui etc., Cic.: in corruptorem (Verführer = Ehebrecher) vel iustior (marito potestas est), Hor.: corruptor insidiatur nuptae, Plin. – / Altlat. corrumptor, Plaut. trin. 240.
-
10 embasicoetas
embasicoetās, ae, Akk. ān, m. (εμβασικοίτης), der Bettbesteiger, im Doppelsinn für Schlaftrunk u. Beischläfer eines Mannes (cinaedus), Petron. 24, 1.
-
11 Ida
Īda, ae, f. u. (poet.) Īdē, ēs, f. (Ἴδη, dor. Ἴδα), I) als weibl. Name, Verg. Aen. 9, 177. Mart. 1, 71, 2. Corp. inscr. Lat. 10, 2367: Titel einer Komödie des Afranius, Fest. 206 (b), 8; vgl. Afran. com. 188 R.2 – II) als Örtl.: A) ein hohes Gebirge, das in Phrygien beginnt u. durch Mysien (also auch durch die Landschaft Troas) sich erstreckt, dessen höchster Gipfel der Berg Gargaros war, berühmt als Verehrungsstätte der Cybele, j. Ida, Mela 1, 18, 2 (1. § 91). Plin. 5, 122 u.a. Varro sat. Men. 364. Verg. Aen. 2, 801. Ov. am. 1, 15, 9. – B) ein hoher Berg in der Mitte der Insel Kreta, auf dem Jupiter erzogen wurde, Ov. am. 3, 10, 25: Idaeus mons bei Mela 2, 7, 12 (2. § 113). – Dav. Īdaeus, a, um (Ἰδαιος), zum Ida gehörig, idäisch, a) in Phrygien u. Troas, parens deūm, Verg., od. mater, Cic., Cybele: mons, Mela, od. collis od. iugum, Ov., der Berg Ida: naves, trojanische, Hor.: pastor, Cic., od. iudex, od. hospes, Ov., Paris: cinaedus, Ganymedes, Mart.: ders. bl. Idaeus, Petron. 83, 3: convivia, Auct. itin. Alex. 8, 19. – poet. = römisch (weil die Römer von den Trojanern abstammen), Sil. – b) auf Kreta, mons, der Berg Ida, Verg. u. Mela: Dactyli od. Digiti, s. dactylusno. VII: bustum, das Grab Jupiters, Mart. – / Prop. 3, 1, 27 wird der phrygische Berg Ida mit dem kretischen verwechselt.
-
12 moechocinaedus
moechocinaedus, ī, m. (moechus u. cinaedus), einer, der Ehebruch und Unzucht mit Männern treibt, Lucil. 1058.
-
13 succuba
-
14 calamistratus
calamistrātus, a, um (calamistrum), mit dem Brenneisen gekräuselt, coma, Cic. Sest. 18. – prägn. = mit gebrannten Locken, cinaedus, Plaut.: saltator, Cic.: procurator, Hier.: pueri cincinnatuli et calamistrati, Stutzer, Hier. ep. 130, 19: so calamistrati et torquati, Ambros. ep. 69, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calamistratus
-
15 cilo
cīlo (cillo), ōnis, m., einer, der an beiden Seiten einen plattgedrückten Kopf mit vorstehender Stirn hat, der Spitzkopf, Charis. 102, 1. Paul. ex Fest. 43, 10. Caper (VII) 97, 17 u.a. Gramm. (vgl. Gloss. ›cillo, προκέφαλος, μακροκέφαλος‹; s. Löwe Prodr. p. 392). – dah. = cinaedus, Ps. Cic. decl. in Sall. 6, 18. -
16 cinaedia
cinaedia, ae, m. (κιναιδία), ein uns unbekannter Edelstein, der im Gehirn des Fisches cinaedus gefunden werden soll, Plin. 37, 153.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cinaedia
-
17 cinaedulus
cinaedulus, ī, m. (Demin. v. cinaedus), der unnatürliche Wollüstling (= scortillum masculum), Scip. Afric. b. Macr. sat. 2, 10, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cinaedulus
-
18 corruptor
corruptor, ōris, m. (corrumpo), der Verderber, I) eig., in phys. Beziehung: c. scripturarum (heiliger Schriften), Hieron. prol. septem epist. canon. – II) übtr., in moralischer Beziehung, a) übh.: proditor corruptorque (und Schänder od. Mörder) amicitiae, Tac.: c. sanctitatis, Val. Max.: c. civium, die Pest der B., Plaut. – b) insbes.: α) der Verführer zum Schlechten, bes. durch Geschenke usw., der Bestecher, c. exercitus, Liv.: corruptores nostri causam dicunt; nos, qui corrupti sumus, non dicimus? Cic.: cuius tu tribus venditorem et corruptorem et sequestrem Plancium fuisse clamitas, Cic.: adeo animosus c., ut etc., so keck darauf los bestechend, daß er usw., Tac.: attrib., corruptore auro, Anthol. Lat. 649, 8 (543, 8). – β) der Verführer zur Unzucht, der Schänder, iuvenis c., ein junger V., Prop.: alienarum uxorum, Sen.: virginum Vestalium, Suet.: meretrices, adulatores, corruptores (Knabenverführer), Quint.: quis adulter, quae mulier infamis, quis corruptor iuventutis, quis corruptus (= cinaedus) inveniri potest, qui etc., Cic.: in corruptorem (Verführer = Ehebrecher) vel iustior (marito potestas est), Hor.: corruptor insidiatur nuptae, Plin. – ⇒ Altlat. corrumptor, Plaut. trin. 240.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > corruptor
-
19 embasicoetas
embasicoetās, ae, Akk. ān, m. (εμβασικοίτης), der Bettbesteiger, im Doppelsinn für Schlaftrunk u. Beischläfer eines Mannes (cinaedus), Petron. 24, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > embasicoetas
-
20 Ida
Īda, ae, f. u. (poet.) Īdē, ēs, f. (Ἴδη, dor. Ἴδα), I) als weibl. Name, Verg. Aen. 9, 177. Mart. 1, 71, 2. Corp. inscr. Lat. 10, 2367: Titel einer Komödie des Afranius, Fest. 206 (b), 8; vgl. Afran. com. 188 R.2 – II) als Örtl.: A) ein hohes Gebirge, das in Phrygien beginnt u. durch Mysien (also auch durch die Landschaft Troas) sich erstreckt, dessen höchster Gipfel der Berg Gargaros war, berühmt als Verehrungsstätte der Cybele, j. Ida, Mela 1, 18, 2 (1. § 91). Plin. 5, 122 u.a. Varro sat. Men. 364. Verg. Aen. 2, 801. Ov. am. 1, 15, 9. – B) ein hoher Berg in der Mitte der Insel Kreta, auf dem Jupiter erzogen wurde, Ov. am. 3, 10, 25: Idaeus mons bei Mela 2, 7, 12 (2. § 113). – Dav. Īdaeus, a, um (Ἰδαιος), zum Ida gehörig, idäisch, a) in Phrygien u. Troas, parens deūm, Verg., od. mater, Cic., Cybele: mons, Mela, od. collis od. iugum, Ov., der Berg Ida: naves, trojanische, Hor.: pastor, Cic., od. iudex, od. hospes, Ov., Paris: cinaedus, Ganymedes, Mart.: ders. bl. Idaeus, Petron. 83, 3: convivia, Auct. itin. Alex. 8, 19. – poet. = römisch (weil die Römer von den Trojanern abstammen), Sil. – b) auf Kreta, mons, der Berg Ida, Verg. u. Mela: Dactyli od. Digiti, s. dactylus no. VII: bustum, das Grab Jupiters, Mart. – ⇒ Prop. 3, 1, 27 wird der phrygische Berg Ida mit dem kretischen verwechselt.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Cinaedus — (v. gr. Kinädos, Knabenschänder, röm. Ant.), Ballettänzer in unzüchtigen Stellungen u. Bewegungen. Daher Cinädie, Knabenschänderei; Cinädismen, unzüchtige Reden … Pierer's Universal-Lexikon
Homosexuality in ancient Rome — Male couple on an oil lamp Same sex attitudes and behaviors in ancient Rome often differ markedly from those of the contemporary West. Latin lacks words that would precisely translate homosexual and heterosexual. The primary dichotomy of ancient… … Wikipedia
Irrumatio — Irrumatio, also called irrumation, is a type of sexual intercourse performed by actively thrusting one s penis into a partner s mouth[1] and throat. It may also be the thrusting of the penis between the legs, breasts, feet, upper thighs (also… … Wikipedia
Homosexualität im Neuen Testament — Obwohl Homosexualität im Neuen Testament der Bibel kaum explizit genannt wird, haben die wenigen Aussagen starken Einfluss auf die Morallehre der christlichen Kirchen genommen. Da der gegenwärtige theologische Diskurs von den theoretischen… … Deutsch Wikipedia
Pétrone — Pour les articles homonymes, voir Pétrone (homonymie). Pétrone … Wikipédia en Français
Satyricon — Pour les articles homonymes, voir Satyricon (homonymie). Satyricon … Wikipédia en Français
VIRIOLA — Glossar, Ψέλιον, armilla Viriolae περιχέρια, ψέλια: Viriola, κλάνιον, ψέλιον. Isidorus, Origin. l. 19. c. 31. eas armillas hôc nomine indigitatas vult, quae Viris victoriae causâ conferrentur. Per diminutionem a Viria deductam Viriolam, probant… … Hofmann J. Lexicon universale
Concubinage — Relationships Types … Wikipedia
Religious prostitution — Religious prostitution, sacred prostitution or temple prostitution is the practice of having sexual intercourse (with a person other than one s spouse) for a religious or sacred purpose. A woman engaged in such practices is sometimes called a… … Wikipedia
Societal attitudes toward homosexuality — Should homosexuality be accepted in society? Percentage of responders that answered accept: 81% 90% … Wikipedia
Malakia (effeminacy) — In Greek society, effeminacy (Greek: gr. ἀνανδρία ndash; anandria ; gr. μαλακία ndash; malakia; Latin: mollites) was a term applied to men who were perceived as having the quality of unmanliness, softness or delicacy, shown by moral weakness,… … Wikipedia